All posts by A.D.

Të ndryshme

KRISHTLINDJA… PRAP NË SHKODER

Komento

Rruga per me shkue në Vorrezat e Rrëmajit në Shkoder, mbas dates 4 Nandor të vitit 1990 nuk merrej vesh ma a asht “pjacë shetitje” apo rrugë vorrezash… Vizitorë nga të gjitha anët e vendit drejtimin e kishin nga vorrezat katolike, ata nuk largoheshin pa u ndalue tek Çinarët e Rrëmajit… Edhe muri kufizues nga Zalli i Kirit ishte rrëzue!

Nga Fritz RADOVANI:

Vorrezat vazhdonin deri tek Penda e Kirit, aty ku shenjat e plumbave nder gurë ishin per sa vite mbas 1944, plumba që kishin rrëzue perdhe mija Atdhetarë… Filloi tragjedia e pergjakëshme Shqiptare me 25 Mars 1945, dhe vazhdoi deri në vrasjet mizore të demokratëve Shkodranë me 2 Prillit 1991… E kur, u duheshin shkrepë “gotat” me gjakun e Rinisë Shqiptare, Ramiz Alia i mbushte ato nder piramidat e kufinit…
Me 24 Dhjetor 1990, Naten e Këshndellave drejtë Rrëmajit ishin drejtue prap si me 11 Nandor njerëz nga të kater anët e Shqipnisë. Nuk besoj se mujte kush me tregue se sa mijë vetë mund të ishin atë natë nder Vorre. Vetem ardhja e një Heroi ishte që sillte heshtjen e plotë! Vetem gjurmët e Tij në zhavorin e rrugës mes selvijave ndiheshin kur vinte mes djelmëve trima që e shoqnonin…E kur vazhdonte ecjen burrnore me atë gjoks luani perpara, plasnin duertrokitjet e pershëndetjet pa u kuptue as nga vetë Populli…
Ishte Don Simon Jubani! Kleriku Katolik Shqiptar i Shkodres së Lirë… Bash i asaj Shkoder, që me 11 Nandor 1990, Ai i kishte këputë pergjithmonë vargojt e prangave të robnisë ma të përgjakuna komuniste të anadollakëve terroristë Enver Hoxha e Ramiz Alia, dy nga diktatorët ma barbar që ka provue per 47 vjetë Shkodra e Shqipnia Martire.
Dritat e ndezuna festive nga të kater anët dhe vargjet e tyne të varuna nder të gjitha selvijat, qira e kandila vaji nder të gjitha Vorrezat apo fëtyrat e gzueme dhe të qeshuna të të gjithë të pranishemëve, e banin atë ambjent të bukur, një Natë Feste!
Shumë shumë vite kishte kalue Shkodra pa mujtë me u afrue tek dyertë e Kishës apo, pa ndigjue tingujt e bukur të kumbonëve në mesnatë që lajmonin se ka lé Mesia! Gati ishte harrue kanga tradicionale e Këshndellave: “O e qeta Natë!…” Fëmijët kishte kohë që nuk mendonin me zbukurue Betlemin e vogel që sillte festen në shtëpijat e të gjithë besimtarëve bashkë me buzmin pranë vatres Shkodrane, ku dikur, rreth saj nuk i mungonte as ma fukarasë vargu i fiqëve të thatë, arrat, bukfikja e gota e venës…
Gjithë qyteti i Shkodres dukej si një “Betlem”…dikund, aty brijë Cukalit…
Shkodra e dhunueme në pranga festonte prap Krishtlindjen…
Selvijat e vorreve të zbukurueme me drita ndriçonin rrugen mes tyne, ku grumbuj të rinjshë e pleqësh pothuej kishin harrue se Kryqat perrreth edhe veshtrojnë…e sejcili, pyeste veten: “A thue me të vertetë mori fund terrori komunist edhe në Shqipni?”
O Zot, sa vetë janë nder vorrezat e Shqipnisë, që vdiqën tue pritë këte ditë!
Shikoheshim me sy të perlotun e uronim njenitjetrin… “Per shumë mot!…”
Asht e vertetë që brezi ynë mujti me mbijetue në një nga qendrat ma të egra dhe të pashpresë shpetimi nga kthetrat e diktaturës së mnershme komuniste, po humbjet dhe zhdukjet që nuk mujtën me lanë as gjurmët e veta janë kenë shumë të mëdha.
Humbjen e tregon ma shumë se gjithshka mungesa e theksueme e lirisë fjalës dhe mendimit, dhe kryesisht, tek trashigimtarët e mija e mija të persekutuemëve politik të cilët, nuk kanë mujtë me ruejtë asgja nga kujtimet e paraardhësve të vet. Diktatura tek né ishte e pakrahasueshme me vendet tjera komuniste… Nuk mund të ruhej një foto, një fletore me shenime kujtimesh, dhe as nuk bahet fjalë per dorshkrime librash…
Ajo që e ban Shkodren me mendue ma shumë asht vransina e mbramjes në një kand të largët të malit Taraboshit, që quhet Rumija e Krajës…Aty ku dy rê në darkë, i sjellin Shkoderloces së nesermën shtergaten e rrebeshin që shoqnojnë fortunen…
Qyteti kje i permbytun mbi 47 vjet nen robni e terror…
Janë pikrisht rêtë e zeza shoqnue me rrufé që sivjet u dukën diten e 29 nandorit, nder vorrezat e Deshmorëve të Tiranës,..gati më shkoj goja me thanë Tiranës së “kuqe”!
Fatkeqësi…
***
Don Simon Jubani nuk jeton ma! Kështu, kujtojnë “disa” që nuk perkujtojnë as Veprat e Tija të Mëdha, tue fillue nga Heroizmi e vuejtja në Burgun e Burrelit…
Don Simon Jubani nuk zehet me gojë kur flitet per thyemjen e Perdes së Hekurit në Rrëmaji të Shkodres, me daten 4 e 11 Nandor 1990…
Don Simon Jubani nuk mund të kujtohet vetem se, guxoi me shpreh të Verteten që parashikonte nga larg…se do të ngjasin shumë afer, dhe pikrisht me 29 nandor 2013, diten e vdekjes së Lirisë së Popullit Shqiptar, në vitin fatzi të robnisë sllave të 1944…
Don Simon Jubanit, ashtu si të gjithë Atyne Burra e Gra Shkodrane që dhanë jeten per Liri dhe Demokraci, nuk besoj se i kanë vue as tek dera e Vorrezave të Rrëmajit një pllakë perkujtimore, në shenjë mirnjohje… po, edhe kujtese ndaj vepres së Tij!
Don Simon Jubani solli në Shkoder Lirinë e Fesë!
Kurrë mos harroni, se edhe Gurtë e thëmelit të Asaj Pendë Kirit, janë të zhytun në Gjakun e Martirëve të Shkodres, që dhane jeten per Një Shqipni të Lirë e Demokratike!
E Demokracia, gjithmonë asht fryt i Lirisë dhe i Drejtësisë…
Shkodranë, mos kujtesa sjellë harresen dhe…
Harresa, sjellë edhe “persëritjen” e Historisë…
Jo, Vllazen e Motra Shqiptarë, mbas 47 vjetësh Gjenocid komunist…
Né, nuk e harruem urimin…
Per shumë mot Krishtlindjen!

