Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Kur ne të shtrihemi dhe të vdesim, ne mund të paktën të gëzohemi se asnjë brez para nesh nuk e ka shkatërruar vendin më plotësisht dhe më shumë herë se ne.
Mafia është një term i përdorur për t’iu referuar organizatave kriminale dhe sindikatave me strukturë gjysmë-formale hierarkike dhe standardeve të qarta të brendshme, të cilat përdorin dhunën për të ruajtur kontrollin mbi një territor të caktuar dhe kryerjen e bizneseve ilegale.

Organizata të ngjashme me Mafia janë shpesh të lidhura me shtetet e dobëta (veçanërisht të Ballkanit), ku edhe në forma të lirshme janë të zhytur në të ashtuquajturën korrupsionin dhe krimin e organizuar.

Kudo po bëhet një gjueti shtrigash në mendimet, dhe kjo kufizon njerëzit; ata kanë frikë të thonë atë që mendojnë.

***

Duke u bazuar në teori dhe njohuri praktike të shoqërisë në masë, unë kam krijuar një model universal që shpjegon ndryshimet dhe rezultatet në procesin e demokratizimit. Modeli mund të jetë një mjet politik i dobishëm për të kontribuar në stabilitetin demokratik të shoqërisë shqiptare që është duke u fundosur. Ose ajo mund të jetë një perspektivë historike për të shpjeguar pse dhe si një shtet arrin konsolidimin demokratik në vend para kolapsit dhe diktaturës.

Vetëdija njerëzore apo mendimi nuk ekziston pas vdekjes. Të gjallët e dinë se kanë për të vdekur, por të vdekurit nuk dinë asgjë. Dashuria e tyre ka përfunduar para një kohe të gjatë, s’bashku me urrejtjen dhe zilinë. Asnjëherë më nuk do të marrin pjesë në çdo gjë që ndodh nën diell. Gjithçka që duart tuaja mund të bëjnë, le ta bëjnë atë me fuqinë që keni. Për në varr, ku po shkon, nuk ka punë apo mendim, as njohuri dhe as dituri.

Shqetësohem kur hetoj se një numër i konsideruar i njerëzve mendojnë se ata vetëm mund të përfitojnë edhe pa kontribuar. Shoqëria jonë nuk mund të përballojë shumë pasagjerë pa pagesë apo njerëz të cilët instrumentalizojnë dallimet fetare dhe kundërshtojnë vlerat themelore.

Unë duhet të gërmoj në qoshet më të errëta në të kaluarën e familjes dhe vetes time. Një e kaluar që është e thurur ngushtë me historinë shqiptare dhe ngjarjet e mëdha evropiane të dy shekujve të kaluar, por edhe pasionin e një luftëtari 17 vjeçar (gjyshit tim) që kërkoi shpëtimin dhe lumturinë në Amerikën e viteve të 40-dhjeta…

***

Detyra e gazetarit është: përcaktimi i përgjegjësive tek njerëzit në pushtet, dhe bërja e pyetjeve relevante në debatin publik.

Gazetat online nuk mund të jenë vetëm një vend që ju vizitoni në internet, nuk mund të bazohen në iluzionin se lexuesit lidhen vetëm me to kur ata janë në portalin e tyre, ato duhet të jenë një pjesë integrale e internetit. Kur pjesë të informacioneve nuk mund të kombinohen në një tërësi koherente, është një simptomë e dezorientimit të përgjithshëm të kohës sonë.

Gazetaria serioze kërkon që ne të kemi një program të duhur akademik. Ajo mund të jetë një program historie, psikologjie, diçka për monumentet, heronjtë tanë, kulturën, traditat tona, por duhet të jetë diçka e vërtetë. Pronarët e faqeve duhet të mos botojnë shkarravinat e shakaxhinjve që dezinformojnë opinionin dhe keqpërdorin portalin për reklamimin e vetvetes. Sa më shakaxhi është “analisti” aq më të fryra dhe bombastike i ka temat të cilat menjëherë vendosen në faqet e para të mediumeve joserioze.

Klima e debateve është bërë aq e vështirë sepse ajo i pengon njerëzit për të promovuar mendimet e tyre. Qëndrimet e ndryshme në mendime krijojnë atmosferën e armiqësisë mes nesh, por unë do të doja të dëgjoj mendimet dhe pikëpamjet e tjetrit! Si gjysmë demokrat i përditshëm, unë pajtohem se të gjithë duhet të luftojnë për qëndrimet e tyre, por kjo nuk do të thotë se unë domosdoshmërish pajtohem me to.

