Në një Kasaba të vogël, që lumi e ndante përgjysmë, me fusha të gjera pjellore, rreth e përqark me male të larta, që sikur donin të mbronin Kasabanë nga rreziqet e jashtme, lindi Bekimi.

Fatkeqësisht vetë malet e larta, nuk ia dolën që ta mbronin popullsinë nga sundimet e huaja, popullata e ngratë, nuk arriti ta shijojë dhe vlerësojë lirinë, por nga pushtuesit të cilët, sa po ikte njëra –vjente tjetra, u mësua, se po e pe punën tënde dhe po qe se nuk përzihesh në punët e Hyqymetit, nuk të zë “taksirati” edhe populli i shkretë sikur u adaptua që me sundimet të bashkëjetonte dhe ishte i kënaqur, kur sunduesi ri ishte pak më i mirë se ai i kaluari, pra edhe Bekimi në këto kushte u rrit, ai ishte një djalë i edukuar, i respektonte prindërit e tij, ishte një besimtar i devotshëm dhe ishte shembullor në shkollë, prindërit e shkollonin sepse donin të bëhej një njeri i ditur dhe të kishte fatin vetë në duart e tij. Me kalimin e viteve edhe Bekimi i kaloi të gjitha shkallët e shkollimit, por edhe nuk ishte nga ata që nuk kuptonte dhe nuk i përjetonte padrejtësitë që bëheshin në rrethin e tij, përkundrazi në çajtore kur takohej me shokët e tij, shpesh edhe revoltohej, nuk i duronte padrejtësitë, veçanarisht jo ndaj tij, por nuk ishte i natyrës që mund ti kundërvihej, e ulte kokën dhe shihte punën e tij, ashtu si që e kishin edukuar prindërit e tij, falë këtyre tipareve edhe gjeti një punë, pas një kohe edhe u martua, u bekua edhe me fëmijë, hapi edhe biznesin e tij, punonte shumë, dhe bënte çmos që të fitonte ai dhe familja e tij dhe nuk ishte çudi që pas një kohe edhe bëri shumë pasuri, ishte falemenderues ndaj Zotit, këtë e dëshmonte duke vizituar xhaminë rregullisht. Natyrisht, me kalimin e viteve, erdhi edhe koha që të largohej nga kjo botë, familja dhe miqtë e tij, të pikëlluar ia bënë të gjitha ceremonitë mortore sipas religjionit.

Pas vdekjes, erdhi edhe koha e gjykimit, gjegjësisht të vlerësimit të veprave dhe jetës së Bekimit, një Engjëll/Melaqe i lexonte veprat e jetës së Bekimit ndërsa Zoti i madhërishëm dëgjonte:

-Bekimi është martuar, ka krijuar familje, ka lindur 5 pasardhës, i ka ushqyer, i ka rritur dhe u ka siguruar strehim, është kujdesur për ta që të jenë të pavarur…

-Nuk i ka bë dëm asnjë njeriu dhe ka pa punën e tij…

-Xhaminë e ka frekuentuar rregullisht …

Çfarë vlerësimi meriton ky njeri, krijuesi ynë i madhërishëm?

Ky, qenka një njeri i mirë! Por, sikur nuk paska ndonjë dallim nga Miu, Zogu, Macja, Qeni…

Pse, Zoti i madhërishëm?

Sepse edhe këta krijojnë familje, lejnë pasardhës, kujdesen për të vegjlit e tyre, i ushqejnë, i strehojnë, i rrisin, kujdesen deri sa të jenë të pavarur, janë tipare që të gjitha gjallesat në tokë i kanë…

Po njeriun, unë nuk e krijova që të kujdeset, vetëm për veten e tij dhe për familjen e tij, atij i dhurova mend, që të mund të ndihmojë, të kontribuojë edhe për shoqërinë më gjërë, për rrethin, për lagjen, Kasabanë, Popullin e tij, po edhe mbarë njerëzimin, prandaj e krijova njeriun …

Zoti e mëshiroftë Bekimin!

