Papunësia sipas përkatësisë etnike: Sllavo-Maqedonas 50.378, Shqiptarë 40.920, Romë 11.482, Turq 7.554 dhe Serb 592.

Vazhdon politika antishqiptare, tani nga shteti unitar i sllavo-maqedonasve.

Pas luftës së dytë botërore, përsëri shpërngulja në Turqi – pastrim etnik, ata që mbetën i diskriminuan institucionalisht dhe sistematikisht me metoda të ndryshme, qëllimi – ti largonin nga vendbanimet e tyre autoktone.

Shqiptarët për të siguruar kafshatën e bukës, u detyruan të shkonin nëpër shtetet perëndimore sepse në vendlindje, vendet e punës ishin të rezervuara për ardhacakët nga Greqia (Egejci) dhe nga Maqedonia lindore dhe „për çudi“ i vendosnin në Maqedoninë Perëndimore ku dendësia e popullsisë ishte shumë herë më e madhe sesa në Maqedoninë lindore, i vendosnin në territoret autoktone shqiptare duke u siguruar vende pune, banesa, tokë ndërtimore, shtëpi dhe shumë kushte lehtësuese për jetesë – qëllimi po i njëjtë dhe shumë i qartë – të ndryshohet struktura kombëtare e popullsisë në Maqedoninë Perëndimore.

Edhe pas pavarësisë së Maqedonisë, vazhdoi politika e diskriminimit sistematik dhe institucional ndaj shqiptarëve, tek pas luftës së 2001 kishte një stop të përkohshëm, por për shkak të kushtetutës që Maqedoninë e llogaritë si shtet unitar që d.t.th. pushteti vazhdon të jetë ekskluzivisht në duart e sllavo-maqedonasve, prandaj edhe shqiptarët perspektivën e tyre vazhdojnë ta kërkojnë në perëndim, atje ku së paku nuk diskriminohen për të drejtat elementare, që nënkupton të drejtën elementare të punësimit.

Këta shqiptarë, që llogaritet se janë së paku 300.000, pushteti nuk i regjistron si banorë rezident (jo për shkak të planifikimeve ekonomik, si që bëhet në shtetet perëndimore) edhe pse këta në vendlindje posedojnë shtëpi, banesa, letërnjoftime, pasaporta, paguajnë tatimet, rrymën, ujin, mbeturinat.

Përsëri qëllimi mbetet i njëjtë, të ulin numrin e banorëve shqiptarë.

Prandaj edhe Institucionet dhe Kryeministri, rezultatet e censusit të fundit të publikuara në vitin 2022 në publik, zyrtarisht i ofrojnë dhe publikojnë rezultatet me vetëm banorët rezident ku: prej 1 836 713 banorëve, sllavo-maqedonasit paraqesin 58.44 % të popullsisë, shqiptarët 24.3%, turqit 3,86%, romët 2,53% dhe serbët 1,3%, ndërsa pakicat e tjera veç e veç nuk kalojnë pragun e 1% të popullsisë.

Ndërsa Shqiptarët thirren në rezultatet edhe me banorët jorezident ku: prej 2.097 319 banorëve, sllavo-maqedonasit paraqesin 54.2 % të popullsisë, shqiptarët 29.5%, turqit 3,98%, romët 2,3% dhe serbët 1,2%, ndërsa pakicat e tjera veç e veç nuk kalojnë pragun e 1% të popullsisë.

Po si është në perëndim…

Në shumë shtete evropiane, ndarja bëhet për arsye të planifikimeve ekonomike, por individët që kanë banesa, shtëpi dhe adresë të regjistruar në vendin përkatës, por punojnë jashtë shtetit, zakonisht konsiderohen si banorë rezidentë nëse: – Ata e deklarojnë adresën e tyre si vendbanim kryesor. – Koha e qëndrimit jashtë shtetit është e përkohshme që nënkupton se ata ende mbajnë një lidhje aktive me shtetin ku kanë pronën, që nënkupton se kthehen për periudha të shkurtra ose qëndrojnë për arsye familjare apo personale.

Përgjigja është shumë e thjeshtë – lufta kundër korrupsionit nuk është fare prioritet i pushtetit në ish IRJM, në një kohë që është e zënë me luftën për mbrojtjen e identitetit, gjuhës, historisë dhe territoreve të përvetësuara.