***

Kalimi i shpejtë nga diktatura në demokraci varet nga institucionet politike dhe civile. Nëse jo, ato duhet të vendosen dhe institucionalizohen paralelisht apo pas futjes së rregullave demokratike. Komunitetet e tilla janë të prekshme për lëvizjet masive dhe fuqive autoritare.

Unë jam duke bërë thirrje për ndërgjegjësimin e rëndësisë së madhe të Kushtetutës.

Kushtetuta Amerikane e cila në atë kohë u miratua ka evoluar në përputhje me kohën – duke siguruar sot të drejtat e shoqërisë amerikane. Të drejta që njerëzit në shumë vende të tjera vetëm mund të ëndërrojnë.

Edhe Kushtetuta e Shqipërisë dhe Kosovës (sikur të funksiononin) i siguron qytetarët kundër abuzimit të pushtetarëve. Është e papranueshme që disa mafioz kufizojnë lirinë e të tjerëve duke përhapur frikën – ndërsa vetë përfitojnë nga mbrojtja e shtetit ligjor.

Për të jetuar mirë së bashku, na nevojitet një themel i përbashkët për të qëndruar. Nëse e kemi atë, atëherë dallimet tona do të lulëzojnë ashtu që askush nuk do të ndihet i kërcënuar prej tyre.

Pamjaftueshmëria e individit shqiptar si burim vlerash mund të gjejë shprehje në mënyra të ndryshme. Vetmia apo ndjenja e inferioritetit, fajit dhe kotësisë mund të jenë të lidhura drejtpërdrejtë me pamjaftueshmërinë e qëllimit. Me këtë nuk dua të them se qëllimet nuk mund të gjenden, por vetëm se ato lypsen kërkuar dhe gjetur nga secili individ për veten e në veten e tij. Ne vrasim të tashmen dhe të ardhmen kur mbyllim sytë përpara varfërisë, diskriminimit, pedofilisë, trafikimit të qenieve njerëzore, radikalizmit fetar, falsifikimit të diplomave, vrasjeve, tradhtisë, korrupsionit, krimit të organizuar, mos-konfiskimit të pasurive joligjore nga ana e gjyqësorit.

***

Klerikëve shqiptarë (abuzuesve të fesë):

Për ju na duhen qendra të rehabilitimeve psikologjike të drejtuara nga profesionistë politikisht korrektë…

Na keni lodhur. Pasi të kryeni ceremonitë e juaja fetare brenda katër mureve të “Shtëpive të Zotit” mbaron “obligimi” juaj ndaj besimtarëve.

Shoqëri të ndryshme kanë vlera të ndryshme. Nuk ka vlera universale e as fe universale.

Besimi është një çështje private. Ky qëndrim e bën jetën më pak të komplikuar për njerëzit fetarë, pasi shqiptarëve nuk u intereson se kush në cilën fe beson, për aq kohë sa ju nuk e impononi atë mbi ta. Kjo mund të krijojë edhe rrudhosje nëse ti ke “nevoja fetare” të cilat nuk mund të lihen në shtëpi. Ajo shpejt mund të bëhet një debat i pakëndshëm…

Pra, si mund të jesh fetar në hapësira publike?

Mësoni për të argumentuar si humanistë. Jo se ti të bëhesh një humanist, por për të marrë argumente për moralin dhe etikën nga vetë njeriu. Trojet arbërore do të bëhen të pakëndshme për ty, dhe ti nuk do të kesh shumë mirëkuptim nëse ti do të argumentosh “nevojat tua fetare” me atë që tekstet fetare thonë. Prej sot bëhuni shumë të matur në lidhje me misionin e juaj shkombëtarizues.

***

Mohimi i përgjegjësisë e priftërinjve ortodoks dhe mysliman për keqpërdorimin e fesë vazhdon.

Shqiptarët mysliman përpiqen për të kuptuar fenë e tyre në kohën e tyre. Është puna e imamit për të vënë këto çështje me rëndësi në rendin e ditës. Imamët kanë ndikim të madh dhe fuqi.

