Dy muaj pas hapjes së grupkapitujve të parë të bisedimeve për anëtarësim me Bashkimin Europian, Shqipëria pritet të nisë bisedimet dhe për grupkapitujt e dytë. Ishte presidenca hungareze e BE-së e cila njoftoi mbrëmjen e së premtes se “ambasadorët kanë miratuar qëndrimin e përbashkët të BE-së për grupin 6: Marrëdhëniet me jashtë, duke lejuar që konferenca e tretë ndërqeveritare me Shqipërinë të mbahet më 17 dhjetor”. Njoftimi i bërë përmes një postimi në rrjetin “X”, vë në dukje se “Konferenca ndërqeveritare e javës së ardhshme do të jetë e dyta gjatë presidencës hungareze, duke i bërë jehonë angazhimit të BE-së për të përshpejtuar procesin e pranimit, me vendet kandidate”.

 

 

Shqipëria nisi bisedimet konkrete të anëtarësimit me Bashkimin Europian, për grupkapitujt e parë, më 15 tetor. I quajtur “Themelorët”, ky grupkapitujsh, është dhe më kryesori. Ai hapet i pari dhe mbyllet i fundit, duke qenë se prekin tema me peshë që nga gjyqësori dhe të Drejtat themelore, te Drejtësia e Siguria, Prokurimet publike, Statistikat dhe Kontrolli financiar.

Grupkapitujt që priten të hapen javën e ardhshme përfshijnë Marrëdhëniet me jashtë (kapitulli 30) dhe Politikën e jashtme, të sigurisë dhe të mbrojtjes (kapitulli 31). Ministri i Jashtëm hungarez Péter Szijjártó, e kishte paralajmëruar diçka të tillë që në muajin tetor, duke vlerësuar madje se “është e qartë që praktikisht, pragmatikisht, po ta shohësh këtë çështje, Shqipëria është gati”.

Shqipëria mori nga Komisioni Evropian rekomandimin për hapjen e bisedimeve në vitin 2018 ndërsa nga Këshilli Evropian në mars të vitit 2020. U deshën dy vite të tjera që mes Shqipërisë dhe Bashkimit Evropian të mbahej, konferenca e parë ndërqeveritare. Dhe vetëm në tetor, pas edhe dy vitesh të tjera, vendi hyri realisht në procesin e anëtarësimit, me nisjen e bisedimeve për grupkapitujt e parë.

Qeveria shqiptare ka shprehur publikisht ambicien për anëtarësim të vendit deri në vitin 2030, dhe mbylljen e procesit të bisedimeve brenda tre viteve të ardhshme, siç nuk ka ndodhur deri më tani me asnjë vend tjetër më parë.

voa

Kriza e sotme e të shprehurit shqip!

 

Në kushtet e anomisë sociale së tranzicionit dhe teknologjisë numerike!

Rrjetet sociale e kanë ndryshuar shumë gjuhën dhe të shprehurit në shqip, ashtu sikurse përdoren në jetën e përditshme. Nuk është çështja te njerëzit, dhe komunikimet e tyre në rrjetet sociale, por edhe në portalet profesionale.

Mbi të gjitha ka një përdorim të shtuar të fjalëve që shënjojnë gjëra të papritura, të pazakonta, skandaloze.

Këto janë të tipit “asteroidi që do të shkatërrojë botën po afrohet”, “Vullkani do e fusi njerëzimin në katastrofë”, “Bie Mbape nga froni”, e të tjera e të tjera.

Po kështu ngjarje të zakonta, pothuajse banale, ose njerëz të zakonshëm paraqiten si hyjni. “Legjenda e futbollit”, “Bota e artit në zi nga ndarja e piktorit të shquar”, “Ikona e kësaj apo asaj fushe” , etj. “Ku je o legjendë!”

Ka një ndarje të frikshme midis kuptimit të një fjale dhe objektit që shenjon. Kështu flitet për ndonjë universitet privat sikur është Harwardi, ndërkohë kur dihet niveli i tij, flitet për mjedisin në qytet si jeshil kur dihet se është beton i gjallë, flitet për parkingje kur dihet se shumica janë terrene me baltë, flitet për këtë dhe ata dhe fjala merret për realitet.

Eshtë shtuar gjuha e sharjeve pa asnjë argument, ku sigurisht figura publike hedhin baltë mbi njeri tjetrin. Terma si “hajdut”, “kriminel”, “bandit”, etj., janë bërë si përkëdheli.

Është rritur çarja semantike kuptimore e fjalëve në raport me të njëjtin objekt. Disa e quajnë të njëjtën gjë me disa fjalë, të tjerë me të kundërtën e tyre.

Disa e quajnë tuneli më i mirë në botë, të tjerë e quajnë një vrimë në mal, disa plazhet më të bukura në botë, disa i quajnë si zona me urbanizëm skandaloz.

