Ka ardhur koha që të zbardhet portreti i shqiptarëve të Maqedonisë, vlerëson shkrimtari dhe publicisti Kim Mehmeti. Ja se cfarë shkruan ai në rrjetin social facebook:Është krejt normale që zyrtarët e Prishtinës dhe të Tiranës, para së gjithash, të kontaktojnë me të zgjedhurit dhe përfaqësuesit legjitim të shqiptarëve të Maqedonisë. Por është e çuditshme se si burrështetasit e Shqipërisë dhe të Kosovës – për dallim nga përfaqësuesit e huaj – pasi dëgjojnë zërin e injorancës, mosdijes dhe inferioritetit politik – atë të kryesuesve të BDI-së dhe zërin e ‘rrugaçërisë’ partiake – atë të ‘pronarit’ të PDSH-së, kurrë nuk ndjejnë nevojë të dëgjojnë edhe jehonën e mençurisë dhe të diturisë së shqiptarëve të Maqedonisë e të takohen edhe me artistë, aktivistë politikë, opinionistë, botues e ekspertë të këtushëm, si për shembull me Abdylmenaf Bexhetin, Izet Zeqirin, Visar Ademin, Salajdin Saliun, Fatmir Sulejmanin, Arsim Zekollin, Ramadan Ramadanin, Artan Dikën, Adnan Ismailin, Fejzi Hajdarin, Ziadin Selën, Zeqirija Ibrahimin ……., me çka do e kuptonin pse shqiptarët e këtushëm ndjehen si të papërfaqësuar dhe pse ata kanë përshtypjen se BDI-ja e PDSH-ja paguhen nga VMRO-DPMNE-ja vetëm për ta shëmtuar portretin grupor të shqiptarëve të këtushëm: për ta ngjyrosur atë me bojërat e injorancës dhe ‘rrugaçërisë’ politike!

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Uh! Evropë, ti kurva e motit – janë gjyshërit e juaj që e copëtuan dhe viktimizuan Shqipërinë tonë, për të afruar Serbinë dhe larguar nga vetvetja Rusinë. E tani, ju nipërit e të mallkuarve, si “demokratë” dhe “luftëtarë për të drejtat e njeriut” që qenkeni, nuk i përmirësoni por vazhdoni mëkatet e tyre. Diskriminoni, ofendoni dhe nënçmoni gjithçka shqiptare, na trajtoni si qytetarë të dorës së dytë, dhe kur na nënçmoni dhe ofendoni thoni “kjo është liria e shprehjes,” dhe kur ne e ngremë zërin e mbrojtjes thoni se ajo ishte “gjuha e urrejtjes”.Këto janë porosi të hipokrizisë, këto janë standardet e dyfishta, kjo është një përpjekje e përhershme e tyre për robërimin e mëtejshëm tonin. Për ne një standard, për pushtuesit sllavo-ortodoks dhe grek një standard tjetër. Racizmi i tyre i fundit nëpërmjet vendimit skandaloz të UEFA-s kinse shqiptarët ishin fajtorë për terrorizmin serb duhet të na bashkon.

***

Albanophobia:

Tregon armiqësinë shekullore apo urrejtjen patetike të fqinjëve sllavo-ortodoks ndaj Shqiptarëve dhe Shqipërisë; paragjykimet, diskriminimin dhe keqtrajtimin, veçanërisht ndaj shqiptarëve të okupuar. Ajo ka formën e racizmit të egër dhe fashizmit; është e lidhur me besimin se shqiptarët janë një lloj race më e ulët, inferiore. Ndjenjat antishqiptare te serbët dhe “maqedonët” janë reflektuar edhe në përdorimin e emrit “Shiptari” (në vend të “Albanci”), e cila konsiderohet ofenduese për shkak të konotacioneve negative në gjuhët e tyre.

Albanophobia në Serbi filloi të ritet në fillim të shekullit 20 dhe është e lidhur ngushtë me qëllimet e politikës së jashtme të Mbretërisë Serbe që përmes territorit shqiptar (Porti i Durrësit) të dal në detin Adriatik.

Për këtë qëllim, shtypi serb kishte përhapur dezorientime për shqiptarët, si “të egër” të paaftë për jetë shtetërore të pavarur. Edhe shumë shkencëtarë serbë përpara krijimit të Shqipërie së pavarur në 1912, u përpoqën për të treguar paaftësinë e shqiptarëve për të krijuar shtetin e tyre, duke argumentuar se “fiset” shqiptare nuk kanë nevojë për shtet dhe as aftësinë për të ruajtur popullin e tyre dhe për këtë arsye ata kanë nevojë për tutor (mbikëqyrës). Konsideronin se vetëm ndikimet kolonialiste, apo me përfshirjen e shqiptarëve dhe të territoreve të tyre në shtetin serb, do të mundësoheshe trajnimi i tyre për jetën e civilizuar. Gjatë Luftërave Ballkanike, shtypi racist në Serbi me muaj dhe vite përhapi mendime të shtrembëruara ndaj popullit shqiptar, duke nxitur te serbët urrejtjen kundër “Arnautëve të egër”, duke fshehur barbarizmat që ushtria serbe ka kryer kundër tyre…

Pas trazirave në Kosovë në vitin 1981, Serbia filloi një propagandë të organizuar gjoja të gjenocidit ndaj serbëve në Kosovë (Raportet e përdhunimit masiv të femrave serbe, emigrimit serb nga Kosova etj). Fashistët serb, largimin e vullnetshëm të serbëve nga Kosova e shfaqën si rezultat i presionit dhe si konfirmimin e padrejtësive të mëdha që kinse shqiptarët kryejnë ndaj tyre. Në mes të viteve 1980, gjuha e urrejtjes në 35t serbe fokusohet mbi shqiptarët. S’bashku me emrin shqiptar përdorin fjalët plotësuese: “gjenocid”, “shtypja”, “banditizmi”, “përdhunim”, kështu që përmendjes së shqiptarëve në fjalimin privat i jepej një konotacion negativ.

