Në dy shkrimet e mia të titulluara “Kush janë teologët dhe historianët shqiptarë në shërbim të propagandës serbe” dhe “Mohimi i gjuhës, kulturës, historisë dhe figurave kombëtare shqiptare në shërbim të propagandës serbe”, nxora në shesh mercenarizmin e një numri individësh me tituj “Doktor shkence”, në mesin e të cilëve edhe personi me forma të ndryshme të emrit të vet: Dr. Olsi Jazexhi / Olsi Yazeji / ОлсиЈахеџи).

 

Në emisionin “Provokacija” të Mustafa Nanos, të datës 26 qershor 2018, Olsi Yazikxhi deklaroi se dëshironte “të kruhej me shqiptarët e Maqedonisë”. Ndaj qëndrimeve të shprehura në këtë emision me emër serb, publikova shkrimin tim të titulluar “Olsi Yazikxhi dëshiron “të kruhet” me shqiptarët e Maqedonisë”.

Për të më treguar se ende “i kruhet” me shqiptarët e Kosovës dhe shqiptarët në Maqedoni, përmes mesazhit privat, Olsi Yazikxhi më dërgoi videon e intervistës së tij të datës 6 korrik 2018 për “Shijak Televizion”.

Për fyerjet që na bëri gjatë kësaj interviste, privatisht i përcolla këngën e “Unikkatilit”, “Diss Hysen”. Do të isha kufizuar në porositë e kësaj kënge dhe nuk do të reagoja publikisht, sikur ai të mos kishte hapur çështjen e financimit me para që shtete të caktuara bëjnë për të përhapur ndikimin e tyre politik, kulturor, religjioz etj.

Në këtë kontekst, Olsi Yazikxhi vjell vrer kundër OJQ-ve amerikane dhe europiane, të cilat, sipas tij, bëjnë “shpëlarjen e trurit të shqiptarëve”. Mirëpo, kur është fjala për Erdoganin dhe për Rusinë, ai deklaron se “nuk është keq të jesh me Erdoganin dhe Rusinë, sepse Erdogani dhe Rusia përfaqësojnë qendra pushteti”.

Për të kompletuar mënyrën se si e sheh ndikimin e parasë në raportet shoqërore, mënyrë që nxjerr në shesh se si funksionon Olsi Yazikxhi, ai deklaron: “Nëse Erdogani dhe Putini hedhin lekë në Shqipëri, siç hedhin amerikanët dhe europianët, ne do të flisnim turqisht dhe rusisht”.

Shitja e integritetit fizik, moral dhe intelektual për para, nga meshkuj dhe femra, është prostitucion, dhe, si i tillë, është i ndëshkueshëm. Deklarata e prostitutës Olsi Jazikxhi, që për para “është i gatshëm të flasë turqisht apo rusisht”, është deklarata që nxjerr në dritë karakterin e tij. Me prostituta të tilla “intelektuale” duhet të merren institucionet përkatëse. Ajo që duhet të neverisë çdo shqiptar, dhe që më shtyu të reagoj, ka të bëjë me faktin se Olsi Jazikxhi përpiqet t’u vesh shqiptarëve të tjerë karakterin e vet të prostitutës.

Olsi Jazikxhiut i shkojnë jargët kur flet për para, jargë që në kontekst të prostitucionit mund të marrin kuptim të caktuar. Ai përpiqet t’i paraqesë si të mirë Erdoganin dhe Rusinë, sepse, sipas tij, “Amerika është shtet vrastar dhe shteti më kriminal në botë”!

Meqenëse me aq entuziazëm flet për pushtetin e Putinit dhe ngre në qiell sulltanizmin e Erdoganit, po i them Olsi Jazikxhiut dhe të gjitha prostitutave intelektuale të llojit të tij, se sulltanët, përveç haremeve, kanë pasur edhe dylberët për nevoja të veçanta. Udhë e mbarë u qoftë!

Bardhyl Mahmuti

(publikime të përsëritura, por mbeten aktuale, si pasojë e shtimit të numrit të Olsive )

 

Kush janë teologët dhe historianët shqiptarë në shërbim të propagandës serbe

A e pushtuan shqiptarët Kosovën?

Edhe pse janë me dhjetëra teologë myslimanë shqiptarë që përhapin gënjeshtrat e sajuara nga ata që nuk ia duan të mirën popullit shqiptar, kam bindjen se shumica e teologëve myslimanë shqiptarë janë kundër kësaj qasjeje të dëmshme për kombin tonë.

Pas tërheqjes së pushtetit politik, forcave të armatosura, strukturave policore dhe atyre të sigurisë serbe nga Kosova, Kosova u vu nën administrimin ndërkombëtar. Dimensionin politik të këtij procesi e kam trajtuar hollësisht në librin tim dhe nuk do të ndalem aspak rreth kësaj çështjeje.

Ajo që vlen të theksohet në lidhje me temën tonë, ka të bëjë me faktin se tërë arsenali propagandistik i Beogradit u mobilizua për ta paraqitur ndërhyrjen ushtarake të NATO-s dhe detyrimin e tërheqjes së forcave të tyre nga Kosova si “tragjedi e dytë kombëtare”, duke e krahasuar me humbjen e vitit 1389 në betejën e famshme në Fushë-Kosovë nga Perandoria Otomane, që e paraqesin si “tragjedi e parë kombëtare serbe”.

Në kontekstin e ri historik të krijuar pas vendosjes së Kosovës nën administrim civil dhe ushtarak ndërkombëtar, i cili duhej të mbyllej me përcaktimin e statusit final të Kosovës, shteti i Serbisë i orientoi të gjitha veprimtaritë propagandistike në funksion të paraqitjes së Kosovës si gjoja “vend i tyre i shenjtë” i ripushtuar nga shqiptarët myslimanë. Në arsenalin e tyre propagandistik u rikthyen të gjitha mitet për gjoja “Kosovën si djep të civilizimit serb”, “dëbimin e serbëve nga Kosova”, “pushtimin e Kosovës nga shqiptarët” e të ngjashme me këto, që kishin për qëllim ta paraqesin strukturën aktuale të popullsisë së Kosovës, me rreth 90% shqiptarë, gjoja si rezultat i pushtimit të huaj. Me një fjalë, përmes kësaj propagande ata synonin të gjenin mbështetje ndërkombëtare për pretendimet e tyre për “të drejtën historike të Serbisë mbi Kosovën”.

Në funksion të kësaj strategjie, propaganda serbe përhapi lajmin se gjoja “një dokument zyrtar i Perandorisë Otomane i vitit 1455, që gjendet në arkivin historik të Stambollit, dëshmon se në shekull XV, në hapësirën e Kosovës dhe Dukagjinit nuk ka pasur shqiptarë. Në tërë hapësirën nga Bjeshkët e Nemuna e deri në Kopaonik kishte vetëm 46 familje shqiptare” (Ovaj turski dokument je dokaz: Kosovo 1455 je bilo bez Albanaca (Ky dokument turk është dëshmi: Kosova në vitin 1455 ishte pa shqiptarë) https://www.a1info.net/ovaj-turski-dokument-je-dokaz-kosovo-1455-je-bilo-bez-albanaca/).

Për të qenë sa më bindës në shpërndarjen e këtij “zbulimi”, shërbimet sekrete të Serbisë e orientuan luftën e tyre në gjetjen e ndonjë shqiptari, që do të pohonte publikisht përmbajtjen e këtij “dokumenti”. Nuk e di se përmes cilave mjete, cilave forma dhe me ndërmjetësimin e kujt u arrit, që në mesin e shqiptarëve të gjenden “dijetarë” të tillë që pohojnë se para ardhjes së Perandorisë Otomane në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë. Duke u mbështetur në Memoaret e Sulejman Rexhepit mund të supozoj se ky qëllim ka mundur të arrihet edhe përmes teknikës së korrupsionit me mjete financiare. Ftoj lexuesin të rikujtojë memoarin nr.32 të cituar në shkrimin e mëparshëm: “me vete merrja edhe një shumë të konsiderueshme të dinarëve që m’i jepte me bollëk Kiroja, sepse hasja në shumë xhemat që kishin probleme të rënda sociale. Dhënia e një dinari e shtonte simpatinë për Jugosllavinë. Natyrisht, një dinar atyre e dhjetë për vete”. Mirëpo një supozim i tillë mbetet hipotezë e mundshme, të cilën mund ta verifikojmë vetë nëse ndonjëri nga pjesëmarrësit e një veprimi të tillë do të dëshmonte publikisht. Vetëm ata që i kanë dhënë ose që i kanë pranuar mjete financiare, e dinë nëse kjo është bërë në mënyrë të drejtpërdrejtë nga Serbia apo përmes shoqatave që vinin nga vendet arabe, të cilët, siç thekson autori i memoareve, “asgjë nuk dinin për shqiptarët, ndërsa për jugosllavët e për Titon ishin në gjendje të heqin dorë edhe prej fesë islame” (Memoari nr.8).

Duke mbetur si hipotezë, tani për tani nuk mund ta di se kush ka marrë dhe sa para ka marrë për xhepin e vet, kush dhe sa para u ka dhënë të tjerëve e kush e ka bërë falas. Atë që mund ta dëshmoj me argumente të pakontestueshme ka të bëjë faktin se në mesin e teologëve myslimanë shqiptarë dhe historianëve shqiptarë u gjetën të tillë që pohojnë, njëlloj si propaganda serbe, se gjoja “shqiptarët e pushtuan Kosovën me ndihmën e Perandorisë Otomane”.