Disa xhami janë tjetërsuar në baza keqpërdorimi për të rekrutuar të rinjtë në mjedise ekstreme. Detyra e imamit është (nëse vet ai nuk është ekstremist) të denoncoj rastet, mohimi i kësaj përgjegjësie është vepër penale.

***

Në trojet arbërore dhe diasporë, grupe të ndryshme me orientime të ndryshme politike, fetare janë rrënjësisht kundër njëri-tjetrit. Unë theksoj se kapërcimi i këtyre kontradiktave është thelbësore për të siguruar të ardhmen e Atdheut. Tejkalimi i këtyre kontradiktave është një detyrë e shenjtë për bijtë dhe bijat e shqiponjave. Politika e konfrontimit t’i lejoj vendin politikës së pajtimit dhe bashkimit. Të gjithë do të humbasim nëse vjen një konfrontim serioz.

Reaksioni zinxhir i trajtimit të temave religjioze në 35 është padyshim e dobishme për ato forca që duan të krijojnë armiqësi mes shqiptarëve.

Të nderuar deputetë të Kuvendit të Republikës së Kosovës, mirë se e gjejmë njëri tjetrin në këtë seancë të Kuvendit të Republikës, të këtij organi më të lartë legjislativ dhe politik të shtetit tonë të pavarur,Ne jemi mbledhur sot këtu në mënyrë që të shprehim pakënaqësinë tonë dhe papajtueshmërinë tonë me shtyrjet e vazhdueshme të konstituimit të Kuvendit të Republikës, përkatësisht me ndërprerjet e padrejta, e të paligjshme dhe me mos-vazhdimin e seancës konstituive e cila do ta bënte fillimin e legjislaturës së 5-të, të Kosovës.

Partia në pushtet, e cila është parti shtet, dhe e cila e ka lënë shtetin e Kosovës praktikisht pa Republikë dhe që po bën gjithçka që ta lë edhe pa Kuvend, duhet të shkojë.

Me qeverinë e kaluar, Kosova nuk mund të ketë të ardhme dhe ne jemi bërë bashkë që Kosova të ketë të ardhme, që Kosova të ketë edhe të tashme, duke i dhënë prioritet drejtësisë ligjore, zhvillimit ekonomik, reformave institucionale, mirëqenies së qytetarëve, dhe jemi bërë bashkë që në vijim të luftohet krimi, të luftohet korrupsioni, të hapet perspektiva për qytetarët, për të gjithë ata dhe për secilin prej tyre pa asnjë dallim.

Jemi dëshmitarë që seanca konstituive u ndërpre, më pastaj ajo u vazhdua, pikërisht për t’u ndërprerë dhe tash së fundi ajo u shty që të mos vazhdohet. Republika e Kosovës është republikë parlamentare dhe republika parlamentare është e organizuar rreth shumicës dhe mbi shumicën.

Partia në pushtet, qeveria në ikje, qeveria në largim, apo më mirë të themi qeveria e kaluar, është ajo e cila e sheh vendin tonë dhe zgjedhjet demokratike si një garë automobilistike kush ka dalë i pari aty, mirëpo republika nuk organizohet rreth të parit në garë, republika organizohet rreth shumicës së tërësisë. Shumica e tërësisë jemi ne, që me procedurat e partizuara po parandalohet që ta bëjë konstituimin e legjislaturës së V-të.

Ne jemi zotuar sot, që të vazhdojmë me punën tonë të përbashkët, që qëndrimin tonë të përbashkët ta bëjmë bashkëveprim dhe rrjedhimisht në javën e ardhshme jemi ne ata të cilët

bashkarisht si përfaqësues të popullit të Kosovës të dalë nga zgjedhjet demokratike , do të vazhdojmë me punën në institucionet tona dhe kësisoj në javën e ardhshme do ta kemi gjithashtu seancën e radhës në përpjekjet tona edhe të vazhdueshme edhe të pandalshme.

Me këtë rast duhet gjithsesi të theksojmë se Kuvendi i Republikës është vendi i deputetëve si përfaqësues të popullit. Porsa u bëmë bashkë ne deputetët që ia duam të mirën vendit, na u pamundësua vendi ynë, na u pamundësua Kuvendi. Mirëpo ja ku jemi sot këtu, për të dëshmuar se ky pamundësim, nuk mund të zgjatë pafundësisht.