Melbourne, Dhjetor 2013.

Të ndryshme

VETEM E VERTETA ASHT KULTURË !

Komento

Nga Fritz RADOVANI:
Shqiptari nuk ka nevojë t’i krijojë vetes një histori për me u afirmue. Bota e Lahutës së Malcis asht shfaqja ma e sigurtë e shpirtit të tij heroik e fisnik.
At Viktor Volaj OFM (1910 – 1995)
“Lahuta e Malcis” asht Historia e vertetë e Popullit Shqiptar!
Shqiptarët janë një nder popujt ma të vjeter të Europës! Sikur Populli Shqiptar të mos kishte kulturen e vet, ai do të ishte asimilue dhe zhdukë me kohë nga të tjerët…
Kushdo që na ka pushtue ka kerkue me na skllavnue per me mërrijtë tek qellimi final: Me na plaçkitë, me na robnue, me na shue dhe me na zhdukë nga faqja e dheut.
Pa shkue larg nder shekujt e mesjetës apo të skllavnisë otomane, kur endè né arrijtëm me shpetue çka mund të shpetohej nga një pushtues barbar e shkatrrues, mbas asaj katastrofe shekullore né provuem vetem qeverisje antikombtare. Kështu u arrijtë që mbas Luftës së Dytë Botnore, nga “krushqia” mes Aleatëve, Shqipnia u la nën sundimin sllavokomunist të Titos e Stalinit, vetem per tu shkombtarizue dhe shue si Shtet i Lirë që i perkiste Europës Perëndimore, dhe vetem Asaj Europë, së ciles, Heroi ynë kombtar, dhe i papersëritëshmi në histori Gjergj Kastrioti – Skenderbeu, i siguroi qytetnimin!
Nipa e sternipa të Trimit Hotit Dedë Gjo’ Luli, do t’ ishin kurbanet e para që do të vazhdonin me la me Gjakun e paster të Fisit tyne… Token Nanë nga armët sllave.
Ajka e kulturës Shqiptare u pushkatue. U mbyllen shkollat e Shkodres prej ku buronte vetem Atdhetarizmi dhe kultura kombtare! U vranë profesorët që guxuen me tregue të vertetën nder bankat e atyne shkollave. U vodhën edhe bibliotekat e muzeumet e tyne. U fallsifikue historia e vertetë e rujtun nder ata muzeume. U ndalue me urdhën qeveritar “Hymni i Flamurit Kombtar” bashkë me “Lahuten e Malcis”… Nuk u lejue ma shfaqja e melodramëve atdhetare të Don Ndrè Zadejës. U pushkatue pa gjyq ma i madhi publicist atdhetar Don Lazer Shantoja…Filloi haptas lufta antikatolike që ka vazhdue derisa ua shkatrruen edhe vorrezat Atyne Burrave, që pa pikë frike guxuen me thirrë: “Jemi mbasardhës të Kastriotit në të gjitha Trojet Shqiptare, të robnueme persëri!”, dhe në trunin e paster të Rinisë Shqiptare, u rrah me çekanin bolshevik vetem gënjeshtra (ideologjia komuniste)! E “drapni” stalinist, vazhdonte me korrë mendjet e ndrituna!
Vorfnia dhe gjurmët e qytetnimit u strukën edhe njëherë nder vatrat Shqiptare!
Robnimi sllavokomunist pushtoi Shkodren Martire me padijen marksiste!
“Liria e Perparimi” u pranguen nder 26 burgjet e terrorit barbar të Enver Hoxhës.
I vetmi stacion ku shprehej lirisht Shkodrani…ishin stomijet e Zallit të Kirit!
Mbuloj me plehun e gropave të zeza “Fjala e vertetë bashkë me Herojt’ e saj”!
E nuk shkoi gjatë, e gjithë Shqipnia u ba varri i Shkrimtarëve të saj…
Ata që guxojnë me thanë të Verteten, në Shqipni… nuk kanë as varr!

SHKRIMTARË TË “VORROSUN” TË LETERSISË SHQIPE MBAS VITIT 1944.