Mund të citoj me dhjetëra emra teologësh që pretendojnë se, para ardhjes së Perandorisë Otomane, në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë apo që numri i tyre ka qenë jashtëzakonisht i vogël dhe se gjoja “shqiptarët janë krijuar nga turqit”! Megjithatë, në këtë shkrim do të kufizohem vetëm në rastet, që më duken se përfshijnë në mënyrë më të plotë mohimin e historisë sonë kombëtare.

Po filloj me teologun Irfan Salihu. Pas ligjëratës së mbajtur nga ky imam i xhamisë në Prizren, gjatë së cilës pohoi se gjoja: “në vitin 1445, vetëm 1% e qytetarëve në Kosovë ishin shqiptarë, ndërsa turqit sollën shqiptarët në Kosovë dhe u dhanë toka atyre”, shpërthyen pakënaqësi të mëdha në opinionin publik të Kosovës. Kjo pakënaqësi shtrëngoi Bashkësinë Islame të Kosovës ta pezullojë nga puna për një afat njëvjeçar. Megjithatë, ndaj vendimit të BIK-ut për pezullim nga puna pati reagime të shumta. Vlen të veçohet qëndrimi i Forumit të të Rinjve Muslimanë i datës 3 prill 2015. Në komunikatën e tyre ky forum u dha mbështetje të plotë pohimeve të Irfan Salihut se gjoja “në Kosovë nuk kishte pasur shqiptarë para ardhjes së Turqisë”. Përmenda këtë forum, sepse është tregues që dëshmon se një pjesë e rinisë së besimit mysliman është viktimë e shtrembërimit të tillë të fakteve historike.

Në kohën kur nuk kemi kufij mes disiplinave të hulumtimit shkencor dhe askujt nuk mund t’i mohohet e drejta që, përveç titujve dhe funksioneve që ka, të perfeksionohet në fusha të ndryshme shkencore, rrjedhimisht nuk mund t’i mohohet e drejta teologut të hyjë në fushën e historisë, apo historianit në fushën e teologjisë. Mirëpo, këto tema trajtohen në hapësira të ndryshme, të veçanta për secilën fushë. Mendimet rreth temave historike apo teologjike trajtohen në kuadër të profesionistëve të këtyre disiplinave apo përmes publikimeve ku secili që e konsideron veten kompetent mund të futet në debat. Temat historike nuk duhet të shtrohen nga teologu përpara xhematit të vet gjatë kohës së ceremonive fetare e as nga historiani nuk trajtohen temat teologjike në kuadër të aktivitetit pedagogjik në institucionet arsimore.

Shtrimi i temave historike në mënyrën se si veproi Irfan Salihu është përpjekje për të manipuluar me besimtarët që vijnë për të kryer obligimet fetare. Cilat janë motivet e shpërndarjes së propagandës serbe dhe neo-otomane nga një numër i teologëve myslimanë që këmbëngulin për rishkrimin e historisë sonë, kjo është çështje që nuk mund të trajtohet në kuadër të një shkrimi. Ajo që mund të pohet pa asnjë mëdyshje, lidhet me hapësirën e madhe që u dha deklaratave të tilla nga makineria propagandistike e Beogradit. Të gjitha mediat serbe u vërshuan me titullin bombastik: “Të dhëna të reja historike!!! Hoxha Irfan Salihu: Në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë-ata i sollën turqit” ( tekstualisht në gjuhën serbe: Novi historijski podaci!!!Hodža Irfan Salihu: Na Kosovu nije bilo Albanaca – njih su doveli Turci! Shih: http://www.info-ks.net/clanak/53849/hodza-irfan-salihu-na-kosovu-nije-bilo-albanaca-njih-su-doveli-turci-video).

Çdokush që shfleton mediat serbe rreth kësaj teme, do të bindet se teologu Irfan Salihu i ka bërë një shërbim shumë të madh strategjisë së propagandës serbe.

Në të njëjtën frymë rreshtohet edhe një numër jo i vogël teologësh dhe osmanologësh shqiptarë që pohojnë se gjoja Perandoria Otomane nuk ka pasur ambicie pushtimin e tokave të huaja, por përhapjen e fesë islame dhe, rrjedhimisht, ata nuk na kanë pushtuar! Madje shkohet deri aty, sa të pohohet se gjoja shqiptarë e kanë pritur ardhjen e Perandorisë Otomane siç e kemi pritur ardhjen e NATO-s në vitin 1999!

Përveç teologut Irfan Salihut në këtë kontekst mund të përmend qëndrimet e Dr. Shefqet Krasniqin, që ka reputacionin të jetë njëri prej personaliteteve më të shquara në Ligën Botërore të Dijetarëve Myslimanë (https://www.youtube.com/watch?v=1LBiMuNwMaY), sepse ai ka ndikim shumë të madh te besimtarët myslimanë shqiptarë. Ndërsa, për formën arrogante me të cilët fyhen intelektualët shqiptarë, që e konsiderojnë Perandorinë Otomane si pushtuese të trojeve tona, ju sugjeroj të shikoni videon e publikuar nga hoxhë Fatmir Latifi (https://www.youtube.com/watch?v=lZR61n_ecGA).

Nuk ka turp më të madh, kur një numër teologësh myslimanë shqiptarë, që nuk janë në të njëjtën kohë ekspertë të historisë, i japin argumente propagandës serbe, që të shpërndajë në botë se gjoja “të dhënat e reja historike për pushtimin e Kosovës nga shqiptarët vijnë nga teologë dhe historian shqiptarë”. Deklaratat e tilla të papërgjegjshme u shfrytëzuan me mjeshtri për të plasuar në opinionin e brendshëm publik dhe atë ndërkombëtar se gjoja “në Kosovë nuk ka pasur shqiptar, të cilët e paskëshin pushtuar ’tokën e shenjtë serbe’ me ndihmën e Perandorisë otomane”!

Duke pohuar se gjoja “turqit i sollën shqiptarët në Kosovë”, strategjia serbe ka për qëllim të gjejë mbështetës për të ashtuquajturën “të drejtë historike të Serbisë mbi Kosovën”. Foto montazhi i mëposhtëm nxjerr në shesh se çka synon politika e Serbisë dhe në shërbim të kujt janë të gjithë ata që përhapin propagandën serbe.

 

Turp dhe neveri! Historia e Ballkanit Perëndimor dhe e Kosovës nuk fillon as me ardhjen e sllavëve në këto hapësira e as me ardhjen e Perandorisë Otomane.

Për “t’i shpëtuar” nga ky shërbim që i bëjnë propagandës serbe, teologu Muhamed Kajolli pohon se “kur banorë të fiseve (ilire) pranuan islamin filluan t’i quajnë shqiptarë për t’i dalluar nga të tjerët p.sh. nga arbërit që ishin krishterë. Pra, kuptimi i shprehjes shqiptarët invaduan Kosovën do të thotë, shqipfolësit muslimanë kur invaduan Kosovën (kur u bënë shumicë), nga shqipfolësit ortodoks e jo nga serbët, ndonëse serbët ishin pushtues të tokave të shqipfolësve ortodoks e katolikë që njiheshin me emrin arbër ose me emra të tjerë”. Nuk ka turp më të madh për një njeri, që pretendon të mbajë titullin akademik të “Doktorit të shkencave”, ta kufizojë procesin e identifikimit të emrit shqiptar me ardhjen e Perandorisë Otomane dhe ta ruajë si ekskluzivitet vetëm për shqiptarët e besimit islam!!! Këtë e bën vetëm një doktor i llojit të Muhamed Kajollit. Më duket tejet neveritëse të përpiqem t’i nxjerr në shesh të gjitha ndyrësirat që përmban ky paragraf i këtij teologu.

Të gjitha të dhënat shkencore dëshmojnë në mënyrë të padiskutueshme, se shqiptarët kurrë nuk e kanë invaduar (fjalë “invadim” në gjuhën shqipe do të thotë “pushtim”) Kosovën, sepse ata nuk mund ta pushtojnë tokën e tyre. Gjatë pushtimit otoman, një numër i madh shqiptarësh në të gjitha viset e tyre u konvertuan në fenë islame dhe kjo nuk i jep të drejtë askujt të pohojë se gjoja “shqipfolësit na qenkëshin vetëm ilirët e islamizuar për dallim nga arbërit dhe fiset tjera ilire të besimit ortodoks e katolik”.

Nuk i di arsyet pse veprojnë kështu dhe nëse janë të paguar për punën që e bëjnë. Atë që mund ta them me përgjegjësi të plotë, ka të bëjë me faktin se TË GJITHË ATA QË POHOJNË se gjoja “shqiptarët e kanë pushtuar Kosovën” i bëjnë një shërbim të madh politikës antishqiptare të Beogradit. TË GJITHË PA PËRJASHTIM! Qofshin me pagesë, qofshin falas! Qofshin të vetëdijshëm, qofshin të pavetëdijshëm!

Edhe pse janë me dhjetëra teologë myslimanë shqiptarë, që përhapin gënjeshtrat e sajuara nga ata që nuk ia duan të mirën popullit shqiptar, kam bindjen se shumica e teologëve myslimanë shqiptarë janë kundër kësaj qasjeje të dëmshme për kombin tonë.