(Frymëzuar nga F.F., nga një krahasim të qëlluar të njeriut me kafshët)

Pushteti sllav, me dekada, duke e zbatuar Memorandumin e Çubriloviçit tentuan që tja ndryshojë identitetin shqiptar  qytetit të Tetovës, por mos mendoni se hoqën dorë, ata vazhdojnë nëpërmjet islamit politik…

Ja edhe një shkrim i huazuar nga facebooku:

Cili është motivi? Cili është synimi i iniciativës për ndryshimin e logos së qytetit të Tetovës?

Për partitë e Islamit Politik, siç është Lëvizja “Besa”, historia e shqiptarëve fillon me pushtimin osman.

Ndaj dhe në logon e re heqin simbolet e gjurmëve të qytetërimit mbi 8.000 vjeçar të shqiptarëve – Menadën (statujë bronzi që daton nga shektulli VI para erës sonë, e gjetur në Tetovë) dhe plisin, që përfaqëson edhe rezistencën dhe qëndresën ndaj pushtimit osman dhe lanë simbolet që përfaqësojnë vetëm peridhën e pushtimit osman. Ndaj logo e re e qytetit ngjan me logon e BFI.

E gjitha kjo në përputhje me thëninen e Taip Erdogan: “Xhamitë janë kazermat tona, kupolat janë helmetat tona, minaret janë bajonetat tona dhe besimtarët janë ushtarët tanë.” si dhe në përputhje me qëndrimet e partnerin e ardhshëm të “koalicionit qeveritar” të LB – VMRO, sipas të cilëve, “referuar regjistrimit të popullsisë osmane nga viti 1430-1431, në Maqedoni kishte shumë pak shqiptarë, por kanë ardhur më vonë si ushtarë dhe mercenarë të turqve…”

P.S. Disa militantë të Lëvizjes “Besa”, me komentet e tyre, sa herë që unë kritikoj deklarimet dhe veprimet politike, publike të Lëvizjes “Besa”, dalin në mbrojtje, jo të Lëvizjes “Besa”, por të Islamit, Turqisë dhe politikave të Taip Erdogan, duke më akuzuar për antiislamik dhe islamofob!?

Por cila është e vërteta?

E vërteta është se as unë jam anti-islamik, islamofob (gjë që kuptohet qartë nga shkrimet dhe statuset e mia) e as ata janë fetarë, muslimanë të vërtetë! E vërteta është se qëndrimet e mia politike nga pozitat e nacionalizmit shqiptar, që nuk fshihen prapa asnjë ideologjie, sulmohen nga pozitat poashtu politike nga pozita të nacionalizmit turk dhe albanofobisë, që fshihen pas fesë, ose më saktë pas idelogjisë së islamit politik. Është pikërisht ideologjia e ISLAMIT POLITIK në hapsirën politike të shqiptarëve, e në asnjë mënyrë jo islami, që unë në shkrimet dhe statuset e mia, e akuzoj dhe denoncoj si një ideologji jo humane dhe të rezikshme jo vetëm për shqiptarët, por për gjith njerëzimin, që ka shkaktuar kaq shum viktima në botë – kryesisht muslimanë!

As fetarë e as njerëz të mirë nuk mund të jene ata dhe ithtarët e tyre, që të dehur nga pushteti dhe përfitimet nga pushteti, në bashkëpunim me partnerët e atëhershëm të koalicionit qeveritar LSDM dhe BDI, më 8 shtator 2021 vranë duke i djegur të gjallë 14 të sëmurë në spitalin modular të Tetovës, pa i vrarë ndërgjegja as sot e kësaj dite. Ishte pikërisht përfaqësuesi i L.B., i cili nga posti i drjetorit ekonomit të spitalit, i thiri pacientët drejt vdekjes duke konfirmuar se spitali modular ishte gati për te pranuar pacientë!

