Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Uh! Evropë, ti kurva e motit – janë gjyshërit e juaj që e copëtuan dhe viktimizuan Shqipërinë tonë, për të afruar Serbinë dhe larguar nga vetvetja Rusinë. E tani, ju nipërit e të mallkuarve, si “demokratë” dhe “luftëtarë për të drejtat e njeriut” që qenkeni, nuk i përmirësoni por vazhdoni mëkatet e tyre. Diskriminoni, ofendoni dhe nënçmoni gjithçka shqiptare, na trajtoni si qytetarë të dorës së dytë, dhe kur na nënçmoni dhe ofendoni thoni “kjo është liria e shprehjes,” dhe kur ne e ngremë zërin e mbrojtjes thoni se ajo ishte “gjuha e urrejtjes”.Këto janë porosi të hipokrizisë, këto janë standardet e dyfishta, kjo është një përpjekje e përhershme e tyre për robërimin e mëtejshëm tonin. Për ne një standard, për pushtuesit sllavo-ortodoks dhe grek një standard tjetër. Racizmi i tyre i fundit nëpërmjet vendimit skandaloz të UEFA-s kinse shqiptarët ishin fajtorë për terrorizmin serb duhet të na bashkon.

***

Albanophobia:

Tregon armiqësinë shekullore apo urrejtjen patetike të fqinjëve sllavo-ortodoks ndaj Shqiptarëve dhe Shqipërisë; paragjykimet, diskriminimin dhe keqtrajtimin, veçanërisht ndaj shqiptarëve të okupuar. Ajo ka formën e racizmit të egër dhe fashizmit; është e lidhur me besimin se shqiptarët janë një lloj race më e ulët, inferiore. Ndjenjat antishqiptare te serbët dhe “maqedonët” janë reflektuar edhe në përdorimin e emrit “Shiptari” (në vend të “Albanci”), e cila konsiderohet ofenduese për shkak të konotacioneve negative në gjuhët e tyre.

Albanophobia në Serbi filloi të ritet në fillim të shekullit 20 dhe është e lidhur ngushtë me qëllimet e politikës së jashtme të Mbretërisë Serbe që përmes territorit shqiptar (Porti i Durrësit) të dal në detin Adriatik.

Për këtë qëllim, shtypi serb kishte përhapur dezorientime për shqiptarët, si “të egër” të paaftë për jetë shtetërore të pavarur. Edhe shumë shkencëtarë serbë përpara krijimit të Shqipërie së pavarur në 1912, u përpoqën për të treguar paaftësinë e shqiptarëve për të krijuar shtetin e tyre, duke argumentuar se “fiset” shqiptare nuk kanë nevojë për shtet dhe as aftësinë për të ruajtur popullin e tyre dhe për këtë arsye ata kanë nevojë për tutor (mbikëqyrës). Konsideronin se vetëm ndikimet kolonialiste, apo me përfshirjen e shqiptarëve dhe të territoreve të tyre në shtetin serb, do të mundësoheshe trajnimi i tyre për jetën e civilizuar. Gjatë Luftërave Ballkanike, shtypi racist në Serbi me muaj dhe vite përhapi mendime të shtrembëruara ndaj popullit shqiptar, duke nxitur te serbët urrejtjen kundër “Arnautëve të egër”, duke fshehur barbarizmat që ushtria serbe ka kryer kundër tyre…

Pas trazirave në Kosovë në vitin 1981, Serbia filloi një propagandë të organizuar gjoja të gjenocidit ndaj serbëve në Kosovë (Raportet e përdhunimit masiv të femrave serbe, emigrimit serb nga Kosova etj). Fashistët serb, largimin e vullnetshëm të serbëve nga Kosova e shfaqën si rezultat i presionit dhe si konfirmimin e padrejtësive të mëdha që kinse shqiptarët kryejnë ndaj tyre. Në mes të viteve 1980, gjuha e urrejtjes në 35t serbe fokusohet mbi shqiptarët. S’bashku me emrin shqiptar përdorin fjalët plotësuese: “gjenocid”, “shtypja”, “banditizmi”, “përdhunim”, kështu që përmendjes së shqiptarëve në fjalimin privat i jepej një konotacion negativ.

Në vitin 1986 u bë publikimi i Memorandumit të Akademisë Serbe të Arteve dhe Shkencave, e cila demonstratat e shqiptarëve në Kosovë të vitit 1981 i quajtën “agresioni neo fashist” dhe thekson se mbi popullatën serbe në Kosovë zhvillohet gjenocidi “fizik, politik, juridik dhe kulturor.”

Që nga viti 1990, në sajë të propagandës së regjimit të Millosheviqit, shqiptarët bëhen “armiq” të serbëve. Intelektualët serb shkruanin kryesisht kinse “tiparet” dominuese te shqiptarët janë “primitivizmi” dhe “grabitjet-vjedhjet”.

Numri më i madh i 35ve të shkruara dhe elektronike në Serbi vazhdon në mënyrë të njëpasnjëshme përhapjen e gjuhës së urrejtës ndaj shqiptarëve. Me kohën, urrejtja e tyre nuk zvogëlohet por shtohet. Dhe, kjo egërsi është ngritur mbi gjuhën e urrejtës e cila është në rritje edhe te organizatat e shumta neo-fashiste dhe grupe tifozësh.

Urrejtja barbare ndaj shqiptarëve (me miratimin e qeverisë) shprehet publikisht në tubimet e organizatave të shumta pro-fashiste në formën e sloganeve: “Vritini, i masakroni që Shqiptari të mos ekzistoj”, “Serbia për Serbët, sëpata për Shqiptarët” etj. Këto kërcënime dhe nxitje për terrorizëm dëgjohen edhe në stadiumet e futbollit, nga të gjithë tifozët, psh Beograd 14-10-2014. Futbollistët e Kombëtares rastësisht i shpëtuan vdekjes në atë natën e tmerrit…

***

Shteti Shqiptar duhet të raporton në OKB për ushtrimin e dhunës, nxitje për terrorizëm dhe kërcënimet e Serbisë zyrtare ndaj jetës së shqiptarëve, ashtu që të ngrihet akuza për veprën penale:

Kërkesë (nxitje), rekrutimi dhe trajnimi për terrorizëm
a) Inkurajimin publikisht për të zbatuar një vepër penale
b) Rekrutimin e dikujt për të kryer një krim

***

Serbët, urrejtjen e tyre ndaj nesh e kanë bërë si pjesë qendrore se kush janë ata, të identitetit të tyre kombëtar.

Urrejtja është një forcë e fuqishme në shumë kontekste, gjithashtu kur është fjala për të formuar dhe për të ruajtur identitetet individuale dhe kolektive. Jo më pak, mundet që përveç identiteteve etnike edhe identitetet fetare të kalojnë në urrejtje.

Nga njëra anë, të urrehen veprat e këqija mund të jetë shembullore, veçanërisht në qoftë se ne mundemi ta duam keqbërësin pavarësisht nga veprat e tij të liga. Nga ana tjetër, urrejtja serbe është drejtuar shpesh drejt qenieve të pafajshme njerëzore. Në kohët e fundit kemi parë sërish se si shqiptarët kanë qenë objekt i urrejtjes, sepse ata në sytë e urrejtësve përfaqësojnë ose edhe personifikojnë vlerat e urrejtjes – apo mëkatin.

Duket qartë se urrejtja e tyre ndaj nesh është qëllimi i orientuar. Kjo nuk është një ndjenjë spontane, por një pasion, një gjendje shpirtërore e çoroditur drejtuar kundër një “objekti”. Ky “objekt” mund të jetë një person, një grup, një institucion apo diçka tjetër, por për serbët, “objekti” i urrejtjes patetike janë të gjithë shqiptarët, gjithçka shqiptare.

***

Urrejtja si e tillë është një vlerësim, një vlerësim i mjedisit dhe e të drejtës dhe të gabuarës. Edhe pse urrejtja është një “ndjenjë” e fortë, ose gjendje shpirtërore, ajo nuk është e paarsyeshme. Në shumë mënyra kjo është e kundërta. Gjendjet tona shpirtërore dhe pasionet janë të përfshira në Toolbox-in e “instrumenteve” që ne kemi për të vlerësuar apo gjykuar rrethinën tonë. Prandaj urrejtja – dhe veçanërisht atë që ne urrejmë – përbëjnë se kush jemi. Ajo na ndihmon për të na dhënë identitetin.

Identiteti është edhe për barazi dhe respekt, sidomos me kalimin e kohës. Ne jemi identik me veten, pjesërisht për shkak se kemi memorie dhe kujtime, dhe për shkak se ne mendojmë për të ardhmen. Por identiteti është gjithashtu në lidhje me dallimin, se ne jemi të ndryshëm nga të tjerët. Identiteti mund të kuptohet si një proces i vazhdueshëm në krijim, por një ndryshim që ende ruan dhe mban lidhje me të kaluarën dhe të ardhmen. Identiteti është diçka që ne e zhvillojmë, individualisht dhe kolektivisht, dhe gjithashtu atribuohet edhe nga të tjerët. Identiteti krijohet dhe ndryshohet me anë të shoqërizimit dhe ndikimit kulturor. Prandaj, edhe feja është një element i rëndësishëm në zhvillimin e identitetit të shumë njerëzve.

Që të mos e humbim identitetin pellazg/ilir/shqiptar duhet të zbehim ndjenjat fetare dhe forcojmë ato kombëtare; për të mos u përçarë sepse në shumë fe jemi të ndarë.

***

Pushtuesit e tokave arbërore që theksojnë urrejtjen kundër “tjetrit” urrejtjen e bëjnë një element kyç të identitetit individual dhe grupor.

Nëpërmjet vëzhgimit të qëndrimeve të urryera, të vrasjeve të tmerrshme dhe shprehjeve groteske, këta egërsira të çmendura padyshim do të ballafaqohen me një kurs mbi-urrejtjeje, urrejtje ndaj padrejtësisë praktike dhe të keqes. Një situatë e tillë urrejtjeje të ndërsjellë është një garanci për konflikt.

