“Sumer” do të thotë “vend i mbretërve të qytetëruar”. Sumerët ishin ndër popujt e parë që e ndanë kohën në orë dhe minuta. Sumerët që në vitin 2500 p.e.s. kishin gjetur metodën e përfitimit të Sapunit. Metodë e cila edhe në ditët tona gjen zbatim.

Ata gjithashtu kishin një religjion komplekse që I takonin perëndisë të quajtur Anunnaki.

Anunnaki besohej se ishte përgjegjës për fatin e sumerëve. Shumë mite kanë të bëjnë me atë se anëtarët e Anunnakit gjykojnë njerëzit. Perënditë u përshkruan si fëmijë të tokës dhe qiellit. Shumica e njerëzve i klasifikojnë këto histori si mitologji, ashtu siç bëjnë me perënditë greke. Megjithatë, të tjerët pyesin nëse ka më shumë në histori.

“Sumer” është qytetërimi më i hershëm i njohur në rajonin historik të Mesopotamisë jugore, Iraku jugor i sotëm, gjatë epokave Kaloriku dhe Bronzit të Hershëm dhe një nga qytetërimet e para në botë së bashku me Egjiptin e Lashtë dhe Luginën e Indus-it. Duke jetuar përgjatë luginave të Tigërit dhe Eufratit, fermerët sumerianë ishin në gjendje të rritnin një bollëk drithi dhe kultura të tjera, teprica e të cilave u mundësoi atyre të vendoseshin në një vend.

Protokollimi prehistorik daton para 3000 para Krishtit. Tekstet më të hershme, nga c. 3300 pes, vijnë nga qytetet e Uruk dhe Jemdet Nasr; shkrimi i hershëm kuneiform doli rreth vitit 3000 pes. Historianët modernë mendojnë se Sumeri ishte i pari i vendosur në mënyrë të përhershme në mes të shek. 5500 dhe 4000 para Krishtit nga një popull i Azisë Perëndimore. Këta njerëz parahistorikë tani quhen “proto-Eufratanët” ose “Ubaidët” dhe janë teorizuar të kenë evoluar nga kultura Samarra e Mesopotamisë veriore. Ubaidët, megjithëse nuk përmenden kurrë nga vetë Sumerët, supozohen nga studiuesit e ditëve të sotme që të jenë forca e parë civilizuese në Sumer. Ata i kulluan kënetat për bujqësinë, tregtinë e zhvilluar dhe industritë e themeluara, përfshirë gërshetimin, punimet prej lëkure, punimet metalike, muratët dhe qeramikat.

Sumeri do të jetë qytetërimi i parë në Mesopotami jugore. Qytetet e tij (Eridu, Kish, Lagash, Nipur, Ur dhe Uruk) ndodheshin pranë lumit Eufrat. Qytetërimi sumerian lulëzonte në mijëvjeçarin e tretë. Tekstet me të vjetra datohen nga 3100, Ka paralele të qarta ndërmjet literaturës sumeriane dhe lëndës biblike në librin e Zanafillës 1-11. Me kalimin e kohës, gjuha sumeriane (e cila është unike) vdiq, por përjetoi vetëm si gjuhë sakrale. Para se Abrahami të largohej nga Sumeri, amorasit kishin pushtuar vendin.Prejardhja e sumerëve është e panjohur, por një gjë është e sigurt, qe ata nuk bëjnë pjese ne familjen semitike. Mendohet qe sumeret te kenë ardhur nga lindja e Indisë ose Iranit të lashte dhe se ata ishin pushtues. Gjetjet arkeologjike dëshmojnë një vazhdimësi te pandërprere kulturore te sumereve, qe nga koha e ubaidëve (5200-4500 p.e.s.) në ngulime te Mesopotamisë se jugut.

Sumeret qe u nguluan ne pjesën pjellore te Eufratit dhe Tigrit filluan te merren me bujqësi dhe përsosnin sistemin e ujitjes se tokës.

Sumerët u zhdukën (pra, humbën identitetin e tyre kombëtar ose u përvetësuan) nga pushtimi i trojeve të tyre nga amoritët. Ngritja e Babilonisë, në mijëvjeçarin e 3 p.e.s. shënon përfundimisht zhdukjen e qytetërimit sumer.