As fetarë e as njerëz të mirë nuk mund të jenë ata që duan t’ua prejnë rrënjët historike, identitare të shqiptarëve, për ti bërë pre e lehtë e sllavëve dhe turqve për asimilimin dhe nënshtrimin e tyre.

E vërteta është se këta individë që nuk kanë as fe as njerzillëk, as moral, që haptas kërcënojnë, dhe punojnë kundër interesave kombëtare të shqiptarëve, kanë gjetë strehë në një parti politike që ka përvetësuar dhe keqpërdor emri e institucionit të shenjtë shqiptar – Besës.

Kjo është e vërteta!

Afrim Fanda

“Xhamitë janë kazermat tona, kupolat janë helmetat tona, minaret janë bajonetat tona dhe besimtarët janë ushtarët tanë.”... kështu u shpreh Taip Erdogan në një intervistë në vitin 1997, duke cituar poetin, filozofin dhe politikanin e njohur turk, Ziya Gökalp (1876-1924), i njohur ndryshe edhe si “babai i nacionalizmit turk” dhe “Mjeshtri i madh i turqizmit”, autor i librit “Parimet e turqizmit”. Kjo shkelje, në atë kohë të kufijve të rrepta të sekularizmit të Republikës Turke, i kushtoi atij  postin e kryetarit të bashkisë dhe katër muaj burg, duke i dhënë njëkohsisht edhe statusin e heroit mes votuesve konservatorë.

Por, në fakt, Taip Erdogan në këtë intervistë vetëm se zbuloi një të vërtetë shekullore: përdorimin e Islamit si një mjet shumë efikas në shërbim të interesave të perandorisë osmane dhe në vazhdim, të shtetit turk, për nënshtrimin e popujve të tjerë.

26 vite më vonë, “besimtarë/ushtarë” të tillë shqiptarë, për të cilët fliste Erdogan në intervistën e tij, do të shkonin në Stamboll për të shprehur hapur, para kamerave, besnikërinë e tyre ndaj Taip Erdogan, Turqisë dhe turqizmit. “Unë jam djalë dëshmori, i burgosur politik dhe të njëjtën kohë, përkrahës i të gjitha etniteteve të cilët i takojnë një besimi të përbashkët i cili është i yni, ai islam. Kam kryer historinë, dhe mbi baza të historisë e shoh që të gjitha luftrat janë fetare dhe nuk janë kombëtare, dhe unë uroj që fitorja juaj t’i dridh të gjithë armiqtë që janë vërsul Turqisë dhe konkretisht liderit tuaj (Erdoganit)… uroj që fitorja juaj të sjellë fitore në të gjitha vendet ku jetojnë dhe punojnë muslimanët”. Kështu u prezentua dhe këtë deklaroi nënkryetari i Partisë “lëvizja Besa”, Fatmir Limani, i ndodhur në kuadër të një delegacioni të kësaj partie në selinë e partisë së Erdoganit (Partia e Drejtësisë dhe Zhvillimit) në Stamboll, në përkrahje të rikandidimit të tij për president, në zgjedhjet presidenciale ne Turqi.

Me këtë deklaratë, për të fituar simpatinë e “sulltanit” dhe partisë së tij, Fatmir Limani shiti dhe përbalti gjakun e të jatit, një nga organizatorët e luftës së UÇK, të vrarë nga policia e ish IRJM në vitin 1998, ashtu si dhe burgun e tij, duke e paraqitur atë dhe veten e tij si “shehidë” të njëfarë lufte kundër jobesimtarëve. Pasi, sipas vetë fjalëve të tij, të gjitha luftrat janë fetare dhe nuk janë kombëtare!