Madje korrupsioni është një instrument mjaft efikas në duart e partive “maqedonase” për të disiplinuar, përdorur dhe shpërblyer për dëgjueshmëri, përfaqësuesit politik të shqiptarëve, të cilët, krahasuar me fqinjët e tjerë (Greqinë dhe Bullgarinë) janë pikërisht më të dëmtuarit nga kjo hajdutëri identitetesh.

Nëse për grekët ishte i papranueshëm emri i shtetit “Maqedoni”, sepse përfaqësonte pretendim territorial për territorin me të njëjtin emër në Greqi me sipërfaqe më të madhe (34.177 km²) dhe me më shumë banorë (2,3 mil banorë) se vet ish IRJM, dhe nëse për bullgarët është i papranueshëm përvetësimi i dialektit lindor të gjuhës së tyre, trashëgimisë kulturore, figurave historike dhe ngjarjeve të rëndësishme në historinë bullgare, sot identiteti dhe shteti “maqedonas” me kryeqytet Shkupin (Skupi), i cili kurë s’ka qenë Maqedoni (antike) por kryeqytet i Dardanisë, mbahet në këmbë pikërisht në kurriz të shqiptarëve – territoreve të tyre, lirisë së tyre dhe mirëqenies së tyre.

Ndaj në këto rrethana, asnjëra nga dy partitë “maqedonase” që zëvendësojnë njëra tjetrën në pushtetin ekskluziv që ua jep kushtetuta unitare, nuk e kanë luksin ta luftojnë korrupsionin, i cili u shërben atyre për të rekrutuar, motivuar dhe shpërblyer përfaqësuesit politik të shqiptarëve, duke kontrolluar dhe neutralizuar në këtë mënyrë organizimin politik të shqiptarëve, të cilët përfaqësojnë kërcënimin më të madh për identitetin dhe shtetin e përvetësuar “maqedonas”.

Dallimi i vetëm mes këtyre dy partive qëndron thjesht në strategjinë e zgjedhur për t’u përballur me shqiptarët. VMRO që në fillim ka zgjedhur qasjen me dorë të fortë ndaj shqiptarëve, dhe me këtë qasje mori dhe votat nga shumica e elektoratit “maqedonas”. Ndaj dhe pas tragjedisë së Koçanit, kryeministri Mickovski pa hezituar, para kamerave, duke marrë kompetencat e policisë, hetuesisë dhe gjykatave, shpalli shqiptarët fajtorë për këtë tragjedi dhe kërcënoi partinë më të madhe shqiptare se “do t’i nxjerri për veshi nga shtëpia”. Ndërsa LSDM vazhdon me strategjinë e vjetër të “vëllazërim bashkimit” ish jugosllav, me synimin e kultivimit të shqiptarit lojal “maqedonas” me shembullin e atij “jugosllav” të kohës së Jugosllavisë socialiste. Ndaj këto ditë pas tragjedisë së Koçanit, mediat e afërta me LSDM, me zellin më të madh sillnin prova para publikut “maqedonas” për bashkëvajtjen e shqiptarëve me bashkëqytetarët e tyre “maqedonas”, duke promovuar kështu lojalitetin e shqiptarëve ndaj kombit dhe shtetit “maqedonas”.

Nga ana tjetër, është fakt i ditur nga të gjithë, se asnjë shqiptar nuk vjen në parlament e aq më pak në postet ministrore me motivin për të luftuar për të drejtat kolektive të shqiptarëve, por për të plotësuar ambiciet dhe nevojat financiare personale, familjare dhe klanore. E pas tyre qëndrojnë masa e votuesve dhe simpatizantëve partiakë që nuk janë të interesuar për të kërkuar llogari nga përfaqësuesit e tyre, por thjesht të sigurojnë ndonjë vend pune. Ndaj valëvitja e flamurit të luftës kundër korrupsionit, si qëllim në vete, i ndarë nga faktorët e tjerë që përcaktojnë gjendjen e vështirë politike dhe ekonomike të shqiptarëve në ish IRJM, qoftë nga ana e partive politike shqiptare apo individëve dhe shoqatave të ndryshme, është thjesht hipokrizi, madje akoma më shumë, strategji e mirëmenduara për të larguar vëmendjen nga lufta e shqiptarëve për të drejta kolektive.

