Nga Fatmir Sulejmani*
Sihariq! 3439 qytetarë shqiptarë të Shkupit, Tetovës e Kumanovës kanë ndërruar emrat shqip“për shkak të bindjeve fetare ku ndikim më të madh kanë hoxhallarët”Kjo përbën thelbin e lajmit të publikuar më 12 janar 2015, nga Agjencia e Lajmeve “Zhurnal”, që konfirmohet edhe nga këshilltarja për informim e MPB-së, Dejana Nedelkoviç, e cila flet për interesin e madh të qytetarëve shqiptarë për ta ndërruar emrat…
Besoj është e qartë: nuk bëhet këtu fjalë për vullnetin e lirë të qytetarëve – për të drejtën e tyre legjitime që të pagëzojnë fëmijët ashtu siç dëshirojnë, as për rastet e veçanta kur dikush bezdiset nga emri shqip të cilin ia kanë vënë prindërit dhe e ripagëzon vetveten me emer tjetër. Këtu është fjala për fushatë antishqiptare, për zgjatimin e dhunës së mirënjohur të ushtruar deri dje nëpër zyra çinovnikësh bolshevikë sllavë, që, çuditërisht, njësoj si bashibozukët shqipfolës, i patën halë në sy emrat e bukur në gjuhën shqipe – njërës prej më të lashtave e më të veçantave që Zoti e bëri kismet për ne.
E them këtë për të hequr qafe paraprakisht paralelizmat inekzistentë që sigurisht do të përpiqen ta relativizojnë edhe këtë gjenocid shpirtëror të bërë mbi kurrizin e etnisë, me keqpërdorim flagrant të ndjenjës fetare dhe të nivelit të ulët të vetëdijes kombëtare të një pjese të popullatës sonë.
I pabesueshëm ky mjerim! Historia njeh shumë shkombëtarizime, por jo dhe llojin e turpshëm të aktit shkombëtarizues të shqiptarëve të Maqedonisë, për të cilin dikush mban përgjegjësi. Imagjinoni si do të reagonin fqinjët tanë po të guxonte dikush t’ua bëjë të njëjtën gjë? Atyre duhet hjekur kapelat, sepse gjithçka kënë vënë në shërbim të formimit të kombit dhe të mbijetesës së shtetit e vatanit, përfshirë këtu dhe religjionin.
Priftërinjtë serbë, bie fjala, janë të obliguar që 50 % të emrave të foshnjave që pagëzohen në kishë, t’i lidhin me gjuhën, kulturën dhe historinë serbe, kurse pjesa tjerët mund të jenë emra fetarë dhe internacionalë. Nuk them se është diçka që duhet marrë si yrnek, po jam i bindur se edhe kjo bën pjesë në gjërat që na dallojnë nga serbët, në tiparet që na kanë bërë tim për tim të humbim nga një Mollë të kuqe me sipërfaqe Kosove.
Shtrohet pyetja: përse dikujt i pengojnë emrat shqip, po jo dhe emrat arabë, turkë e hebraikë, që i bartin me shumicë shqiptarët muslimanë?
A e sqaron dikush: përse është i pranueshëm emri Ajdin dhe i papranueshëm emri Driton, përse është i mirë emri Akif e nuk bën emri Qëndrim, përse janë më hyjnorë emrat: Atie, Azem, Baftiar, Baki, Behlul, Fazile, Fazli, Fevzi, Hajdar, Hajri, Jashar, Nefise, Neriman, Neshet, Nurie, Sevdije, Sherif, Demir… në krahasim me emrat me domethënie të njëjtë në Gjuhën e nënave shqiptare: Dhuratë, Besnik, Fatmir, Jeton, Gëzim, Emira, Shkëlqim, Shpëtim, Luan, Jeton, Bukurie, Trim, Arsim, Drita, Shpend, Dashnore, Fisnik, Hekuran e hajt bir?
A bien ndesh këta emra me fenë? A është gjynah të pagëzosh fëmijët dhe të bartish me nder emrat e tillë? A ka kush të sqarojë ç’lidhje kanë me Zotin emrat turko-arabo-hebrenj që lidhen me koncepte politike, me gjallesa të ndryshme me gjymtyrë të trupit, me profesione dhe pasione njerëzore, si: Mazllum = Padrejtësi/ Dhunë, Amir = Kolonist, Maliq = Sundues, Feta = Pushtues, Musli = Reformator, Hamza = I ashpër, Hafije = Sekrete, Kapllan = Tigër, Tosun = Mëzat, Dudije = Papagalle, Dervish = Fukara/ I varfër, Ethem = Zeshkan, Nazif = Pedant, Bahri = Detar, Namik = Shkrimtar, Nashid = Poet, Remzi = Alegorik, Sadrie = Gjoks, Rrustem = Shtat, Sefer = Zemër (kërkoj ndjesë nga ata që mund të ndjehen të prekur, sepse nuk e bën emri njeriun, po njeriu emrin…) e shumë e shumë të tjerë, të cilët mund të gjenden lehtësisht në fjalorë të përpiluar për ata që e dinë se E-ja me dy pika përsipër është Ë.
Të merremi vesh. Ekzistojnë njëmijë argumente që dëshmojnë se, më shumë se gjithçka tjetër, shqiptarëve të Maqedonisë u rrezikohet gjuha si shenjë e parë e etnisë. Tjetër punë nëse vendosim të jemi qeniet e vetme në rruzullin tokësor që hjekin dorë vullnetarisht nga lejenjoftimi etnik, aq i urryer prej pushtuesve tanë. Kombi dhe fetë e shqiptarëve kanë bashkëjetuar me shekuj në harmoni të përkryer, sepse respektet per to janë të veçanta dhe të pangatërrueshme. Telashet lindin vetëm kur ato instrumentalizohen dhe vihen në pozicione kundërthënëse, si në rastin e vakisë shkombëtarizuese nëpërmjet propagandave antiemrave shqip, të bëra në emër të fesë. Prandaj, nëse është e vërtetë ajo që shkruan “Zhurnali”, e para që duhet të reagojë e të distancohet nga misioni zuzar i cilitdo përfaqësues të saj, është Bashkësia Islame, që paguhet nga populli për t’predikuar Zotin, jo për të nxitur asimilimin. Duhet të reagojë me urgjencë edhe lidershipi shqiptar (pozitë e opozitë bashkë), të pozocionohen qartë ata që merren dhe ata që e kanë ndër mend të merren me sinqeritet me fatin tonë kolektiv, intelektualët dhe rinia studentore, sepse vetëm bashkë do ta pengojmë shkombëtarizimin e turpshëm.
Mercenarëve që sot ju shkon kungulli mbi ujë dhe e keqpërdorin shkallën e emancipimit kombëtar e politik të shqiptarëve, duhet thënë: BOLL MË se ia nxorrët bojën! Ata duhet ta dinë se, pavarësisht nënsjetullave të sigurta të padronëve dhe donatorëve, pavarësisht punëve të pista që kanë marë mbi vete, një ditë do t’ju pëlcasë tollumbaci dhe të gjithë do ta kuptojnë se prapa nuk u qëndron religjioni, po armiqtë shekullorë të shqiptarëve. Të tillët nuk mund të fshihen pafundësisht prapa Fesë dhe prapa Zotit, sepse janë më të pafe dhe më të paZot se çdo krijesë njëqelizore që ka krijuar i Madhërishmi.
*Autori është Doc. dr, Dekan i Fakultetit Filologjik të Universitetit Shtetëror të Tetovës.