Në planin politik, kombëtar, ideatorët, krerët dhe financuesit e Lëvizjes “Besa” përmes thirjes për mosdurim fetar dhe luftë vëllavrasëse nga ana e nënkryetarit të tyre, dëshmuan dhe dokumentuan dyshimet e arsyeshme të shqiptarëve për rolin mercenar, destruktiv, përçarës dhe luftënxitës në shërbim të shteteve të huaja, të kësaj partie. Agjenda e islamit politik, e fshehur nën petkun e nacionalizmit të rejshëm shqiptar, e kësaj partie, ua servir në pjatë partive sllave në ish IRJM shqiptarët ortodoksë, për të vazhduar të qetë me asimilin e tyre, çvendos vëmendjen e opinionit të brendshëm dhe të jashtëm nga të drejtat kolektive të munguara të shqiptarëve si grup etnik më i madh në ish IRJM dhe  jep argumentin e gatshëm të gjithë fqinjëve agresor dhe grabiqtar, për të arsyetuar agresionin, terrorin dhe krimet mbi shqiptarët, si “luftë kundër terorizmit islamik”,

Njoftimi i para pak ditëve të organeve të rendit në ish IRJM për arrestimin e tre shqiptarëve në Shkup, për pjesëmarrje në luftën në Siri dhe për armë dhe municione të gjetyra në shtëpitë e tyre gjatë bastisjes, duhet të na vetëdijësojë për rezikun real që u kanoset shqiptarëve nga individë dhe parti të cilët kanë në agjendën e tyre përhapjen e islamit politik, për llogari të shteteve të treta.

E gjitha kjo sqaron edhe heshtjen dhe mosreagimin e institucioneve të shtetit të ish IRJM në duart e partive sllave. Por çfarë sqaron heshtjen, mosreagimin e partive shqiptare për këtë skandal politik të rezikshëm?

Qeni leh atje ku ha, është një fjalë e urtë popullore që, në mënyrë metaforike, përshkruan dikë që mban pa të drejtë anën e atij, nga i cili ka përftime. Dhe mjerisht, në realitetin tonë politik, përsëri në mënyrë metaforike, përshkruan me saktësi rolin, dhe sjelljen e eksponentëve dhe klaneve udhëheqëse të partive shqiptare në ish IRJM.

Por, asgjë nuk sqaron indiferentizmin e institucioneve të shtetit shqiptar dhe të Kosovës ndaj militantizmit fetar të rezikshëm që përhapin partitë e tilla. Dhe akoma më shumë  faktin shqetësues se kjo parti me agjendë të hapur të islamit politik, për një kohë të shkurtër, arriti të fitojë përkrahjen zyrtare të  tre institucioneve më të rëndësishme të shtetit të Kosovës:  kryetarit të Kuvendit të Kosovës, Presidentit të Republikës,  dhe Kreut të qeverisë! Është çështje e mosnjohjes së thellë të rrethanave politike të shqiptarëve në ish IRJM, moskokëçarje për fatin e një milion shqiptarëve autoktonë që jetonjë në një territor po aq sa Kosova, apo diçka tjetër!?

Afrim Fanda

Shqiptarët e ish IRJM, ashtu si gjithë shqiptarët e tjerë jashtë kufijve të Shqipërisë dhe Kosovës kanë patur dhe akoma kanë nevojë për prezencën me politika konsistente dhe largpamëse, të Prishtinës dhe Tiranës. Dhe kjo prezencë, në forma të ndryshme, ka qenë vendimtare për ruajtjen e sigurisë, vetëdijes kombëtare, gjuhës, kulturës.

Por a është sot kështu?

Idetë dhe ndjenjat liridashëse dhe patriotike me të cilat ishte brumosur Mujdin Aliu, një i ri shqiptar i lindur në fshatin Poroj të Tetovës, bënë që ai të rëmbente armën dhe ndër të parët t’ju bashkohej rradhëve të Ushtirë Çlirimtare të Kosovës, në luftën kundër ushtrisë okupatore serbe. Mujdin Aliu ra dëshmor në vendin e quajtur Maja e Gllavës, Kosharë, gjatë luftimeve të ashpra me ushtrinë serbe, për të thyer kufirin shqiptaro-shqiptar, të cilin serbët përpiqeshin ta mbajnë me çdo kusht. Pikërisht kjo sakrificë e Mujdin Aliut dhe bashkëluftëtarëve të tij, përfaqëson simbolikën më të rëndësishme dhe shumë domethënëse – atë të refuzimit të kufijve në mes të shqiptarëve.