Vasil ALARUPI (Bendo Shapërdani)
Frano ALKAJ
Pashk BABI
At Pashko BARDHI OFM. (OFM, Urdhni Françeskan)
Don Ndue BITYQI
Martin CAMAJ
Kostë A. ÇEKREZI
Nikoll DAKA
Guljelm DEDA
At Benedikt DEMA OFM.
Mark DEMA
Imzot Preng DOÇI (Ipeshkëv – Abat i Mirditës)
Qemal DRAÇINI
At Gjergj FISHTA OFM.
Filip FISHTA
Kristo FLOQI
Mehdi FRASHËRI
Dedë GAJTANI
Don Nikoll GAZULLI (Don, prift shekullar)
At Athanas GEGAJ OFM.
Karl GURAKUQI
At Daniel GJEÇAJ OFM.
Pashko GJEÇI
At Shtjefen GJEÇOV OFM.
At Anton HARAPI OFM.
At Mark HARAPI SJ. (SJ. Urdhni Jezuit)
Zef M. HARAPI
Et’hem HAXHIADEMI
Imz. Gjon Nikollë KAZAZI
Vangjel KOÇA
Ernest KOLIQI
Faik KONICA
At Fulvio KORDIGNANO SJ.
Muzine KOKOLARI
Mustafa KRUJA – MERLIKA (Pseudonim Shpend BARDHI)
Lame KODRA (Sejfullah MALESHOVA)
Konstantin KOTE
At Donat KURTI OFM.
Anton LOGORECI
Mati LOGORECI
Krist MALOKU
At Ambroz MARLASKAJ OFM.
At Luigj MARLEKAJ OFM.
Don Nikoll MAZRREKU
Branko MERXHANI
At Pjeter MËSHKALLA SJ
Hilë MOSI
Zef NDOKILLIJA
Lef NOSI
At Bernardin PALAJ OFM.
Gaspër PALI
Anton PALUCA
Gjergj PEKMEZI
Arshi PIPA
Don Kolec PRENNUSHI (Pseudonim Mujs POLEMI)
Imzot Vinçenc PRENNUSHI OFM.
Don Engjëll RADOJA
Sami REPISHTI
Namik RESSULI
At Justin RROTA OFM.
Zef SCHIRO Jr. (I riu)
Cuk SIMONI
Gjon SINISHTA
Don Aleksandër SIRDANI
At Marin SIRDANI OFM.
Stavro SKENDI
Lumo SKËNDO (Mit’hat FRASHËRI)
Don Lazër SHANTOJA (Pseudonim Y…)
Gjush SHELDIJA
Simon SHUTERIQI
Kolë THAÇI
Luigj THAÇI
At Zef VALENTINI SJ.
Ndoc VASIJA
Zoj XOXA
Don Ndrè ZADEJA
At Anton ZANONI S.J. (Urdhni Jezuit)
Pjeter ZARISHI
Tajar ZAVALANI
Zef ZORBA

Shenim: Lè të jetë edhe pse jo e plotë kjo listë (nr. 80), një nxitje per plotsimin e sajë.
Me respekt, Fritz Radovani.

Melbourne, Nandor 2013.

Reagime

Deklaratat e Demaçit janë katastrofike, sepse nuk janë të vërteta!

Komento

Akad.Krasniqi: Luftë e Demaçit dhe e të majtës, për ta zhdukur rugovizmin
Intervistë ekskluzive me akad.Mark Krasniqin, fletë për fyerjet e Demaçit ndaj presidentit Rugova
Bota sot: Profesor, si i Vlerësoni deklaratat e fundit të Adem Demaçit kundër figurës së presidentit, Ibrahim Rugova?
Akad.Mark Krasniqi: Me keqardhje përgjigjem në këtë pyetjen tuaj ashtu siç është dhe siç duhet të përgjigjem. Kjo është një deklaratë qëllimkeqe e Adem Demaçit, ai e ka urryer Ibrahim Rugovën për së gjalli dhe e urren edhe për së vdekuri. Është punë e tij unë nuk mund t’i them se përse po e urren këtë dhe po e donë atë tjetrin, por fakti është se ky dhe opinioni duhet me dit që ky është qëllimi i tij, por, jo vetëm i tij por edhe i rrethit të tij majtist që e ka pasur gjithmonë. Ai e din se me këtë ia bënë qejfin rrethit të tij dhe atyre që e përkrahin dhe atyre që e përkëdhelin, ia japin mundësinë të jetoj mirë, ta ketë pagën e mirë, pensionin dhe mesa kam dëgjuar sepse vet nuk e di dhe nuk jam interesuar për këtë punë, e ka edhe shoferin, edhe banesën apo Vilen në Sarandë apo s’di çka i kanë dhënë, prandaj ai e shikon interesin e tij dhe jo interesin kombëtar siç thotë ai. Unë po shtoj, se me Adem Demaçin nuk kam kurrfarë konflikti personal dhe i dëshiroj shëndet, jetë të gjatë dhe të gjitha të mirat, por unë nuk pajtohem aspak me këto deklarata të tij të cilat janë katastrofike, sepse nuk janë të vërteta këto që i thotë Adem Demaçi, asnjë gjë të vërtetë nuk e ka thënë, gjithçka negative. Rugova është simbol i atdhetarizmit tonë, arkitekt i pavarësisë së Kosovës, ai është njeri kombëtar, i cili e ka shkrirë jetën e tij për çështjen kombëtare.