Nuk do të citoj shkencëtarë shqiptarë, që argumentojnë në mënyrë bindëse se e vërteta është krejt ndryshe, për të mos u dhënë pretekst teologëve që akuzojnë shkencëtarët shqiptarë si “falsifikatorë të historisë”, por do ta përsëris konkluzionin e historianit francez, Alain Ducelier. Rreth pretendimeve serbe për gjoja pushtimin e Kosovës nga shqiptarët ky historian thotë: “Të gjitha punimet më të reja nga fusha e linguistikës dhe arkeologjisë dëshmojnë se ilirët janë, pa asnjë dyshim, paraardhësit e drejtpërdrejtë të shqiptarëve. Çdokush e di se sllavët janë populli indo-europian që kanë ardhur në Europë më vonë se popujt tjerë, sepse vala e PUSHTIMEVE të tyre shtrihet nga shekujt VI dhe VII të epokës sonë. Të gjitha argumentet e tipit “‘historik”’ kthehen kundër tezës serbe, sepse historia na mëson që serbët, në raport me Kosovën, janë PUSHTUES që kanë ardhur shumë vonë” (Fjala pushtim në citatin e mësipërm u shkrua me shkronja të mëdha nga unë; shih: Alain Ducellier, Les Albanais sont-ils des envahisseurs au Kosovo ? (A janë shqiptarët pushtues në Kosovës?).

Ju citova konkluzionet e një profesori universitar të Francës, sepse në gjuhën e disa “dijetarëve” tanë dominon shablloni se “Franca është pro-serbe”. Kush është duke i bërë shërbim Serbisë? Për mua është e qartë: ata që u përhapin shqiptarëve gënjeshtrat serbe dhe që u shërbejnë si referencë serbëve në fushatën propagandistike, që ky shtet ka ndërmarrë në skenën politike ndërkombëtare.

Me qëllim që ideja për gjoja “pushtimin e dytë të Kosovës nga shqiptarët në vitin 1999” të mbështetej në “argumente” që do të vinin nga jashtë kampit serb të “shkencëtarëve”, serbët dhe maqedonasit gjetën një “shkencëtar shqiptar”, për emrin dhe mbiemrin e të cilit nuk jam i sigurt si shkruhet. Fjala është për personin emrin e të cilit disa media në gjuhën shqipe e shkruajnë Olsi Jazexhi, përderisa ai vetë identifikohet në profilin e tij të Facebook-ut si Olsi Yazeji, ndërsa për serbët, që u shërben si burim reference, atë e prezantojnë si Олси Јахеџи (Olsi Jahexhi)! Ec e merre vesh!

Për dallim nga teologët e llojit të Irfan Salihut thëniet e të cilëve citohen, ndoshta edhe pa i pyetur, Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи u dha intervistë të drejtpërdrejtë mediave sllave.

Nga intervista ekskluzive e tij dhënë portalit “Srbin.info” do të përmend vetëm disa nga konkluzionet e këtij “shkencëtari”, ndërsa ata që e kuptojnë serbishten kanë mundësi ta lexojnë intervistën e plotë në referencën e mëposhtme.

Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи pohoi se “që nga themelimi i shtetit shqiptar në vitin 1913 myslimanët kanë qenë të diskriminuar. Krijimi i shtetit shqiptar është komplot i Perëndimit kundër islamit dhe serbëve(…) Estat pashë Toptani u vra për arsye se ishte mysliman dhe mik i Serbisë (…). NATO-ja e shpartalloi Jugosllavinë shtet në të cilin serbët, kroatët, shqiptarët, boshnjakët dhe sllovenët jetonin të lumtur në PARAJSËN SOCIALISTE (…)”. Për këtë osmanolog “Kosova është koloni e NATO-s, ku myslimanët dhe serbët janë të diskriminuar. Myslimanet në Kosovë nuk kanë të drejtë të mbajnë ‘’’hixhab’” ndërsa serbët janë dhe më keq. Ata diskriminohen dyfish: prej shqiptarëve, për arsye të së kaluarës së dhunshme, dhe prej NATO-s, që i sheh si kolonë e pestë e Serbisë dhe Rusisë. Në Serbi dhe në Mitrovicë myslimanët i kanë të gjitha të drejtat…!(https://srbin.info/2016/02/15/albanski-istoricar-jahedzi-zapadne-sile-su-islamofobne-isto-kao-sto-mrz/).

Për të qenë edhe më provokues, Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи erdhi në Kosovë për të bërë edhe fotografi me simbolin e trinisë, që ortodoksët serbë e kanë ngritur në simbol identifikues gjatë luftërave në Slloveni, Kroaci, Bosnjë dhe Kosovë. Pas reagimeve të shumta dhe neverisë që shprehu opinioni publik në Kosovë dhe Maqedoni ndaj këtij provokimi, ai u përpoq të arsyetohet se gjoja në këtë foto është “tallur me simbolin e nacionalizmit serb” !

 

Olsi Jazexhi para përmendores së Car Llazarit serb në Gazimestan të Kosovës

Deklarata e tij, se gjoja është “tallur me simbolin e nacionalizmit serb”, duke ngritur tre gishtat, nuk është asgjë tjetër, pos tallje me opinionin publik shqiptar. Askush nuk i beson një historiani matrapaz, i cili përsërit si papagall propagandën serbe, se gjoja “Parajsa jugosllave është shkatërruar për shkak të komplotit të perëndimorëve, që janë kundër myslimanëve dhe kundër serbëve”. Çdo historian që ka dashur të dijë të vërtetën, ka pasur mundësi të bindet se “Parajsa jugosllave”, që propagandonin serbët dhe shërbëtorët e tyre, ishte shndërruar në ferr për shqiptarët myslimanë, katolikë dhe ortodoksë. Me dhjetëra mijëra shqiptarë ishin vrarë, torturuar, burgosur dhe dënuar në “Parajsën jugosllave”. Qindra mijëra të tjerë ishin dëbuar nga “Parajsa jugosllave” dhe ishin detyruar të shpërnguleshin në Turqi, me qëllim të realizimit të politikës serbe dhe maqedonase të gjenocidit kundër shqiptarëve dhe të spastrimit etnik të territoreve tona.

Nuk mund të ketë tallje më të madhe për shqiptarët, se ardhja në Kosovë e këtij “shkencëtari” dhe publikimi i fotove me tre gishtat që ishte shndërruar në simbol të fondamentalizimit ortodoks serb gjatë krimeve që kryen ndaj shqiptarëve, boshnjakëve dhe kroatëve.

Cili shqiptar mund t’i konsiderojë si serioze punimet e një njeriu të këtij lloji, që i ka vënë vetes titullin e “doktorit të shkencave” për ngjarjet që kanë ndodhur shumë shekuj më parë, përderisa “krijimin e shtetit shqiptar e konsideron si komplot të Perëndimit kundër islamit dhe serbëve”. Shkenca dhe Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи janë dy nocione që përjashtojnë njëri-tjetrin!

Çfarë besueshmërie mund të kenë konkluzionet e një historiani për ngjarjet që kanë ndodhur pesëqind-gjashtëqind vjet më parë, kur për ngjarjet e kohës së tashme deklaron se “shteti i Kosovës është koloni e NATO-s, ku myslimanët dhe serbët janë të diskriminuar, ndërsa në Serbinë dhe në qytetin e Mitrovicës”, veriu i të cilit ende kontrollohet nga strukturat serbe, “myslimanët i kanë të gjitha të drejtat”. Në fjalimin e tij mungonte apeli që myslimanët dhe serbët të fillojnë një luftë anti-koloniale për t’iu bashkuar Serbisë!

Shqiptarët e Luginës së Preshevës, që janë të përkatësisë fetare islame, janë populli më i shtypur dhe më i diskriminuar në Europë. Nuk ka tallje më të madhe për shqiptarët e kësaj Lugine, që padrejtësisht i është aneksuar Serbisë, të konsiderohen si qytetarë që i gëzojnë të gjitha të drejtat vetëm e vetëm pse Serbia ua mundëson femrave të mbajnë ‘hixhab’!

Kur e lexon apo dëgjon propagandën serbe në gojën e Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи e kupton arsyen pse serbët ia kanë shtuar shkronjën “h” mbiemrit të tij (Jahexhi). Kjo është bërë me të vetmin qëllim, që mbiemri i tij, si funksion, të ndërlidhet me foljen “Jaha”, që në gjuhën serbe do të thotë “kalëroj”. Shkencëtarët e mirëfilltë të disiplinave të ndryshme e kanë për obligim t’ua zbathin patkonjtë “kuajve të tillë të Trojës”, përmes të cilëve historiografia serbe dëshiron të kalërojë mbi të vërtetën historike të Kosovës.

Siç do të shohim në vijim, në përputhje të plotë me orientimin strategjik të propagandës serbe, për të mohuar historinë tonë kombëtare, u aktualizua propaganda shekullore serbe që mohon figurat kryesore të historisë sonë. Kush janë ata “historianë dhe teologë shqiptarë” që u futën, me apo pa vetëdije, në funksion të kësaj strategjie. Çka fshihet prapa diskurseve që mohojnë prejardhjen shqiptare të Skënderbeut, Gonxhe Bojaxhiut dhe në interes të kujt është përbaltja e figurave më të rëndësishme të historisë dhe kulturës shqiptare.