Ky është vendi ynë, vendi ku ne e sjellim zërin e qytetarëve, besimin e qytetarëve, interesat e qytetarëve dhe vullnetin e qytetarëve, dhe në përputhje me këtë, ne do të veprojmë edhe në vazhdim.

Kur, me datën 10 Qershor, patëm thënë që nuk do të ketë qeveri të vjetër të këtij regjimi që ripërtërihet pas 8 Qershorit, kur patëm thënë që nuk do të ketë Thaçi 3, pak njerëz kanë besuar në Kosovë, mirëpo po bëhen gati katër muaj, që partia në pushtet nuk mundet, që partia në pushtet ka dështuar, por ne nuk mund të lejojmë që me dështimin e partisë në pushtet, të dështojë edhe shteti, të dështoj republika jonë.

Pra ishim bashkë gjatë kësaj kohe, do të vazhdojmë të jemi bashkë, sepse kështu e do interesi i qytetarëve të republikës sonë.

Unë ju falënderoj shumë për vëmendjen dhe le të vazhdojmë të komunikojmë, ta takohemi dhe të punojmë në mënyrë që atë që nuk u mundësua në këto javët dhe muajt e fundit, ta vazhdojmë ne si shumicë parlamentare, mbi të cilën organizohet Republika dhe në të cilën janë shpresat e qytetarëve.

Faleminderit.