Të ndryshme

RIN MONAJKA (DUKAGJINI)

Komento

Në 60 vjetorin e lindjes… (11 Qershor 1953 – 1 Maji 1997)
NGA FRITZ RADOVANIMuri i Berlinit ra! Ora e Lirisë nuk ndalej!
Në dhjetorin e 1989, Çaushesku jep shembullin e “ruejtjes së parimëve komuniste”…
Shqipnia vazhdonte udhën e martirizimit komunist.
Me 14 Janar 1990, u thye njëherë e përgjithmonë miti i atij sistemi përbindsh!
Demostrata e heshtun në Sheshin e Dëshmorve të Shkodres, njofton Tiranën endè të kuqe, se komunizmit gjakatar i erdhi fundi!.. Mija vetë të grumbulluem në atë Shesh, presin rrëzimin e bustit të diktatorit gjeorgjianokomunist Stalin. Mija vetë drejtue sytë nga toka, presin kur po shprazën mbi kokat e tyne automatikët nga dritaret e hotel Turizmit, Sahatit Inglizit, hetuesisë apo apartamentit mbi PTT e qytetit, që ishin të mbushun me sampistë kriminel të ardhun nga Tirana, vetëm për gjakderdhje e masakra ndaj Rinisë “rebele” shkodrane.
Angazhimi i Ramiz Alisë: “Edhe bar do të hajmë e parimet nuk i shklasim!..”, asht krimi ma i madh kundër Popullit Shqiptar! Po, a u mjaftue me kaq ?
- Jo, sëpse në mbrendsinë e tij ziente krimi. Këte e vërtetojnë kufomat e djelmëve të rijë, të mashtruem ndër kufinjë, të shporuem nga qindra plumba automatiku dhe të lidhun në hunjë me tela me ferra, tue u shetitë ndër pjacat e qyteteve…të të gjithë Shqipnisë.
Rinia Shkodrane ka vendosë me u vetsakrifikue!
Mungonin disa djelmë të cilët një natë maparë ishin tradhëtue e kapë nga forcat speciale të ardhuna për këte qellim nga Tirana, të kryesueme nga krimineli Zylyftar Ramizi…
Mikrobuzët e bardhë të poliklinikës vazhdonin fotografimet dhe gatishmëninë!
Tek sheshi qendror i Deshmorëve mungonte edhe Rini Monajka, djali trim që kishte njoftue Ambasadën Gjermane për aksionin e organizuem me këte rasë. Rini ishte ndër kryesorët e kësaj vepre heroike, me të cilën do ti tregohej Botës mbarë se, në Shkoder gjaku i Martirve të ramë nën shpatën e diktaturës komuniste, po vlonte në damarët e Rinisë, dhe se, Gjaku i Atyne Martirëve nuk kishte shkue huptë…Mungonin edhe kriminelët Shyqyri Qoku me shokë…
Numri i të arrestuemëve i kalon të 120 të rinjë dhe të reja, që torturohen mizorisht nga organet e Sigurimit. Një pjesë përcillen për Tiranë ndër labirintët e zymta të Ministrisë së terrorit. Shumë familje në ankth nuk dijnë as ku i kanë djelmët e vajzat e tyne.
Diktatura komuniste me buzët e saja të gjakosuna, vazhdonte zgerdhimjen sikur të mos kishte ndodhë asgja në vendet e Europës Lindore! Flamurtarët e diktaturës krenoheshin…
Mbas disa muej tortura e vuejtje një grup u dënue me nenët 57 dhe 55 të Kodit Penal të RPSSH, që ishte në fuqi më këte motivacion: “Për krijimin e një organizate kundër revolucionare me karakter antisocialist. Për krime kundër Shtetit dhe për përmbysje të tij me dhunë…”, pra, siç shihët, rruga e hetimëve të çonte drejtë plumbit. Spaçi e Qafë Bari…ndertonin socializmin!
Rin Monajka ishte nder kryesorët organizatorë me Gjergj Livadhin, Dedë Kasnecin dhe djelmë të tjerë që nuk e “njohën” friken e sigurimit katil të shtetit komunist.
Katilëve nuk i mjaftonte fraktura e kafkës së kokës së Rinit në tortura, por duhej të vuente edhe burg nder kampet e shfarosjes. Qendrimi i Tij burrnor asht një model i qendresës kundrejt diktaturës terroriste ma mizore që ka përjetue Shqipnia për 47 vjet. Ndonse, nga kjo, Rini u torturue me mjetet ma të paligjëshme, endè sot askush nga kriminelët nuk ka mbajtë asnjë përgjegjësi, përveç asaj që terroristët janë të penduem për çka nuk kanë mujtë me ba!..
Kampi i Qafë Barit dhe Burgu i Burrelit ishin e ardhmja e Rinit.
Një çudi ndaj kësaj demostrate në Shkoder ishte qendrimi jo dashamirës i të gjitha shtetëve fqinjë. Jugosllavia sigurisht parandjente diçka, e justifikueshme.
Një stacion i radios greke pak muej para kishte transmetue: “Sikur të hapën kufinjtë e Shqipnisë, nuk kanë me mbetë as breshkat aty, edhe ato do të ikin!…”, edhe kjo një e vërtetë.
Italia si gjithnjë përsëriti qendrimin e saj që ka mbajtë përgjatë gjithë Shekullit XX. Ajo u tregue e gatëshme me ndihmue idealet e “socialistëve” të konvertuem në “demokratë”(I vuna nder thojza, mbasi asnjeni emen nuk ka ekzistue kurrë në drejtimin e shtetit që nga 1944).
Me datën 16 Janar 1990, pra dy ditë mbas Demostratës, demokristjani i njohtun Roco Butiglone, jep një deklaratë për shtypin: “Me datën 14 Dhetor unë isha në Shkoder, po gjendja në atë qytet ishte e qetë. Nuk më ka ra në sy ndonjë demostratë….”. Me plot gojë një turp për atë deputet të “demokristjanës” italiane. Ai me të vërtetë ka kenë në Shkoder, madje edhe në Kafe të Madhe, edhe i ulun tek dritaria e tretë pranë xhamit në krahun e djathtë të Kafes, sëpse, e kam pa unë me sytë e mij në ora 11.15′, pikërisht kur në shesh ishin mbi 4000 vetë në Demostratën e heshtun…dhe zotni “demokristjanit” nuk i kishte ra në sy asgja, tue kenë jo ma larg se 20 ml., nga busti i Stalinit. E çka kishin me pritë shkodranët e masakruem nga këta “demokristjanë”..?
Në vitin 1991 Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna të Shkodres, vetë Kryetari Ferdinand Temali kërkoi me forcë lirimin e të dënuemve për rrëzimin e monumentit të diktatorit Stalin. Me pjestarët e grupit u lirue edhe Rini Monajka, ndonse i gjymtuem nga shndeti. Kur e takova mbas lirimit, ndjeva vërtetë një kënaqësi që Ky djalë i kulturuem ishte i lirë, gjithmonë me shpresë se do të përmirësohej edhe me shëndet, mbasi ngjyra e verdhë e ftyrës vazhdonte me e shoqnue… Ishte mirnjohës dhe nuk dinte sesi me u shpreh per ndihmen e madhe të Ferdinandit dhe BSPSh.
Mbas lirimit nga burgu Rini, ashtusi shumë të tjerë që dhanë kontributin e Tyne tue rrezikue jetën për të ardhmën demokratike të Shqipnisë, u harruene…shumë shpejtë!
Kishe shumë dëshirë që ti jepej mundësia e një kurimi të mirë kur mora vesh se iku në Austri…por ndodhi e kundërta…ndoshta,…autoambulanca që me 14 Janar 1990, qendronte para hotel Turizmit në Shkoder…e kishte ndjekë deri në Austri, deri në Villach, ku me 1 Maji 1997, Rini Monajka mbylli sytë pergjithmonë krejtë i vetmuem…si shumë Demokratë Shqiptarë!
Sa pak janë këto rreshta per mirënjohjen që duhet të tregojmë për ditët e Lirisë që na solli Rini dhe Rinia Shkodrane, ndonse sot, Veprave të Tyne, u kanë dalë perzot shumë prej “atyne” që po kerkojnë me i harrue ose ma keq, me rikthye “disa” foto terroristësh..!
Detyrohem me persëritë edhe njëherë një ide që kam shpreh prej sa kohe:
Dikur, në krahun e majtë të monumentit të Stalinit ishte një gur mermeri i daltuem. Ishte mendue mbi Té me u vendosë një Shqipe me krah të hapun, simbol i së ciles ishte ruejtja nën krahët e saj: “Lavdia e Deshmorëve të Lirisë”. Njëditë guri kaloi nga turizmi…
Do të ishte me vlerë për Qytetin e Shkodres, që në Parkun mbas Monumentit të Luigj Gurakuqit, të vëndoseshin disa Gurë të daltuem (25 X 35 cm.) me emnat e Martirëve dhe të Dëshmorëve të Shkodres… ku, në një prej këtyne Gurëve, duhet daltue edhe emni i nderuem i shkodranit Hero i Demokracisë:
RIN MONAJKA (DUKAGJINI) 1953 – 1997.
Rinit! Në 60 vjetorin e Lindjes së Këtij Ylli, që shndritë në qiellin e Demokracisë!
Autori…

