Mara Brankoviç vinte nga katër familje sunduese të Evropës Juglindore – Brankovici, Nemanjids, Kantakuzenoi dhe Palaiologoi. Pas vitit 1428, ajo u fejua me sulltanin osman Murad II, një ndryshim në pritjen e personit të saj mund të shihet në burime, sepse ajo del nga anonimiteti, jo si subjekt, por si objekt, duke marrë parasysh fatin e saj konsiderata politike mbi pjesa e babait të saj Djuradj Brankoviç dhe bashkëshortit të saj të ardhshëm Murad II. Si një premtim diplomatik, ajo kaloi nga kujdesi i të atit në atë të të shoqit në vitin 1436, pa mundur të ndikojë apo të largohet nga kjo fushë referimi e krijuar. Gjatë qëndrimit të saj të parë në Perandorinë Osmane midis 1436 dhe vdekjes së Muradit në 1451, ajo u takua me njerkun e saj Mehmetin II, i cili hodhi themelet për rolin e saj të mëvonshëm në Evropën Juglindore.

Kthesa më e rëndësishme në personalitetin e Mara Brankoviçit erdhi kur ajo iku në Perandorinë Osmane për të jetuar me djalin e saj  në vitin 1457. Si ish-gruaja e një sulltani, ajo u pranua në oborrin osman, që shënoi fillimin e fazës më interesante, për shkak të marrëdhënieve të mira edhe me Sulltan Mehmedin II, princeshës serbe iu dha hiri i tij, kështu që ajo mori tokë të mjaftueshme për të mbajtur veten, gjë që ia lehtësoi zbatimin e iniciativave të saj. Midis 1457 dhe 1487, burimet paraqesin një tablo të ndërveprimit midis Mara Brankoviçit, djalit të saj, Sulltan Mehmedit dhe nënshtetasve të tij. Mara veproi si një element lidhës midis “botës së së kaluarës” dhe “botës së së tashmes”. Ajo ishte pasardhësja e babait të saj dhe e paraardhësve të tij – mbretërve, perandorëve, feudalëve dhe despotëve serbë – dhe për këtë arsye ishte themeluesja e manastireve të Athosit dhe personi kontaktues për manastizimin ortodoks. Në “botën bashkëkohore”, Mara Brankoviç u përpoq të siguronte ekzistencën e manastizmit ortodoks në Perandorinë Osmane nëpërmjet donacioneve të bazuara në ndikimin e saj si e veja e një sulltani. Ajo shfaqet në burime si avokate e interesave sllave dhe subjekteve osmane dhe si ndërmjetëse midis Portës së Lartë dhe Raguzës apo Venedikut.