Në vitin 1986 u bë publikimi i Memorandumit të Akademisë Serbe të Arteve dhe Shkencave, e cila demonstratat e shqiptarëve në Kosovë të vitit 1981 i quajtën “agresioni neo fashist” dhe thekson se mbi popullatën serbe në Kosovë zhvillohet gjenocidi “fizik, politik, juridik dhe kulturor.”

Që nga viti 1990, në sajë të propagandës së regjimit të Millosheviqit, shqiptarët bëhen “armiq” të serbëve. Intelektualët serb shkruanin kryesisht kinse “tiparet” dominuese te shqiptarët janë “primitivizmi” dhe “grabitjet-vjedhjet”.

Numri më i madh i 35ve të shkruara dhe elektronike në Serbi vazhdon në mënyrë të njëpasnjëshme përhapjen e gjuhës së urrejtës ndaj shqiptarëve. Me kohën, urrejtja e tyre nuk zvogëlohet por shtohet. Dhe, kjo egërsi është ngritur mbi gjuhën e urrejtës e cila është në rritje edhe te organizatat e shumta neo-fashiste dhe grupe tifozësh.

Urrejtja barbare ndaj shqiptarëve (me miratimin e qeverisë) shprehet publikisht në tubimet e organizatave të shumta pro-fashiste në formën e sloganeve: “Vritini, i masakroni që Shqiptari të mos ekzistoj”, “Serbia për Serbët, sëpata për Shqiptarët” etj. Këto kërcënime dhe nxitje për terrorizëm dëgjohen edhe në stadiumet e futbollit, nga të gjithë tifozët, psh Beograd 14-10-2014. Futbollistët e Kombëtares rastësisht i shpëtuan vdekjes në atë natën e tmerrit…

***

Shteti Shqiptar duhet të raporton në OKB për ushtrimin e dhunës, nxitje për terrorizëm dhe kërcënimet e Serbisë zyrtare ndaj jetës së shqiptarëve, ashtu që të ngrihet akuza për veprën penale:

Kërkesë (nxitje), rekrutimi dhe trajnimi për terrorizëm
a) Inkurajimin publikisht për të zbatuar një vepër penale
b) Rekrutimin e dikujt për të kryer një krim

***

Serbët, urrejtjen e tyre ndaj nesh e kanë bërë si pjesë qendrore se kush janë ata, të identitetit të tyre kombëtar.

Urrejtja është një forcë e fuqishme në shumë kontekste, gjithashtu kur është fjala për të formuar dhe për të ruajtur identitetet individuale dhe kolektive. Jo më pak, mundet që përveç identiteteve etnike edhe identitetet fetare të kalojnë në urrejtje.

Nga njëra anë, të urrehen veprat e këqija mund të jetë shembullore, veçanërisht në qoftë se ne mundemi ta duam keqbërësin pavarësisht nga veprat e tij të liga. Nga ana tjetër, urrejtja serbe është drejtuar shpesh drejt qenieve të pafajshme njerëzore. Në kohët e fundit kemi parë sërish se si shqiptarët kanë qenë objekt i urrejtjes, sepse ata në sytë e urrejtësve përfaqësojnë ose edhe personifikojnë vlerat e urrejtjes – apo mëkatin.

Duket qartë se urrejtja e tyre ndaj nesh është qëllimi i orientuar. Kjo nuk është një ndjenjë spontane, por një pasion, një gjendje shpirtërore e çoroditur drejtuar kundër një “objekti”. Ky “objekt” mund të jetë një person, një grup, një institucion apo diçka tjetër, por për serbët, “objekti” i urrejtjes patetike janë të gjithë shqiptarët, gjithçka shqiptare.

***

Urrejtja si e tillë është një vlerësim, një vlerësim i mjedisit dhe e të drejtës dhe të gabuarës. Edhe pse urrejtja është një “ndjenjë” e fortë, ose gjendje shpirtërore, ajo nuk është e paarsyeshme. Në shumë mënyra kjo është e kundërta. Gjendjet tona shpirtërore dhe pasionet janë të përfshira në Toolbox-in e “instrumenteve” që ne kemi për të vlerësuar apo gjykuar rrethinën tonë. Prandaj urrejtja – dhe veçanërisht atë që ne urrejmë – përbëjnë se kush jemi. Ajo na ndihmon për të na dhënë identitetin.

