DINJITET m.

1. Tërësia e vlerave morale të njeriut a të një grupi njerëzish (nderi, krenaria etj.); vetëdija që ka njeriu a një grup njerëzish për këto vlera e për të drejtat e veta në shoqëri dhe nderimi i tij për vetveten; shfaqja e jashtme e kësaj vetëdije dhe e këtij nderimi. Dinjiteti kombëtar. Dinjiteti i njeriut (i familjes, i ndërmarrjes, i institutit).
Me (pa, plot) dinjitet. Ngre (ul, fyen, merr nëpër këmbë) dinjitetin. S’ka pikë dinjiteti. Flet (sillet) me dinjitet.
2. Cilësia e mirë a vlera e lartë e diçkaje që e bën atë të çmohet. Me dinjitet artistik. Vepër plot dinjitet

„Detyra nuk bëhet për të marrë falënderime. Bëhet për princip, për dinjitet vetjak.“ Oriana Fallaci

 „Brishtësia dhe dinjiteti nuk mësohen nga mjeshtri i vallëzimit, por nga shkolla e zemrës.“ Fjodor Dostojevski

„E mira e parë e një populli është dinjiteti i tij. „ Camillo Benso di Cavour

„Mos e kini kurrë aq frikë vdekjen sa një jetë të padenjë. „ Bertolt Brecht

„Kur bëhet fjalë për dinjitetin njerëzor, nuk mund të bëjmë kompromise. „ Angela Merkel

„Uria shkon e vjen, por dinjiteti njëherë që ikën, nuk kthehet më. „ Nicolai Verjbitkii

„Çdo marrëdhënie njerëzore përfshin kompromiset, por kufiri i kompromisit është dinjiteti i çdonjërit. „ Fausto Cercignani

„Njeriu i kulturuar duhet të reagojë kundrejt çdo gjëje që ofendon dinjitetin dhe ndërgjegjen e tij. Përndryshe kultura nuk shërben për asgjë. “ Oriana Fallaci

„Më mirë të vdes në këmbë se të jetoj në gjunjë. “ Emiliano Zapata

„Nëse një njeri nuk ka zbuluar diçka për të cilën ia vlen të vdesë, nuk është i denjë të jetojë. “ Martin Luther King Jr.

„Dinjiteti nuk matet me titujt që zotëron, por me vetëdijen që i meriton. “ Aristoteli