***

Urrejtja mund të drejtohet kundër padrejtësive dhe së keqes. Kjo është një urrejtje e ligjshme dhe një vlerësim i duhur etik kundër fëlliqësive moralisht të dënueshme. Ndërkaq, urrejtja kundër njerëzve të “tjerë”, dinjitetit të tyre njerëzor dhe të drejtave themelore, është e tmerrshme.

Unë veprojë si një mjek i cili nuk do të gënjejë pacientin. Doktrina ushtarake konfirmon se asnjë kapitullim nuk ishte vullneti i të mundurit. Pasi identiteti i dikujt është themeluar dhe mirëmbahet mbi bazën e urrejtjes ndaj kombeve apo feve të tjera, siç e kemi parë gjatë gjithë historisë, është e nevojshme për ta luftuar urrejtjen e tillë dhe identitete të tilla. Ndonjëherë me kundër-urrejtje kundër ideve dhe forcës kundër urrejtësve.

Nga XHAVIT BISLIMIKonstantinopoli (Stambolli) dhe një pjesë e mirë e Turqisë (kryesisht evropiane…) ishte banuar në vijimësi nga Pellazgët-ilirët-arbërit-shqiptarët. Themelues i qytetit Konstantinopol (Stamboll) ishte vet Perandori Konstantin, i cili ishte ilir, i lindur në Nish, në vitin 274 të erës sonë. Edhe pas ardhjes së turqve-osmanllinjve në Turqinë e sotme, popullsia ilire-shqiptare kishte ruajtur në masë të madhe identitetin e saj gjuhësor e kulturor. Por, sic dihet, një numër i madh i shqiptarëve, që edhe sot jetojnë në Turqi, janë me prejardhje nga Iliria-Shqipëria dhe janë vendosur aty kryesisht gjatë shek XX. Këta shqiptarë janë shpërngulur nga tokat e tyre në Iliri-Shqipëri dhe janë degdisur në Anadoll me marrëveshjet famëkqia midis mbretërisë serbo-kroato-sllovene dhe Turqisë republikane! Ato marrëveshje antishqiptare, të kakrakterit fashist, janë zbatuar edhe pas Lufts së Dytë Botërore nga Jugo-Serbia e Tito-Rankovicit dhe nga Turqia moderne e themeluar nga shqiptari, Mustafa Kemali-Ataturku!! Pra, nuk është e rastit që edhe Turqia moderne u themelua nga një stërnip i Perandorit Konstantin, nga Mustafa Kemali-Ataturku, bir i një babai dhe i një nëne shqiptare. Angazhimi dhe përpjekjet e Serbisë për realizimin e planeve fashiste për shfarosjen e shqiptarëve kishin shpopulluar fshatra, qytete dhe krahina të tëra, të cilat po sllavizoheshin…! Tragjeditë që përjetuan shqiptarët e shpërngulur me dhunë e terror shtetëror janë të njohura. Këto tragjedi janë dokumentuar nga historianë dhe studjuesë shqiptarë e të huaj në botime e libra të shumtë.

I dhimbshëm ishte edhe “ndryshimi” i identitetit të tyre kombëtar (me letra, dokumente…), duke i “shndërruar” shqiptarët në turqelinj….!! Histori e njohur… Por, është interesant se një pjesë e mirë e shqiptarëve i qëndruan dhe po u qëndrojnë edhe sot politikave dhe trysnive të llojllojshme të shtetit turk për asimilimin e tyre. Sot, edhe sipas të dhënave turke, llogaritet se në Turqi janë rreth 17 milionë shqiptarë. Një pjesë e tyre e kanë humbur edhe gjuhën, por e ndjejnë veten me prejardhje shqiptare… Kjo popullsi milionshe shqiptare edhe sot e kësaj dite nuk gëzon asnjë të drejtë kombëtare, gjuhësore apo kulturore në shtetin turk…!! Për arsyet që dihen (kryesisht pozita dhe rrethanat e rënda të Shqipërisë dhe të shqiptarëve të pushtuar në Iliri-Ballkan…), shteti shqiptar dhe shqiptarët e Ilirisë nuk patën forcën e nevojshme për ta ngritur këtë cështje deri më sot…!!

HISTORI INTERESANTE

Shumë shqiptarë të shpërngulur në Turqi, pas clirimit të Kosovës, po vijnë ta vizitojnë vendin e etërve dhe gjyshërve të tyre. Para një kohe paskan ardhur dy shqiptarë (vëllezër…) me prejardhje nga Prizreni në vizitë, sepse këtë e kishin porosi (amanet) nga gjyshi dhe i ati i tyre… Sapo kishin mbrritur në Prizren kishin pyetur për lagjen ku banonte farefisi i gjyshit. Shkojnë në njërën prej familjeve të farefisit dhe u tregojnë se kush ishin dhe nga vinin. Shumë shpejt ishte mbledhur farefisi dhe nisin e llafosin… Dy vëllezërit e flisnin shqipen rrjedhshëm dhe po mburreshin se kishin ruajtur identitetin e tyre kombëtar shqiptar… Mirëpo, për habinë e tyre, këta njerëz, të cilët gjyshi i këtyre shqiptarëve nga Turqia i kishte lënë shqiptarë kur ishte detyruar të shpërngulej nga atdheu i tij, tashmë ishin « turqizuar » dhe po thonin me mburrje: « ne jemi turq”…!! Madje, edhe nisën t’i “akuzonin” kushërinjt nga Turqia për krenarinë e tyre shqiptare…!! Kjo i kishte hidhëruar dhe lënduar pa masë shqiptarët nga Turqia. Megjithatë, ata kishin pyetur për lidhjet farefisnore në vendbanime dhe qytete tjera. Pasi kishin marrë vesh se ku i kishin dajallarët, hallat, tezet, nipat, mbesat… kishin vazhduar me vizitat e tyre në këto familje farefisnore. Pak a shumë e njëjta “histori” ishte përsëritur edhe në Mamushë, Miresh e Gjilan, ku kishin njerëzit e të atit dhe të gjyshit të tyre!! Mysafirët nga Turqia flisnin shqip dhe mburreshin se kishin mbetur shqiptarë (kishin ruajtur gjuhën, kombin, kulturën kombëtare shqiptare…), ndërsa farefisi i tyre në Mamushë, Gjilan e Miresh “mburreshin” se ishin bërë “turq”, se ishin “turqizuar”!!

KOMBËSINË TURKE NË KOSOVË E KRIJOI BEOGRADI

“Turqizimi” i shqiptarëve dhe krijimi i “kombësisë turke” në Kosovë ishte bërë sipas planeve dhe projekteve të Beogradit dhe të Lidhjes Komuniste të Jugosllavisë për qëllime shoviniste dhe fashiste ndaj shqiptarëve dhe tokave të tyre të pushtuara! Politika të njëjta u ndoqën edhe në krahinat shqiptare që ishin përfshirë në Republikën e Maqedonisë sllave (e krijuar kryesisht në tokat e pushtuara të Shqipërisë)! Krahas ndjekjes, dhunës, terrorit dhe masakrave, pushteti sllavomaqedonas kishte intensifikuar edhe trysninë për shkombëtarizimin e shqiptarëve, të cilët i detyronte të deklaroheshin « turq » (ata të besimit islam) dhe « maqedonë » (ata të besimit ortodoks) ! Me qëllim të shkombëtarizimit të shqiptarëve u hapën edhe shkolla turke e maqedone për fëmijët shqiptarë !

Ndërsa në Kosovën e atëherëshme, vendimin për krijimin e “kombësisë turke”, nën presionin dhe me kërkesën e Beogradit, e kishte marrë Këshilli Popullor Krahinor i Kosovës më 20 mars 1951, i cili ishte me shumicë serbo-malazeze. (Këshilli populluer i Krahinës Autonome të Kosovë-Metohisë, Prishtinë 1955, f. 564-565)! Ashtu sic ishin krijuar kombet artificiale « greke » dhe « maqedone » nga arvanitasit-shqiptarët, nga shqiptarët e Kosovës u krijua kombësia « turke » me një vendim politik dhe për qëllime shoviniste e fashiste, për shkombëtarizimin, shpërnguljen dhe shfarosjen e shqiptarëve! Ky VENDIM politik-fashist u “pranua” nga një numër i mirë i shqiptarëve, të cilët nuk mundën t’i rezistonin vullnetit, zullumit, terrorit dhe masakrave të shovinizmit serb dhe të ideologëve të tij, binomit, Tito-Rankovic, për zhbërjen-shfarosjen e shqiptarëve të pushtuar nga Jugoserbia…!!

Të shohim pak cfarë dëshmojnë shifrat-statistikat e kohës… Në vitin 1948, në Kosovë ishin 1315 banorë të deklaruar turq, ndërsa në vitin 1953 (pas VENDIMIT fashist…) ishin 34 583 banorë që u deklaruan turq !! Rritja artificiale e kësaj « kombësie turke », në dëm të shqiptarëve, ishte galopante edhe në Republikën e Maqedonisë. Në vitin 1948 në Maqedoni ishin 95.940 banorë turq (numër i fryrë…), ndërsa në vitin 1953 nga zyrtarët jugosllavë u regjistruan 203.000 banorë turq !! E njëjta gjë edhe në Luginën e Preshevës. Nga 523 veta të regjistruar turq në vitin 1948 numri ishte rritur në 19.555 turq në këto komuna shqiptare në vitin 1953!! Ndërsa numri i shqiptarëve në Jugoserbi kishte mbetur pothuajse i njëjtë ! Vetëm 3.814 shqiptarë ishin më shumë nga viti 1948 në vitin 1953!! (Të dhënat janë marrë nga libri E vërteta mbi Kosovën dhe shqiptarët në Jugosllavi, Tiranë 1990) « Turqizimi » i shqiptarëve (në letra-dokumente…) vetëm gjatë pesë viteve ishte i përmasave të mëdha dhe kërcënues për qenien shqiptare në tokat e pushtuara të Shqipërisë nga Jugoserbia ! Krahas këtyre politikave fashiste shkombëtarizuese vazhdonte edhe shpërngulja e madhe me dhunë, terror e masakra të ndërmarra nga shteti jugoserb.

