Të gjitha lajmet flasin për dështimin e procesit të paqes mes Turqisë dhe PKK-së. Seda Serdar pyet a është kjo e vërtetë?

Para sulmit në Suruç, Partia për Drejtësi dhe Zhvillim e Turqisë (AKP) kishte filluar negociatat për koalicion me të gjitha partitë politike. Por Suruç ndryshoi gjithçka. Papritmas të gjithë sytë u përqendruan në Turqi në mënyrë aktive në luftën kundër “Shtetit Islamik” dhe njëkohësisht tek hakmarrja ndaj organizatës terroriste PKK (Partia Punëtore Kurde), e cila gjithashtu kishte filluar sulme brenda vendit.

Partia Popullore Demokratike (HDP), e cila është pro-kurde, është kritikuar me të drejtë për mosdenoncimin e sulmeve të fundit të PKK-së, e cila na kujton konfliktim me të cilin Turqia u përball gjatë viteve 1990. Askush nuk dëshiron të kthehen ato ditë të mbushura me pasiguri dhe viktima. Prandaj një zgjidhje për këtë konflikt të gjatë është vendimtare. Nuk është sekret se procesi i paqes u bllokua edhe para deklaratës së presidentit Erdogan të martën.

Thirrja e tij për përgjegjësi për ata anëtarë të parlamentit, që mbështesin organizatat terroriste gjeti një përgjigje të shpejtë. Bashkëkryetari i HDP-së Selahattin Demirtas tha se të gjithë 80 deputetët do të bëjnë kërkesë në parlamentin turk për heqjen e imunitetit të tyre. Kjo përshkallëzon diskutimin dhe e çon vendin në një rrugë më larg nga arritja e çdo lloj zgjidhjeje.

Çështja e stabilitetit

Nga njëra anë, AKP është duke përfituar nga situata në Turqi me shpresën se rifiton votat që humbi në favo të HDP-së, në qoftë se do të zhvillohen zgjedhje të parakohëshme. Në anën tjetër, edhe pse reagimi impulsiv i Demirtasit mund të duket fillimisht një përgjigje e mirë, ai në fakt nuk kontribuon në asnjë mënyrë për të sjellë stabilitet në këtë situatë trazirash politike. Edhe thirrja e Partisë për Lëvizje Kombëtare (MHP) për mbylljen e HDP-së gjithashtu nuk vjen në ndihmë.

Ndërsa agjenda e përditshme turke është e mbushur me të treguara me gisht, negociatat për një koalicion po zhvillohen në heshtje. Partia Republikane Popullore (CHP) dhe AKP-ja kanë zhvilluar një raund të dytë takimesh dhe nëse do të jenë në gjendje të arrijnë një marrëveshje, planifikohet që së shpejti të formohet një koalicion. Nëse jo, do të zhvillohen zgjedhje të parakohshme, sikurse ishte gjatë gjithë kohës plani i AKP-së.

AKP-ja nuk ishte e kënaqur me rezultatet e zgjedhjeve të përgjithshme të qershorit dhe humbjen e të qenit parti e vetme në pushtet. Tani Turqia është duke diskutuar gjithë dëshpërim se ç’pritet më tej me procesin e paqes. Të gjitha palët duhet të qetësohen dhe të përqëndrohen në atë që me të vërtetë duhet të jetë hapi tjetër. Hapi i ardhshëm duhet të jetë një koalicion i shëndoshë.

Liderët duhet të sjellin në mend atmosferën parazgjedhore dhe resentimentet ndaj AKP-ë që solli shpresën për ndryshim. Me fjalë të tjera ka lindur nevoja që kjo duhet të jetë një nga elementet e rëndësishme që do të diskutohen pasi të jetë krijuar koalicioni i ri. Jo vetëm ata që janë duke mbështetur terrorin, por edhe ata që janë përgjegjës për korrupsion dhe aktivitete të tjera të paligjshme duhet të mbajnë përgjegjësi. (dw)