Identiteti është edhe për barazi dhe respekt, sidomos me kalimin e kohës. Ne jemi identik me veten, pjesërisht për shkak se kemi memorie dhe kujtime, dhe për shkak se ne mendojmë për të ardhmen. Por identiteti është gjithashtu në lidhje me dallimin, se ne jemi të ndryshëm nga të tjerët. Identiteti mund të kuptohet si një proces i vazhdueshëm në krijim, por një ndryshim që ende ruan dhe mban lidhje me të kaluarën dhe të ardhmen. Identiteti është diçka që ne e zhvillojmë, individualisht dhe kolektivisht, dhe gjithashtu atribuohet edhe nga të tjerët. Identiteti krijohet dhe ndryshohet me anë të shoqërizimit dhe ndikimit kulturor. Prandaj, edhe feja është një element i rëndësishëm në zhvillimin e identitetit të shumë njerëzve.

Që të mos e humbim identitetin pellazg/ilir/shqiptar duhet të zbehim ndjenjat fetare dhe forcojmë ato kombëtare; për të mos u përçarë sepse në shumë fe jemi të ndarë.

***

Pushtuesit e tokave arbërore që theksojnë urrejtjen kundër “tjetrit” urrejtjen e bëjnë një element kyç të identitetit individual dhe grupor.

Nëpërmjet vëzhgimit të qëndrimeve të urryera, të vrasjeve të tmerrshme dhe shprehjeve groteske, këta egërsira të çmendura padyshim do të ballafaqohen me një kurs mbi-urrejtjeje, urrejtje ndaj padrejtësisë praktike dhe të keqes. Një situatë e tillë urrejtjeje të ndërsjellë është një garanci për konflikt.

***

Urrejtja mund të drejtohet kundër padrejtësive dhe së keqes. Kjo është një urrejtje e ligjshme dhe një vlerësim i duhur etik kundër fëlliqësive moralisht të dënueshme. Ndërkaq, urrejtja kundër njerëzve të “tjerë”, dinjitetit të tyre njerëzor dhe të drejtave themelore, është e tmerrshme.

Unë veprojë si një mjek i cili nuk do të gënjejë pacientin. Doktrina ushtarake konfirmon se asnjë kapitullim nuk ishte vullneti i të mundurit. Pasi identiteti i dikujt është themeluar dhe mirëmbahet mbi bazën e urrejtjes ndaj kombeve apo feve të tjera, siç e kemi parë gjatë gjithë historisë, është e nevojshme për ta luftuar urrejtjen e tillë dhe identitete të tilla. Ndonjëherë me kundër-urrejtje kundër ideve dhe forcës kundër urrejtësve.

Nga XHAVIT BISLIMIKonstantinopoli (Stambolli) dhe një pjesë e mirë e Turqisë (kryesisht evropiane…) ishte banuar në vijimësi nga Pellazgët-ilirët-arbërit-shqiptarët. Themelues i qytetit Konstantinopol (Stamboll) ishte vet Perandori Konstantin, i cili ishte ilir, i lindur në Nish, në vitin 274 të erës sonë. Edhe pas ardhjes së turqve-osmanllinjve në Turqinë e sotme, popullsia ilire-shqiptare kishte ruajtur në masë të madhe identitetin e saj gjuhësor e kulturor. Por, sic dihet, një numër i madh i shqiptarëve, që edhe sot jetojnë në Turqi, janë me prejardhje nga Iliria-Shqipëria dhe janë vendosur aty kryesisht gjatë shek XX. Këta shqiptarë janë shpërngulur nga tokat e tyre në Iliri-Shqipëri dhe janë degdisur në Anadoll me marrëveshjet famëkqia midis mbretërisë serbo-kroato-sllovene dhe Turqisë republikane! Ato marrëveshje antishqiptare, të kakrakterit fashist, janë zbatuar edhe pas Lufts së Dytë Botërore nga Jugo-Serbia e Tito-Rankovicit dhe nga Turqia moderne e themeluar nga shqiptari, Mustafa Kemali-Ataturku!! Pra, nuk është e rastit që edhe Turqia moderne u themelua nga një stërnip i Perandorit Konstantin, nga Mustafa Kemali-Ataturku, bir i një babai dhe i një nëne shqiptare. Angazhimi dhe përpjekjet e Serbisë për realizimin e planeve fashiste për shfarosjen e shqiptarëve kishin shpopulluar fshatra, qytete dhe krahina të tëra, të cilat po sllavizoheshin…! Tragjeditë që përjetuan shqiptarët e shpërngulur me dhunë e terror shtetëror janë të njohura. Këto tragjedi janë dokumentuar nga historianë dhe studjuesë shqiptarë e të huaj në botime e libra të shumtë.

I dhimbshëm ishte edhe “ndryshimi” i identitetit të tyre kombëtar (me letra, dokumente…), duke i “shndërruar” shqiptarët në turqelinj….!! Histori e njohur… Por, është interesant se një pjesë e mirë e shqiptarëve i qëndruan dhe po u qëndrojnë edhe sot politikave dhe trysnive të llojllojshme të shtetit turk për asimilimin e tyre. Sot, edhe sipas të dhënave turke, llogaritet se në Turqi janë rreth 17 milionë shqiptarë. Një pjesë e tyre e kanë humbur edhe gjuhën, por e ndjejnë veten me prejardhje shqiptare… Kjo popullsi milionshe shqiptare edhe sot e kësaj dite nuk gëzon asnjë të drejtë kombëtare, gjuhësore apo kulturore në shtetin turk…!! Për arsyet që dihen (kryesisht pozita dhe rrethanat e rënda të Shqipërisë dhe të shqiptarëve të pushtuar në Iliri-Ballkan…), shteti shqiptar dhe shqiptarët e Ilirisë nuk patën forcën e nevojshme për ta ngritur këtë cështje deri më sot…!!