Shqiptarët e “turqizuar”, që edhe sot mbajnë mbiemra të pastër shqiptarë, si : Luma, Krasniqi, Bytyqi, Berisha, Kryeziu, Kastrati etj., për të përfituar nga kushtetuta e Ahtisarit dhe nga qeveria megalomane turke, po shtiren si “turq” edhe pas clirimit të Kosovës nga cizmja serbe…!! Qeveria e Kosovës (klasa e mjerë politike shqiptare…), për t’i qëndruar besnike projektit antishqiptar të një Kosove multienike-artificiale (jo shqiptare !!) dhe për të ruajtur « trashëgiminë » serbo-jugosllave me kombësitë politike, të krijuara për qëllime shoviniste e fashiste antishqiptare…, edhe në Mamushën qind për qind shqiptare krijuan një komunë “turke”…!! Prandaj, është koha që dy shtetet shqiptare, R. e Shqipërisë dhe R. e Kosovës, t’i rishikojnë marrëdhëniet me Qeverinë turke, me theks të vecanët, pozitën dhe të drejtat e miliona shqiptarëve në Republikën e Turqisë. Ka ardhur koha që shteti turk ta njoh kombësinë shqiptare në Turqi dhe t’ia garantojë të gjitha të drejtatë kombëtare, qytetare, politike dhe demokratike me Kushtetutën e Republikës. Ndërsa vëllezërit tanë të « turqizuar » në kohëra të vështira dhe dramatike të përmbahen nga ambicjet e tyre për pozita e përfitime që ua « garanton » kushtetuta e Ahtisarit dhe Qeveria turke e të (ri)bashkohen me kombin dhe gjakun e tyre… Dy qeveritë shqiptare, ajo e Tiranës dhe kjo e Prishtinës duhet të kërkojnë nga Qeveria turke që t’i denoncojë dhe dënoj traktatet për shpërnguljen-shfarosjen e shqiptarëve me mbretërinë serbo-kroato-sllovene dhe me Jugoserbinë e Tito-Rankovicit.

Diçka me ka çudiur me shume se gjithçka… Politika shqiptare ne Maqedoni ka reaguar dhe eshte friksuar me shume se kushdo per emisionin mbi Reken e eperme. Reagimet e deputeteve dhe disa njerezve prane tyre jane te dhimbshme vertete. Me shume jane friksuar ata sesa shtetaret maqedonas. Sepse ne fakt pergjegjes te vertete jane politikanet shqiptare…E kjo flet me shume se gjithçka… Kur duhet te ishin ne front per te punuar per kete komunitet u drodhen dhe u hodhen per te mbrojtur pozicionin e tyre. Zoterinj politikane raportin nuk e keni me emisionin, as me mua, por me shqiptaret qe ju kane dhene voten qe ju tu garantoni me shume te drejta, me shume punesim, me shume shkollim, me shume infrastrukture, me shume mbeshtetje, nje sherbim shendetesor me te denje , nje jete me te mire ….

Mua personalisht nuk me intereson asnje nga partite shqiptare por e ritheksoj me intereson qe keto parti te punojne ne interes te shqiptareve e jo te xhepave te tyre. Nuk me intereson rivaliteti mes flamureve sepse flamuret jane lecka ndersa shqiptaret jane frymarrje dhe shikime qe presin nga ju, jane femije qe vertisin doçkat, jane nena te pamundura, jane baballare papune, jane gjysher e gjyshe !!! Cdo dite do te punoj per ta I pelqen apo jo politikes tuaj !! (Marin MEMA)

Ambasadori amerikan Christopher Hill në librin e tij autobiografik një pjesë i’a ka kushtuar misionit të tij si ambasador në Shkup dhe sidomos ngjarjes së djegies së ambasadës amerikane në 25 marsin e 1999.Ja se si e përshkruan ngjarjen tmerruese, ambasadori Hill në librin “Jeta në linjat e betejës të diplomacisë amerikane”.

“Në ditën e sulmit dhe djegies së ambasadës më 25 mars 1999, nuk kishte pasur paraprakisht asnjë shenjë se po përgaditeshin protesta, përveç se një grupi të vogël të studentëve që këndonin këngën Give Peace a Chance para ambasadës dhe se ata nuk më njohën mua si ambasador derisa po parakaloja përskaj tyre në shëtitjen time të mëngjesit. Ndërkohë Shkupi ishte i mbushur nga makinat jeep të portokallta të misionit të OSBE, të cilat ishin kthyer nga Kosova dhe se ishin koncentruar rreth hotelit Aleksandar Palace në Shkup, edhe ate në afërsi të ambasadës.

Deri në orët e pasdites grupi i vogël i studentëve janë tërhequr, ndërsa ata u zëvendësuan nga një grup më i madh që nuk ishte i interesuar për të kënduar, por për të gjuajtur vezë nga rrethojat e ambasadës. Bashkë me vezët fluturonin edhe gurë. Problemi kryesor ishte se Qeveria e Maqedonisë nuk kishte siguruar prani të shtuar policore. Autobusë me demonstrues po ndalonin dhe zbarkonin përskaj hotelit “Aleksandar Palace”, dhe kur shikonin praninë e shtuar policore, ata ktheheshin prapa dhe shkonin drejt bulevardit Ilinden në drejtim të Ambasadës.

Rreth orës 17.15, dritaret filluan të thyheshin nga fuqia e gurëve, ndërsa për mungesën e pranisë së policisë, zyrtari i sigurisë Charls Stouncifer, që ishte përgjegjës për të thirrë prani të shtuar policore, rekomandoi që të përgaditen hapësirat e sigurisë në bodrumin e ambasadës, për shkak se ishte vetëm çështje kohe hyrja e demonstruesve në ambasadë.

Urdhërova të gjithë të punësuarit që të shkojnë në bodrum, duke siguruar dhe kontrolluar edhe personalisht të gjitha dhomat, për të mos harruar dik. Ka pasur rreth 42 veta, më shumë staf vendor. Deri në këtë kohë, porta hyrëse ishte rrëzuar dhe se turmat ishin në oborrin e ambasadës. Skena ishte tmerruese, demonstruesit po digjnin makinat tona. Shikoja një demonstrues, jo shumë i ri, me një maskë në kokë, se si me gurë po godiste xhamin e makinës, derisa e theu, dhe më pas ndezi një koktej molotovi dhe e hodhi në pjesën e prapme të makinës. Unë pasi pashë këtë skenë i fundit bashkë me përkthyesin Bix Aliu hyra në bunker.

Ky bunker ishte i përbërë nga disa hapësira të mbrojtura me një derë çeliku, dhe se prej aty kishim lidhje direkte me Departamentin Amerikan të Shtetit, nga ku ata po e ndiqnin situatën dhe dramën e krijuar. Ne ishim të lidhur edhe me një të punësuar të sigurisë, i cili përmes një lidhje telefonike mobile na informonte se çfarë po ndodhte jashtë, pasi që ai zyrtar ishte përzier me grupin e demonstruesve.

Ne përmes një lidhje të tretë po kërkonim intervenimin e policisë së Maqedonisë, ndërsa në lidhjen e katërt ishin bisedimet me gjeneralin Vesli Klark, i cili me kërkesë të sekretares amerikane Medlin Olbrajt kishte përgaditur një njësi prej 75 marinsave amerikan nga baza Petrovec e Shkupit, për të ndërhyrë në rastin e nevojshëm.

Hill më tej përshkruan se si të punësuarit Philip Reeker dhe Tina Kaidanov po tentonin që të mbajnë moralin e kolegëve, të cilët ishin të shqetësuar dhe me nerva. Në bodrum, përveç të punësuarve ishte edhe Klara, njëra nga vajzat e mija, por edhe gazetarja Biljana Sekulovska, gazetare e televizionit A1 me një kameraman, të cilët kishin mbërritur në ambasadë disa orë më parë për një intervistë.

Problemi kryesor dhe shqetësues në bunker ishte mungesa e ajrit dhe se çfarë mund të ndodhte nëse do të digjej tërë objekti që ishte mbi ta. Në rast të djegies së hapësirës mbi ta dhe do të ngeleshin pa ajër, ata do të mund të shfrytëzonin një tunel që i çonte drejt parkingut, pikërisht në vendin ku po digjeshin makinat e tyre ng demonstruesit.

Shqetësimi më i madh ishte rreth orës 18, kur demonstruesit kishin shkulur një shtyllë dhe se e përdornin ate për të hapur derën e përparme hyrëse e njohur si “mesjetarja’. Por 15 minuta më pas zyrtari nga jashtë ka informuar se policia ka ndërhyrë dhe se po i ndiqte demonstruesit nga oborri i ambasadës.

Unë informova gjeneralin Klark për këtë. Ai më tregoi se edhe njësiti i tij për intervenim të shpejtë, ishte afër ambasadës, dhe se kanë informacione se policia kishte hyrë. Unë i thash se jemi të gatshëm për të dal nga bunkeri.

Gjenerali Benc Kredok, përgjegjës për forcat amerikane për ndërhyrje në Kosovë, ndërmori kontrollin e sigurisë dhe urdhëroi vendosjen e telave me gjemba në hyrje dhe muret e ambasadës, derisa marinsat ishin përreth ambasadës.

Pas kësaj pyeta njërin nga marinsat se cilat janë urdhërat e tyre dhe se ai më ktheu se në rast se disa demonstrues do të ndërhyjnë, ne do ti arrestojmë dhe do tia dorëzojmë autoriteteve vendore, por në rast se ndodhë ndonjë grup më i madh, atëherë do të pasojnë të shtëna paralajmëruese në ajër, por nëse edhe kjo nuk respektohet atëherë më ktheu se “nuk do të donim që ata të bënin atë”.

Departamenti Amerikan i Shtetit vendosi që ambasada të mbetet e hapur, ashtu si ambasadat e tjera, që përballeshin me demonstrata për shkak të sulmeve ndaj Jugosllavisë. Detyra jonë ishte që të shlyhen grafitet rreth mureve të ambasadës, të ngritej flamuri i ri amerikan dhe të përcillet porosia se SHBA mbetet e pranishme në Maqedoni.

Misioni për Kosovën dhe diplomacia në Ballkan

Në këtë libër pashmangshëm një pjesë qendrore bën fjalë për angazhimet e tij për dhe rreth Kosovës, që kapin një periudhë pothuajse një dekadë.