Shqiptarët në ish IJRM duhet ta luftojnë korrupsionin, por këtë mund ta bëjnë vetëm duke luftuar për statusin e tyre të merituar kushtetues, si grup etnik më i madh në vend. Përndryshe rrezikojnë të xhirojnë pa fund në qarkun vicioz ku statusi i tyre i diskriminuar kushtetues do të prodhojë pa fund shqiptarë të korruptuar, e këta shqiptarë të korruptuar do të mirëmbajnë pafund statusin e tyre të diskriminuar kushtetues.

Huazuar nga Afrim Fanda – Facebook.

Tragjedia me bilanc lufte në kohë paqeje në Koçan; fajësimi për tragjedinë dhe kërcënimi prej rrugaçi i kryeministrit Mickovski ndaj ish përfaqësuesve politik shqiptarë për të cilët (përfshirë dhe këta që sot janë në pushtet), korrupsioni është shpërblim për dëgjueshmërinë ndaj pushtetit në duart e partive „maqedonase“; pamjet e paraqitura në media të ish ministrit të Ekonomisë, Kreshnik Bekteshi të prangosur duke transportuar me furgon të policisë në Koçan tregojnë më së miri pozitën e mjeruar të shqiptarëve në këtë shtet artificial që mbahet në kurriz të shqiptarëve.

Por ajo që më bëri ta shkruaj këtë status është video-mesazhi i nxënësve të shkollës së mesme të mjekësisë „Nikolla Shtejn“ në Tetovë, “Flasim gjuhë të ndryshme, por qajmë njëjtë”.

Është fakt tanimë i njohur nga të gjithë, se shqiptarët nuk i urrejnë dhe nuk u gëzohen fatkeqësive të fqinjëve, të cilët janë treguar shumë mizor me ta gjatë historisë së largët dhe të afërt. Madje e ndajnë dhimbjen me ta në çdo fatkeqësi, posaçërisht kur bëhet fjalë për fëmijë të pafajshëm, siç është rasti i tragjedisë së Koçanit.

Por për fat të keq, mesazhi i organizatorëve të shfaqjes në Shkollës së Mesme të Mjekësisë jo vetëm që nuk është i saktë por është manipulues dhe vetëposhtërues.

Për fat të keq, jo, shqiptarët dhe „maqedonasit“, jo vetëm që nuk flasin gjuhë të njëjtë, por edhe nuk qajnë njëjtë. Është fakt se „maqedonasit“ ndërtuan dhe akoma po ndërtojnë shtet dhe mirëqenie në territoret dhe fatkeqësinë e shqiptarëve. Ndaj jo, kur qajnë shqiptarët nuk qajnë edhe „maqedonasit“.

E, kur sheh dhe krahason protestat e studentëve dhe nxënësve në Beograd, protestat e nxënësve të Koçanit dhe videomesazhin e nxënësve të shkollës së mesme të mjekësisë në Tetovë, të krijohet bindja brengosëse, se nxënësit dhe studentët shqiptarët dinë të qajnë, por nuk dinë të kërkojnë, madje të këmbëngulin për atë që ju takon.

E, e ardhmja e tyre nuk ka për të qenë më e mirë duke qarë ose ëndërruar për poste ministrash që karrierën e përfundojnë në burg!

Afrim Fanda

Fati politik i shqiptarëve në ish IRJM, në duart e jeniçerëve pa identitet dhe pa vetëdije kombëtare.

Në kohërat më të vështira dhe të pasigurta për gjithë Evropën në përgjithësi, dhe për shqiptarët në veçanti, fati politik i shqiptarëve në ish IRJM ndodhet në duart klasës më të papërgjegjshme në historinë e shqiptarëve. Ndodhet në duart e hoxhallarëve dhe haxhilerëve injorantë në shërbim të ortodoksisë antishqiptare panslaviste. Ndodhet në duart e jeniçerëve pa identitet dhe pa vetëdije kombëtare, pa ndërgjegje dhe pa integritet moral, të cilët shesin interesat e shqiptarëve hapur, në pikë të ditës pushtetit shovinist antishqiptar me një kryeministër antishqiptar, mediokër i cili hapur dhe me arogancë shpreh synimet antishqiptare para opinonit vendor dhe të huaj.