HISTORI INTERESANTE

Shumë shqiptarë të shpërngulur në Turqi, pas clirimit të Kosovës, po vijnë ta vizitojnë vendin e etërve dhe gjyshërve të tyre. Para një kohe paskan ardhur dy shqiptarë (vëllezër…) me prejardhje nga Prizreni në vizitë, sepse këtë e kishin porosi (amanet) nga gjyshi dhe i ati i tyre… Sapo kishin mbrritur në Prizren kishin pyetur për lagjen ku banonte farefisi i gjyshit. Shkojnë në njërën prej familjeve të farefisit dhe u tregojnë se kush ishin dhe nga vinin. Shumë shpejt ishte mbledhur farefisi dhe nisin e llafosin… Dy vëllezërit e flisnin shqipen rrjedhshëm dhe po mburreshin se kishin ruajtur identitetin e tyre kombëtar shqiptar… Mirëpo, për habinë e tyre, këta njerëz, të cilët gjyshi i këtyre shqiptarëve nga Turqia i kishte lënë shqiptarë kur ishte detyruar të shpërngulej nga atdheu i tij, tashmë ishin « turqizuar » dhe po thonin me mburrje: « ne jemi turq”…!! Madje, edhe nisën t’i “akuzonin” kushërinjt nga Turqia për krenarinë e tyre shqiptare…!! Kjo i kishte hidhëruar dhe lënduar pa masë shqiptarët nga Turqia. Megjithatë, ata kishin pyetur për lidhjet farefisnore në vendbanime dhe qytete tjera. Pasi kishin marrë vesh se ku i kishin dajallarët, hallat, tezet, nipat, mbesat… kishin vazhduar me vizitat e tyre në këto familje farefisnore. Pak a shumë e njëjta “histori” ishte përsëritur edhe në Mamushë, Miresh e Gjilan, ku kishin njerëzit e të atit dhe të gjyshit të tyre!! Mysafirët nga Turqia flisnin shqip dhe mburreshin se kishin mbetur shqiptarë (kishin ruajtur gjuhën, kombin, kulturën kombëtare shqiptare…), ndërsa farefisi i tyre në Mamushë, Gjilan e Miresh “mburreshin” se ishin bërë “turq”, se ishin “turqizuar”!!

KOMBËSINË TURKE NË KOSOVË E KRIJOI BEOGRADI

“Turqizimi” i shqiptarëve dhe krijimi i “kombësisë turke” në Kosovë ishte bërë sipas planeve dhe projekteve të Beogradit dhe të Lidhjes Komuniste të Jugosllavisë për qëllime shoviniste dhe fashiste ndaj shqiptarëve dhe tokave të tyre të pushtuara! Politika të njëjta u ndoqën edhe në krahinat shqiptare që ishin përfshirë në Republikën e Maqedonisë sllave (e krijuar kryesisht në tokat e pushtuara të Shqipërisë)! Krahas ndjekjes, dhunës, terrorit dhe masakrave, pushteti sllavomaqedonas kishte intensifikuar edhe trysninë për shkombëtarizimin e shqiptarëve, të cilët i detyronte të deklaroheshin « turq » (ata të besimit islam) dhe « maqedonë » (ata të besimit ortodoks) ! Me qëllim të shkombëtarizimit të shqiptarëve u hapën edhe shkolla turke e maqedone për fëmijët shqiptarë !

Ndërsa në Kosovën e atëherëshme, vendimin për krijimin e “kombësisë turke”, nën presionin dhe me kërkesën e Beogradit, e kishte marrë Këshilli Popullor Krahinor i Kosovës më 20 mars 1951, i cili ishte me shumicë serbo-malazeze. (Këshilli populluer i Krahinës Autonome të Kosovë-Metohisë, Prishtinë 1955, f. 564-565)! Ashtu sic ishin krijuar kombet artificiale « greke » dhe « maqedone » nga arvanitasit-shqiptarët, nga shqiptarët e Kosovës u krijua kombësia « turke » me një vendim politik dhe për qëllime shoviniste e fashiste, për shkombëtarizimin, shpërnguljen dhe shfarosjen e shqiptarëve! Ky VENDIM politik-fashist u “pranua” nga një numër i mirë i shqiptarëve, të cilët nuk mundën t’i rezistonin vullnetit, zullumit, terrorit dhe masakrave të shovinizmit serb dhe të ideologëve të tij, binomit, Tito-Rankovic, për zhbërjen-shfarosjen e shqiptarëve të pushtuar nga Jugoserbia…!!