Bardhyl Mahmuti

 

 

Mohimi i gjuhës, kulturës, historisë dhe figurave kombëtare shqiptare në shërbim të propagandës serbe

Mohimi i gjuhës, kulturës, historisë dhe figurave kombëtare shqiptare në shërbim të propagandës serbe Referencat që citohen më poshtë janë të mjaftueshme, për t’u bindur se Akademia e Shkencave dhe e Arteve të Serbisë dhe Akademia e Shkencave dhe e Arteve të Maqedonisë në vend të institucioneve shkencore, janë shndërruar në “kuzhina”, ku gatuhen falsifikimet e fakteve historike në funksion të mobilizimeve politike kundër shqiptarëve. Argumentet dëshmojnë në mënyrë të pakontestueshme se, që para një shekulli, kuzhinat antishqiptare nxorën në tregun e tyre të brendshëm dhe atë ndërkombëtar pretendimet “shkencore”, se gjoja “në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë para ardhjes së Perandorisë Osmane”, se kinse “shqiptarët janë serbë të islamizuar, të cilët, me ndihmën e Perandorisë Osmane, kanë pushtuar territoret serbe”, se gjoja “shqiptarët nuk kanë historinë e tyre dhe as personalitete historike”, se gjoja “shqiptarët vjedhin historinë serbe dhe maqedonase”, se gjoja “shqiptarët vjedhin figurat e shquara të popujve të tjerë”, se gjoja “Skënderbeu nuk është Hero Kombëtar shqiptar, por trim serb”, se gjoja “Nënë Tereza nuk është shqiptare, por vllahe” e kështu me radhë.

Në kontekstin historik të shpartallimit të Perandorisë Osmane dhe të hapjes së procesit të krijimit të shteteve kombëtare në Ballkan, strategjia serbe u mobilizua si asnjëherë më parë, për t’i përshkruar sa më zi shqiptarët. Për një kohë të shkurtër u botuan me qindra vepra nga historianë, gjuhëtarë, etnologë dhe njerëz të fushave të ndryshme, me të vetmin qëllim, që shqiptarët të paraqiteshin si popull që nuk meriton të ketë shtetin e vet në Ballkan.

Nëse i analizojmë këto vepra, të cilat u krijuan në funksion të strategjisë politike, mund të veçojmë disa shtylla të saj në raport me aktualitetin tonë.

Fillimisht po përmend mohimin e prejardhjes ilire të shqiptarëve dhe këmbënguljen e tyre, se “shqiptarët janë krijesë e Perandorisë Osmane”. Kështu, historiani Marko Markoviq, hedh poshtë si të pavërtetë prejardhjen ilire të shqiptarëve dhe këmbëngul se “deri në shekullin e XVII nuk ka pasur shqiptarë” (Marko Marković, “Pravoslavlje i novi svetski poredak”- Në shqip: Ortodoksia sllave dhe rendi i ri botëror). Historianët që kishin hyrë në shërbim të krijimit të shtetit të Serbisë, i cili do të shtrihej edhe në një pjesë shumë të madhe të Shqipërisë, krijuan dhe përhapën tezën, se gjoja “para ardhjes së turqve, Kosova dhe pjesa më e madhe e territorit të Shqipërisë ishin tërësisht serbë. Madje ““termi” shqiptar nuk simbolizon një popull të veçantë, por është një term gjeografik ku kanë mundur të jetojnë serbë, turq, grekë e hebrenj””(Spiridon Gopčević, “Stara Srbija i Makedonija”- Në shqip: Serbia e Vjetër dhe Maqedonia).

Si në kor, shumica absolute e historianëve serbë mbështetin tezën se ““shqiptarët nuk kanë ekzistuar si popull, ata janë serbë të konvertuar në fenë islame. Ata nuk janë as “arbanasë”, as “arnautë” e as “albanezë”. Ata kanë qenë dhe janë serbë pastër””! (Tomo Oraovac, “Arbanaško pitanje i srpsko pravo”- Në shqip: Çështja Arbanase dhe e drejta serbe).

Ndërsa historiani serb, Radovan Samarxhiq, pohon se 30%-40 % e shqiptarëve kanë prejardhje sllave (Radovan Samardžić, “Ideje za srpsku istoriju”- Në shqip: Ide për historinë serbe) historian tjerë lëshohen në garë se kush do të nxjerrë “statistikat më të sakta”. Marko Mlladenoviqi nuk u kënaq me këto pohime, por “zbuloi” se 2/3 e popullsisë shqiptare ka origjinë serbe (Marko Mladenović, “Buđenje srpskog naroda”- Në shqip: Zgjimi i popullit serb), ndërsa Veselin Gjuretiqi e rriti përqindjen e shqiptarëve me prejardhje serbe në 80 %! (Veselin Đuretić, “Antisrpske upotrebe staljinističkog medijuma”- Në shqip: Përdorimi anti-serb i mediumit stalinist).

Kur flet për këtë çështje, historiani serb, Jovan Haxhi-Vasileviqi, është tepër përbuzës. Shqiptarët, të cilët i quan “arnautashi”, janë “fundërrina të popullit serb të asimiluar, të cilët nuk kanë vetëdije kombëtare” (Jovan Hadži-Vasiljević, “Južna Stara Srbija, knjiga prva”- Në shqip: Jugu i Serbisë së Vjetër, Libri i Parë).

Teza se gjoja “turqit i krijuan shqiptarët prej serbëve të asimiluar” shoqërohej me pohimet se shqiptarët e krijuar në këtë mënyrë, “me ndihmën e turqve e dëbuan popullin serb përmes vrasjeve, plaçkitjeve, djegieve të fshatrave të tëra, përvetësimit të pronave dhe islamizimit të dhunshëm (Radovan Samardžić, “Ideje za srpsku istoriju” Ide për historinë serbe).

Duke i cilësuar shqiptarët si “fundërrina të popullit serb të islamizuar dhe të asimiluar”, një numër tjetër historianësh përpiqen t’i traumatizojnë popujt e Europës, duke i përshkruar shqiptarët si “njerëz me bisht. I vetmi dallim që ekziston mes shqiptarëve që jetojnë në Veri nga ata të Jugut, ka të bëjë me gjatësinë e bishtit. Madje, edhe në shekullin XIX, në mesin e shqiptarëve kishte njerëz me bisht, që jetonin në drurë, të cilëve bishti u nevojitej për t’u kacavjerrë nëpër pemë. Ata nuk kanë as kulturë, as gjuhë të tyren, as alfabet e as histori…Ata janë egërsira të vërteta…” (Vladan Đorđević, “Arnauti i velike sile”- Në shqip: Arnautët dhe fuqitë e mëdha).

Dhe si konkluzion i qindra librave të shkruar në këtë frymë del se “populli shqiptar, i cili nuk ka as kulturë, as gjuhë të tij, as alfabet e as histori të vetën, atëherë nuk i mbetet gjë tjetër, veç të vjedhë historinë dhe kulturën e të tjerëve” (“Kosovski Albanci nemaju svoju, pa otimaju srpsku istoriju” – Në shqip: Shqiptarët e Kosovës nuk kanë histori të vetën, prandaj vjedhin tonën, shih: http://www.vesti-online.com/Vesti/Srbija/582168/Kosovski-Albanci-nemaju-svoju-pa-otimaju-srpsku-istoriju); “Nemaju svoju, pa krade naše- Nuk kanë histori të vetën, prandaj vjedhin tonën”, shih: https://www.srbijadanas.com/clanak/posle-evrovizije-novi-skandala-albanci-dobili-vetar-u-ledja-pa-udarili-na-decu).

Në përputhje të plotë me orientimin strategjik të propagandës serbe, për t’i paraqitur shqiptarët pa histori të tyre, me qindra “studime shkencore” të historianëve serbë përpiqen ta mohojnë përkatësinë shqiptare të Gjergj Kastriot-Skënderbeut. Kështu, për shembull, për historianin serb, Spiridon Gopçeviq, vepra e të cilit u citua më lart, “jo vetëm Skënderbeu, por edhe bashkëluftëtarët e tij janë serbë”. Të njëjtën gjë pohon edhe Vlladan Gjorgjeviqi, i cili thekson se “gjatë gjashtë shekujve të fundit të luftës sonë nga ajo e Kosovës e deri tek ajo e Kumanovës, ne kemi aq shumë trima, sa që nuk na duhet Skënderbeu, i vetmi trim të cilin arnautët e gjetën në një mijë vitet e fundit. Megjithatë, edhe pse nuk kemi nevojë, ne nuk mund ta falsifikojmë historinë. Skënderbeu është serb, siç kanë qenë edhe ushtarët e tij” (Vladan Đorđević, “Arnauti i velike sile”).

Në bazë të historianëve serbë, “Skënderbeu ka pasur vetëm një gjyshe nga familja Topia, por ende nuk është ndriçuar fakti nëse Karl Topia ishte shqiptar”! (Tomo Oraovac, “Arbanaško pitanje i srpsko pravo”- Në shqip: Çështja Arbanase dhe e drejta serbe).