Melbourne, 2013.

Analiza

RRATHËT E SHEKËS

Komento

Zeqir Lushaj

Sadik Selmani -Lushaj- (1904-1986)
-Ç’ka asht Diktatura e Proletaritarit?
E pyeti një here Sadik Selmani i Grisë,
Një nënpunës (goxha) të shkolluar,
(Ndoshta–ndoshta…bash djalin e tij).
Rrapa–ç’rrapa, –ish përgjigj-ja,
Me formula gazetash,
Por hiç,
Nuk ja

Analiza

Lubonja: Fjalimi i Ramës sikur i Hitlerit

Komento

Publicisti Fatos Lubonja e ka krahasuar fjalimin e Kryeministrit Edi Rama për shkatërrimin e armëve kimike në Shqipëri si ai i Adolf Hitlerit.Ngjarja e fundit duke përfshirë edhe fjalimin e Ramës, ma ka thelluar edhe më kontradiktën, pasi është sinjal i pastër se ky Kryeministër, që nuk duhet t’ia uronim asesi dështimin, e ka dështimin të shkruar në ballë.

Fjalimi i tij ogurzi për mua në këtë drejtim. Nga pikëpamja e gjendjes së tij psikologjike (fatmirësisht jo e pasojave) më kujtoi Hitlerin, që kur humbte luftën për fajin e tij, mallkoi popullin gjerman që nuk e meritonte një lider si ai, ka thënë Lubonja në një intervistë për MAPO.

“Fjalimi ishte një shoshë me gënjeshtra që kërkonte të mbulonte diellin e së vërtetës që e pa çdo shqiptar: e para, se ajo që ai donte të bënte ishte në dëm të Shqipërisë dhe vetëm në interest të tij e të pushtetit të tij personal e prandaj dhe e kishte mbajtur fshehur- sepse përndryshe do të na e kishte thënë me gaz që ditën e parë, siç na tha, pa u bërë ende kryeministër, se do të shkonte në luftë në Siri- dhe e dyta, se atë e detyroi të sprapset presioni i madh popullor, ku duhen future edhe njerëzit e tij, dhe jo opozita e mallkuar dhe grupe 35tike që e paskan manipuluar rininë”, ka thënë Lubonja.