23 vite pas rënies dëshmor të Mujdin Aliut, Glauk Konjufca, kryetar i parlamentit të Kosovës, do të vinte në Tetovë, qytetin e lindjes së Mujdin Aliut, për t’ua kujtuar familjarëve dhe bashkëqytetarëve të tij, kufijtë dhe marrëdhëniet „e shkëlqyera“ mes Kosovës dhe shtetit komb të „maqedonasve“. Për t’i bindur ata, se vrasësit që granatuan dhe vranë bashkëfshatarët dhe bashkëqytetarët e Mujdin Aliut gjatë luftës së 2001, nuk janë aq „të këqinj“ sa vrasësit që vranë Mujdin Aliun në Kosovë. Duke këkuar nga ata, që të bëjnë atë që Glauku, me të drejtë, refuzon ta bëjë në Kosovë – t’i falin vrasësit e tyre pa kërkuar ata falje dhe të bashkëqeverisin me ta. Duke kërkuar ti bindi ata se e drejta për vetëvendosje, që për shqiptarët në Kosovë rrezultoi me pavarësimin e saj, për të cilën Mujdin Aliu dha jetën, nuk vlen për ta!

Shqiptarët e ish IRJM, ashtu si gjithë shqiptarët e tjerë jashtë kufijve të Shqipërisë dhe Kosovës kanë patur dhe akoma kanë nevojë për prezencën me politika konsistente dhe largpamëse, të Prishtinës dhe Tiranës. Dhe kjo prezencë, në forma të ndryshme, ka qenë vendimtare për ruajtjen e sigurisë, vetëdijes kombëtare, gjuhës, kulturës… Duke filluar me periudhën e artë të rilindjes kombëtare 1941 – 1944, kur në shumicën e qyteteve shqiptare u shtri administrata e shtetit shqiptar të bashkuar, duke hapur për herë të parë, administratën në gjuhën shqipe, shkollat e para shqipe, institucionet e para kulturore shqiptare… Duke vazhduar me kontributin e institucioneve arsimore dhe kulturore të Kosovës (në atë kohë Krahinë Autonome) në arsimimin dhe ngritjen e vetëdijes kombëtare të studentëve shqiptar nga ish IRJM. Dhe duke përfunduar me mbështetjen që erdhi nga këto dy shtete shqiptare të pavarura, gjatë lufës së vitit 2001.

Por për fat të keq, kohëve të fundit kjo prezencë, që për mision kishte mbrojtjen e interesave kombëtare, ia la vendin ndikimeve të udhëhequra nga politika ditore, me interesa dhe motive krahinore dhe partiake. Institucionet e shtetit shqiptar, tregohen totalisht të painteresuar, përpos nevojës së herëpashershme të kryeministrit për teatër me partitë shqiptare të ish IRJM. Ndërsa prezenca e Vetëvendosjes, partia e vetme nga Kosova që tregoi interesimin për hapsirën politike të shqiptarëve në ish IRJM, para dhe pas ardhjes në pushtet, karakterizohet me mosnjohje të rrethanave politike dhe politikë jokonsistente, shkurtpamëse dhe stihike. Prezencë që filloi me urimet për fitoren e LSDM-se kundër VMRO-së të „korruptuar dhe antishqiptare“ dhe përfundoi me përkrahjen e koalicionit të ASH e më vonë LB me VMRO kundër LSDM-së të „korruptuar dhe antishqiptare“.