Përshkrimi i shqiptarëve si kriminelë, si hajdutë, si keqbërës, si popull që nuk ka asnjë trim të vetin, por që, në mungesë të historisë së vet, vjedh historinë e popujve të tjerë, nuk është karakteristikë vetëm e “shkencës” së politizuar serbe. Edhe një numër historianësh sllavo-maqedonas, të këtij populli që u krijua me vendim politik nga komunistët jugosllavë, përdorin të njëjtën gjuhë denigruese ndaj shqiptarëve. Po marr si shembull vetëm njërin prej tyre. Sipas historianit maqedonas, Petar Popovski, ““Gjergj Kastrioti nuk ka qenë as mirditas (gegë), e as shqiptar (toskë), por i lindur dhe i rritur maqedonas. Gjergji nuk ka qenë arnaut, por maqedonas. Ai nuk ka qenë Skënder, e aq më pak Beg. Në shënimet e vjetra e gjejmë me një titull si mbret i Maqedonisë dhe njëkohësisht i Epirit. Emri Skënderbeg është tërësisht i falsifikuar. Gjergj Kastrioti nuk ka qenë trim shqiptar, ashtu siç e paraqet historia shqiptare dhe ca historianë të pavetëdijshëm perëndimorë, por ashtu si thotë historia: trim dhe mbret i Maqedonisë dhe i maqedonasve. Kjo është dëshmuar edhe shkencërisht. Historia na mëson se një populli që i mungon historia e vet, ngjarjet e veta historike dhe personalitetet historike është popull i humbur. “Shkenca shqiptare” e paraqet Skënderbeun si trim të shqiptarëve për të vetmen arsye se ky popull nuk ka figurë tjetër historike me të cilën do të tregohej para botës si popull trim. Por historia, për fat të madh, tregon se Skënderbeu i takon popullit maqedonas””- nxjerr si përfundim historiani maqedonas, Petar Popovski!

Përveç figurës së Gjergj Kastriot-Skënderbeut, edhe figura e Gonxhe Bojaxhiut, që njihet në përmasa ndërkombëtare për humanizmin e saj, është shndërruar në “objekt përvetësimi”. Përderisa “doktorët e shkencës” maqedonase, në krye me kryetarin e Akademisë së ashtuquajtur të Shkencave në Maqedoni, Taki Fiti, ia mohojnë përkatësinë etnike shqiptare dhe përpiqen ta paraqesin si vllahe e Maqedonisë, propaganda serbe vjell vrer kundër autoritetit të saj. Për propagandën serbe “Nënë Tereza nuk është e shenjtë”, sepse shqiptarët, siç e pamë më lart, “janë plaçkitës, hajdutë, vrasës…” . Në gjuhën e tyre të mbushur plot urrejtje kundër shqiptarëve, Nënë Tereza nuk ka bërë asnjë vepër humane. Përkundrazi, “ajo ka pasur dëshirë të shikojë se si të vobektit vuajnë, dhe askush nuk di se ku janë milionat e dollarëve që u dhanë si ndihma” (Majka Tereza nije svetica: Volela je da gleda kako siromašni pate i niko ne zna gde su MILIONI dolara pomoći- Nëna Terezë nuk është e shenjtë: kishte dëshirë të shikonte se si vuanin të varfrit, dhe askush nuk e di se ku janë milionat e dollarëve që u dhanë si ndihma; shih: http://www.telegraf.rs/zanimljivosti/1485118-majka-tereza-nije-svetica-volela-je-da-gleda-kako-siromasni-pate-i-niko-ne-zna-gde-su-milioni-dolara-pomoci).

Nijazi Limani, gjeograf nga Maqedonia, të cilit iu dha titulli “doktor i shkencave” në Universitetin e Beogradit, e ndryshoi mbiemrin e vet nga Limani në Limanovski për t’i dhënë konotacion sllav, dhe u bë zëdhënës i idesë se gjoja “shqiptarët e islamizuar nuk janë gjë tjetër pos sllavë”. Për dallim nga historianët serbë që këmbëngulin në prejardhjen serbe të shqiptarëve të islamizuar, Nijazi Limanovski përhapë idenë se gjoja “myslimanët në Maqedoni kanë prejardhje sllavo-maqedonase”. Për të mbështetur këtë teori, autoritetet komuniste të Republikës Socialiste të Maqedonisë e krijuan kategorinë “Makedonski muslimani” dhe, që nga viti 1981, “popullsia myslimane, që vetëdijesohej se nuk është shqiptare”, kishte mundësi të regjistrohej si pjesëtar i këtij “grupi etnik”.

Krahas qëllimit që gënjeshtrat për historinë e Ballkanit të përhapen në botë, një strategji e tillë u ngrit në sistem dhe, përmes akademive të quajtura shkencore, u shndërrua në shtyllë kryesore për edukimin e gjeneratave të reja serbe dhe maqedonase.

Kuzhina luftënxitëse e Shkupit, që e quan veten Akademi e Shkencave dhe e Arteve të Maqedonisë (ASHAM), në mënyrë analogjike si kuzhina luftënxitëse e Beogradit, që e quante veten Akademi e Shkencave dhe e Arteve të Serbisë (ASHAS), falsifikimin e realitetit historik e bën në funksion të mobilizimeve politike kundër popujve të tjerë.

Që nga krijimi i Maqedonisë në përfundim të Luftës së Dytë Botërore, si surrogat i gatuar në kuzhinën komuniste të Beogradit, një numër individësh, që bartnin tituj shkencorë, u orientuan në krijimin e identitetit sllavo-maqedonas. Ky surrogat politik e etnik u krijua mbi territore të uzurpuara shqiptare, bullgare e greke, duke uzurpuar komponentë të identitetit kulturor dhe historik të popullit shqiptar, popullit bullgar dhe popullit grek. Të gjithë ata që njohin historinë e Ballkanit, e dinë fare mirë se në këto hapësira ishte vetëm një popull që ndërroi tri herë identitetin e vet: gjatë periudhës 1918-1940, ky popull identifikohej si serb, nga viti 1941 deri në vitin 1944 si bullgar, ndërsa pas vitit 1945, si maqedonas! Nga kalemxhinjtë e quajtur akademikë të këtij surrogati politik e etnik, që për pesë vjet ndërroi tri herë identitetin e vet, nuk mund të pritet objektivitet shkencor, por vetëm hajdutllëk të territoreve, të kulturës dhe të historisë së popujve të tjerë.

Të gjitha falsifikimet e historisë janë bërë dhe bëhen në funksion të qëllimeve politike të periudhave të caktuara historike. Si në të kaluarën, ashtu edhe tani.

Në fillim të shekullit XX, krijimi i shtetit shqiptar ishte pengesa kryesore e aspiratave serbe për të marrë Shkodrën, Durrësin dhe një pjesë të madhe të Shqipërisë. Për këtë arsye shqiptarët përshkruhen si njerëz të egër, si “lëkurë kuqtë e Europës”, të cilët “nuk kanë nevojë për shtet”, të cilët “nuk dinë të ndërtojnë shtet”, por, që “fatkeqësisht, përkundër dëshirës së zotit, Austro-Hungaria dhe Italia dëshirojnë ta krijojnë shtetin e këtyre lëkurë kuqve të Europës”. (Vladan Đorđević, “Arnauti i velike sile”).

Edhe për Stojan Protiqin, i cili shkruante edhe me pseudonimin Balkanikus, “çështja shqiptare nuk ka ekzistuar asnjëherë si çështje politike, përderisa Austro-Hungaria dhe Italia nuk e shtruan si të tillë.” (Balkanicus, “Albanski problem i Srbija i Austro-Ugarska, Beograd”.

Mund të citoj me qindra historianë dhe publicistë serbë që përmes shkrimeve të tilla pseudo- shkencore kishin për qëllim të krijonin opinionin se gjoja “krijimi i shtetit shqiptar nuk ishte vullnet i aspiratave të popullit tonë, por ishte vendim politik i fuqive të huaja për të krijuar një koloni gjermane në Ballkan” (Marko Cemović, “Makedonski problem i Makedonci”- Në shqip: Çështja maqedonase dhe maqedonasit). I dëshpëruar pse nuk mundën ta pengonin krijimin e shtetit shqiptar, sado i cunguar që ishte, Vladan Gjorgjeviqi shpërthen me zemërim: “Prej këtyre egërsirave, Austro-Hungaria dëshiron të krijojë shtet! Austro-Hungarisë i qoftë me fat!”.

Në dallim nga periudha e mëparshme, kur historianët, gjuhëtarët, arkeologët dhe shkencëtarët shqiptarë të disiplinave të ndryshme, në Shqipëri dhe trojet shqiptare që ishin të pushtuara nga Jugosllavia, shpartalluan tezat antishkencore serbe, dy dekadat e fundit kanë dalë disa “historianë dhe teologë shqiptarë”, që nuk sjellin asgjë të re, por përsërisin propagandën e njohur serbe që nga periudha historike e krijimit të shteteve kombëtare në Ballkan.

Për të mos e ngarkuar shkrimin këtu po përmend vetëm ata më të zëshmit në këtë drejtim. Këtë aspekt të problematikës do ta zgjeroj me emra të tjerë, kur të botohet si libër i veçantë. Po filloj me një mace të zgjebosur, që prindërit i kanë vënë emër turk Kapllan (që në gjuhën shqipe do të thotë “tigër”). Në varësi nga kontekstet ku ndodhej, ky person herë shfaqej Kapllan Kallushi, Kapllan Resuli, Kapllan Resulbegoviqi. Më në fund, pas “hulumtimeve të shumta shkencore” që kishte bërë, ky alamet shkencëtari erdhi në përfundimin, se origjina e tij ishte serbe dhe e ndërroi mbiemrin për të disatën herë dhe përzgjodhi të quhet Kapllan Buroviq (Kaplan Burović në gjuhën serbe)! Ky “zbulim” nuk është asgjë tjetër, pos përpjekje për të konfirmuar tezat serbe, se gjoja “shqiptarët janë serbë të islamizuar”.