Analiza

Mediat: Ambasadori Selimi akuzohet për përdhunimin e 2 vajzave

Komento

PRISHTINE – Komandanti i përgjithshëm i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Sylejman Selimi, është akuzuar nga Prokuroria për dhunimin seksual të dy vajzave shqiptare nga Mitrovica gjatë luftës.
Prokurori special, Mauricio Salustro, ka ngritur aktakuzë kundër Selimit, Ismet Haxhës, Nexhat Qubrelit dhe Shefki Hysenit për krime lufte kundër popullatës civile. EULEX – i nuk ka dhënë më shumë detaje por “Koha Ditore” ka mësuar identitetin e të akuzuarve. “Sot, një prokuror ndërkombëtar nga Zyra e Prokurorisë Speciale e Kosovës ka ngritur aktakuzë kundër katër të pandehurve në Gjykatën Themelore të Mitrovicës”, thuhet në një komunikatë të EULEX-it.

“Të pandehurit akuzohen për shkelje kriminale të krimeve të luftës ndaj popullatës civile, përfshirë këtu torturimin dhe përdhunimin e dy civilëve shqiptarë, krime këto që pretendohet të jenë kryer në Vaganicë dhe Likoc gjatë viteve 1998- 1999. Rasti po hetohet nga prokurori ndërkombëtar i Zyrës së Prokurorisë Speciale të Kosovës”, thuhet në komunikatë.

Në komunikatën në gjuhën shqipe thuhet se aktakuza ka të bëjë edhe me dhunim, por në atë anglisht dhe serbisht saktësohet se bëhet fjalë për dhunimin seksual të dy motrave nga Mitrovica.

Nexhat Qubreli, Ismet Haxha dhe Shefki Hyseni, akuzohen se i kanë arrestuar ato, i kanë torturuar dhe rrahur për t’i dërguar në Likoc tek Sylejman Selimi. Ndërsa ish-komandanti i UÇK-së akuzohet se gjatë një jave i ka dhunuar ato seksualisht.

Avokati i Selimit ka thënë se nuk është i informuar për ngritje të aktakuzës kundër klientit të tij.

(er.nu/koha/BalkanWeb)

Reagime

SHPIRTRAT TANË KURRË TË MOS I PRANGOSIM!

Komento

Mona Agrigoroaiei

Në mizerjen e jetës
Në baltën e gropave,
Të burgosur në burgun e horrave,
Të rrahur nga kërbaçi i xhelateve,
Asnjëherë shpresat të mos i humbasim;
Shpirtrat tona kurrë të mos i prangosim!Në robëri ne jemi
Por, të lirë të vazhdojmë në shpirt
Dhe rrugën e çlirimit do ta çelim
Që dritarën e ribashkimit ta hapim.

Se shpirtrat e prangosura
Të humbura janë gjithmonë
Të vdekur të gjalla nëpër varr
Që i kaplojnë shejtanin e marr’!

Ndërsa shpirtrat e lira janë lule
Që me aromën e vet të kaplojnë
Sado e keqe është nata
Ambjentin me parfum lirie e rrethojnë.

Duke marrë pjesë dje në një konferencë lidhur me edukimin, që vinte theks mbi metodat që duhet t’i përdorë profesorin në klasë duke marrë parasysh tipet e ndryshme të personalitetit dhe metodat e ndryshme të mesimit të nxenesve, ligjeruesi i ftuar na tha një rrefim real lidhur me një matematikan francez, i burgosur në Rusi në kohën e Napoleonit, që ka jetuar mbi 18 vjet në kushte të rënda të punës së detyrueshme në kripore. Me gjithë tmerrin e përjetuar, shpirti i tij ka mbetur i lirë dhe ajo ka qene periudha më e frytshme e jetës së tij profesionale, kur ka themeluar një fushë e re në gjeometri.
Dhe, me zë të rreptë, ligjeruesi ka kumbuar:

Të mos prangosemi kurrë shpirtin tonë!

Kjo thënie e tij më la përshtypje të madhe dhe më ka frymëzuar të shkruaj këtë shkrim.
Në jetojmë në robëri akoma.
Është një burg ku shqiptarët përjetojnë një mijë të zeza dhe një qind mijë të keqija mund të numërojnë.
Shqiptarëve, në rradhe të parë, sidomos atyre nën pushtim dhe kolonizim serbo-sllavo-maqedonas u mungon siguria fizike. Nxenësit shqiptar akoma rrihen në sgqipërinë lindore nën IRJM nga pushtuesit e kolonizatorët sllavo-maqedonas huliganë me bekimin e qeverisë së serbofilit Gruevski. Në Kosovën Lindore, nxenësit shqiptarë terrorizohen nga inspektorët serbë që kanë ardhur të konfiskojnë librat shqip.
Siç shihet, pushtuesit duan që gjeneravave të vogla në veçanti t’u burgosin shpirtrat, t’u shkatërrojnë jetën duke i shëndrruar në frikacakë të paaftë të sulmojnë e të reagojnë ndaj kolonizatorëve sllavë.
Nëse populli shqiptar humbet lirinë e shpirtit tonë, ai është si në sketerrë, të fundosur nën kazanin me katran të nxehtë, është si i vdekur i gjallë, si zombi që nuk din çka të bëjë dhe ku të shkojë.
Përmes sintagmës “shpirt i prangosur”, unë përcaktoj një shpirt servil, i lidhur me zinxhirë të hekurt nga pushtuesi, një shpirt që ka humbur vullnetin të fluturojë lirshëm në komshtin e madh të Atdheut, që ka humbur përkushtimin, vetmohimin dhe kreativitetin e nevojshëm për të gietur zfjidhjet për çlirimin e ribashkimin e Shqipërisë
Shpirtra të prangosura kanë pranga të rënda të servilizmit, karrierizmit, kolaboracionizmit, bashpunimit me pushtuesit dhe me agjenturat e tyre antishqiptare
Përkundrazi, shpirtrat e lira janë shpirtra revolucionarësh, qeë kanë flakë e pasuar IDEALET E LARTA të çlirimit dhe ribashkimit.
Një shoqeri nuk mund të rritet e përforcohet pa pasur në themelet e saja ideale të larta si LIRIA.
Shkenctarët që kanë studiuar miligonat kanë zbuluar se ata janë një qytetërim gati i përkryet. “Shtëpia” fole e tyre është një kompleks i ndërlikuar dhomash ku kultivojnë këpurdhra dhe dhoma ku lejojnë mbeturinat të treten. Kështu ata krijojnë një sistem të ngrohjes-ftohjes së “shtëpisë” së tyre. Duhet theksuar se miligonat janë “budallaqe individualisht”, por kanë një inteligjencë kolektive shumë të theksuar.
Shtrohet pyetja: çka i mungon shpqërisë shqiptare të veprojë njësoj si një koloni milingonash drejt çlirimit të përbashket dhe shpëtimit nga robëria?
Nuk them se duhet të ndrydhim individualitetin e çdo personi, por them se duhet pajtetër të bëjmë sidomos politikanët shqipfolës me shpirt të prangosur të heqin dorë nga mendimi ditë-natë për barkun e tyre të tradshë dhe më pak për të mirën e “folesë” sonë të përbashkët, KOMBIT DHE ATDHEUT. Nga ana tjetër, në frymë të diskutimit të mësiperm, duhet ne të mbetemi me shpirt të lirë dhe të mos devijojmë kurrë nga rruga e drejtë.
Dhe, jo në fund të fundit, dueht të ushqejmë gjeneratat e reja të tanishme dhe ata të palindura ende me frymën e REVOLUCIONIT (LUFTËS) PËR LIRI DHE RIBASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR.
Pra, të mos prangosim kurrë shpirtin tonë!