Kështu, kryemnistri Mickovski, para pak ditësh, në konferencën “CPAC” në Uashington, gënjeu hapur publikun amerikan duke shtrembëruar realitetin e strukturës së popullsisë në ish IRJM, duke paraqitur “maqedonasit” si popull shumicë me dy të tretat e popullsisë, dhe duke futur shqiptarët në grupin e “të tjerëve”, bashkë me turqit, romët, serbët, boshnjakët… që sipas tij përfaqësojnë të gjithë së bashku një të tretat e popullsisë. Kryeministri gënjeshtar “harroi” se edhe sipas rezultateve të censusit të fundit të kontestuar nga të gjithë fqinjët, të publikuara në vitin 2022, “maqedonasit” paraqesin 54.2 % të popullsisë, shqiptarët 29.5%, turqit 3,98%, romët 2,3% dhe serbët 1,2%, ndërsa pakicat e tjera veç e veç nuk kalojnë pragun e 1% të popullsisë.

Dhe asnje parti shqiptare në ish IRJM nuk reagoi për këtë gënjeshtër të kryeminsitrit, me synime të qarta antishqiptare. Nuk reagoi as Tirana zyrtare, ndërkohë që Prishtina zyrtare e udhëhequr nga Lëvizja për Vetëvendosje vazhdon muajin e mjaltit me VMRO-në, partnerin e tyre të koalicion në qeverinë e ish IRJM. Madje qeveria e udhëhequr nga Albin Kurti, vlerëson kaq lart qeverisjen antishqiptare të VMRO dhe LSDM, saqë këto ditë angazhoi Nikola Dimitrov ish ministrin e jashtëm të ish IRJM, për këshilltar të qeverisë që drejton.

Kryeministri Mickovski, fajësoi përfqësuesit politik të shqiptarëve në qeverinë paraprake, se kanë negocijuar dhe shitur “identitetin e tij maqedonas” dhe “gjuhën e tij maqedonase”, duke akuzuar konkretisht Bujar Osmanin, ish minister i jashtem nga rradhët e BDI-së. E jeniçerët shqiptarë pa dinjitet, në pushtet dhe opozitë, në vend se ti thonë kryeministrit histerik se identiteti nuk mund të përvetësohet, as të blihet e as të shitet, ndaj për gjuhën dhe historinë e përvetësuar ta zgjidhi me Bullgarinë, e ndërkohë të angazhohen për t’i dalur zot terrritorit të tyre të prvetësuar, kishave dhe manastireve të përvetësuara, e bashkë me grekët dhe bullgarët ti dalin zot edhe emrit “Maqedoni”, ata lëvdohen publikisht se sa shumë kanë bërë për të mbrojtur identitetin dhe gjuhën e përvetësuar “maqedonase”, pa bërë asgjë për të drejtat kolektive të shqiptarëve.

Ndaj ish ministri i jashtëm Bujar Osmani, duke ju përgjigjur kryeministrit Mickovski u krenua se ai ka bërë për gjuhën maqedonase më shumë se kushdo tjetër. Për hoxhën deputet Adnan Azizi, kryeministrin Mickovski “nuk ka ngarkesë nacionaliste dhe me racionalitet u qaset temave”. Ali Ahmeti, i cili pasi “shkatroi” Jugosllavinë, tani po kujdeset me shumë emocione për “Jugosllavinë e vogël” të quajtur “Maqedoni”, aq, sa që është shumë i brengosur se “nëse dikush shkon në Bullgari e dikush në Shqipëri, kujt do ti mbetet Maqedonia”. Ministri i Mickovskit, Fatmir Limani, pas refuzimit të vizës për SHBA, shprehet publikisht i penduar për “veprimtarinë e tij atdhetare”, duke sqaruar se ka flijuar gjithëçka, “për të riatdhesuar Ali Ahmetin, bashkë me fëmijët dhe shokët e tij, në vendëlindje me forma dhe mënyra të palejueshme nga ligjet ndërkombëtare”. Ndaj këshillon gjeneratat pasuese “që të jenë të kujdesshëm, për çka vetëmohohen”!?