Të shohim pak cfarë dëshmojnë shifrat-statistikat e kohës… Në vitin 1948, në Kosovë ishin 1315 banorë të deklaruar turq, ndërsa në vitin 1953 (pas VENDIMIT fashist…) ishin 34 583 banorë që u deklaruan turq !! Rritja artificiale e kësaj « kombësie turke », në dëm të shqiptarëve, ishte galopante edhe në Republikën e Maqedonisë. Në vitin 1948 në Maqedoni ishin 95.940 banorë turq (numër i fryrë…), ndërsa në vitin 1953 nga zyrtarët jugosllavë u regjistruan 203.000 banorë turq !! E njëjta gjë edhe në Luginën e Preshevës. Nga 523 veta të regjistruar turq në vitin 1948 numri ishte rritur në 19.555 turq në këto komuna shqiptare në vitin 1953!! Ndërsa numri i shqiptarëve në Jugoserbi kishte mbetur pothuajse i njëjtë ! Vetëm 3.814 shqiptarë ishin më shumë nga viti 1948 në vitin 1953!! (Të dhënat janë marrë nga libri E vërteta mbi Kosovën dhe shqiptarët në Jugosllavi, Tiranë 1990) « Turqizimi » i shqiptarëve (në letra-dokumente…) vetëm gjatë pesë viteve ishte i përmasave të mëdha dhe kërcënues për qenien shqiptare në tokat e pushtuara të Shqipërisë nga Jugoserbia ! Krahas këtyre politikave fashiste shkombëtarizuese vazhdonte edhe shpërngulja e madhe me dhunë, terror e masakra të ndërmarra nga shteti jugoserb.

Shqiptarët e “turqizuar”, që edhe sot mbajnë mbiemra të pastër shqiptarë, si : Luma, Krasniqi, Bytyqi, Berisha, Kryeziu, Kastrati etj., për të përfituar nga kushtetuta e Ahtisarit dhe nga qeveria megalomane turke, po shtiren si “turq” edhe pas clirimit të Kosovës nga cizmja serbe…!! Qeveria e Kosovës (klasa e mjerë politike shqiptare…), për t’i qëndruar besnike projektit antishqiptar të një Kosove multienike-artificiale (jo shqiptare !!) dhe për të ruajtur « trashëgiminë » serbo-jugosllave me kombësitë politike, të krijuara për qëllime shoviniste e fashiste antishqiptare…, edhe në Mamushën qind për qind shqiptare krijuan një komunë “turke”…!! Prandaj, është koha që dy shtetet shqiptare, R. e Shqipërisë dhe R. e Kosovës, t’i rishikojnë marrëdhëniet me Qeverinë turke, me theks të vecanët, pozitën dhe të drejtat e miliona shqiptarëve në Republikën e Turqisë. Ka ardhur koha që shteti turk ta njoh kombësinë shqiptare në Turqi dhe t’ia garantojë të gjitha të drejtatë kombëtare, qytetare, politike dhe demokratike me Kushtetutën e Republikës. Ndërsa vëllezërit tanë të « turqizuar » në kohëra të vështira dhe dramatike të përmbahen nga ambicjet e tyre për pozita e përfitime që ua « garanton » kushtetuta e Ahtisarit dhe Qeveria turke e të (ri)bashkohen me kombin dhe gjakun e tyre… Dy qeveritë shqiptare, ajo e Tiranës dhe kjo e Prishtinës duhet të kërkojnë nga Qeveria turke që t’i denoncojë dhe dënoj traktatet për shpërnguljen-shfarosjen e shqiptarëve me mbretërinë serbo-kroato-sllovene dhe me Jugoserbinë e Tito-Rankovicit.

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Ulërima në kor e 35.000 bretkosave kanibal serb:”Vritini, vritini shqiptarët, masakrojini, derisa të mos mbetet asnjë gjurmë shqiptari mbi tokë” na i kujton ulërimat e nazistëve të Hitlerit ndaj hebrenjve. Tmerr i paparë ndonjëherë në fushat e futbollit, le t’i bëjë bashkë shqiptarët, duke i kthyer nga devijimi qeveritarët, politikanët, radikalët islamik, filo-grekët, tradhtarët, kozmopolitët, përçarësit fetar dhe shpikësit e “kombit kosovar”.Kanibalët, njeri-ngrënësit, njerëzit që hanë mishin e njeriut.

Studimet antropologjike tregojnë se njeri-ngrënia pothuajse gjithmonë është ceremonial i rregulluar dhe se vakt-i (koha e caktuar, kur hahet ushqimi gjatë ditës) ka karakter magjik-fetar.

Një shkak shumë i zakonshëm i këtij veprimi fetar duket të jetë një besim i përhapur se duke ngrënë mishin e një armiku të vdekur fitohen edhe atributet e tij (vetitë thelbësore, tiparet e përhershme, karakteristikat) si psh. guximin dhe trimërinë.

Luftëtarët vendor dhe të huaj (përfshirë mua) që kanë qenë pjesëmarrës të luftërave kundër bishave serbe (vitet 1991-95&1998-99) në frontet kroate-boshnjake dhe Kosovë e njohin burracakërinë e tyre në fushëbetejën e vërtetë. Nuk u habitën aspak për barbarizmin e 35.000 kafshëve serb kundër 20 të rinjve shqiptarë në stadiumin e Beogradit (14-10-2014). Do t’u habiteshim sikur mos të ngjante ajo që ngjau.