Rumani, 12.nëntor 2013

Histori

KA MBETË EDHE NJË COPË “SHQIPNI”…QË KA NEVOJË PER TYM…

Komento

Nga Fritz RADOVANI
Plot 100 vjetë janë ba që me 13 Qershor 1913, i Madhi At Gjergj Fishta vendosi në kompanjelin e Kishës së Fretenëve të Gjuhadolit të Shkodres, jo ma të vogel se kater meter të madh Flamurin e Gjergj Kastriotit, me Shqipen dykrenare mbi shtroje të lame me Gjakun e Atdhetarëve Shqiptarë, që dhanë jeten per Liri dhe Shqipni të Pavarun…Kur malazezët gjuenin me top nga të kater anët Shkodren, u gjet një tradhëtar që ua shiti per pare pothuej krejt Veriun, e ky katil, kje me emnin Esad Pashë Toptani…
Shko një Esad, e eja një tjeter si ai…Po bahen 100 vjet, që historia persëritet…
Tragjedia që shkatrroi Shqipninë me kulm e temel filloi me Enver Hoxhen në 1941, dhe sot po vazhdon me pasuesit e pandreqshëm të atij sistemi perbindsh!
Atëherë, kur gjithë Europa Lindore po thente pllakat e hekurta të “Murit Berlinit” per me u bashkue me Europën e shumdishrueme…dhe me u rikthye në gjiun e vet…bash Shqipnia… Ah Shqipnia, e shkretë!.. Me 2 Dhjetor 1992, angazhohet në një tjeter pakt…të menduem nga tradhëtari Ramiz Alia, e “pakti” ishte “Konferenca Islamike”!
Pa kalue dy javë që Erdogan i Turqisë e ndinë veten në Prizren, si në “Turqi…” dhe mbarë Populli Shqiptar i të gjitha trojeve “ngritët në kambë”, vjen edhe një tjeter “sihariq” nga agjensitë europjane se, Belgjika, Norvegjia apo Shqipnia, në njenin nga këta shtete… po diskutohet “shkatrrimi i armëve kimike të Sirisë”.
Flitet (e ku asht za, nuk asht pa gja!), se Shtetet e Bashkueme t’ Amerikës, kanë pasë kontakte me qeveritarë shqiptarë per këte çeshtje. Sigurisht, idea e tyne ka një bazë mbi të cilen asht ndertue kjo perpjekje e amerikanëve, per me ardhë me “shkatrrue” atë sasi të konsiderueshme armësh në Shqipni. Gatishmënia me pritë të burgosunit nga Guantanamo, apo “210 vllaznit e gjakut e t’ armëve” nga Irani, tregojnë se “shqiptarët”, kanë dhanë prova para Botës se janë të aftë me “strehu, gostitë e sigurue” kedo përveç, Shqiptarëve, që ma shumë se 1.500.000 Shqiptarë, janë shpërnda nder të gjitha vendet e skutat e kontinentëve, vetem per me sigurue “buken” dhe qetsinë shpirtnore…
E verteta asht se Shqiptarët ka 100 vjet që japin prova se janë t’ aftë jo vetem me shkatrrue armët kimike, po edhe depot e armëve të veta…si në vitin 1997, e po kje se e lypë nevoja, ata per me i ba nder Sirisë, shkatrrojnë edhe Shtetin Shqiptar… Mjafton që:
Mos të harrojmë kurrë porosinë e Ramiz Alisë: “Ne komunistët reformatorë,do të zbatojmë strategjinë tonë në ekonomi, sipas së cilës kapitalistët dhe pronaret e ardhshëm në një vend socialist, të jemi Ne dhe njerëzit tanë. Me këtë strategji,brenda dy-tre legjislaturash, do të arrjmë që nga klasa komuniste të krijojmë klasën kapitaliste, e cilado të na përjetësoi në pushtetin politik të së ardhmes, që e kemi planifikuar dhe po e përgatisim vetë… Shqipërinë do ta gëzojme Ne dhe fëmijët tanë.
Mjerë Ata që do të guxojnë të na dalin përpara e të na kundërvihen.
Përveç aleatëve ideologjikë, nëse do të jetë nevoja, do të kemi edhe mbështetjen e aleatëve të Perëndimit, me të cilët kemi ruajtur fijet e lidhjeve të vjetra për hir të interesave të mëdha… Për këte jeni të garantuar sot e përgjithmonë… në fund të fundit rëndësi ka pushteti, që do të jetë plotësisht yni.”
***
Fitimi i “disa shqiptarëve”, nuk ka me kenë i vogel! Janë disa “vullnetarë” që po luftojnë perkrah “vllezërve të vet” në Siri… Këta ua çojnë prap sirianëve dhe ata, i sjellin prap në Shqipni…Këta ço… E ata bjeri prap… “Ma mirë kështu, se me gomone…”
E sa mund të paguhen këta qeveritarë me shkatrrue Shqipninë dhe t’ ardhmen e Popullit Shqiptar që asht Rinia…me shkatrrimin e ambjentit dhe me pasojat katastrofike, që sjellë pasiguria e armëve kimike në Shqipninë e mbrapambetun të Europës?
Po cili qeveritarë, po mendon per Popullin, Rininë e Shtetin…tash 100 vjetë?
“Po mbushin xhepat…” e… “Shqiptarët” do t’ ua ndertojnë maozoleumet e tyne!
Lexues të nderuem!
Ju lutem mos e harroni porosinë e Nanës Tereza, në vitin 1997 në Rinas:
“O Zot hiqi mallkimin Tand Popullit Shqiptar!”…