Dr. Kapllan Buroviqi, që ia ka vënë vetes edhe titullin “Akademik”, pa qenë anëtar i asnjë akademie shkencore, përpiqet t’u japë aktualitet tezave të lartpërmendura serbe. Me qëllim që të manipulojë më mirë me ata që nuk e dinë të vërtetën, dr. Kapllan Buroviqi deklaron se gjoja “në shekullin e dhjetë, shqiptarët kanë ardhur nga Karpatet në Fushën e Matit mbi Tiranë. Prej aty janë shpërndarë në të gjitha anët e Shqipërisë së sotme, e cila në atë kohë ishte e banuar kryesisht nga serbët. Pas pushtimit turk, këta shqiptarë kaluan edhe kufijtë e Shqipërisë së sotme dhe u futën në Serbi, Maqedoni dhe Mal të Zi”. (Dr. Kaplan Burović, “Kosmet će se vratiti pod okrilje Srbije” -Kosova së shpejti do të kthehet në sqetullën e Serbisë), shih: http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/drustvo/aktuelno.290.html%3A550797-Dr-Kaplan-Burovic-Kosmet-ce-se-vratiti-pod-okrilje-Srbije).

Ai vazhdon me përsëritjen e sajesave serbe, që mohojnë historinë e popullit shqiptar: “Deri në shekullin XVI kufijtë e Serbisë kanë qenë deri te brigjet e lumit Drin, që sot është në Shqipëri, ndërsa para kësaj kohe Serbia ka qenë e shtrirë deri në Durrës, të cilin,stërgjyshërit e serbëve ua kishin marrë bizantinëve në vitin 548, në atë kohë kur në Shqipëri dhe në Ballkan nuk ka pasur asnjë shpirt të gjallë shqiptar. Shqiptarët në atë kohë ishin në Rumani në malet Karpate dhe Beskidi”.

Në përputhje të plotë me vijën propagandistike serbe dr. Kapllan Buroviqi u deklaroi gazetarëve se “shqiptarët nuk kanë kulturë! Atë ua kanë krijuar të huajt. Libri i parë i botuar në gjuhën shqipe është në vitin 1555, dhe atë e ka shkruar një kroat dhe është botuar nga një shtëpi ortodokse në Mal të Zi. Abetaren e parë shqipe e ka përpiluar një vllah, me emrin Naum Veqilharxhi, në vitin 1844, ndërsa abetarja e parë pas çlirimit dhe pas shpalljes së Shqipërisë shtet i pavarur në vitin 1913, është shtypur në Serbi, dhe e ngarkuar në kuaj është transportuar në Shqipëri”.(Për këtë “shkencëtar” shpallja e pavarësisë së Shqipërisë paska ndodhur në vitin 1913! Doktor shkence se jo mahi!).

Përveç intervistave dhënë medieve serbe, Kapllan Buroviqi në një intervistë për “Sputnjikun” rus, deklaron se “shqiptarët nuk janë ilirë, ata nuk janë autoktonë, por të ardhur në Ballkan”. As Gjergj Kastrioti-Skënderbeu e as Naim Frashëri nuk janë shqiptarë. “Skënderbeu është serb, ndërsa Naim Frashëri, vllah” (shih: http://www.preshevajone.com/akademiku-shqiptar-skenderbeu-eshte-serb-ja-deshmite-e-tij/).

Atyre që lexojnë në gjuhën serbe u sugjeroj të shohin se si kjo mace e zgjebosur që i thotë vetes tigër, vjell vrer kundër shqiptarëve dhe figurave më të ndritura të historisë së tyre në shkrimin “ Piše: Prof. dr Kaplan BUROVIĆ, akademik, “ SKENDERBEG I ALBANCI – Albanci traže da se spomenici Skenderbega poruše i smene spomenicima Sultana Murata”-Në shqip: Skënderbeu dhe shqiptarët –Shqiptarët kërkojnë që përmendoret e Skënderbeut të rrënohen dhe të zëvendësohen me përmendore të Sulltan Muratit”, shih: https://dijaspora.wordpress.com/2010/04/13/skenderbeg-i-albanci-albanci-traze-da-se-spomenici-skenderbega-poruse-i-smene-spomenicima-sultana-murata-%E2%80%93-pise-prof-dr-kaplan-burovic-akademik/) .

Për ta aktualizuar më shumë diskursin e vet antishqiptar, Kapllan Buroviqi deklaroi se “Kosova së shpejti do t’i kthehet Serbisë”. (Dr Kaplan Burović: Kosmet će se vratiti pod okrilje Srbije- Në shqip: Kosova së shpejti do të kthehet në sqetullën e Serbisë), shih: http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/drustvo/aktuelno.290.html%3A550797-Dr-Kaplan-Burovic-Kosmet-ce-se-vratiti-pod-okrilje-Srbije

“Për besnikëri dhe vetëmohim për të vërtetën dhe drejtësinë e Perëndisë” dr. Kapllan Kallushi, Kapllan Resuli, Kapllan Resulbegoviq, Kapllan Buroviqi u dekorua me portretin e artë të Shën Pjetrit, nga Kryepeshkopi i Cetinjës dhe Mitropoliti i Malit të Zi Amfilohije Radoviq (shih: http://www.moraca-rozafa.com/?p=427).

Në të njëjtin stil si të dr.Kapllanit, personi që deri tani del me tri forma të emrit të vet: dr.Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи, kishte vjellë vrer në shtypin serb kundër “Kosovës- koloni të NATO-s, ku myslimanët dhe serbët janë të diskriminuar” dhe pasi ngriti në qiell Serbinë “për respektimin e të drejtave të myslimanëve”, dr. Olsi me tre mbiemra ishte i ftuar i emisionit më antishqiptar në Maqedoni: “Vo Center” (Në qendër). Gjatë intervistës së transmetuar më 24 prill 2018 për këtë emision antishqiptar, ai deklaroi se gjoja “para ardhjes së turqve në Ballkan, shumica e popullatës në Kosovë dhe në Maqedoni ka qenë serbe ortodokse. Gjithashtu, edhe në Shqipëri, ku edhe sot mund të gjeni shumë toponime sllave. Por çka ka ndodhur? Me ardhjen e turqve dhe islamit në Ballkan, kemi proces të islamizmit dhe shqiptarizimit. Skënderbeu nuk ka asnjë lidhje gjenetike dhe religjioze me shqiptarët, ai është i sajuar. Skënderbeun e kanë sajuar austriakët dhe i kanë mësuar shqiptarët që ta pranojnë. Edhe sot ata mendojnë se Skënderbeu është hero i tyre, por ai nuk është i shqiptarëve. Në kohën kur Skënderbeu ka luftuar kundër osmanlinjve, shqiptarët nuk kanë ekzistuar. Skënderbeu ka qenë luftëtar serbo-bullgar”.

Çdokush që lexon me vëmendje pjesën e shkrimit, ku citohen një numër historianësh serbë që sajuan tezat që mohojnë prejardhjen ilire të shqiptarëve, që pretendojnë se “shqiptarët nuk kanë ekzistuar para ardhjes së Perandorisë Osmane në Ballkan”, se gjoja “shqiptarët janë serbë të islamizuar”, se ata “vjedhin historinë e të tjerëve në mungesë të historisë së tyre”, se “shqiptarët janë popull që vjedhin heronjtë e popujve të tjerë në mungesë të trimave të tyre”, do të shohin se dr. Olsi nuk sjell asgjë të re që do ta dallonte nga propaganda serbe. Nëse ai pretendon se është “Doktor i shkencave” për këtë periudhë historike, atëherë del qartë që ky person ka bërë një plagjiaturë nga arsenali antishqiptar i propagandës serbe.

Siç e pamë në fillim të këtij shkrimi, gjatë periudhës historike kur u krijuan shtetet kombëtare në Ballkan, propaganda serbe akuzon fuqitë e jashtme (Austro-Hungarinë dhe Italinë) si krijuese të çdo gjëje që lidhen me shqiptarët, me “qëllim që të krijohej një koloni gjermane në Europë”. Të njëjtën gjë përsërit edhe dr. Olsi.

Pas tërheqjes së forcave serbe nga Kosova, propaganda e Serbisë dhe argatët e tyre nga kampi i ideologjisë së antiamerikanizmit janë mobilizuar, në rrafshin e propagandës në skenën politike dhe mediatike ndërkombëtare, për ta paraqitur Kosovën si “koloni të imperializmit amerikan”. Në të njëjtat gjatësi vale, dr. Olsi përsërit se gjoja “parajsa jugosllave është shkatërruar, për shkak të komplotit të perëndimorëve, që janë kundër myslimanëve dhe kundër serbëve” dhe se “shteti i Kosovës është koloni e NATO-s, ku myslimanët dhe serbët janë të diskriminuar”!

Siç e përmenda edhe në shkrimin paraprak, shkenca dhe Olsi Jazexhi/Olsi Yazeji/ Олси Јахеџи janë dy nocione që përjashtojnë njëri-tjetrin! Nuk do të më habiste aspak që ky “Doktor shkence” të shpallet si “Akademik”, në të njëjtën mënyrë si dr. Kapllan Kallushi, Kapllan Resuli, Kapllan Resulbegoviqi, Kapllan Buroviqi. Madje, për shërbimet e mëdha që u bën serbëve dhe maqedonasve, nuk do të habitej askush nëse dr. Olsi në një të ardhme të afërt të dekorohet nga Kisha Ortodokse serbe me ndonjë dekoratë “me portretin e artë të Sveti Savës”! Të shohim nëse dr. Olsi do t’i shtojë edhe ndonjë mbiemër tjetër emrit të vet dhe të deklarojë, sikurse dr. Kapllani, se “nga hulumtimet e mëdha shkencore ka zbuluar se çfarë origjine ka”.

