Athua më në fund e kuptoi Vjosa Osmani, këtë herë në lëkurën e saj, realitetin e hidhur të shqiptarëve në ish IRJM?

Se shqiptarët nuk janë një pakicë e lumtur, e qeverisur nga miqtë e saj “maqedonas”. Pakicë që i shërben asaj dhe Albin Kurtit si “urë” mbi të cilët ajo dhe Albini shkelin sa herë që vijnë, te shteti mik, me të cilin kanë marrëdhënie “të shkëlqyera”. Por së paku 30% popullsi autoktone e shkelur dhe keqtrajtuar nga “miqtë” e tyre të cilët nuk ngurojnë të mavijosin trupin e foshnjës së njomë, vetëm sepse mamaja e saj “guxoi” të mos dinte “maqedonishten”?

E si të mos e keqtrajtojnë Vjosën, këta që nuk nguruan të dhunojnë foshnjën shqiptare, presidenten dhe komandanten supreme të forcave të armatosura të Kosovës, të “agresorëve nga veriu”, siç i quajti publikisht vet Mickovski jo më larg se para dy vitesh. Sepse Mickovski nuk harron… për Mickovskin, fajtorët kryesorë nuk janë shqiptarët e ish IRJM që luftuan më 2001, por ata “kosovarët” që i nxitën, i përgatitën dhe i ndihmuan në luftë, duke bërë agresion në “shtetin e tij”. Ashtu siç ishte për ata para Mickovskit Univesiteti i Prishtinës “çerdhe e nacionalizmit dhe irredentizmit”, që përgatiste pafund nacionalistë dhe irredentistë ndër shqiptarët “e urtë dhe të bindur” të ish IRJM.

Vetëm me Albin Kurtin Mickovski gjeti gjuhë të përbashkët, madje bënë dhe koalicion bashkëqeverisës në ish IRJM! Athua çfarë gjetën të përbashkët me njëri-tjetrin!?

Afrim Fanda