Djelmoshat tanë kishin menduar se do të shkojnë në Beograd-Serbi për të luajtur futboll, sport i cili duhet t’i afron e jo t’i ndanë popujt. Fitoret sportive janë shumë të dëshirueshme për palët por jo me çdo kusht.

Qysh para fillimit të ndeshjes “sportive”, stadiumi u shndërrua në një arenë të kohës së gurit. Ulërima raciste fashiste e 35.000 kafshëve të çmendura të Karpateve dhe urrejtja e tyre patetike ndaj shqiptarëve, terrori dhe dhuna e bishave të xhunglës, nuk i frikoi por i motivoi heronjtë tanë të marrin rolin e gladiatorëve – për të luftuar kundër majmunit me shpatat prej drurit.

Në Arenë sunduan gladiatorët. Megjithatë bishat e egra kishin planin rezervë. Për të ruajtur fytyrën nga disfata e paevitueshme, të ndërpritet lufta në arenë dhe të fitojnë 3 poenë në tavolinë të gjerbët, e vunë në veprim ceremonialin e rregulluar: kinse flamuri kuq e zi krenar ishte skenar i ndonjë shtetasi shqiptar. Ashtu që, ngrënia nga ata e mishit të shqiptarit të gjallë të ketë një karakter magjik, sllavo-ortodoks fetar. E gjithë kjo fëlliqësi, për të fituar karakteristikat gjenetike kombëtare të shqiponjave, veçanërisht guximin dhe trimërinë.

Gladiatorët tanë dëshmuan se janë njerëz të lirë dhe pa frikë luftuan kundër kafshëve të egra që kërcenin nëpër drurë. Sa më shumë që ulërinin aq më tepër tërboheshin. Pasi u lodhën nga ulërimat, zbritën prej drurëve dhe u futën në arenë, por nuk mundën të poshtërojnë flamurin tonë. Edhe shumë bisha tjera jashtë arenës i dridhi atdhedashuria, krenaria, guximi, trimëria dhe fuqia e shqiptarit. Djersiten nga frika e tmerrshme se shqiptari nuk është më skllavi, por mbinjeriu i tyre.

Erdhi koha që këta armiq të civilizimit Perëndimor të tregojnë respekt dhe admirim për ne.

***

Heronjtë dhe patriotët e vërtetë, më një guxim të mahnitshëm, me nderë dhe fuqishëm e mbrojtën flamurin. Në atë tmerr, në ato çaste kritike, të rrethuar nga vdekja nga barbarët e etshëm për gjak shqiponje, djelmoshat tanë nuk ishin as mysliman, as ortodoks, as katolik por vetëm shqiptarë. Dhe, prej sot, ata “analistë” shqipfolës që nuk luftojnë keqpërdoruesit dhe radikalizmin fetarë, por i gjeneralizojnë gjërat duke i ofenduar fetë e heronjve, janë gomarë.

Erdhi koha e Bashkimit Kombëtar dhe largimit nga idiotizmi i shqipfolësve se nacionalizmi normal na qenka turp dhe se kozmopolitizmi është ardhmëria jonë. Racizmi, fashizmi, terrori barbarizmi nuk luftohet me kozmopolitizëm.

***

Edhe kur të rijmë shtrembët duhet të flasim drejtë. Askush nuk mund të shohë dhe të kuptojë tek dikush tjetër atë që nuk e ka provuar vetë. Deri tani, shumë bashkatdhetarë të shtetit amë, kanë pohuar se shtypja, dhuna dhe vrasjet e shumta të shqiptarëve të pafajshëm nga sistemi komunist enverist (në sasi dhe cilësi), na qenka shumë më e madhe se Gjenocidi mbi shqiptarët e okupuar nga sistemi sllavo-ortodoks racist, nazist, fashist, terrorist.

Enverizmi ka dëmtuar për shkaqe ideologjike, ndërkaq sllavo-ortodoksët dhe grekët vetëm për shkakun se ishin shqiptarë. Edhe atë, enverizmi ka sunduar 40 vjet, prej vitit 1945 deri më 1985, ndërkaq terrori sllavo-ortodoks mbi shqiptarët e okupuar nga ish Jugosllavia ka zgjatur mbi 100 vjet dhe në forma tjera akoma vazhdon. Nëse enverizmi ka zhdukur 30.000 shqiptarë të pafajshëm, pansllavizmi ka kryer gjenocidin mbi 10 milion shqiptarë të pafajshëm.

***

“I yti ta hanë mishin por t’i ruan eshtrat, kurse i huaji ta hanë mishin s’bashku me eshtrat dhe plotësisht ta zhdukën farën”, – më thoshte gjyshi.

Më tepër se gjysma e shqiptarëve të shtetit amë, nuk janë aspak krenarë se janë shqiptarë, dhe nuk janë aspak atdhetarë, por me “tru” dhe zemër, veçanërisht në Greqi të shpërndarë.

Më tepër se gjysma e shqiptarëve të trojeve etnike në Kosovë, FYROM, Luginën e Preshevës dhe Mal të Zi janë krenarë se janë shqiptarë, dhe janë atdhetarë; ndërkaq, një numër i vogël prej tyre, nga analfabetizmi, me “tru” dhe zemër në Turqi dhe Arabi të shpërndarë.