Mendoj se nuk ka nevojë të citohen edhe autorë të tjerë serbë e maqedonas, për t’u bindur se mohimi i gjuhës shqipe, i kulturës shqiptare, i historisë dhe figurave tona kombëtare është strategji politike sllave në funksion të mohimit të së drejtave politike dikur të “Shqipërisë londineze” e tani edhe të shtetit të Kosovës.

Referencat që citova më lart janë të mjaftueshme për t’u bindur se Akademia e Shkencave dhe e Arteve të Serbisë dhe Akademia e Shkencave dhe e Arteve të Maqedonisë në vend të institucioneve shkencore janë shndërruar në “kuzhina”, ku gatuhen falsifikimet e fakteve historike në funksion të mobilizimeve politike kundër shqiptarëve. Argumentet që solla dëshmojnë në mënyrë të pakontestueshme se, që para një shekulli, kuzhinat antishqiptare nxorën në tregun e tyre të brendshëm dhe atë ndërkombëtar pretendimet “shkencore”, se gjoja “në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë para ardhjes së Perandorisë Osmane”, se kinse “shqiptarët janë serbë të islamizuar, të cilët, me ndihmën e Perandorisë Osmane, kanë pushtuar territoret serbe”, se gjoja “shqiptarët nuk kanë historinë e tyre dhe as personalitete historike”, se gjoja “shqiptarët vjedhin historinë serbe dhe maqedonase”, se gjoja “shqiptarët vjedhin figurat e shquara të popujve të tjerë”, se gjoja “Skënderbeu nuk është Hero Kombëtar shqiptar, por trim serb”, se gjoja “Nënë Tereza nuk është shqiptare, por vllahe” e kështu me radhë.

Për çdo njeri të ndërgjegjshëm është e qartë se aktualizimi i kësaj propagande, një shekull më vonë, bëhet vetëm për qëllime politike të Serbisë dhe Maqedonisë. Ata historianë dhe ata teologë me origjinë shqiptare që propagandojnë se gjoja “Skënderbeu nuk është Hero Kombëtar shqiptar”, se gjoja “humanistja shqiptare me përmasa botërore, Nënë Tereza, është grua e pamoralshme, që ndërron burrat kur të dëshirojë dhe se vendin e ka në xhehenem”, se gjoja “në vitin 1445, vetëm 1% e qytetarëve në Kosovë ishin shqiptarë, ndërsa turqit sollën shqiptarët në Kosovë dhe u dhanë toka atyre”, ata nuk sjellin asgjë të re në “tregun” shqiptar, pos produkteve serbe dhe maqedonase, të ambalazhuara pa datë dhe vend prodhimi.

Përhapja e kësaj dukurie mes nesh ka marrë përmasa dramatike. Sikur t’i përmendja të gjithë emrat e atyre që përhapin këtë lloj propagande, lista do të kishte qenë shumë e gjatë. Ajo që vlen të theksohet në kuadër të këtij shkrimi, ka të bëjë me faktin se përhapja e produkteve të gatuara në të ashtuquajturat Akademi të Shkencave dhe të Arteve të Serbisë dhe të Maqedonisë është duke helmuar opinionin publik shqiptar. Çdo historian, çdo teolog dhe çdo person tjetër që përhap këto sajesa, i bën një shërbim të madh strategjisë antishqiptare serbe dhe maqedonase.

Ky shkrim nuk u dedikohet atyre që propagandojnë me vetëdije të plotë, si lloji i dr. Kapllanit me kompani, të cilët “kanë zbuluar” në vetveten e tyre se janë “serbë të islamizuar nga turqit”. Shkrimi ka për qëllim t’i ofrojë lexuesit që nuk është në dijeni të fakteve, se tërë kjo propagandë histerike e ka origjinën në Beograd dhe Shkup. Do të kishte qenë mirë që çdo shqiptar të ketë në dispozicion materialet që dëshmojnë në mënyrë të pakontestueshme, se mohimi i historisë dhe i figurave tona kombëtare është sajesë e qarqeve antishqiptare. Ndoshta kjo do të bëjë që askush të mos përhapë në mënyrë të pavetëdijshme propagandën serbe dhe maqedonase. Ndërsa për ata që e bëjnë me vetëdije të plotë, thefshin qafën!

Bardhyl Mahmuti

 

 

Olsi Yazikxhi dëshiron “të kruhet me shqiptarët e Maqedonisë”

 

Olsi Yazikxhi dëshiron “të kruhet me shqiptarët e Maqedonisë” Në emisionin “Provokacija” të Mustafa Nanos, të datës 26 qershor, personi që në komunikimin publik të deritanishëm ka dalë me tri forma të mbiemrit të vet: dr. Olsi Jazexhi / Olsi Yazeji / Олси Јахеџи, akuzon mediet e ndryshme, se gjoja “kanë prodhuar Fake news (lajme të rreme) për të” dhe se “shumë njerëz i nxjerrin konkluzionet e tyre nga ajo që thotë, duke i thjeshtësuar gjërat”!

 

“Për të ilustruar” pohimin e prodhimit të lajmeve të rrejshme për të, ai përmend si shembull fotografinë që kishte bërë para përmendores së Car Llazarit serb në Gazimestan të Kosovës. Në dallim nga deklarata e parë, ku u përpoq të arsyetonte se gjoja në këtë foto është “tallur me simbolin e nacionalizmit serb”, në emisionin “Provokacija” ai deklaroi se “këtë veprim e ka bërë për të treguar se çfarë bëjnë serbët kur shkojnë aty”!

 

Arsyetimi i parë, se gjoja është “tallur me simbolin e nacionalizmit serb”, duke ngritur tre gishtat, nuk është asgjë tjetër, pos tallje me opinionin publik shqiptar. Para se të bënte këtë foto, Olsi Yazikxhi kishte deklaruar për mediet serbe, se “Parajsa jugosllave është shkatërruar për shkak të komplotit të perëndimorëve, që janë kundër myslimanëve dhe kundër serbëve”. Çdo historian që ka dashur të dijë të vërtetën, ka pasur mundësi të bindet se “Parajsa jugosllave”, që propagandonin serbët dhe shërbëtorët e tyre, ishte shndërruar në ferr për shqiptarët myslimanë, katolikë dhe ortodoksë. Me dhjetëra-mijëra shqiptarë janë vrarë, torturuar, burgosur dhe dënuar në “Parajsën jugosllave”. Qindra-mijëra të tjerë janë dëbuar nga “Parajsa jugosllave” dhe janë detyruar të shpërngulen në Turqi, me qëllim të realizimit të politikës serbe dhe maqedonase të gjenocidit kundër shqiptarëve dhe të spastrimit etnik të territoreve tona.

 

Nuk mund të ketë tallje më të madhe për shqiptarët, se ardhja në Kosovë e këtij “shkencëtari” dhe publikimi i fotove me tre gishtat, që ishte shndërruar në simbol të fondamentalizimit ortodoks serb gjatë krimeve që kishin kryer ndaj shqiptarëve, boshnjakëve dhe kroatëve.

 

Olsi Yazikxhi pretendon se të tjerët “i thjeshtojnë mendimet e tij dhe nxjerrin konkluzione personale nga fjalët e tij”. Në dy shkrimet e mia e kam cituar besnikërisht çdo fjalë të tij që ka prononcuar për mediet serbe dhe maqedonase. Ai këmbëngul se gjoja “para ardhjes së Perandorisë Osmane në këtë pjesë të Ballkanit, shqiptarët nuk kanë ekzistuar”. Gjatë intervistës së transmetuar më 24 prill 2018 për këtë emision televiziv më antishqiptar në Maqedoni, ai deklaroi se gjoja, “para ardhjes së turqve në Ballkan, shumica e popullsisë në Kosovë dhe në Maqedoni ka qenë serbe ortodokse. Gjithashtu edhe në Shqipëri, ku edhe sot mund të gjeni shumë toponime sllave. Por çfarë ka ndodhur? Me ardhjen e turqve dhe islamit në Ballkan kemi procesin e islamizmit dhe shqiptarizimit”.

 

Për të qenë paradoksal deri në fund, ai ndryshoi tezën brenda disa sekondash dhe erdhi te “fakti” se në Kosovë paska pasur shqiptarë, por kanë qenë minoritet.

 

Në kontekst që lidhet me gjoja shqiptarizimin e Kosovës, Olsi Yazikxhi nxjerr një mendim që përbën një paradoks të llojit të vet: “Pas Eksodit të Madh serb, kemi dyndjen e turqve dhe shqiptarëve drejtë Kosovës, dhe shqiptarizuan fiset e tjera që jetonin në Kosovë, që ishin sllavë. Edhe sot e kësaj dite po të shkosh në Kosovë, do të gjesh shumë njerëz, që kanë frikë të thonë në kamera, që janë me origjinë çerkeze, boshnjake, serbe, torbeshe, maqedonase, vllahe, por nga që janë myslimanë, shqiptarizohen, sepse janë nën presionin e shumicës”!