Ambasadori Christopher Hill, aktualisht dekan i Shkollës Josef Korbel të Studimeve Ndërkombëtare në Universitetin e Denverit, ish ndërmjetësues amerikan në konferencën mbi Kosovën në Rambouillet të Francës, ka botuar një libër autobiografik në të cilin përshkruan jetën “në vijën e parë të diplomcisë amerikane,’ ku pashmangshëm në një pjesë qendrore e saj bën fjalë për angazhimet e tij për dhe rreth Kosovës, që kapin një periudhë pothuajse një dekadë.

Diplomati Hill angazhimin e tij në Ballkan e nisë me përgatitjen e (ri)hapjes së Ambasadës Amerikane në Tiranë, për t’u emëruar më pas ambasador amerikan në Maqedoni, që atëbotë në vitet e 90-ta merrej drejtpërdrejt edhe me Kosovën, për të vazhduar si i dërguari i Washingtonit për çështjen e Kosovës dhe përfundimisht më vonë edhe ndërmjetësuesi amerikan në konferencën mbi Kosovën në Rambouillet, konferencë që i hapi përfundimisht rrugën e Kosovës drejt lirisë dhe pavarësisë.

Takimin e tij të parë me ushtarët e UÇK-së ambasadori Hill e përshkruan të ketë ndodhur në një postbllok në rrugën për në Kijevë, “fshatin më të rrezikshëm në Evropë,’ siç e kishte përshkruar ambasadori Richard Holbrooke, për të konstatuar që me 1998 se çfarëdolloj bisedimesh për të ardhmen e Kosovës duhej të përfshinin në ekipin e gjerë negociator kosovar “edhe djelmoshat me armë.’

Në “shuttle’ diplomacinë e tij ambasadori Hill flet për gjendjen dhe përditësimet e dokumenteve negociuese që 35 do t’i emërtonte si “Plani Hill,” në të cilat punonin juristët e Departmentit të Shtetit, dokumente që i ofroheshin palës serbe dhe asaj shqiptare e që vazhdimisht i rrisnin të drejtat e shqiptarëve dhe të Kosovës.

“Palët erdhën në Rambouillet më 6 shkurt… ndërsa Hobroooke deklaronte në Herald Tribune se bisedimet kishin një shans 50-50 për sukses,” shkruan Hill. I thash, e di ku e bazon mossuksesin, po ku po e bazon 50 përqindëshin e suksesit? Sapo filluam (konferencën) e pash një shans për sukses, e ajo që na duhej ishte “pranimi i dokumentit nga shqiptarët dhe refuzimi nga serbët.’ Kështu edhe ndodhi dhe më në fund Aleanca Ushtarake Perëndimore e NATO-së do të fillonte sulmet 78 ditëshe që përfundimisht larguan forcat serbe dhe vendosën administrimin e përkohshëm ndërkombëtar në Kosovë. (N.P/INA)

Derisa në jug të Mitrovicës dhe përgjithësisht në Kosovë, produktet e prodhuesve të Serbisë vazhdojnë të mos bojkotohen nga qytetarët dhe tregtarët, edhe përkundër thirrjes së Agjencisë Kosovare të Biznesit, në veri të Mitrovicës nuk mund të gjendet as edhe një produkt i vetëm kosovar.Në këtë pjesë, ku dominon kontrabanda me të gjitha llojet e mallrave, nuk mund të gjendet madje as “Birra Peja” e as “Vipa Çips” i kompanisë “Pestova”, të njohura në rajon dhe në Evropë për cilësi dhe kualitet të lartë. Aty-këtu në dyqane, markete dhe në depo të mallrave ushqimorë, mund të gjenden produkte të prodhuesit të njohur turk “Ulker”, por edhe produkte të Maqedonisë e të Malit të Zi. Birra e Beogradit dhe ajo e Nikshiqit, por edhe birra të prodhuesve sllovenë, konsumohen dhe shiten në pjesën veriore të Mitrovicës, ndërsa pijet alkoolike janë kryesisht të prodhuesve të Serbisë. Edhe qumështi dhe produktet e qumështit të prodhuesve serbë dominojnë në dyqane dhe markete në pjesën veriore të Mitrovicës. Sidomos vend të rëndësishëm zënë qumështi dhe produktet e qumështit “Dukat”, të cilët serbët i konsiderojnë më cilësore në tregun serb.

Vaj ushqimi, në pompa të benzinës

Vaji ushqimor i prodhuesit “Dijamant” Zrenjanin është i pakonkurrencë në tregun serb dhe në veri të Mitrovicës, por ka edhe lloje të tjera të vajit, sidomos të prodhuesit “Sombor” i Vojvodinës. Në veri të Mitrovicës akoma është funksionale një depo për shitje me shumicë të produkteve të “Dijamantit” të Zrenjaninit. Përveç vajit, aty shiten edhe margarina, lloje të ndryshme të majonezave dhe tëlyen i bimëve i këtij prodhuesi. Vaji “Dijamant” shitet edhe nëpër pompa të benzinës dhe çmimi për një litër vaj i këtij lloji është 1 euro, ndërsa në jug ky lloj i vajit shitet për 1.8 euro. Milica Mikiq, pronare e një dyqani të vogël tregtar që gjendet në zonën e “Poletit”, thotë se me mallra ushqimor të të gjitha llojeve furnizohen nëpër depo të ndryshme në veri, por edhe nga njerëz që merren me furnizimin e dyqaneve me artikuj ushqimorë. “Janë njerëz të caktuar që vijnë dhe ofrojnë mallin. Ne i blejmë me çmime që ata i kanë dhe kur i kalkulojmë çmimin shitës, atëherë në përgjithësi çmimet dalin më të ulëta”, thotë ajo, duke mos treguar se për çfarë arsyeje çmimet dalin më të ulëta. Ajo ka rrudhur krahët, në pyetjen, nëse mallrat që i blejnë nga këta njerëz hyjnë pa doganë?

Hyjnë pa u kontrolluar

Ndërkaq, pronari i një dyqani tjetër, Zoran Milentijeviq, në dyqanin e të cilit shiten prodhimet të plastikës, thotë se me këtë lloj malli furnizohet në Fushë Kosovë. “Këtu kam mallra të plastikes dhe i shes, sipas asaj “gjithçka 1 euro’. I shndërroi në dinarë dhe kështu bëjë tregti. Pothuajse, gjithë mallin e marr në Fushë Kosovë, i kam njerëzit e mi, janë miq shqiptarë që më ndihmojnë”, thotë ai. Mallrat ushqimorë që kontrabandohen nga Serbia hyjnë në Kosovë në afërsi të pikës kufitare në Jarinje, nëpërmes të një rruge alternative që anashkalon pikën kufitare dhe nuk kontrollohet nga policia. Por, mallrat hyjnë edhe nëpërmes pikës kufitare dhe kalojnë pa u doganuar, pasi që jo rrallë, doganierët i “mbyllin sytë” dhe në këtë mënyrë kamionët me mallra kalojnë pa iu nënshtruar taksave doganore.

Rroba të kontrabanduara

Në veri të Mitrovicës hyjnë dhe shiten edhe produkte të tekstilit, që kontrabandohen nga Mali i Zi dhe vendet tjera të rajonit. Ka aty edhe mallra nga Turqia, Bullgaria, Hungaria, e tjera vende. Kontrabanduesit më të mëdhenj të këtyre mallrave dhe të naftës janë kompania dhe partnerët e Zvonko Veselinoviqit. Pothuajse i gjithë veriu i Mitrovicës dhe i Kosovës furnizohet me mallra të tekstilit dhe me naftë nga bosi i kontrabandës në veri, Zvonko Veselinoviq. Me Veselinoviqin dhe partnerët e tij, janë të lidhur edhe kompani në jug të vendit. Nafta kontrabandohet dhe hyn në Kosovë kryesisht në zonën e pikës kufitare të Bërnjakut, një rrugë alternative që anashkalon pikën kufitare, buzë liqenit të Ujmanit e që nuk kontrollohet shumë nga policia.

Forcat paqeruajtëse të KFOR-it, por edhe ato të EULEX-it kishin bërë përpjekje ta mbyllin këtë rrugë, por ajo gjithherë ishte hapur. Para pak kohësh, një autobot me naftë, duke ikur nga policia, ishte rrokullisur dhe kishte rënë në liqenin e Ujmanit. Një litër naftë “Euro Dizel” në pikat e karburanteve në veri shitet me çmimin prej 1 eurosh, ndërsa nafta e thjeshtë me çmimin prej 85 centë. Edhe një litër benzinë në këto pika karburantesh shitet për 1 euro. Çmimi i një litre naftë dhe i benzinës në jug është 1.24 euro dhe ai shkon edhe deri në 1.30 euro. Në anën tjetër, në jug të Mitrovicës dhe në komunat e rajonit, Skenderaj e Vushtrri, pothuajse në të gjitha marketet, dyqane dhe në tregun e hapur, shiten dhe tregtohen mallra të prodhuesve të Serbisë. Janë aty të gjitha llojet e keksit, të çokollatave, detergjentet e artikuj të tjerë që prodhohen në Serbi, ndërsa qumështi dhe produktet e qumështit janë të prodhuesve kosovarë. Pos mallrave të prodhuesve serbë, në markete dhe dyqane në jug ka mallra të prodhuesve maqedonas dhe të Shqipërisë.

Është interesant të thuhet se edhe pemët që shiten në tregjet e jugut janë të Serbisë. Kumbullat dhe dardhat e Serbisë blihen në pjesën veriore të Mitrovicës me çmimin prej 0.40 eurosh, përkatësisht 0.70 euro, ndërsa shiten në tregjet e jugut me çmimin prej 1 euro, përkatësisht 1.50 euro. Serbët, ndërkaq i janë gëzuar faktit që shqiptarët nuk i janë përgjigjur thirrjes së Agjencisë Kosovare të Biznesit për bojkotimin e prodhimeve serbe. Ata kanë bërë një hulumtim, siç shkruajnë mediet në veri, dhe kanë konstatuar se rrjeti i marketeve ETC është përplot mallra të prodhuesve serbë. Ato citojnë një konsumator shqiptar (A. N.), i cili ka thënë se atij i intereson vetëm kualiteti. “Secili njeri ka të drejtë në mendimin e vet dhe të drejtën që të blejë atë që i pëlqen e unë blej vetëm atë që më pëlqen. S’më intereson kush e ka prodhuar, por vetëm a është kualitet”, ka thënë ai, sipas medieve serbe në veri. (zeri)

Të premten e kaluar, në Universitetin e Lozanës gazetari dhe shkrimtari shqiptar nga Maqedonia, Kim Mehmeti, e ka prezantuar analizën e tij mbi temën “Shqiptarët e Maqedonisë, 1990 – 2014″I ftuar nga asociacioni i studentëve shqiptarë të Universitetit të Lozanës (AEAUL) dhe nga webfaqja “Nationbicephale”, Kim Mehmeti ka zbërthyer në Lozanë funksionin aktual të sistemit politik maqedonas dhe e ka shpjeguar situatën e jashtëzakonshme në të cilën gjendet sot ky shtet.