Prandaj lypset të bashkohemi, të kombinohemi dhe kompletohemi – prej aventuristëve shakaxhinj kozmopolitë, në një Komb dhe Shtet serioz të shndërrohemi.

Synimet nuk ekzistojnë për t’u realizuar me çdo kusht, por për të venë në diskutim mundësinë e asaj që është e vështirë paçka se e dëshirueshme si dhe për të përforcuar besimin në këto mundësi.

***

Serbët nuk i takojnë civilizimit evropian por xhunglës. Kot e kanë ata që dëshirojnë në Bashkimin Evropian t’i inkuadrojnë. Ne endemi mbi tokë, gjithnjë në udhëtim dhe shpesh tundim kapelën dhe përshëndesim një udhëtar atje poshtë në luginë, i cili nuk duket më dhe ndoshta është zhytur plotësisht në errësirë.

Urrejë për të takuar bisha që unë urrejë. Sepse atëherë mblidhen shumë urrejtje në të njëjtën kohë.

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Kur ne të shtrihemi dhe të vdesim, ne mund të paktën të gëzohemi se asnjë brez para nesh nuk e ka shkatërruar vendin më plotësisht dhe më shumë herë se ne.
Mafia është një term i përdorur për t’iu referuar organizatave kriminale dhe sindikatave me strukturë gjysmë-formale hierarkike dhe standardeve të qarta të brendshme, të cilat përdorin dhunën për të ruajtur kontrollin mbi një territor të caktuar dhe kryerjen e bizneseve ilegale.

Organizata të ngjashme me Mafia janë shpesh të lidhura me shtetet e dobëta (veçanërisht të Ballkanit), ku edhe në forma të lirshme janë të zhytur në të ashtuquajturën korrupsionin dhe krimin e organizuar.

Kudo po bëhet një gjueti shtrigash në mendimet, dhe kjo kufizon njerëzit; ata kanë frikë të thonë atë që mendojnë.

***

Duke u bazuar në teori dhe njohuri praktike të shoqërisë në masë, unë kam krijuar një model universal që shpjegon ndryshimet dhe rezultatet në procesin e demokratizimit. Modeli mund të jetë një mjet politik i dobishëm për të kontribuar në stabilitetin demokratik të shoqërisë shqiptare që është duke u fundosur. Ose ajo mund të jetë një perspektivë historike për të shpjeguar pse dhe si një shtet arrin konsolidimin demokratik në vend para kolapsit dhe diktaturës.

Vetëdija njerëzore apo mendimi nuk ekziston pas vdekjes. Të gjallët e dinë se kanë për të vdekur, por të vdekurit nuk dinë asgjë. Dashuria e tyre ka përfunduar para një kohe të gjatë, s’bashku me urrejtjen dhe zilinë. Asnjëherë më nuk do të marrin pjesë në çdo gjë që ndodh nën diell. Gjithçka që duart tuaja mund të bëjnë, le ta bëjnë atë me fuqinë që keni. Për në varr, ku po shkon, nuk ka punë apo mendim, as njohuri dhe as dituri.

Shqetësohem kur hetoj se një numër i konsideruar i njerëzve mendojnë se ata vetëm mund të përfitojnë edhe pa kontribuar. Shoqëria jonë nuk mund të përballojë shumë pasagjerë pa pagesë apo njerëz të cilët instrumentalizojnë dallimet fetare dhe kundërshtojnë vlerat themelore.

Unë duhet të gërmoj në qoshet më të errëta në të kaluarën e familjes dhe vetes time. Një e kaluar që është e thurur ngushtë me historinë shqiptare dhe ngjarjet e mëdha evropiane të dy shekujve të kaluar, por edhe pasionin e një luftëtari 17 vjeçar (gjyshit tim) që kërkoi shpëtimin dhe lumturinë në Amerikën e viteve të 40-dhjeta…

***

Detyra e gazetarit është: përcaktimi i përgjegjësive tek njerëzit në pushtet, dhe bërja e pyetjeve relevante në debatin publik.

Gazetat online nuk mund të jenë vetëm një vend që ju vizitoni në internet, nuk mund të bazohen në iluzionin se lexuesit lidhen vetëm me to kur ata janë në portalin e tyre, ato duhet të jenë një pjesë integrale e internetit. Kur pjesë të informacioneve nuk mund të kombinohen në një tërësi koherente, është një simptomë e dezorientimit të përgjithshëm të kohës sonë.

Gazetaria serioze kërkon që ne të kemi një program të duhur akademik. Ajo mund të jetë një program historie, psikologjie, diçka për monumentet, heronjtë tanë, kulturën, traditat tona, por duhet të jetë diçka e vërtetë. Pronarët e faqeve duhet të mos botojnë shkarravinat e shakaxhinjve që dezinformojnë opinionin dhe keqpërdorin portalin për reklamimin e vetvetes. Sa më shakaxhi është “analisti” aq më të fryra dhe bombastike i ka temat të cilat menjëherë vendosen në faqet e para të mediumeve joserioze.

Klima e debateve është bërë aq e vështirë sepse ajo i pengon njerëzit për të promovuar mendimet e tyre. Qëndrimet e ndryshme në mendime krijojnë atmosferën e armiqësisë mes nesh, por unë do të doja të dëgjoj mendimet dhe pikëpamjet e tjetrit! Si gjysmë demokrat i përditshëm, unë pajtohem se të gjithë duhet të luftojnë për qëndrimet e tyre, por kjo nuk do të thotë se unë domosdoshmërish pajtohem me to.