 

Turqit që erdhën të luftojnë deri në këtë pjesë të Ballkanit, nuk e “turqizuan” Kosovën, por e “shqiptarizuan”!!! I shqiptarizuan fiset sllave, edhe pse shqiptarët nuk ekzistonin!!! Vetëm truri “i trajnuar për historian” i “shkencëtarit” Olsi Yazikxhi mund të prodhojë teza të tilla!

 

Kur ai përhap tezën serbe, që pretendon se shqiptarët janë rezultat i asimilimit dhe islamizimit të fiseve të ndryshme, kryesisht serbe, atëherë na bëhet e qartë pse Olsi Yazikxhi i deklaroi Mustafa Nanos se fotografinë te përmendorja e Car Llazarit serb e ka bërë “për të treguar se çfarë bëjnë serbët kur shkojnë aty”. Çdokush e shpreh atë që ndien!

 

Në shkrimin tim të titulluar “Mohimi i gjuhës, i kulturës, i historisë dhe i figurave kombëtare shqiptare në shërbim të propagandës serbe”, citova një numër autorësh serbë dhe maqedonas, të cilët, gjatë një shekulli të tërë, nxorën në tregun e tyre të brendshëm dhe atë ndërkombëtar pretendimet “shkencore”, se gjoja “në Kosovë nuk ka pasur shqiptarë para ardhjes së Perandorisë Osmane”, se kinse “shqiptarët janë serbë të islamizuar, të cilët, me ndihmën e Perandorisë Osmane, kanë pushtuar territoret serbe”, se gjoja “shqiptarët nuk kanë historinë e tyre dhe as personalitete historike”, se gjoja “shqiptarët vjedhin historinë serbe dhe maqedonase”, se gjoja “shqiptarët vjedhin figurat e shquara të popujve të tjerë”, se gjoja “Skënderbeu nuk është Hero Kombëtar shqiptar, por trim serb”, se gjoja “Nënë Tereza nuk është shqiptare, por vllahe” e kështu me radhë. Në ligjëratat e tij, Olsi Yazikxhi nuk sjell asgjë të re, që do ta dallonte nga propaganda serbe. Nëse ai pretendon se është “Doktor i shkencave” për këtë periudhë historike, atëherë del qartë që ky person ka bërë një plagjiaturë nga arsenali antishqiptar i propagandës serbe.

Për këtë arsye, nuk është i qëndrueshëm pohimi se gjoja “kjo tezë e tij ka acaruar shumë kosovarë”, në mesin e të cilëve aludon edhe për “politikanin nga Zvicra, që e paska sulmuar para disa ditësh në një gazetë kosovare”, sepse Olsi Yazikxhi nuk ka teza të veta, por është shndërruar në zëdhënës në gjuhën shqipe të tezave “të gatuara në kuzhinat” e Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Serbisë dhe Akademisësë Shkencave dhe të Arteve të Maqedonisë.

 

Në vërejtjen që i bëri Mustafa Nano, se Olsi Yazikxhi ka pasur qejf që t’u pëlqejë serbëve dhe maqedonasve në intervistat që ka dhënë për ta, ai përgjigjet se “më shumë ka pasur qejf të provokojë këta Mahmutët, Hysenët, Abdullahët, Abdylhamitët e Shkupit dhe Gostivarit”. Dhe Olsi shkrihet nga qejfi kur Mustafa Nano i thotë se përmes këtyre deklaratave “ka shokuar edhe maqedonasit”.

 

Duke e konsideruar komunikimin publik përmes provokimit të kombëtarëve si reklamë, Olsi Yazikxhi deklaroi në emisionin “Provokacija”, se nga rezultatet e kërkimeve të tij antropologjike në Maqedoni, i ka rezultuar se “shumica e nacionalistëve të Maqedonisë që kanë mbiemra Mahmuti, Mustafai, Osmani, Abdylhamiti, Gadafi, Sadami flasin turqisht nëpër shtëpitë e tyre (…).Përpara shtatëdhjetë vjetësh qytetaria e vjetër fliste turqisht në Prizren, Prishtinë, Suharekë. Në Tetovë turqisht, në Gostivar turqisht, në Resnje turqisht, sepse në kohën e Perandorisë Osmane Lingua franca e kohës ishte turqishtja, dhe për këtë ndodhi një shkrirje mes kulturës superiore turke, e administratës, dhe etnive që vinin nga fshatrat”.

 

Një pohim i tillë është në përputhje të plotë me atë që ka deklaruar në emisionin antishqiptar “Vo Centar”. Në emisionin e antishqiptarit të njohur, Vasko Eftovit, Olsi Yazikxhi deklaron kështu: “Shihni, ka diçka shumë të rëndësishme. Shqiptarët nga Maqedonia dallojnë shumë nga shqiptarët e Kosova dhe nga shqiptarët e Shqipërisë. Shumica prej tyre, dhe sidomos ata të qyteteve të mëdha, si Tetova, Shkupi, Gostivari, Kërçova, në shtëpi flasin turqisht. Shumica prej tyre kanë prejardhje turke, torbeshësh ose boshnjakësh. Një pohim i tillë është në përputhje të plotë me atë që ka deklaruar në emisionin antishqiptar “Vo Centar”. Në emisionin e antishqiptarit të njohur, Vasko Eftovit, Olsi Yazikxhi deklaron kështu: “Shihni, ka diçka shumë të rëndësishme. Shqiptarët nga Maqedonia dallojnë shumë nga shqiptarët e Kosova dhe nga shqiptarët e Shqipërisë. Shumica prej tyre, dhe sidomos ata të qyteteve të mëdha, si Tetova, Shkupi, Gostivari, Kërçova, në shtëpi flasin turqisht. Shumica prej tyre kanë prejardhje turke, torbeshësh ose boshnjakësh. Ideologjia e Arbër Xhaferit ishte konvertimi i tyre në shqiptarë, për shkak se nëna e tij në shtëpi fliste turqisht! Nën ndikimin e Opus Deit dhe Vatikanit, ideologjia e Arbër Xhaferit është të bëhet deislamizimi i shqiptarëve dhe në aspektin kulturor të bëhen katolikë dhe një ditë këta njerëz nga Maqedonia të bashkohen me Shqipërinë e Madhe. Strategjia e shqiptarëve nuk është që menjëherë të konvertohen në katolikë, por fillimisht të bëhen katolikë në aspektin kulturor dhe pastaj do të vijë konvertimi”.

 

Erdhi Perandoria Osmane dhe “i shqiptarizoi çerkezët, boshnjakët, serbët, torbeshët, maqedonasit, vllehtë!!! Çohet Vatikani dhe Opus Dei, përmes Arbër Xhaferit, nëna e të cilit na paskësh folur turqisht, dhe dëshiron t’i shqiptarizojë turqit!!! Këtë çorbë derrash vetëm Olsi Yazikxhi mund ta hajë.

 

Të gjithë ata që e njohin mirë historinë e territoreve shqiptare që mbetën jashtë “Shqipërisë londineze”, e dinë fare mirë se sllavët kanë zbatuar politikën e sllavizimit dhe turqizimit të shqiptarëve. Kur bëhet fjalë për një numër të atyre, që deklarohen si turq në Kosovë dhe Maqedoni, është fakt se struktura sintaksore shqipe, e mishëruar thellë në ndërgjegjen kolektive dhe e trashëguar ndër shekuj, është bërë pengesë që të flasin gjuhën turke pa gabime. Madje, në vend të shprehjes “”, e dinë fare mirë se sllavët kanë zbatuar politikën e sllavizimit dhe turqizimit të shqiptarëve. Kur bëhet fjalë për një numër të atyre, që deklarohen si turq në Kosovë dhe Maqedoni, është fakt se struktura sintaksore shqipe, e mishëruar thellë në ndërgjegjen kolektive dhe e trashëguar ndër shekuj, është bërë pengesë që të flasin gjuhën turke pa gabime. Madje, në vend të shprehjes “Yazik Olsun”, që në gjuhën shqipe ka kuptimin “TURP TË KESH”, një numër prej tyre e kanë bastarduar këtë shprehje dhe në vend të saj përdorin ”, një numër prej tyre e kanë bastarduar këtë shprehje dhe në vend të saj përdorin Yazikxhi Ols(un)(un)i. Shprehje e bastarduar për emër kopilësh.

 

“Mbiemri im “Mahmuti”, që unë nuk e fsheh, kjo dëshmon për procesin e islamizimit të shqiptarëve. Megjithatë, emri im “Bardhyl” nxjerr në shesh identitetin tim të vazhdimësisë iliro-shqiptare në këto troje.

 

Në fund, Në fund, Yazikxhi Ols(un)(un)i deklaron se është shqiptar, dhe se rrjedh nga një familje që ka asimiluar serbë, maqedonas, vlleh etj. Madje, si familje paskësh dhënë kontribut gjatë periudhës së mbretërisë së Ahmet Zogut! Për pak sa nuk e shpalli veten “princ”!

 

Atij që provokimet kundër “kombëtarëve” i sheh në funksion të REKLAMËS personale, dhe dëshiron “të kruhet me shqiptarët e Maqedonisë”, i them të ketë kujdes që mos ta shpallë veten “princ”, se dikush mund t’ua dërgojë, atij dhe atyre që mendojnë si ai, një SELAM me këngën që UNIKKATILI ia kushtoi “Princit”!

Bardhyl Mahmuti