Ai po ashtu ka propozuar zgjidhje të mundshme për të përmirësuar situatën, e cila mbizotëron në vend.

Gjatë konferencës Kim Mehmeti ka ndarë kronologjinë e ngjarjeve në dy pjesë: së pari periudhën në mes të pavarësisë më 1991 dhe asaj të luftës më 2001, e cila ka përballur forcat qeveritare maqedonase me Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare të shqiptarëve në Maqedoni (UÇK) dhe periudhën që nga Marrëveshja e Ohrit dhe deri sot.

Maqedonia para konfliktit

Në pjesën e parë kohore, sipas Kim Mehmetit, partitë politike shqiptare nuk ishin shumë të angazhuara, për shkak të situatës mjaft komplekse të asaj kohe dhe të pasojave të mundshme mbi Kosovën. Mirëpo, duke pasur parasysh faktin që shqiptarët nuk e kishin votuar kushtetutën, qeveria maqedonase, në njëfarë mënyre, nuk ishte pranuar nga shqiptarët.

Pas fundit të konfliktit në Maqedoni protagonistët kryesorë merren vesh në kuadër të Marrëveshjes së Ohrit, e cila parasheh krijimin e një këshilli ndëretnik i përbërë nga 19 anëtarë (7 maqedonas, 7 shqiptarë, një turk, një valak, një rom, një serb, një boshnjak). Rezultati i kësaj ishte demokracia konsensuale ndëretnike, sepse këshilli do të duhej të luante rolin e Dhomës së dytë të Parlamentit, pa marrëveshjen e të cilës asnjë ligj nuk do të miratohej. Ky dokument nuk ishte i keq, sipas Kim Mehmetit, mirëpo palët shqiptare nuk e kanë mbrojtur dhe e ka humbur rëndësinë. Udhëheqësit politikë e evitojnë temën.

Prej Marrëveshjes së Ohrit

Palët në pushtet sot nuk kanë baza politike, sepse premtojmë pa definuar afate. Janë premtime që do të realizohen dikur, siç janë realizuar ato të anëtarësimit në NATO dhe në BE. Objektivi i vetëm i cili është ndjekur nga liderët politikë është ai i interesave personale të tyre dhe të anëtarëve të partisë. Politikat arrijnë të mbijetojnë në pushtet duke bërë shaka me varfërinë e popullatës. Shkrimtari shqiptaro-maqedonas tregon me një matematikë të thjeshtë fuqinë e partive. Me një pagë prej 250 eurove, të cilën e fiton një nëpunës, një individ mund të ushqejë familjen e tij. Nëse i marrim parasysh 40.000 pozitat e punës të ofruara komunitetit shqiptar dhe që e shumëzojmë me 2, mbërrijmë në 80.000, që janë automatikisht vota në favor të BDI-së, sepse është partia në pushtet ajo që do të vendosë se kënd duhet ta punësojë. Kësaj mund t’i shtohet lista e të gjithë simpatizuesve, përafërsisht 30.000 persona, dhe mbërrijmë në 110.000 vota për BDI-në. Në sistemin e votimit të sotëm, askush nuk mund t’i rrëzojë nga vendi BDI-në (Bashkimi Demokratik për Integrim) si dhe VRMO-DPMNE (Organizata revolucionare e brendshme maqedonase – Partia Demokratike për Unitet Kombëtar) për shkak të këtij mekanizmi.

Korrupsioni alarmant

Më 2013 Transparency International, një OJQ që lufton kundër korrupsionit, e ka renditur Maqedoninë në vendin e 67-të, pak pas Jordanisë, Arabisë Saudite dhe Ganës. Rastet e projekteve aspak transparente të qeverisë janë të shpeshta dhe rregullisht të raportuara në 35, si projekti “Skopje 2014″ ose ndërtimi i autostradës Demir Kapija në Smokvica, e financuar nga Bashkimi Evropian.

Duke qenë të korruptuar pa kurrfarë dyshimi, politikanët aktualë prandaj nuk mund të tërhiqen nga skena politike aktuale në mënyrë që t’ia lëshojnë vendin rendit e ligjit, sepse në atë rast do duhej të japin përgjegjësi. Në fakt, shumat e korruptuara janë astronomike. Ky fakt nuk e pengon askënd, sepse tregu është i ndarë. Në realitet, elitat maqedonase e kanë kuptuar se më mirë është që “të paguhet shumë shtrenjtë një parti politike e vogël shqiptare, sesa që secilit t’i takojë pjesa e vet”.

Folësi këtu i referohet solidaritetit që krijohet në mes të dy partive më të fuqishme shqiptare, BDI dhe PDSH, në momentin kur një parti politike e re dëshiron t’ ia bëjë vetit vendin në qeveri. Ai citon si shembull partinë Rilindja Demokratike Kombëtare dhe armiqësia që është krijuar ndaj saj.

Sistemi universitar, i korruptuar

Korrupsioni në universitetet në Maqedoni nuk është sekret për askënd, përkundrazi, është bërë formalitet. Studentët e kuptojnë mirë se në rast se nuk e marrin notën e mjaftueshme, duhet të bashkangjesin një bankënotë varësisht nga profesori, i cili gjendet përballë tyre, ose duhet të kërkojnë ndihmë nga partia. Në shkallën aktuale, kjo paraqet një problem të madh për shoqërinë.

Duke definuar shoqërinë sipas elitave dhe rinisë studentore të saj, Kim Mehmeti tregon se ekziston në vend një prodhimtari e diplomave, por pa fijen e dijes. Manifestimet e kësaj vere janë rezultati i këtyre politikave, sipas tij.

“Gjatë manifestimeve të kësaj vere në Maqedoni e kemi parë situatën e shqiptarëve të Maqedonisë. Nga 500 profesorët, asnjëri nuk ka dalë në rrugë për t’u përballuar me padrejtësitë që mbizotërojnë dhe vetëm 200 studentë kanë manifestuar, nga një total prej mbi 20.000″.

Këto shifra na tregojnë imazhin e një shteti, në të cilin profesorët veprojnë nën urdhërat e partisë dhe studentët janë pa opinion.

Si të ndryshohet situata aktuale?

“Kur një popull gjendet përballë një situate aq absurde, ekzistojnë dy mundësi: ose duhet të zgjohet, ose të mbetet pa ndjenja. Fatkeqësisht, mendoj se po bëhemi të pandjeshëm, gjë që është shumë e rrezikshme”.

Problemi i parë që duhet të zgjidhet, sipas Kim Mehmetit, është nevoja që të definohet për shqiptarët se “cilën Maqedoni e donë ata”. Sipas tij, “maqedonasit e kanë definuar Maqedoninë që e dëshironin, një Maqedoni pa komponenten shqiptare ose me shqiptarë, por nën ombrellën e maqedonasve”.

Për Kim Mehmetin, situata nuk do të ndryshojë përderisa “partitë politike shqiptare do të vazhdojnë të punojnë vetëm për interesat e tyra personale dhe nuk do të ketë politikë, përderisa do të ketë vetëm garë për tenderë publikë”.

Mirëpo, si mundësi të fundit, të drejtat qytetare të shiqptarëve mbesin. Në fakt, “askush nuk mund t’iu dënojë nëse manifeston kundër një projekti absurd të ndërtimit të ndonjë busti në lagjën tuaj”, ka konkluduar ai. (albinfo)

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Ulërima në kor e 35.000 bretkosave kanibal serb:”Vritini, vritini shqiptarët, masakrojini, derisa të mos mbetet asnjë gjurmë shqiptari mbi tokë” na i kujton ulërimat e nazistëve të Hitlerit ndaj hebrenjve. Tmerr i paparë ndonjëherë në fushat e futbollit, le t’i bëjë bashkë shqiptarët, duke i kthyer nga devijimi qeveritarët, politikanët, radikalët islamik, filo-grekët, tradhtarët, kozmopolitët, përçarësit fetar dhe shpikësit e “kombit kosovar”.Kanibalët, njeri-ngrënësit, njerëzit që hanë mishin e njeriut.

Studimet antropologjike tregojnë se njeri-ngrënia pothuajse gjithmonë është ceremonial i rregulluar dhe se vakt-i (koha e caktuar, kur hahet ushqimi gjatë ditës) ka karakter magjik-fetar.

Një shkak shumë i zakonshëm i këtij veprimi fetar duket të jetë një besim i përhapur se duke ngrënë mishin e një armiku të vdekur fitohen edhe atributet e tij (vetitë thelbësore, tiparet e përhershme, karakteristikat) si psh. guximin dhe trimërinë.

Luftëtarët vendor dhe të huaj (përfshirë mua) që kanë qenë pjesëmarrës të luftërave kundër bishave serbe (vitet 1991-95&1998-99) në frontet kroate-boshnjake dhe Kosovë e njohin burracakërinë e tyre në fushëbetejën e vërtetë. Nuk u habitën aspak për barbarizmin e 35.000 kafshëve serb kundër 20 të rinjve shqiptarë në stadiumin e Beogradit (14-10-2014). Do t’u habiteshim sikur mos të ngjante ajo që ngjau.

Djelmoshat tanë kishin menduar se do të shkojnë në Beograd-Serbi për të luajtur futboll, sport i cili duhet t’i afron e jo t’i ndanë popujt. Fitoret sportive janë shumë të dëshirueshme për palët por jo me çdo kusht.