Për Z. Xhozef Dioguardin për herë të parë dëgjova në vitin 1987, nga Zëri i Amerikës, nga një transistor i punuar enkas për tu fshehur në pajisjet e burgut të Idrizovës, në kohën kur Kongresi Amerikan solli një Rezolutë të ashpër kundër shtypjes së shqiptarëve në ish Jugosllavi.Jeta deshte, që unë ta pres Z. Dioguardin në Qafë Thanë. të vitit 1992. Ai vinte nga Shqipëria, ku kishte qenë me një grup Senatorë dhe Kongresmen Amerikanë. Tashti më ish Kongresmeni Dioguardi, ishte organizator dhe i printe delegacionit të Kongresit Amerikan për ta bindur Stejt Departamentin të investojë në politikën Amerikane për çështjen e shqiptarëve në këto troje.
Z. Dioguardi me delegacionin kishte probleme me policinë me të aritur në Qafë Thanë. Hotelet ,,Biser,, dhe ,,Drim,, nuk deshin ti akomodojnë, pasi ishin të informuar për qëllimin e tyre. Kongresmenët dhe Senatorët Amerikanë, i vendosëm në shtëpiat tona. Qëllimi parësor i ardhjes së delegacionit Amerikan ishte Referendumi për Autonomi territoriale dhe politike të shqiptarëve në Maqedoni, i cili u mbajt në vitin 1992 dhe u shpall në Strugë Republika e Iliridës. Vizitën e parë Delegacioni Amerikan e bëri në fshatin Llabunishtë të Strugës, për të vazhduar në Kërçovë, Dibër, Gostivar, Tetovë dhe Shkup, për të përfunduar në Kosovë dhe në Mal të Zi. Më vonë Serbia ia ndaloi hyrjen në Jugosllavi.
Për jehonën dhe rëndësinë e delegacionit Amerikan, shkrojtën kronikat e kohës. Kjo vizitë kishte karakter shumë dimensional. Amerika e dha një mesazh të fortë se do të jetë në anën e lirisë dhe demokracisë për shqiptarët dhe e dyta ua nxori lepurin nga barku shumë shqiptarëve.
Pas ardhjes së delegacionit Amerikan, të kryesuar nga Z. Xhozef Dioguardi, pasoi ardhja e edhe disa zyrtarëve të lartë amerikanë në Kosovë dhe filloi një interesim më i madh i Departamentit të Shtetit për çështjen shqiptare. Janë edhe disa qindra aktivitete politike, demonstrata, memorandume dhe tubime përkujtimor dhe humanitare që janë të regjistruar në Arkivin e LQSHA.
Z Dioguardi është figurë emblematike e Lëvizjes kombëtare të shqiptarëve në Amerikë. Ai ishte anëtar i Kongresit Amerikan në vitet 1985-1988. Për punën e bërë në Kongresin Amerikan, janë disa qindra orë incizime, të cilat munden të gjinden në faqen zyrtare të Lidhjes Qytetare Shqiptato-Amerikane.
Z. Dioguardi flet dhe vepron përtej një shqiptarë të lindur dhe të rritur në mes të tokave shqiptare. Edhe pse, Arbëreshit shqiptar, Lobi Serb në Amerikë i ka ofruar miliona dollarë, që ai të tërhiqet nga politika antijugosllave edhe pse disa herë e kanë kërcënuar edhe me jetë, atij nuk i ka luajtur qepalla e syrit që të vazhdojë të punojë për lirinë e popullit të vetë. Ai me kontributin dhe qëndrueshmërinë e tij ua ka kaluar qindra politikanëve shqiptarë, të cilët bëjnë selfie me Metodij Shatorov Sharllon dhe e hanë bukën e djersës së tij dhe të shumë veprimtarëve dhe të dëshmorëve.
Z. Dioguardi ka bërë të pamundurën për ta afirmuar çështjen e shpëtimit të Hebrenjve nga ana e shqiptarëve gjatë Luftës së Dytë Botërore, ku nuk u eliminua asnjë Hebre, në dallim nga Maqedonia, e cila kishte disa mijëra hebre, të cilët popullata vendase dhe jo ,,okupatori,, bullgar ua dorëzoi nazistëve, të cilët i dërguan nëpër kampet e përqendrimit në Gjermani
Z. Xhozef Dioguardi ka dhënë kontribut të madh në formimin e Lobit shqiptar në Amerikë. Po ky zotëri, me shqiptarët i afroi legjendat e Kongresit amerikan si: Bob Doll, Eliot Engëll, Tom Llantosh. Gillman dhe shumë të tjerë, të cilët, natyrisht me veprimtarët shqiptarë atje, e bindën Departamentin e Shtetit Amerikan që ta mare në dorë çështjen shqiptare.
Kongresmeni Tom Llantosh, ishte I pari që e solli Rezolutën e parë në vitin 1992, me të cilën bota dëgjoi për shqiptarët dhe për gjendjen e tyre të mjerueshme. Që nga kjo Rezolutë, e cila bazohej në raportin që delegacioni Amerikan, i kryesuar nga Z. Dioguardi ia dorëzoi Kongresit Amerikan, politika Amerikane mori një kahje tjetër.
Lidhja Qytetare Shqiptaro-Amerikane ka një aktivitet kolosal për çështjen shqiptare. LQSHA, ka një arkiv madhështor dhe më habit fakti që si është e mundur që sot kemi disa tema doktorature që e trajtojnë një kufomë, sikurse që është Marrëveshja e Ohrit dhe nuk kemi asnjë punim doktorature për punën kolosale të Lidhjes Qytetare Shqiptaro-Amerikane. LQSHA