E, pikërisht gjatë këtyre ditëve të ramazanit, derisa këta më sipër aktronin rolin e besimtarit të devotshëm , mediat e blera në gjuhën shqipe heshtën por mediat në gjuhën “maqedonase” njoftuan për hajdutërinë e rradhës të kësaj klase politike, e veshur me petkun e besimtarit të devotshëm musliman.

 

Por a beson hajduti dhe tradhtari në zot!?

 

Videon mund ta ndiqni në: https://www.facebook.com/100000816610685/videos/pcb.9386121218091672/1286935365938839

Huazuar nga Facebook-Afrim Fanda

“Përgjegjësia e intelektualëve është që të tregojnë të vërtetën dhe ti demaskojnë gënjeshtrat.”

Chomsky pohon se ata me dituri dhe influencë e kanë për detyrë që të sfidojnë gënjeshtrat dhe të mbështesin të vërtetën.

Intelektualët duhet të vënë në dyshim autoritetin, të zbulojnë të vërtetat e fshehura dhe të veprojnë si mbrojtës të ndershmërisë dhe jo si shërbëtorë të pushtetit.

E huazuar dhe shqipëruar nga Facebook 

 

IA sjell Zotin më afër!

Edhe Islami demaskon gënjeshtarët, manipulatorët që keqpërdorin emrin e Zotit.

A ka ndonjë ajet kuranor që kërkon nga intelektualët të tregojnë të vërtetën dhe mbështesin të drejtën?

Kurani i jep një rëndësi të madhe drejtësisë, të vërtetës dhe përgjegjësisë intelektuale. Një ajet i rëndësishëm në këtë drejtim është nga Surja El-Bekare (2:42), ku thuhet:

“Dhe mos e përzieni të vërtetën me të kotën, as mos e fshihni të vërtetën duke e ditur.”

Ky ajet i urdhëron besimtarët, përfshirë intelektualët, të mos e fshehin të vërtetën dhe të përmbahen nga shtrembërimi i saj. Ai nxjerr në pah detyrën morale dhe shpirtërore për të mbështetur atë që është e drejtë dhe për të qenë i sinqertë në përpjekjen për të vërtetën.

Në Kur’anin famëlartë, ka shumë ajete që i nxisin intelektualët dhe besimtarët të flasin të vërtetën dhe të mbështesin drejtësinë. Një ajet i tillë është nga Surja En-Nisa, ajeti 135:

“O besimtarë! Qëndroni fort për drejtësinë, dëshmoni për Allahun, qoftë kundër vetvetes tuaj, prindërve tuaj apo të afërmve. Nëse dikush është i pasur ose i varfër, Allahu është më afër të dyjave. Mos ndiqni dëshirat e vetes, që të mos jini të padrejtë. Dhe nëse ktheheni ose shmangeni, atëherë me të vërtetë, Allahu është i gjithëdijshëm për atë që bëni.”

Ky ajet i fton besimtarët veçanërisht ata që kanë njohuri dhe urtësi, të jenë të drejtë dhe të mos hezitojnë të mbështesin të drejtën edhe nëse kjo mund të jetë e vështirë, të jenë të paanshëm dhe të drejtë në dëshmitë dhe veprimet e tyre, pavarësisht nga interesat personale apo lidhjet familjare.

Gjithashtu, thekson rëndësinë e drejtësisë dhe të treguarit të së vërtetës, si një detyrë ndaj Allahut.

 

 

Po çka ndodh nëse nuk e bën?

Nëse dikush nuk ndjek udhëzimet e Kuranit për të treguar të vërtetën dhe për të mbështetur të drejtën, kjo mund të çojë në pasoja shpirtërore dhe morale, sipas mësimeve islame. Kjo përfshin:

1. Ndikimi mbi vetë shpirtin: Në Kuran përmendet se fshehja e së vërtetës apo padrejtësia mund të dëmtojë shpirtin dhe marrëdhënien e njeriut me Allahun. Për shembull, në Suren El-Bekare (2:159), Allahu thotë:

“Ata që fshehin argumentet dhe udhëzimin që Ne kemi shpallur… Allahu do t’i mallkojë ata dhe do t’i mallkojnë edhe ata që mallkojnë.”

