“Përgjegjësia e intelektualëve është që të tregojnë të vërtetën dhe ti demaskojnë gënjeshtrat.”
Chomsky pohon se ata me dituri dhe influencë e kanë për detyrë që të sfidojnë gënjeshtrat dhe të mbështesin të vërtetën.
Intelektualët duhet të vënë në dyshim autoritetin, të zbulojnë të vërtetat e fshehura dhe të veprojnë si mbrojtës të ndershmërisë dhe jo si shërbëtorë të pushtetit.
E huazuar dhe shqipëruar nga Facebook
IA sjell Zotin më afër!
Edhe Islami demaskon gënjeshtarët, manipulatorët që keqpërdorin emrin e Zotit.
A ka ndonjë ajet kuranor që kërkon nga intelektualët të tregojnë të vërtetën dhe mbështesin të drejtën?
Kurani i jep një rëndësi të madhe drejtësisë, të vërtetës dhe përgjegjësisë intelektuale. Një ajet i rëndësishëm në këtë drejtim është nga Surja El-Bekare (2:42), ku thuhet:
“Dhe mos e përzieni të vërtetën me të kotën, as mos e fshihni të vërtetën duke e ditur.”
Ky ajet i urdhëron besimtarët, përfshirë intelektualët, të mos e fshehin të vërtetën dhe të përmbahen nga shtrembërimi i saj. Ai nxjerr në pah detyrën morale dhe shpirtërore për të mbështetur atë që është e drejtë dhe për të qenë i sinqertë në përpjekjen për të vërtetën.
Në Kur’anin famëlartë, ka shumë ajete që i nxisin intelektualët dhe besimtarët të flasin të vërtetën dhe të mbështesin drejtësinë. Një ajet i tillë është nga Surja En-Nisa, ajeti 135:
“O besimtarë! Qëndroni fort për drejtësinë, dëshmoni për Allahun, qoftë kundër vetvetes tuaj, prindërve tuaj apo të afërmve. Nëse dikush është i pasur ose i varfër, Allahu është më afër të dyjave. Mos ndiqni dëshirat e vetes, që të mos jini të padrejtë. Dhe nëse ktheheni ose shmangeni, atëherë me të vërtetë, Allahu është i gjithëdijshëm për atë që bëni.”
Ky ajet i fton besimtarët veçanërisht ata që kanë njohuri dhe urtësi, të jenë të drejtë dhe të mos hezitojnë të mbështesin të drejtën edhe nëse kjo mund të jetë e vështirë, të jenë të paanshëm dhe të drejtë në dëshmitë dhe veprimet e tyre, pavarësisht nga interesat personale apo lidhjet familjare.
Gjithashtu, thekson rëndësinë e drejtësisë dhe të treguarit të së vërtetës, si një detyrë ndaj Allahut.
Po çka ndodh nëse nuk e bën?
Nëse dikush nuk ndjek udhëzimet e Kuranit për të treguar të vërtetën dhe për të mbështetur të drejtën, kjo mund të çojë në pasoja shpirtërore dhe morale, sipas mësimeve islame. Kjo përfshin:
- Ndikimi mbi vetë shpirtin: Në Kuran përmendet se fshehja e së vërtetës apo padrejtësia mund të dëmtojë shpirtin dhe marrëdhënien e njeriut me Allahun. Për shembull, në Suren El-Bekare (2:159), Allahu thotë:
“Ata që fshehin argumentet dhe udhëzimin që Ne kemi shpallur… Allahu do t’i mallkojë ata dhe do t’i mallkojnë edhe ata që mallkojnë.”
Kjo tregon se fshehja e së vërtetës mund të jetë një mëkat i rëndë.
- Pasojat shoqërore: Padrejtësia dhe mungesa e sinqeritetit mund të shkaktojnë prishjen e rendit shoqëror dhe të drejtësisë. Nëse intelektualët ose personat me njohuri fshehin të vërtetën, shoqëria mund të mbetet në errësirë dhe padrejtësia mund të triumfojë.
- Ndikimi në Ditën e Gjykimit: Sipas Kuranit, njerëzit do të mbajnë përgjegjësi për veprimet e tyre në Ditën e Gjykimit. Në Suren Hud (11:18) përmendet:
“Dhe kush është më i padrejtë se ai që shpif një gënjeshtër ndaj Allahut? Ata do të paraqiten para Zotit të tyre, dhe dëshmitarët do të thonë: ‘Këta janë ata që kanë gënjyer kundër Zotit të tyre.’ Mallkimi i Allahut të jetë mbi të padrejtët.”