E painteresuar për nevojën e shqiptarëve për të drejta kolektive përmes ridefinimit të kushtetutes dhe shtetit, por shumë aktive në përkrahjen e partive „opozitare“ të cilësuar si „e keqja më e vogël“, në „luftën“ e tyre kundër BDI-së të cilësuar si „e keqja më e madhe, me „kauzën“ e vetme, për ta zëvendësuar atë në pushtetin unitar të ish IRJM.

Pikërisht kjo politikë ditore solli para pak ditësh Glauk Konjufcën në Tetovë në mbështetje të partisë erdoganiste „Besa“, duke degjeneruar një datë të rëndësishme të 25 vjetorit të rënies së Jasharajve, në një miting propagandistik partiak, ku defilonin të krekosur para kamerave „ministrat e ardhshëm“ të „Besës“ në qeverinë „në ardhje“ të VMRO. Po kjo politikë ditore, prodhoi edhe teatrin e shëmtuar ku partia tjetër erdoganiste, Alternativa, do të luante aktin e parë, “patriotik”, me kërkesën për “Asociacionin e Komunave Shqiptare në Maqedoninë e Veriut”, me “kompetenca të njëjta me ato që Bashkësia Ndërkombëtare do t’u jepte serbeve në Kosovë”. Ndërsa Glauk Konjufca do të luante aktin e dytë “kritik dhe konstruktiv”, me mesazhin drejtuar shqitparëve, por për veshët e bashkësisë ndërkombëtare, se “nuk ka zgjidhje territorial për probleme etnike”.

Shqiptarët në ish IRJM do të vazhdojnë të përkrahin pa rezerva qëndrimin e drejtë të Vetvendosjes ndaj presioneve të fundit, lidhur me të ashtuquajturin “normalizim të marrëdhënieve mes Kosovës dhe Serbisë” e në veçanti lidhur me kërcënimin që përfaqëson “Asociacionin e Komunave Serbe në Kosovë” për sigurinë dhe stabilitetin e shtetit të Kosovës dhe në përgjithësi të gjithë shqiptarëve. Duke qenë shumë të vetëdishëm se nuk ka një zgjidhje të lehtë për ata që kanë marrë mandatin si përfaqësues të Kosovës, përveçse shtrëngimi i dhëmbëve dhe ngulja këmbë në refuzimin e kërcënimit që “Asociacioni i Komunave Serbe” përfaqëson për sovranitetin dhe integritetin e shtetit të pavarur të Kosovës.

Por shqiptarët në ish IRJM nuk do të pranojnë në asnjë mënyrë që e drejta e tyre për ridefinimin e shtetit të ish IRJM, në funksion të të drejtave të tyre kolektive si grup etnik që përfaqëson së paku 30% të banorëve në shtet, të keqpërdoret për teatër, duke bërë paralelizma të papranueshëm, me asociacionin e kërkuar për serbët në Kosovë. Sepse, ashtu siç tha edhe Glauk Konjufca në fund të fjalimit të tij në akademinë solemne mbi “Epopene e UÇK-së,”, për sinqeritetin e të cilit na bëri të dyshojmë, edhe për shqiptarët në ish IRJM “pa liri nuk ka jetë”!

Afrim Fanda

Ishte vetëm çështje kohe kur ndonjëra nga partitë shqiptare në ish-IRJM do të abuzonte me situatën delikate të krijuar me insistimin e Serbisë për “Republikën Serbska” në Kosovë, duke bërë paralelizma mes serbëve në Kosovë dhe shqiptarëve në ish-IRJM.  Dhe ashtu ndodhi.

Partia erdoganiste Alternativa, e sapodëbuar nga koalicioni qeverisës me LSDM dhe BDI, doli me “shashkën patriotike” të thirrjes drejtuar partive shqiptare BDI, ASH dhe BESA, të cilat drejtojnë Komuna në RMV, të ngrejnë nismën për themelimin e “Asociacionit të Komunave Shqiptare në RMV”, duke kërkuar që ky Asociacion të ketë po ato kompetenca që bashkësia ndërkombëtare kërkon t’i ketë “Asociacioni i Komunave me Shumicë Serbe në Kosovë”.