Kjo tregon se fshehja e së vërtetës mund të jetë një mëkat i rëndë.

2. Pasojat shoqërore: Padrejtësia dhe mungesa e sinqeritetit mund të shkaktojnë prishjen e rendit shoqëror dhe të drejtësisë. Nëse intelektualët ose personat me njohuri fshehin të vërtetën, shoqëria mund të mbetet në errësirë dhe padrejtësia mund të triumfojë.

3. Ndikimi në Ditën e Gjykimit: Sipas Kuranit, njerëzit do të mbajnë përgjegjësi për veprimet e tyre në Ditën e Gjykimit. Në Suren Hud (11:18) përmendet:

“Dhe kush është më i padrejtë se ai që shpif një gënjeshtër ndaj Allahut? Ata do të paraqiten para Zotit të tyre, dhe dëshmitarët do të thonë: ‘Këta janë ata që kanë gënjyer kundër Zotit të tyre.’ Mallkimi i Allahut të jetë mbi të padrejtët.”

Pra, sipas mësimeve islame, fshehja e së vërtetës apo padrejtësia nuk sjell vetëm pasoja në këtë botë, por edhe në botën tjetër. 

 

Po nëse për përfitime përkrah të padrejtën? 

Përkrahja e padrejtësisë për përfitime personale është konsideruar një veprim i dënueshëm në Islam dhe bart pasoja të rënda morale, shpirtërore dhe shpesh shoqërore. Kurani thekson disa herë rrezikun e ndjekjes së interesave vetjake duke mbështetur të padrejtën.

Një ajet në Suren El-Bekare (2:188) thotë:

“Mos i shfrytëzoni pasuritë tuaja mes veti për të bërë padrejtësi dhe mos i jepni gjyqtarëve dhurata për të përvetësuar padrejtësisht një pjesë nga pasuria e të tjerëve, duke e ditur mirë këtë.”

Ky ajet qorton qartë çdo akt ku përfitimi personal arrihet në kurriz të së drejtës dhe drejtësisë. Të mbështesësh të padrejtën për përfitim jo vetëm që dëmton të tjerët, por shpesh ndikon keq edhe tek vetë individi, si dhe në shoqëri.

Gjithashtu, në Suren Hud (11:113), thuhet:

“Dhe mos anoni ndaj atyre që bëjnë padrejtësi, përndryshe zjarri do t’ju përfshijë, dhe ju nuk do të keni ndihmës përveç Allahut, e as nuk do të ndihmoheni.”

Kjo nënkupton se çdo formë e mbështetjes apo aleancës me padrejtësinë, qoftë edhe për përfitime materiale, çon në pasoja të rënda shpirtërore dhe ndëshkim hyjnor.

Nga ana tjetër, është edhe një çështje morale dhe karakteri: kur individi përfiton duke mbështetur padrejtësinë, humbet integritetin dhe lidhjen me parimet e drejta. Shpesh, këto përfitime janë të përkohshme dhe shoqërohen me pendim në këtë botë ose ndëshkim në botën tjetër.

 

Po ata që keqpërdorin fenë, emrin e zotit për përfitime personale?

Në Islam, keqpërdorimi i fesë dhe i emrit të Allahut për përfitime personale është një mëkat shumë i rëndë dhe dënohet si një formë hipokrizie dhe padrejtësie. Ky veprim i rrezikshëm minon parimet themelore të fesë dhe devotshmërisë, duke sjellë pasoja shpirtërore dhe sociale të mëdha.

Kurani e përmend në mënyrë të drejtpërdrejtë këtë çështje. Në Suren El-Bekare (2:79), Allahu thotë:

“Mjerë ata që shkruajnë librin me duart e tyre e pastaj thonë: ‘Kjo është nga Allahu’, për të përfituar diçka të pavlefshme prej tij. Mjerë ata për atë që kanë shkruar me duart e tyre dhe mjerë ata për atë që kanë fituar!”