***

Kalimi i shpejtë nga diktatura në demokraci varet nga institucionet politike dhe civile. Nëse jo, ato duhet të vendosen dhe institucionalizohen paralelisht apo pas futjes së rregullave demokratike. Komunitetet e tilla janë të prekshme për lëvizjet masive dhe fuqive autoritare.

Unë jam duke bërë thirrje për ndërgjegjësimin e rëndësisë së madhe të Kushtetutës.

Kushtetuta Amerikane e cila në atë kohë u miratua ka evoluar në përputhje me kohën – duke siguruar sot të drejtat e shoqërisë amerikane. Të drejta që njerëzit në shumë vende të tjera vetëm mund të ëndërrojnë.

Edhe Kushtetuta e Shqipërisë dhe Kosovës (sikur të funksiononin) i siguron qytetarët kundër abuzimit të pushtetarëve. Është e papranueshme që disa mafioz kufizojnë lirinë e të tjerëve duke përhapur frikën – ndërsa vetë përfitojnë nga mbrojtja e shtetit ligjor.

Për të jetuar mirë së bashku, na nevojitet një themel i përbashkët për të qëndruar. Nëse e kemi atë, atëherë dallimet tona do të lulëzojnë ashtu që askush nuk do të ndihet i kërcënuar prej tyre.

Pamjaftueshmëria e individit shqiptar si burim vlerash mund të gjejë shprehje në mënyra të ndryshme. Vetmia apo ndjenja e inferioritetit, fajit dhe kotësisë mund të jenë të lidhura drejtpërdrejtë me pamjaftueshmërinë e qëllimit. Me këtë nuk dua të them se qëllimet nuk mund të gjenden, por vetëm se ato lypsen kërkuar dhe gjetur nga secili individ për veten e në veten e tij. Ne vrasim të tashmen dhe të ardhmen kur mbyllim sytë përpara varfërisë, diskriminimit, pedofilisë, trafikimit të qenieve njerëzore, radikalizmit fetar, falsifikimit të diplomave, vrasjeve, tradhtisë, korrupsionit, krimit të organizuar, mos-konfiskimit të pasurive joligjore nga ana e gjyqësorit.

***

Klerikëve shqiptarë (abuzuesve të fesë):

Për ju na duhen qendra të rehabilitimeve psikologjike të drejtuara nga profesionistë politikisht korrektë…

Na keni lodhur. Pasi të kryeni ceremonitë e juaja fetare brenda katër mureve të “Shtëpive të Zotit” mbaron “obligimi” juaj ndaj besimtarëve.

Shoqëri të ndryshme kanë vlera të ndryshme. Nuk ka vlera universale e as fe universale.

Besimi është një çështje private. Ky qëndrim e bën jetën më pak të komplikuar për njerëzit fetarë, pasi shqiptarëve nuk u intereson se kush në cilën fe beson, për aq kohë sa ju nuk e impononi atë mbi ta. Kjo mund të krijojë edhe rrudhosje nëse ti ke “nevoja fetare” të cilat nuk mund të lihen në shtëpi. Ajo shpejt mund të bëhet një debat i pakëndshëm…

Pra, si mund të jesh fetar në hapësira publike?

Mësoni për të argumentuar si humanistë. Jo se ti të bëhesh një humanist, por për të marrë argumente për moralin dhe etikën nga vetë njeriu. Trojet arbërore do të bëhen të pakëndshme për ty, dhe ti nuk do të kesh shumë mirëkuptim nëse ti do të argumentosh “nevojat tua fetare” me atë që tekstet fetare thonë. Prej sot bëhuni shumë të matur në lidhje me misionin e juaj shkombëtarizues.

***

Mohimi i përgjegjësisë e priftërinjve ortodoks dhe mysliman për keqpërdorimin e fesë vazhdon.

Shqiptarët mysliman përpiqen për të kuptuar fenë e tyre në kohën e tyre. Është puna e imamit për të vënë këto çështje me rëndësi në rendin e ditës. Imamët kanë ndikim të madh dhe fuqi.

Disa xhami janë tjetërsuar në baza keqpërdorimi për të rekrutuar të rinjtë në mjedise ekstreme. Detyra e imamit është (nëse vet ai nuk është ekstremist) të denoncoj rastet, mohimi i kësaj përgjegjësie është vepër penale.

***

Në trojet arbërore dhe diasporë, grupe të ndryshme me orientime të ndryshme politike, fetare janë rrënjësisht kundër njëri-tjetrit. Unë theksoj se kapërcimi i këtyre kontradiktave është thelbësore për të siguruar të ardhmen e Atdheut. Tejkalimi i këtyre kontradiktave është një detyrë e shenjtë për bijtë dhe bijat e shqiponjave. Politika e konfrontimit t’i lejoj vendin politikës së pajtimit dhe bashkimit. Të gjithë do të humbasim nëse vjen një konfrontim serioz.

Reaksioni zinxhir i trajtimit të temave religjioze në 35 është padyshim e dobishme për ato forca që duan të krijojnë armiqësi mes shqiptarëve.