Melbourne, Nandor 2013.

Reagime

Përgjigje në artikullin e z. Aurel Dasareti: “Rreziku i zhdukjes së Kombit tim”

Komento

Shkruan: Bejtullah Sadiku, Krefeld, me dt.11.09.2013, Germany Të fillosh diçka është Zotësi, të përfundosh atë është Fuqi

I nderuari dhe shumë i respektuari miku im Aurel Dasareti!

Ju e keni sa Zotësinë, po aq më shumë edhe Fuqinë.

Edhe ky shkrim-analizë e Juaja “Rreziku i zhdukjes së Kombit tim”, si gjithmonë reflekton në Ju e për Ju, një personalitet i një niveli të rangut të lartë intelektual e atdhetar-kombëtar, që prej vitit 2002 kur keni filluar të paraqiteni në shtypin ditor, javor, revista e mjete e portale të ndryshme elektronike.

Prej kur që njiheni dhe u njohim si të këtillë, në asnjë çast nuk munguan këshillat dhe udhëzimet vizionare e kombëtare. Pa hyrë në anën e detyrave profesionale që i kryeni, për të cilat pak dimë e ndoshta edhe s´duhet të dimë, ne e kemi të qartë dhe vazhdojmë të dimë për kontributin e Juaj si atdhetar i madh i çështjes kombëtare shqiptare, ku si gjithmonë, në paraqitjet e bëra me shkrim, dominon ajo që quhet e thirret: Atdhe, Komb, Fitore, Liri etj., duke përshkruar, komunikuar, komentuar, treguar dhe dhënë edhe çelësin e zgjidhjes se si duhet e kur duhet gjetur rrugën më të mirë dhe më të përshtatshme, në të mirë dhe interes të mbarë kombit shqiptar.

Sa herë ardhmëria dhe mbijetesa e Kombit dhe Atdheu rrezikohet, z.Aureli ka reaguar dhe reagon përmes shkrimeve dhe analizave të tij të thella profesioniste, studiuese, të një natyrës së veçantë edhe të metodologjisë hulumtuese. E ngriti dhe akoma e ngrenë lart zërin e arsyes, duke potencuar bindshëm, nga shpirti e zemra, udhërrëfyesin kryesor të emëruesit të përbashkët: ideal-komb-shqiptari dhe Shqipëri Etnike Natyrale.

Kështu dhe në këtë formë veproj që në kohën e para luftërave, të luftërave dhe pas luftërave e kohë të paqes, ku syri i Tij prej shqiponje dhe zemra si e luanit, e me trurin si të Anshtajnit, problemet, ngjarjet dhe sfidat kombëtare, as edhe sot nuk e lanë të rehatshëm. Asnjëherë nuk mbeti as këmbë kryq, as dorë lidhur e as tru bllokuar, por lëvizi, veproi, reagoi dhe udhëzoi se çka është më e mirë e në të mirë të kombit, ku edhe vet është pjesë e këtyre rrënjëve e trungu të vjetër ilir, pa u dorëzuar e duke kundërshtuar çdo shkelës të çështjes dhe proceseve shqiptare në përgjithësi.

Kombi ynë shqiptar, dekadat e fundit seriozisht vihet para ca sfidave, sa në disa raste gjendet edhe në cepin e skajit, me qenë a mos me qenë, duke u shtypur e ndrydhur, herë nga armiqtë e brendshëm e ata të jashtëm. Andaj, nuk është i rastësishëm mendimi i Aurelit ku thotë: “Politikanët shqipfolës tregojnë një perceptim realiteti që është shumë larg nga i imi”

Lidhur edhe me këto raporte, në analizën e fundit Aureli apelon dhe bën thirrje me shprehjen “O shqiptar, ndrysho mendimet dhe zakonet…nuk duhet të merremi vetëm me pasojat, por njëkohësisht të luftojmë shkakun e problemeve”. Kërkon vetëdijesim kombëtar pra.

Në analizën e z.Aurelit, shumë në mënyrë të detajuar janë dhënë edhe udhëzimet se si duhet të duket një udhëheqës politik-politikan etj.

Mbështesë idenë brilante të Tij, citoj: “Lojtarët individualisht shënojnë gola, por janë ekipet që fitojnë lojëra.”