Motivi skajshmërisht abuzues i krerëve të kësaj partie, i bën moskokëçarës për pasojat dhe pikëpyetjet që ngren kjo iniciativë: – Do ishin dakord ata që “Asociacioni i Komunave Serbe në Kosovë” të ketë kompetenca ekzekutive, në mënyrë që në saje të paralelizmit, këto kompetenca t’i ketë edhe “Asociacioni i Komunave shqiptare në ish IRJM”? Cilat janë pasojat nga refuzimi i pritur i kësaj iniciative nga partitë  tjera shqiptare të akomoduara në pushtetin qendror dhe atë lokal? A i jepet mesazhi i gabuar bashkësisë ndërkombëtare se shqiptarët në ish IRJM janë kundër iniciativave për të vetëvendosur dhe për t’u vetëqeverisur?

Padyshim, çdo kërkesë e shqiptarëve të cilët përfaqësojnë së paku 30% të popullsisë në ish-IRJM, për ridefinimin e shtetit dhe sistemit qeverisës, nga ai unitar në federativ/konfederativ është e drejtë dhe e ligjshme.  Është zgjidhja e vetme që atyre do t’u jepte mundësinë për t’u vetëqeverisur në njësitë e tyre shtetërore. Në këtë mënyrë, jo vetëm që do të gëzonin të gjitha të drejtat kolektive si popull autokton dhe shtetformues, jo vetëm që përfaqësuesit e tyre politikë do ju jepnin llogari drejtpërdrejt zgjedhësve në vend të partive sllave, jo vetëm që do të ishin në gjendje të zbatojnë politika kombëtare zhvillimore, arsimore dhe kulturore me buxhetin që ju takon, për të parandaluar egzodin e të rinjve jashtë vendit, por kjo do të shuante edhe konfliktet dhe do të relaksonte njëherë e mirë marrëdhëniet ndëretnike në këtë vend.

Por jo duke imituar më pak se 4% kolonë serbë në Kosovë, të mbledhur rreth grupeve kriminale serbe që zbatojnë urdhërat e Beogradit në Kosovën me mbi 90% shqiptarë! Kërkesa për “Asociacioni i Komunave Serbe në Kosovë” nuk është një kërkesë e ligjshme e banorëve të Kosovës që mund të merret si shembull, por një rrugë e tërthortë, invazive, hegjemoniste e Beogradit, për të formuar “Rebpublikën Serbska” në Kosovë, që do të coptonte dhe Bosnjëzonte Kosovën, për ta shëndruar atë në një shtet jofunksional, dhe në këtë mënyrë, në një pre të lehtë që në një të ardhme të afërt ta kthente përsëri si pjesë të Serbisë.

Shqiptarët në ish IRJM, që edhe sipas Censusit të fundit i cili nuk fitoi besueshmërinë jo vetëm të shqiptarëve, por gjithë popujve të regjionit, përfaqësojnë 30% të popullsisë, nuk kanë nevojë për një rrugë të ndërmjetjme për të realizuar të drejtat e tyre kolektive, aq më pak duke marrë shembullin e serbëve të Kosovës!

Zgjidhja është shumë e vonuar, por një hap larg!

Mjafton që krerët e korruptuar të partive shqiptare të heqin dorë nga shtëpitë milionshe në lagjet ekskluzive të Shkupit, postet, tenderat dhe përfitimet e tjera në shkëmbim të mercenarizmit të tyre politik, dhe të tërhiqen jo vetëm nga pushteti ekzekutiv, por edhe nga ai legjislativ, duke kushtëzuar çdo komunikim me palën tjetër, me ridefinimin e kushtetutës dhe të shtetit,  për të fituar pjesën e shtetit dhe pushtetit që u takon shqiptarëve.