Ndodhitë nuk përshkruhen me fjalë të zakonshme dhe adekuate të shqipes, por me fjalë të huaja grandomane : “Gazetari filan hedh bombën”, “analisti filan i ve zjarrin debatit në studio”, “një ngjarje e jashtzakonshme ka ndodhur sot në Rroskovec”, hajde gjeje se ç’mund të ndodhë e pazakontë atje, “blindohet blloku”, se kalojnë dy makina policie, etj, etj.

Fjalitë habitore, urdhërore, gjykimet vetëlavdëruese, shprehjet vetëkonfirmuese, prediktuese, po qarkullojnë me shumicë.

“Do e shohesh si do të përfundosh!” “Unë kam shpëtuar Shqipërinë.” “Unë kështu e unë ashtu!” “Birra ime”, “karriera ime”, “ura që ndërtova unë”, “Unë ju futa këtu”, “unë e ringrita qytetin tim,” etj.

Plazhet tona më të bukura në botë.

Qyteti ynë qendër e kulturës evropiane.

Ne zhvillojmë nanoteknologjinë!

Monumente gjuhësore të vetvetes! Njeriu e ka humbur cipën!

Gjykimet prediktuese të shprehura në fjali gati urdhërore, sikur njeriu di fatin e tij, gjithandej. “Unë do fitoj zgjedhjet”, “ti do të futesh në burg”, “ai do të na fusë në Evropë fiks në vitin 2430”, e kështu me radhë.

Gjuha e kafshëve po quan njerëzit, sikur jemi në kopësht zoologjik. “Ti je derr”, “ne jemi dele”, “ai është tigër”, “çfarë gjarpri paske qenë”, “ik or bajgë”, “or mut”, etj. Fekale gjithandej. “Cfarë i ke gjithë këto pordhë?”

Gjuha ka humbur fjalitë në kushtore, gjithçka është gjykim prediktiv pohues i shkallës së parë. “Java tjetër do të jetë me shi!” “Ndeshjen me Islandën e fitojmë!” “Do të shkojmë në botëror!”

Kjo shfaqet edhe në gjuhën e komunikimit të përditshëm, ku përemri vetor njëjës ose shumës në vetë të parë pra, është gati hyjnor, kurse i vetës së dytë njejës ose shumës është vetë djalli.

“Se unë kështu”, “se unë ashtu”, “se ne kështu”, “se ti je kështu”, “ju jeni ashtu”. “Se ne se ju!”

Momentet e heshtjes në komunikim po zvoglohen, fol sa më shumë, superpozim fjalish, ndërprit fjalinë e njerit tjetrit: “Unë vajta të blej domate, pusho, se ti je hajdut domatesh, ik more komunist, spiun je ti, sa lekë ishte kilja e domates.”

Një absurd komunikimi që ka përçudnuar fjalitë duke i bërë logjikisht absurde.

Gjuha e trupit merr zotërim mbi gjuhën e folur, “ta vesha”, “ta ngjesha”, “të bëfsha këtë, ta bëfsha atë”, “mos më shih ashtu”, “më vjen anash”.

Fol dhe mos dëgjo, dil nga tema, hidhu sa andej këndej, coje bisedën atje ku je superior ndaj tjetrit, flit për gjëra që nuk i di, “kush do ta fitojë luftën në Ukrainë, po në Ramallah”, “po ç’do bëhet me presidentin korean”, gjithçka gjithçka futet në gojën e gjithkujt.

Dalje nga konteksti i marrëdhënies mes të folurit dhe shqisave. Në vend të flitet për kontekste konkrete, zgjerohet e folura metafizike deliruese. “Zoti e tha”, “Ka Zot”, “Njeriu është prishur, fajin e ka tiktoku.”

Shkakësia ka dalë nga shinat. Fjalitë shkakësore në pikiatë logjike. “Fajin e ka populli”, “shkaku është i popullit që populli vuan”. “Ikin në emigrim se vidhen votat.” “Je këtu se je kushëriri i filanit!” “Ngrohja globale po vret arinjtë e bardhë.”

Fol pa lidhje, dil nga tema, hidhu sa në një degë te tjetra.

Mos dëgjo fol. Gjuha shkatërron marrëdhënien mes veshit dhe gojës. Hap gojën si çorap, bëj sikur dëgjon.

Argumenti gjuhësor i tjetrit kur është i fortë merret si fyerje. Beteja dhe fitoret orale kanë rëndësi.

Tjetër gjuhë kur tjetri është përballë, dhe tjetër kur ikën! “Je i madh!” – kur je përballë, “Debili i dreqit” – kur ikën!

Qindra procese për t’u studjuar si ndërveprim mes gjuhësisë, komunikimit, mediave, sociologjisë, epistemologjisë së komunikimit.

Gjuhën e përçudnon sot komunikimi publik. Publikja shkatërron komunikimin duke shpartalluar pastaj edhe gjuhën private.