Qysh para fillimit të ndeshjes “sportive”, stadiumi u shndërrua në një arenë të kohës së gurit. Ulërima raciste fashiste e 35.000 kafshëve të çmendura të Karpateve dhe urrejtja e tyre patetike ndaj shqiptarëve, terrori dhe dhuna e bishave të xhunglës, nuk i frikoi por i motivoi heronjtë tanë të marrin rolin e gladiatorëve – për të luftuar kundër majmunit me shpatat prej drurit.

Në Arenë sunduan gladiatorët. Megjithatë bishat e egra kishin planin rezervë. Për të ruajtur fytyrën nga disfata e paevitueshme, të ndërpritet lufta në arenë dhe të fitojnë 3 poenë në tavolinë të gjerbët, e vunë në veprim ceremonialin e rregulluar: kinse flamuri kuq e zi krenar ishte skenar i ndonjë shtetasi shqiptar. Ashtu që, ngrënia nga ata e mishit të shqiptarit të gjallë të ketë një karakter magjik, sllavo-ortodoks fetar. E gjithë kjo fëlliqësi, për të fituar karakteristikat gjenetike kombëtare të shqiponjave, veçanërisht guximin dhe trimërinë.

Gladiatorët tanë dëshmuan se janë njerëz të lirë dhe pa frikë luftuan kundër kafshëve të egra që kërcenin nëpër drurë. Sa më shumë që ulërinin aq më tepër tërboheshin. Pasi u lodhën nga ulërimat, zbritën prej drurëve dhe u futën në arenë, por nuk mundën të poshtërojnë flamurin tonë. Edhe shumë bisha tjera jashtë arenës i dridhi atdhedashuria, krenaria, guximi, trimëria dhe fuqia e shqiptarit. Djersiten nga frika e tmerrshme se shqiptari nuk është më skllavi, por mbinjeriu i tyre.

Erdhi koha që këta armiq të civilizimit Perëndimor të tregojnë respekt dhe admirim për ne.

***

Heronjtë dhe patriotët e vërtetë, më një guxim të mahnitshëm, me nderë dhe fuqishëm e mbrojtën flamurin. Në atë tmerr, në ato çaste kritike, të rrethuar nga vdekja nga barbarët e etshëm për gjak shqiponje, djelmoshat tanë nuk ishin as mysliman, as ortodoks, as katolik por vetëm shqiptarë. Dhe, prej sot, ata “analistë” shqipfolës që nuk luftojnë keqpërdoruesit dhe radikalizmin fetarë, por i gjeneralizojnë gjërat duke i ofenduar fetë e heronjve, janë gomarë.

Erdhi koha e Bashkimit Kombëtar dhe largimit nga idiotizmi i shqipfolësve se nacionalizmi normal na qenka turp dhe se kozmopolitizmi është ardhmëria jonë. Racizmi, fashizmi, terrori barbarizmi nuk luftohet me kozmopolitizëm.

***

Edhe kur të rijmë shtrembët duhet të flasim drejtë. Askush nuk mund të shohë dhe të kuptojë tek dikush tjetër atë që nuk e ka provuar vetë. Deri tani, shumë bashkatdhetarë të shtetit amë, kanë pohuar se shtypja, dhuna dhe vrasjet e shumta të shqiptarëve të pafajshëm nga sistemi komunist enverist (në sasi dhe cilësi), na qenka shumë më e madhe se Gjenocidi mbi shqiptarët e okupuar nga sistemi sllavo-ortodoks racist, nazist, fashist, terrorist.

Enverizmi ka dëmtuar për shkaqe ideologjike, ndërkaq sllavo-ortodoksët dhe grekët vetëm për shkakun se ishin shqiptarë. Edhe atë, enverizmi ka sunduar 40 vjet, prej vitit 1945 deri më 1985, ndërkaq terrori sllavo-ortodoks mbi shqiptarët e okupuar nga ish Jugosllavia ka zgjatur mbi 100 vjet dhe në forma tjera akoma vazhdon. Nëse enverizmi ka zhdukur 30.000 shqiptarë të pafajshëm, pansllavizmi ka kryer gjenocidin mbi 10 milion shqiptarë të pafajshëm.

***

“I yti ta hanë mishin por t’i ruan eshtrat, kurse i huaji ta hanë mishin s’bashku me eshtrat dhe plotësisht ta zhdukën farën”, – më thoshte gjyshi.

Më tepër se gjysma e shqiptarëve të shtetit amë, nuk janë aspak krenarë se janë shqiptarë, dhe nuk janë aspak atdhetarë, por me “tru” dhe zemër, veçanërisht në Greqi të shpërndarë.

Më tepër se gjysma e shqiptarëve të trojeve etnike në Kosovë, FYROM, Luginën e Preshevës dhe Mal të Zi janë krenarë se janë shqiptarë, dhe janë atdhetarë; ndërkaq, një numër i vogël prej tyre, nga analfabetizmi, me “tru” dhe zemër në Turqi dhe Arabi të shpërndarë.

Prandaj lypset të bashkohemi, të kombinohemi dhe kompletohemi – prej aventuristëve shakaxhinj kozmopolitë, në një Komb dhe Shtet serioz të shndërrohemi.

Synimet nuk ekzistojnë për t’u realizuar me çdo kusht, por për të venë në diskutim mundësinë e asaj që është e vështirë paçka se e dëshirueshme si dhe për të përforcuar besimin në këto mundësi.

***

Serbët nuk i takojnë civilizimit evropian por xhunglës. Kot e kanë ata që dëshirojnë në Bashkimin Evropian t’i inkuadrojnë. Ne endemi mbi tokë, gjithnjë në udhëtim dhe shpesh tundim kapelën dhe përshëndesim një udhëtar atje poshtë në luginë, i cili nuk duket më dhe ndoshta është zhytur plotësisht në errësirë.

Urrejë për të takuar bisha që unë urrejë. Sepse atëherë mblidhen shumë urrejtje në të njëjtën kohë.

UEFA ka nisur procedurat disiplinore ndaj Federatës Serbe të Futbollit (FSS) për hedhje të fishekzjarrëve dhe flakadanëve (Neni 16, paragrafi 2, pikat b dhe c) të Kodit Disiplinor të UEFA-s), për shqetësime dhe parregullsi të publikut (Neni 16, paragrafi 2, pika h), pushtim të fushës (Neni 16, paragrafi 2, pika a), organizim i pamjaftueshëm (Neni 16, paragrafi 1) dhe përdorim i lazerit (Neni 16, paragrafi 2, pika d).Ndaj Federatës Shqiptare të Futbollit (FSHF) ka nisur procedimi për refuzim për të luajtur (Neni 27, paragrafi 1 i Rregullores së Kompeticioneve të UEFA-s) dhe për parrullë të paligjshme (Neni 16, paragrafi e i Kodit Disiplinor të UEFA-s). Këto dy çështje dp të meren për shqyrtim nga Trupi Gjykues i UEFA-s për çështjet e Kontrollit, Etikës dhe Disiplinës më 23 tetor (të enjten e javës tjetër).

Kodi Disiplinor i UEFA-s

Neni 16 (Rregulli dhe siguria në ndeshjet e kompeticioneve të UEFA-s)

Paragrafi 1

Vendet dhe klubet pritëse janë përgjegjës për rregullin dhe sigurinë brenda dhe rreth stadiumit, përpara, gjatë dhe pas ndeshjeve. Ata janë përgjegjës për incidentet e çdo lloji dhe ndaj tyre do të merren masa disiplinore, të cilat mund t’i shmangin vetëm nëse provojnë se nuk kanë treguar neglizhencë në as edhe një aspekt të vetëm në organizimin e ndeshjes.

Çfarë ndodhi

Serbia dhe federata e saj ishin të vetmit përgjegjës për rregullin (që mungoi totalisht), sigurinë (fare minimale), si përpara ndeshjes (lojtarët shqiptarë u ofenduan në kor gjatë nxemjes), gjatë (hyrja e tifozëve në fushë, hedhja e objekteve, goditja e lojtarëve shqiptare) dhe në përfundim (për shumë kohë nuk mund të garantonin sigurinë e delegacionit shqiptar dhe ta shoqëronin në stadium).

Të gjitha këto janë të provuara me pamje të qarta filmime dhe fotografi, kështu që serbët nuk kanë mundësi as të provojnë se nuk kanë neglizhuar në asnjë aspekt (dyert e tifozëve të hapura, policët dhe punëtorët e sigurisë që nuk ndërhyjnë, madje bëhen palë kur tifozët godasin lojtarët kuqezi në fushë dhe stafin gjatë rrugës për në dhomat e zhveshjes).

Masat e mundshme

Vetëm për këtë paragraf, automatikisht ndeshja i jepet me rezultat në tavolinë 0-3 Shqipërisë. Precedentë ka shumë, më i qarti është Danimarkë-Suedi i qershorit 2007 për eliminatoret e Euro 2008, kur një tifoz i vetëm danez hyri në fushë dhe sulmoi arbitrin Herbert Fandel (ndeshja u ndërpre menjëherë dhe Norvegjia fitoi 0-3 në tavolinë).

Në këtë ndeshje punëtorët e sigurisë nuk u panë dhe kjo u cilësua neglizhencë e pritësve (danezëve). Në Serbi punëtorët e sigurisë ishin të pranishëm, por pasiviteti i tyre dhe aktivizimi kundër shqiptarëve provon që neglizhenca ishte e pafalshme. Gjobat dhe pezullimi i fushës apo disa ndeshje të luajtura pa tifozë janë masat e tjera, të cilave serbët nuk mund t’i shmangen.

Neni 16, paragrafi 2

Paragrafi 2 bën përgjegjës vendin pritës apo udhëtues për sjellje të papërshtatshme të një pjese apo të gjithë tifozerisë së tyre dhe ndaj tyre do të merren masa disiplinore, të cilat mund t’i shmangin vetëm nëse provojnë se nuk kanë neglizhuar në organizimin e ndeshjes.

a) për pushtim apo pushtim të tentuar të fushës së lojës

b) hedhje të objekteve në fushë

c) ndezja e fishekzjarrëve dhe objekteve të tjerë

d) përdorimi i lazerave dhe objekteve të tjerë të ngjashëm

e) përdorimi i gjesteve, fjalëve, apo mjeteve të tjerë për të transmetuar mesazhe që nuk janë të përshtatshëm për ngjarje sportive, veçanërisht mesazhe që janë me natyrë politike, ideologjike, fetare dhe me natyre sulmuese e provokuese.

f) akte shkatërrimi

g) përbuzje e himneve kombëtare apo himneve të kompeticionit

h) çdo mungesë tjetër disipline e vënë re brenda dhe rreth stadiumit.