Pra, sipas mësimeve islame, fshehja e së vërtetës apo padrejtësia nuk sjell vetëm pasoja në këtë botë, por edhe në botën tjetër.
Po nëse për përfitime përkrah të padrejtën?
Përkrahja e padrejtësisë për përfitime personale është konsideruar një veprim i dënueshëm në Islam dhe bart pasoja të rënda morale, shpirtërore dhe shpesh shoqërore. Kurani thekson disa herë rrezikun e ndjekjes së interesave vetjake duke mbështetur të padrejtën.
Një ajet në Suren El-Bekare (2:188) thotë:
“Mos i shfrytëzoni pasuritë tuaja mes veti për të bërë padrejtësi dhe mos i jepni gjyqtarëve dhurata për të përvetësuar padrejtësisht një pjesë nga pasuria e të tjerëve, duke e ditur mirë këtë.”
Ky ajet qorton qartë çdo akt ku përfitimi personal arrihet në kurriz të së drejtës dhe drejtësisë. Të mbështesësh të padrejtën për përfitim jo vetëm që dëmton të tjerët, por shpesh ndikon keq edhe tek vetë individi, si dhe në shoqëri.
Gjithashtu, në Suren Hud (11:113), thuhet:
“Dhe mos anoni ndaj atyre që bëjnë padrejtësi, përndryshe zjarri do t’ju përfshijë, dhe ju nuk do të keni ndihmës përveç Allahut, e as nuk do të ndihmoheni.”
Kjo nënkupton se çdo formë e mbështetjes apo aleancës me padrejtësinë, qoftë edhe për përfitime materiale, çon në pasoja të rënda shpirtërore dhe ndëshkim hyjnor.
Nga ana tjetër, është edhe një çështje morale dhe karakteri: kur individi përfiton duke mbështetur padrejtësinë, humbet integritetin dhe lidhjen me parimet e drejta. Shpesh, këto përfitime janë të përkohshme dhe shoqërohen me pendim në këtë botë ose ndëshkim në botën tjetër.
Po ata që keqpërdorin fenë, emrin e zotit për përfitime personale?
Në Islam, keqpërdorimi i fesë dhe i emrit të Allahut për përfitime personale është një mëkat shumë i rëndë dhe dënohet si një formë hipokrizie dhe padrejtësie. Ky veprim i rrezikshëm minon parimet themelore të fesë dhe devotshmërisë, duke sjellë pasoja shpirtërore dhe sociale të mëdha.
Kurani e përmend në mënyrë të drejtpërdrejtë këtë çështje. Në Suren El-Bekare (2:79), Allahu thotë:
“Mjerë ata që shkruajnë librin me duart e tyre e pastaj thonë: ‘Kjo është nga Allahu’, për të përfituar diçka të pavlefshme prej tij. Mjerë ata për atë që kanë shkruar me duart e tyre dhe mjerë ata për atë që kanë fituar!”
Ky ajet dënon ata që përdorin emrin e Allahut për manipulim dhe përfitime. Gjithashtu, hadithet e Profetit Muhamed (paqja qoftë mbi të) paralajmërojnë për rrezikun e hipokrizisë. Një nga shenjat e hipokritit është:
“Kur flet, gënjen; kur premton, e thyen premtimin; dhe kur i besohet diçka, e tradhton.” (Sahih al-Bukhari dhe Sahih Muslim)
Keqpërdorimi i fesë për përfitim material apo shoqërore tregon mungesë të sinqeritetit dhe të devotshmërisë. Pasojat e kësaj janë të dyfishta:
- Pasoja shpirtërore dhe morale: Një akt i tillë mund të prishë lidhjen me Allahun dhe të shënojë individin si të padrejtë në botën tjetër.
- Pasoja shoqërore: Një person që keqpërdor fenë mund të humbasë besimin e njerëzve dhe të shkaktojë përçarje brenda komunitetit.
Keqpërdorimi i fesë jo vetëm që çon në devijimin personal, por mund të dëmtojë rëndësisht edhe të tjerët, duke dobësuar besimin dhe harmoninë fetare.