Ku je Ludvig Witegnestein hajde, se ne jemi laborator për të na studjuar, sa kohë që veten tonë nuk kemi kohë ta studjojmë.

Gjuha ka fituar si telefoni funksionalitete të tjera. As Stalini nuk i ka shpjeguar dot, jo më ndonjë akademik që duket se ka dalë nga BUNKARTI!

Bunk, bunk, dëng dunk!

Gjuha është bërë mjet moskomunikimi, mjet manipulimi i tjetrit, mjet vetëvlerësimi!

I folurit përballë një publiku virtual, kur tjetri është në distancë, i shprehuri gjuhësor kur mundet ta fshehësh unin tënd, pra të flasësh si anonims, të gjitha këto e kanë shkalafitur gjuhën, të shprehurit, psiqikën e njeriut.

Komunikimi publik po shkatërron hapësirën publike, fut në kaos të gjithë shoqërinë, sikundër hapësira publike e shkatërruar po shkatërron të shprehurit publik po se po, por edhe atë që quhet gjuhë private.

Edhe kur njeriu flet me vete, infektohet nga i shprehur në publik, shan me vete, lavdëron veten me vete, çfarë mendon tani me vete nuk mendon pas një sekonde, deliron me vete.

Publikja pasi shkatërron komunikimin social, i kthehet vetes dhe e dërmon. Pastaj vetja e dërmuar del me jatagan në dorë dhe shkatërron publiken!

Dhe kur konstaton të gjitha këto, thua : Mos duhet të presim të çmendemi të gjithë ku nuk mban më, për të nisur edukimin për një komunikim dixhital që po na shkatërron!

Top Channel

Serbia nuk do të ketë tifozë në ndeshjen me Shqipërinë që do të luhet në Tiranë.

 

UEFA ka konfirmuar kalendarin e plotë të ndeshjeve, që do të luhen në kuadër të kualifikueseve për Botërorin 2026 dhe Serbia do ta nisë rrugëtimin e saj kundër Shqipërisë në stadiumin “Arena Kombëtare.

Ky takim, më 7 qershor të vitit 2025 në orën 20:45, do të luhet pa praninë e tifozëve serbë, kjo pasi UEFA ka dënuar federatën serbe, që dy ndeshjet e ardhshme në transfertë t’i luajë pa tifozë.

Udhëtimi i parë qëlloi të jetë në Tiranë, ndërkohë nuk dihet nëse tifozët kuqezi do të lejohen në Serbi, kjo për shkak të incidenteve të 10 viteve më parë, që ndodhën në Beograd.

Dhe pse tifozët shqiptarë mungonin, sërish trazirat e serbëve sollën ndërprerjen e ndeshjes, që më pas u fitua 0-3 në tavolinë nga Shqipëria.

Top Channel

Eliminatoret e Botërorit “SHBA-Meksikë-Kanada 2026” kanë marrë formë, teksa ka përfunduar shorti i grupeve, me Shqipërinë që ka përfunduar në një grup “ferri” me Anglinë, Serbinë, Letoninë dhe Andorra.

 

Trajneri i Kombëtares shqiptare, Sylvinho ka komentuar këtë grup të vështirë, duke thënë se skuadra kuqezi duhet të gabojë sa më pak për të arritur ëndrrën “Botëror”.

“Fillimisht, e kam thënë më shumë se një herë, ambiente të tilla janë diçka e bukur. Nga vazoja e tretë ishte e parashikuar, dy skuadra shumë të forta, më pas ne në vazon e tretë dhe dy ekipe nga vazoja e katërt dhe e pestë. Është një grup i fortë dhe i vështirë. Sot futbolli nuk është i lehtë. Të gjitha skuadrat e njohin mirë njëra-tjetrën. Me teknologjinë, mund të shikosh gjithçka. Është një grup për t’u luajtur, për t’u luftuar dhe për të shkuar deri në fund, sepse është i bukur. Të ëndërrosh se mund të shkosh në Botëror të jep shumë energji.

Gjithçka është shumë e shpejtë, nuk ka shumë kohë. Sa më pak të gabosh, aq më shumë shanse ke për të ecur përpara. Nga sot fillojmë nga zero. Të gjitha skuadrat mendojnë të shkojnë përpara, kjo është një ëndërr për shumë ekipe. Ne ëndërrojmë, por duhet të gabojmë sa më pak nëse duam të ecim përpara.

Mendimi i parë është ky, nëse gabon pak, ka mundësi të ecësh përpara, të arrish atje dhe pastaj, në tetor-nëntor, të kesh një mundësi për të shkuar në Botëror. Është një grup i vështirë, si shumë të tjerë, por duhet të luftojmë dhe të gabojmë sa më pak të jetë e mundur”, u shpreh Sylvinho në prononcimin e tij për FSHF.

Top Channel