Serbia

Çfarë ndodhi: UEFA ka nisur procedimet ndaj Serbisë për pikat a, b, c, d dhe h. Pushtimi i fushës (a), hedhja e objekteve në fushë (b), ndezja e fishekzjarrëve dhe objekteve të tjerë (flamuri shqiptar, fanella e Shqipërisë dhe flamuri i NATO-s u dogjën dhe për këtë ka prova të qarta filmike e fotografike), (c), përdorimi i lazerave (d) dhe mungesat e tjera të disiplinës (brenda dhe jashtë të stadiumit ndodhi gjithçka e imagjinueshme dhe e paimagjinueshme) (h) janë shkeljet flagrante për të cilët Serbia do të përgjigjet dhe provat ndaj saj janë të pakundërshtueshme. Dënimet për këto shkelje përfshijnë humbjen 0-3 në tavolinë, gjoba dhe masa të tjera.

Çfarë mungon

UEFA nuk ka nisur procedim ndaj Serbisë për pikat e, f, dhe g. Në stadium thirrjet “Vritini, vritini shqiptarët”, gjestet anti-shqiptare, mjetet e tjerë (parrulla anti-Shqipëri, anti-Kosovë, anti-Bosnje dhe anti-Kroaci ishin të pranishme), u dëgjuan dhe u panë qartë. Mesazhet ishin politike dhe me natyrë provokuese (përpara fillimit të ndeshjes), kështu që FSHF duhet patjetër që të kërkojë dënimin e serbëve edhe për këtë pikë.

Aktet e shkatërrimit (pika f) u panë qartë, teksa lojtarët dhe stafi i kombëtares shqiptare u godit me stolat nga tribunat. Tjetër shkelje flagrante, për të cilën serbët duhet të përgjigjen dhe federata jonë duhet të ankimohet.

Përbuzja e himnit kombëtar shqiptar gjatë momentit të ekzekutimit të tij është një tjetër pikë për të cilën UEFA nuk ka nisur procedim dhe për të cilën FSHF-ja duhet të revoltohet dhe të paraqesë provat e qarta televizive, pasi serbët nuk mund të shmangin kurrsesi dënimin për atë që gjithë bota pa dhe dëgjoi të martën në mbrëmje.

Shkeljet e tjera

Federata serbe është përgjegjëse për shkelje të tjera të rënda të Kodit Disiplinor dhe Rregullores së Kompeticioneve. Më poshtë po ju listojmë disa prej tyre (më flagrantet), për të cilat UEFA nuk ka nisur procedime disiplinore, por që duhen ankimuar nga FSHF-ja.

Kodi Disiplinor

Neni 11 (Shkeljet),

Paragrafi 1 (mos zbatimi i Ligjeve të Lojës, Statuteve të UEFA-s, rregullore, direktivave, shkelje e etikës dhe integritetit).

Pika h – ndërprerje me dashje apo braktisje e ndeshjes dhe përgjegjës për ndërprerjen apo braktisjen e ndeshjes.

Pika j – kryerja e akteve të sulmeve fizike.

Pika k – sjellje jo sportive.

Neni 14 (Racizëm, akte diskriminuese dhe propagandë)

Paragrafi 1: Çdo person që fyen dinjitetin njerëzor të një personi apo një grup personash të çfarëdo prejardhjeje, duke përfshirë ngjyrën e lëkurës, racën, fenë apo origjinën etnike dënohet me jo më pak se 10 ndeshje apo një periudhë e specifikuar kohore.

Paragrafi 2: Nëse shkeljet e paragrafit 1 bëhen nga anëtarë të federatës apo tifozë të skuadrës, dënohet edhe fusha.

Paragrafi 3: Nëse bëhet fjalë për përsëritje atëherë merren masa si humbje e ndeshjes në tavolinë, zbritje pikësh dhe skualifikim nga kompeticioni.

Neni 19 (Përsëritja)

Paragrafi 1: a) Nëse një federatë është përsëritëse për shkeljet, atëherë dënimi i ri është 1 vit, nëse dënimi i parë ka qenë 1 ndeshje.

b) 3 vite vite, nëse dënimi i parë ka qenë 2 ndeshje.

Shqipëria

Ndaj federatës sonë është nisur procedimi për Nenin 16, paragrafi 2, pika e, pra për përdorimin e gjesteve, fjalëve apo mjeteve të tjerë për të transmetuar mesazhet jo të përshtatshëm, me natyre politike e provokuese.

Flamuri i Shqipërisë Etnike, që fluturoi me minikopterin mbi stadiumin e Beogradit erdhi nga jashtë tij (më saktë nga rreth tij, pra për këtë aspekt përgjigjet vendi organizator, paragrafi 1 i nenit 16). Nuk mund të vërtetohet me asnjë provë se flamuri ishte vepër e shqiptarëve, për më tepër që tifozëve tanë u ishte ndaluar pjesëmarrja në stadium dhe shfaqja e simboleve kombëtare.

Rregullorja e Kompeticioneve të UEFA-s

Ndaj Shqipërisë është nisur procedimi disiplinor për shkelje të mundshme të nenit 27, paragrafi 1, ku thuhet:

– Nëse një federatë refuzon të luajë apo është përgjegjëse për mos zhvillimin e një ndeshje apo për mos përfundimin e saj, Trupi Gjykues i Kontrollit dhe i Disiplinës në UEFA merr një vendim për këtë çështje.

Çfarë ndodhi

Pas dhunës në fushë, ku lojtarët shqiptarë u sulmuan dhe u goditën nga tifozët sërbë, disa lojtarë dhe punonjësit e sigurisë, gjyqtari Atkinson i urdhëroi të dy skuadrat të futeshin në dhomat e zhveshjes. Vetë delegati i UEFA-s, Herri Bin deklaroi: “Ne kemi një situatë për keqardhje, për të cilën ne do të raportojmë, zyrtarët e UEFA-s që ishim këtu, unë dhe këshilltari i sigurisë.

Rrethanat ishin të tilla sa që ne nuk kemi mundur ta vazhdojmë ndeshjen. Të gjithë e keni parë se çka ka ndodhur dhe unë nuk mund të komentoj për atë se kush duhet të fajësohet për atë që ka ndodhur. Unë do të raportoj së bashku me kolegët e mi në UEFA dhe ajo do të vendosë se çka do të ndodhë më”. P

ra vetë zyrtari i ndeshjes e pranon se nuk ishin kushtet për të vazhduar ndeshjen dhe për këtë nuk mund të fajësohet kurrsesi dhe të dënohet federata shqiptare, me lojtarët dhe gjithë delegacionin nën dhunën fizike dhe psikologjike.

Asnjë skuadër tjetër në botë dhe asnjë federatë nuk mund të pranonte që ndeshja të rifillonte në ato kushte, kur disa prej lojtarëve ishte të dëmtuar dhe provat në favor të federatës sonë janë të shumta, madje shumë prej tyre mund të gjenden edhe në raportet e gjyqtarit Atkinson, delegatit Bin dhe vëzhguesve apo komisionerëve të UEFA-s për ndeshjen. /SuperSport.al/

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Kur ne të shtrihemi dhe të vdesim, ne mund të paktën të gëzohemi se asnjë brez para nesh nuk e ka shkatërruar vendin më plotësisht dhe më shumë herë se ne.
Mafia është një term i përdorur për t’iu referuar organizatave kriminale dhe sindikatave me strukturë gjysmë-formale hierarkike dhe standardeve të qarta të brendshme, të cilat përdorin dhunën për të ruajtur kontrollin mbi një territor të caktuar dhe kryerjen e bizneseve ilegale.

Organizata të ngjashme me Mafia janë shpesh të lidhura me shtetet e dobëta (veçanërisht të Ballkanit), ku edhe në forma të lirshme janë të zhytur në të ashtuquajturën korrupsionin dhe krimin e organizuar.

Kudo po bëhet një gjueti shtrigash në mendimet, dhe kjo kufizon njerëzit; ata kanë frikë të thonë atë që mendojnë.

***

Duke u bazuar në teori dhe njohuri praktike të shoqërisë në masë, unë kam krijuar një model universal që shpjegon ndryshimet dhe rezultatet në procesin e demokratizimit. Modeli mund të jetë një mjet politik i dobishëm për të kontribuar në stabilitetin demokratik të shoqërisë shqiptare që është duke u fundosur. Ose ajo mund të jetë një perspektivë historike për të shpjeguar pse dhe si një shtet arrin konsolidimin demokratik në vend para kolapsit dhe diktaturës.

Vetëdija njerëzore apo mendimi nuk ekziston pas vdekjes. Të gjallët e dinë se kanë për të vdekur, por të vdekurit nuk dinë asgjë. Dashuria e tyre ka përfunduar para një kohe të gjatë, s’bashku me urrejtjen dhe zilinë. Asnjëherë më nuk do të marrin pjesë në çdo gjë që ndodh nën diell. Gjithçka që duart tuaja mund të bëjnë, le ta bëjnë atë me fuqinë që keni. Për në varr, ku po shkon, nuk ka punë apo mendim, as njohuri dhe as dituri.

Shqetësohem kur hetoj se një numër i konsideruar i njerëzve mendojnë se ata vetëm mund të përfitojnë edhe pa kontribuar. Shoqëria jonë nuk mund të përballojë shumë pasagjerë pa pagesë apo njerëz të cilët instrumentalizojnë dallimet fetare dhe kundërshtojnë vlerat themelore.

Unë duhet të gërmoj në qoshet më të errëta në të kaluarën e familjes dhe vetes time. Një e kaluar që është e thurur ngushtë me historinë shqiptare dhe ngjarjet e mëdha evropiane të dy shekujve të kaluar, por edhe pasionin e një luftëtari 17 vjeçar (gjyshit tim) që kërkoi shpëtimin dhe lumturinë në Amerikën e viteve të 40-dhjeta…

***

Detyra e gazetarit është: përcaktimi i përgjegjësive tek njerëzit në pushtet, dhe bërja e pyetjeve relevante në debatin publik.