Browse Pages të WWW AACL.COM, ka qindra dokumente dhe incizime të aktiviteteve dhe të Seancave Dëgjimore të çdo vjeti, duke filluar nga viti 1987. Në të gjitha këto Seanca Dëgjimore, të cilat mbahen në Kongresin Amerikan, në Sektorin e Evropës Juglindore, konkretisht për trojet shqiptare, Z. Dioguardi është referuesi kryesor për çështjen shqiptare. pa lënë anash edhe Zonjë Shirley Dioguardi dhe shumë veprimtarë shqiptarë. Vetëm të shihni se me sa emocion dhe zemërbardhësi Z. Dioguardi e mbron çështjen shqiptare në Amerikë, do të mendojnë se flet ajka e kombit shqiptar. Z. Dioguardi flet me zemër. Ai e ndjen atë që e thotë. Ai vuan për shqiptarët që ende nuk po e jetojnë lirinë e merituar.
Stili dhe emocionet që I paraqet Z. Dioguardi mi kujtojnë diskutimet që I kanë bërë Ismail Qemali dhe Hasan Prishtina nëpër kancelaritë e Evropës , përpara dhe pas konferencave të Londrës dhe të Parisit, para dhe pas vitit 1912.
LQSHA, me video dhe filmime të ndryshme e ka sensibilizuar të gjithë botën për çështjen shqiptare. Nuk ishte e rastit, që gjatë luftës në Kosovë në vitin 1998, shumë amerikanë u paraqitën vullnetarë për të luftuar për shqiptarët. Këtë opinion në Amerikë e krijoi edhe LQSHA.
Në botë ka disa dhjetëra popuj më të mëdhenj se shqiptarët, mirëpo Lobi shqiptar Lidhja Qytetare Shqiptare –Amerikane, është ajo që organizon për çdo vjet në muajin shtator seance dëgjimore. Në këto Seanca Dëgjimore, gjithnjë është prezent Kryetari I komisionit për politikë të jashtme pranë Kongresit Amerikan .
Në seance Dëgjimore të 17 shtatorit të vitit 2014, ishin udhëheqësit më të rëndësishëm të sektorit të Kongresit, për Evropën Jug-lindore, ata e kanë çelësin në dorë sa I takon Komitetit për Politikë të Jashtme. Ed Royce-kryetari I Komisionit për punë të jashtme pranë Kongresit ,,Emericus Ileana Ros-Lehtenin, Kryetarja e Nënkomitetit për Evropën, Zonja Rohrabacher dhe zyrtarë të tjerë të Kongresit. Këtë Seancë Dëgjimore, si gjithnjë, edhe këtë vjet e organizoi Lidhja Qytetare shqiptaro-Amerikane.
Amerika është shtet me nishane. Kur dikush thirret të dëshmojë në komisionin për politikë të jashtme pranë Kongresit, kjo do të thotë se ti je dikush, dhe ky dikush është Lobi shqiptar, në krye me Z. Shirli dhe Xhozef Dioguardi, natyrisht me bashkëpunëtorët e tyre shqiptarë.
Në Seancën Dëgjimore të 17 shtatorit 2014, Zonja Shirli Dioguardi ishte shumë shqiptare dhe këmbëngulëse në mbrojtjen e çështjes tonë. Ajo tingëllon më mire se të gjithë pushtetarët shqiptarë së bashku. Ajo e mbron me këmbëngulje çështjen shqiptare në Maqedoni pasi edhe ajo si edhe i shoqi, Z. Dioguardi e kanë në shpirt popullin shqiptar. Në Seancën dëgjimore të 17 shtatorit të mrekullueshëm ishin edhe Z. Destan Aliu, ish I burgosur dhe dhuruesi I kodrës ku u ndërtua Memoriali Nëna Shqiptare në Zajaz, Agim Aliçkaj, ishte zjarr i gjallë, Lirim Ahmeti zhveshi lakuriq glasën politike shqiptare në Shqipëri, Kosovë e Maqedoni dhe shumë të tjerë që nuk mundem të përmendi në një shkrim gazetaresk.
Është koha e fundit që shqiptarët të përqendrohen në forcimin e Lobit shqiptar në Amerikë-LQSHA, e jo të formojnë Lobe rivale. Amerika nuk njeh dy Lobime, por vetëm një. Kush ka dy ,nuk ka asnjë. Duhet përveshur mëngët ,pasi të gjithë kongresmenët e vjetër filoshqiptar nuk janë më. Duhet forcuar Lobin me kuadro të rinj, shqiptaro-amerikanë të arsimuar, se vetëm në këtë mënyrë do të eliminohen mbeturinat e UDB në Lobin shqiptar.
Amerika nuk është një vend ku mundesh të zësh një mik, duke I paguar pesë qebapë në një kafene. Dioguardi, ose veprimtarët tanë, nuk ulen në kafene ku një kafe kushton një dollar. Ne duhet t’ia vëmë gishtin kokës. Një kafe e një kongresmeni, kushton sa një kafene e jona. Amerika funksionon ndryshe nga Ballkani
Lobi duhet të jetë NJË dhe vetëm NJË. Partitë politike shqiptare, kudo që janë, të shpallen subjekt non grata të Lobit. Dobësimi I Lobit filloi që ditën e parë, që kur partitë politikë lëshuan pipthat e oktapodit në Amerikë. Partitë politike synojnë pushtetin,Ato kanë Platforma Politike mjegulluese. Ato nuk e kanë thelbësore çështjen kombëtare, sikurse që e ka LOBI, por gjendjen e vetë materiale dhe statusin shoqëror, këtë e ka vërtetuar praktika, dhe kjo punë nuk do koment.
Uroj që në seancën e ardhshme dëgjimore në Kongresin Amerikan, në 17 shtator të vitit 2015, të gjithë shqiptarët e Amerikës, pa mare parasysh se cilit grupimi I takojnë, të përfaqësohen me një zë. Kjo është një dhe kërkesa e vetme e Shoqatës së të Burgosurve Politik Shqiptar, Shpëtim Pollozhani, kryetar.