Me një vetëdije të lartë qytetare dhe kombëtare, i bindur për kauzën e drejtë, me një vendosmëri dhe këmbëngulje deri në vdekje, sakrifikove gjithë jetën tënde, që në moshë të re, për çlirim dhe bashkim kombëtar. Por qyteti yt, shoqëria shqiptare, për të cilën sakrifikove gjithë jetën tënde, nuk diti të të vlerësonte si duhet!
Na fal Rafi, që ne shokët, bashkëvuajtësit, bashkëluftëtarët, bashkëmendimtarët e tu të vërtetë nuk arritëm të ndërtonim atë shoqëri të lirë dhe të qytetëruar, për të cilën ti ëndërove dhe luftove gjthë jetën tënde. Shoqëri e cila do të të vlerësonte për së gjalli, dhe tani që mbylle sytë përgjithmonë. Ndaj, sot shqiptarët i përfaqësojnë ata që bashkëpunuan dhe bashkëpunojnë me xhelatët që të sakatuan, tërhoqën zvarë gjysëm të vdekur dhe të burgosën me gjiithë familjen tënde. Janë miqtë e monstrave që rrahën dhe torturuan derisa ja thyen krahun nga dajaku, gruas në moshë – mamasë tënde, dhe me gjithë vajzën e saj i mbajtën me vite në burgun e Idrizovës, vetëm sepse të donin si birin, vëllain e tyre.
Na fal Rafi, që nuk i ndalojmë dot këta mercenarë, bashkëpunëtorë dhe servila të monstrave që të ndoqën gjithë jetën, të ndotin emrin tënd me dedikimet e tyre plot hipokrizi, për të përfituar edhe nga vdekja jote. Na fal që nuk i ndalojmë do të të urojnë “xhenetin” ata që punuan me djallin e të birin për të ta bërë jetën “xhenem” derisa ishe gjallë, ty dhe familjes tënde. Na fal që nuk i ndalojmë dot dedikimet plot hipokrizi dhe politikisht “korekte” të mercenarëve, sahanlëpirësve dhe militantëve partiakë, ku pa u skuqur censurojnë qëndrimin tënd të palëkundur dhe angazhimin deri në frymën e fundit për bashkim kombëtar.
Por ti Rafi, pusho i qetë, sepse kontributi dhe sakrifica jote dhe e familjes tënde nuk do të harrohen kurrë.
Pusho i qetë Rafi Halili, sepse do të vijë dita kur ëndra jote, e imja, dhe e shumë shqiptarëve të mirë dhe të ndershëm për liri dhe bashkim, patjetër do të jetësohet!
Pusho i qetë o trim, që nuk dite çfarë është frika dhe përkulja!
Të qoftë dheu i lehtë!
Afrim Fanda