Ky ajet dënon ata që përdorin emrin e Allahut për manipulim dhe përfitime. Gjithashtu, hadithet e Profetit Muhamed (paqja qoftë mbi të) paralajmërojnë për rrezikun e hipokrizisë. Një nga shenjat e hipokritit është:

“Kur flet, gënjen; kur premton, e thyen premtimin; dhe kur i besohet diçka, e tradhton.” (Sahih al-Bukhari dhe Sahih Muslim)

Keqpërdorimi i fesë për përfitim material apo shoqërore tregon mungesë të sinqeritetit dhe të devotshmërisë. Pasojat e kësaj janë të dyfishta:

1. Pasoja shpirtërore dhe morale: Një akt i tillë mund të prishë lidhjen me Allahun dhe të shënojë individin si të padrejtë në botën tjetër.

2. Pasoja shoqërore: Një person që keqpërdor fenë mund të humbasë besimin e njerëzve dhe të shkaktojë përçarje brenda komunitetit.

Keqpërdorimi i fesë jo vetëm që çon në devijimin personal, por mund të dëmtojë rëndësisht edhe të tjerët, duke dobësuar besimin dhe harmoninë fetare.

Na ishte njëherë një ujk që jetonte në një zonë me një tufë të madhe delesh.

Çdo ditë ai shqyente nga një dele.

Delet u shqetësuan.

Disa ikën në pyll, të tjerat luftonin me dëshpërim për jetën e tyre. Britmat e tyre e trembën tufën.

Por ujku dinte si t’i qetësonte delet.

Ai fliste me secilën veç e veç dhe u thoshte:

“Mos kini frikë.

Unë vras ​​dhe ha vetëm delet budallaqe – por ti je e zgjuar, mikesha ime nuk je budallaqe.”

Pas këtyre fjalëve, delet vazhdonin të kullosnin sikur të mos kishte ndodhur asgjë.

Kur ujku godiste sërish, të tjerat mendonin me vete:

“Epo, sërish një dele budallaqe më pak.

Unë jam e zgjuar, kështu që nuk kam asgjë për t’u frikësuar.”

Dhe kështu tufa mbeti e qetë dhe e kënaqur.

Ujku shkonte tek ata dhe u thoshte:

“E shihni?

Ne shpesh kemi biseduar për delet budallaqe – dhe më besoni, ato ishin vërtet budallaqe.”

Delet nuk pyesnin asgjë.

Ujku kishte fituar besimin e tyre, u kishte përforcuar vetëbesimin dhe ua kishte zbutur frikën. Ata vazhdonin të kullosnin, pa brenga dhe pa vetëdije – dhe kështu u bënë edhe më të shijshme.

Por gjëja më e mahnitshme ishte se: disa dele filluan edhe ti ndihmojnë ujkut.

Ata që shprehnin dyshime ose shqetësoheshin, ata i tallnin dhe i shanin si “ngatërrestare”.

 

Dhe kur ndonjë dele veçanërisht e zgjuar fillonte të dyshonte për të vërtetën, “miqtë e saj më të mirë” vraponin te ujku dhe i tregonin për të.

Dhe të nesërmen ajo dele ishte e zhdukur!

Polel Wade

 

Besoni më pak në fjalë – dhe kushtojini më shumë vëmendje veprimeve, sepse ata që besojnë verbërisht u falin sigurinë e tyre në duart e atyre që mund të abuzojnë më lehtë!

 

Huazuar dhe shqipëruar nga gjermanishtja.

Shqiptarët e Maqedonisë kanë problem me vetveten, e jo me të tjerët. Ndër të tjerat edhe shkaku se ata kurrë nuk iu përgjigjen pyetjes pse partitë e tyre janë me popullin vetëm përderisa janë larg grazhdit të shtetit, e bëhen me maqedonasit porsa vijnë në pushtet?

Pra ata kurrë nuk i pyetën drejtuesit e BDI-së pse ishin aq të papërgjegjshëm e të pandjeshëm kur u botua ‘Enciklopedia maqedonase’ që i fyente shqiptarët si dhe kur ndodhnin “Sopoti”, “Monstra”, Likuidimi i Harun Aliut me shokët, Tradhtia e madhe në Lagjen e Trimave në Kumanovë…, e tani kur janë në opozitë e shohin se jetojmë në shtet me elemente antishqiptare?

Apo pse , kur ndodhi akti terroristë në Banjskë të Kosovës, Ministri i Punëve të Jashtme nga radhët e kësaj partie u shprehë si të ishte pjesëtarë i qeverisë serbe?!