E nëse ata nuk duan ta bëjnë këtë, janë vetë qytetarët shqiptarë ata që duhet t’i detyrojnë, duke mbushur sheshet dhe rrugët e qyteteve të tyre, për të luftuar sot për një të ardhme më të mirë dhe vende pune për fëmijët e tyre, për dallim nga ajo që kanë bërë deri tani, duke kërkuar vende pune për veten e tyre në shkëmbim të nënshtrimit ndaj këtyre partive.

Është kaq e thjeshtë!

Afrim Fanda

“Ndryshimet kushtetutese për përfshirjen e pakicës bullgare në Kushtetutën maqedonase, si popull shtet-formues duhet të miratohen… shqiptarët do ta mbështesin në tërësi identitetin maqedonas” deklaroi lideri i BDI z. Ali Ahmeti në takimin e kryeministrit shqiptar z. Edi Rama, me krerë të të partive politike shqiptare nga “Maqedonia e Veriut”, më 10 janar 2023.

Por z. Ali Ahmeti nuk është kreu i vetëm i partive politike shqiptare që mbështet identitetin “maqedonas” të bashkëqytetarëve të tij sllavë, në dëm të interesave të bashkëqytetarëve të tij shqiptarë, të cilët kushtetuta e vendit i konsideron si pakicë e ardhur!

Kështu, z. Arben Taravari votimin e ndyshimeve kushtetutese, si kusht për hapjen e negociatave me BE, e konsideron si “një mundësi shumë të mirë për afirmimin ndërkombëtar të identitetit maqedonas”. Ndërsa, kërkesën e shqiptarëve për të drejtën e tyre të pamohushme dhe të domosdoshme për “riorganizimin dhe ridefinim të shtetit” e konsideron si “frustracion” i cili mund të paraqitet vetëm në rast të “rezikimit të perspektivës evropiane”.

Ndërkohë qëndrimi i partive Alternativa dhe Besa, tani më dihet qartë – historia e shqiptarëve fillon me Perandorinë Osmane dhe konvertimin në fenë islame. Ndaj nuk janë të interesuar fare për të kaluarën e vjetër, “të pafe” të shqiptarëve!

Gjetjet arkeologjike të shumta përfshirë edhe këto të ditëve të fundit, që dëshmojnë për Shkupin kryeqendër të Dardanisë, bien ndesh me projektin sllav të identitetit “maqedonas”, që Shkupin e konsideron kryeqytetin e shtetit komb të “Maqedonisë (së Veriut)” dhe shqiptarët pakicë në këtë shtet. Ndaj keto gjurmë arkeologjike dhe këto site arkeologjike duhet të zhduken nga faqja e dheut dhe te zëvendësohen me pallate moderne dhe asfallt që mbulon historinë e vjetër – të vërtetë dhe tregon vetëm historinë e re – atë të mashtrimit dhe përvetësimit.

Lufta për legalizimin e identitetit “maqedonas” të përvetësuar nga sllavët, e maskuar me “perspektivën evropiane të shtetit” është “kauza” politike e partive shqiptare, që sqaron heshtjen e tyre gjatë këtyre ditëve, dhe angazhimin e tyre prej mercenarëve që kanë marrë detyrat nga padroni, në këmbim të privilegjeve që u jep pjesëmarrja e në pushtet.

Heshtin edhe institucionet e shtetit shqiptar, të zhytyr në krim dhe korrupsion, në vazhdimësi të sjelljes së pushtetit monist, që në mbrojtje të ideollogjiive internacionaliste, shqiptarët jashtë kufirit i la në mëshirën e sllavëve.

E Kosova, shpresojmë që mos të harrojë se kryeqyteti i Dardanisë nuk është në Kosovën e Ahtisarit, por në Shkupin e shqiptarëve të “Maqedonisë”!

Afrim Fanda