Pra shqiptarët e Maqedonisë e vuajnë mungesën e elitave që do guxonin t’i pyesnin këto paçavuret politike të VLEN-it si mund të jenë aq pa dinjitet e të shtiren se nuk e shohin se janë të papërfillshëm nga sunduesi maqedonas dhe se janë vasalë në një Maqedoni e cili gjuhën e tyre e emërton si gjuha të “20 për qindëshit’ dhe që ka himn që madhëron vetëm etninë maqedonase?

Sikur shqiptarët e këtushëm të kishin guxim t’i shtronin këto pyetje ata do mund të shihnin sa e panatyrshme është që nga gjitha shtetet fqinje, vetëm Kosova e Shqipëria të mos kenë asnjë vërejtje ndaj Maqedonisë. Dhe të jenë të kënaqura me shtetin që nuk përfillë 30 për qindëshin shqiptarë në përbërjen e tij?

Huazuar na Facebook-Kim Mehmeti

Jo nga sot, por qysh se ekziston ajo si e pavarur, Maqedoninë e kanë drejtuar sunduesit maqedonas të ndihmuar nga vasalët shqiptarë.

Dhe ai vasalitet kurrë nuk ka qenë kaq i dukshëm sa sot, kur atë e përbëjnë ‘motrat’ e përdala politike të vëllazërisë së ‘VLEN-it’.

 

Dhe jo nga sot, por qysh se kanë filluar të bëhen pjesë e qeverive maqedonase, pushtetarët shqiptarë kanë bërë çmos që të jenë sa më promaqedonas e sa më properëndimorë, duke harruar se votën e kanë marrë nga populli i vet për të qenë vetëm sa më proshqiptarë.

Dhe mbase kurrë si sot, përfaqësuesit shqiptarë nuk i janë frikuar gjithaq sunduesit maqedonas sa këto paçavuret e VLEN-it, të cilët edhe kur gazetari i pyet nëse e dinë përmedësh himnin shqiptar, për të dëshmuar se janë promaqedonas të denjë, ata përgjigjen se atë e dini pjesërisht?! Apo pohojnë se një ndër gjuhët më të vjetra në botë – gjuha shqipe, është vetëm e përkthyer nga gjuha maqedonase, e kodifikuar jo më larg se para disa dekadash!?

Ndërkohë mbetet e padiskutueshme se Albin Kurti është më e mira që i ka ndodhur Kosovës së pasluftës, por që nuk e arsyeton ndërhyrjen e tij në zgjedhjet e fundit parlamentare në Maqedoni, duke i përçarë ata politikisht edhe më shumë seç janë të coptuar.

Gjithashtu është e padyshimtë se një politikan i kalibrit të Kurtit e dinë se VMRO-ja e sotme i provokon shqiptarët e këtushëm sepse donë që ata të reagojnë, me çka do hapej rruga për rishikimin e gjitha marrëveshjeve të arrira deri tani, ngaqë sipas tyre, në një Maqedoni që u takon vetëm maqedonasve, shqiptarëve u është dhënë më shumë seç u takon?!

Dhe nëse është e padiskutueshme se një politikan i kalibrit të Kurtit e dinë që Maqedonia kurrë nuk ka pasur qeveri më proserbe se kjo e sotmja, mbetet e paqartë pse ai i mbështet ata që erdhën në pushtet duke i trembur maqedonasit se shtetin ua kishin marr shqiptarët dhe duke u premtuar se nëse do votonin për VMRO-DPMNE’në ajo atë do ua kthente pronarëve të saj – maqedonasve.

Po pra, jo nga sot, por që nga dita kur kanë nisur të përfshihen nëpër qeveritë e Maqedonisë, pushtetarët shqiptarë kanë dëshmuar atë që dihet: se nuk ka më lehtë se të bashkëqeverisësh me partitë maqedonase duke qenë vasal i tyre.

Se për këtë mjafton t’i mbash nënë kontroll ata që të kanë votuar si dhe të bësh atë që ta kërkon ai që e drejton shtetin. Ndërkohë të mos të të shkoj ndërmend të merresh me atë që i takon vetëm sunduesit: ta drejtosh e ta rregullosh shtetin.

Kim Mehmeti