Gazetat online nuk mund të jenë vetëm një vend që ju vizitoni në internet, nuk mund të bazohen në iluzionin se lexuesit lidhen vetëm me to kur ata janë në portalin e tyre, ato duhet të jenë një pjesë integrale e internetit. Kur pjesë të informacioneve nuk mund të kombinohen në një tërësi koherente, është një simptomë e dezorientimit të përgjithshëm të kohës sonë.

Gazetaria serioze kërkon që ne të kemi një program të duhur akademik. Ajo mund të jetë një program historie, psikologjie, diçka për monumentet, heronjtë tanë, kulturën, traditat tona, por duhet të jetë diçka e vërtetë. Pronarët e faqeve duhet të mos botojnë shkarravinat e shakaxhinjve që dezinformojnë opinionin dhe keqpërdorin portalin për reklamimin e vetvetes. Sa më shakaxhi është “analisti” aq më të fryra dhe bombastike i ka temat të cilat menjëherë vendosen në faqet e para të mediumeve joserioze.

Klima e debateve është bërë aq e vështirë sepse ajo i pengon njerëzit për të promovuar mendimet e tyre. Qëndrimet e ndryshme në mendime krijojnë atmosferën e armiqësisë mes nesh, por unë do të doja të dëgjoj mendimet dhe pikëpamjet e tjetrit! Si gjysmë demokrat i përditshëm, unë pajtohem se të gjithë duhet të luftojnë për qëndrimet e tyre, por kjo nuk do të thotë se unë domosdoshmërish pajtohem me to.

***

Kalimi i shpejtë nga diktatura në demokraci varet nga institucionet politike dhe civile. Nëse jo, ato duhet të vendosen dhe institucionalizohen paralelisht apo pas futjes së rregullave demokratike. Komunitetet e tilla janë të prekshme për lëvizjet masive dhe fuqive autoritare.

Unë jam duke bërë thirrje për ndërgjegjësimin e rëndësisë së madhe të Kushtetutës.

Kushtetuta Amerikane e cila në atë kohë u miratua ka evoluar në përputhje me kohën – duke siguruar sot të drejtat e shoqërisë amerikane. Të drejta që njerëzit në shumë vende të tjera vetëm mund të ëndërrojnë.

Edhe Kushtetuta e Shqipërisë dhe Kosovës (sikur të funksiononin) i siguron qytetarët kundër abuzimit të pushtetarëve. Është e papranueshme që disa mafioz kufizojnë lirinë e të tjerëve duke përhapur frikën – ndërsa vetë përfitojnë nga mbrojtja e shtetit ligjor.

Për të jetuar mirë së bashku, na nevojitet një themel i përbashkët për të qëndruar. Nëse e kemi atë, atëherë dallimet tona do të lulëzojnë ashtu që askush nuk do të ndihet i kërcënuar prej tyre.

Pamjaftueshmëria e individit shqiptar si burim vlerash mund të gjejë shprehje në mënyra të ndryshme. Vetmia apo ndjenja e inferioritetit, fajit dhe kotësisë mund të jenë të lidhura drejtpërdrejtë me pamjaftueshmërinë e qëllimit. Me këtë nuk dua të them se qëllimet nuk mund të gjenden, por vetëm se ato lypsen kërkuar dhe gjetur nga secili individ për veten e në veten e tij. Ne vrasim të tashmen dhe të ardhmen kur mbyllim sytë përpara varfërisë, diskriminimit, pedofilisë, trafikimit të qenieve njerëzore, radikalizmit fetar, falsifikimit të diplomave, vrasjeve, tradhtisë, korrupsionit, krimit të organizuar, mos-konfiskimit të pasurive joligjore nga ana e gjyqësorit.

***

Klerikëve shqiptarë (abuzuesve të fesë):

Për ju na duhen qendra të rehabilitimeve psikologjike të drejtuara nga profesionistë politikisht korrektë…

Na keni lodhur. Pasi të kryeni ceremonitë e juaja fetare brenda katër mureve të “Shtëpive të Zotit” mbaron “obligimi” juaj ndaj besimtarëve.

Shoqëri të ndryshme kanë vlera të ndryshme. Nuk ka vlera universale e as fe universale.

Besimi është një çështje private. Ky qëndrim e bën jetën më pak të komplikuar për njerëzit fetarë, pasi shqiptarëve nuk u intereson se kush në cilën fe beson, për aq kohë sa ju nuk e impononi atë mbi ta. Kjo mund të krijojë edhe rrudhosje nëse ti ke “nevoja fetare” të cilat nuk mund të lihen në shtëpi. Ajo shpejt mund të bëhet një debat i pakëndshëm…

Pra, si mund të jesh fetar në hapësira publike?

Mësoni për të argumentuar si humanistë. Jo se ti të bëhesh një humanist, por për të marrë argumente për moralin dhe etikën nga vetë njeriu. Trojet arbërore do të bëhen të pakëndshme për ty, dhe ti nuk do të kesh shumë mirëkuptim nëse ti do të argumentosh “nevojat tua fetare” me atë që tekstet fetare thonë. Prej sot bëhuni shumë të matur në lidhje me misionin e juaj shkombëtarizues.

***

Mohimi i përgjegjësisë e priftërinjve ortodoks dhe mysliman për keqpërdorimin e fesë vazhdon.

Shqiptarët mysliman përpiqen për të kuptuar fenë e tyre në kohën e tyre. Është puna e imamit për të vënë këto çështje me rëndësi në rendin e ditës. Imamët kanë ndikim të madh dhe fuqi.

Disa xhami janë tjetërsuar në baza keqpërdorimi për të rekrutuar të rinjtë në mjedise ekstreme. Detyra e imamit është (nëse vet ai nuk është ekstremist) të denoncoj rastet, mohimi i kësaj përgjegjësie është vepër penale.

***

Në trojet arbërore dhe diasporë, grupe të ndryshme me orientime të ndryshme politike, fetare janë rrënjësisht kundër njëri-tjetrit. Unë theksoj se kapërcimi i këtyre kontradiktave është thelbësore për të siguruar të ardhmen e Atdheut. Tejkalimi i këtyre kontradiktave është një detyrë e shenjtë për bijtë dhe bijat e shqiponjave. Politika e konfrontimit t’i lejoj vendin politikës së pajtimit dhe bashkimit. Të gjithë do të humbasim nëse vjen një konfrontim serioz.

Reaksioni zinxhir i trajtimit të temave religjioze në 35 është padyshim e dobishme për ato forca që duan të krijojnë armiqësi mes shqiptarëve.

Të nderuar deputetë të Kuvendit të Republikës së Kosovës, mirë se e gjejmë njëri tjetrin në këtë seancë të Kuvendit të Republikës, të këtij organi më të lartë legjislativ dhe politik të shtetit tonë të pavarur,Ne jemi mbledhur sot këtu në mënyrë që të shprehim pakënaqësinë tonë dhe papajtueshmërinë tonë me shtyrjet e vazhdueshme të konstituimit të Kuvendit të Republikës, përkatësisht me ndërprerjet e padrejta, e të paligjshme dhe me mos-vazhdimin e seancës konstituive e cila do ta bënte fillimin e legjislaturës së 5-të, të Kosovës.

Partia në pushtet, e cila është parti shtet, dhe e cila e ka lënë shtetin e Kosovës praktikisht pa Republikë dhe që po bën gjithçka që ta lë edhe pa Kuvend, duhet të shkojë.

Me qeverinë e kaluar, Kosova nuk mund të ketë të ardhme dhe ne jemi bërë bashkë që Kosova të ketë të ardhme, që Kosova të ketë edhe të tashme, duke i dhënë prioritet drejtësisë ligjore, zhvillimit ekonomik, reformave institucionale, mirëqenies së qytetarëve, dhe jemi bërë bashkë që në vijim të luftohet krimi, të luftohet korrupsioni, të hapet perspektiva për qytetarët, për të gjithë ata dhe për secilin prej tyre pa asnjë dallim.

Jemi dëshmitarë që seanca konstituive u ndërpre, më pastaj ajo u vazhdua, pikërisht për t’u ndërprerë dhe tash së fundi ajo u shty që të mos vazhdohet. Republika e Kosovës është republikë parlamentare dhe republika parlamentare është e organizuar rreth shumicës dhe mbi shumicën.

Partia në pushtet, qeveria në ikje, qeveria në largim, apo më mirë të themi qeveria e kaluar, është ajo e cila e sheh vendin tonë dhe zgjedhjet demokratike si një garë automobilistike kush ka dalë i pari aty, mirëpo republika nuk organizohet rreth të parit në garë, republika organizohet rreth shumicës së tërësisë. Shumica e tërësisë jemi ne, që me procedurat e partizuara po parandalohet që ta bëjë konstituimin e legjislaturës së V-të.

Ne jemi zotuar sot, që të vazhdojmë me punën tonë të përbashkët, që qëndrimin tonë të përbashkët ta bëjmë bashkëveprim dhe rrjedhimisht në javën e ardhshme jemi ne ata të cilët

bashkarisht si përfaqësues të popullit të Kosovës të dalë nga zgjedhjet demokratike , do të vazhdojmë me punën në institucionet tona dhe kësisoj në javën e ardhshme do ta kemi gjithashtu seancën e radhës në përpjekjet tona edhe të vazhdueshme edhe të pandalshme.

Me këtë rast duhet gjithsesi të theksojmë se Kuvendi i Republikës është vendi i deputetëve si përfaqësues të popullit. Porsa u bëmë bashkë ne deputetët që ia duam të mirën vendit, na u pamundësua vendi ynë, na u pamundësua Kuvendi. Mirëpo ja ku jemi sot këtu, për të dëshmuar se ky pamundësim, nuk mund të zgjatë pafundësisht.

Ky është vendi ynë, vendi ku ne e sjellim zërin e qytetarëve, besimin e qytetarëve, interesat e qytetarëve dhe vullnetin e qytetarëve, dhe në përputhje me këtë, ne do të veprojmë edhe në vazhdim.

Kur, me datën 10 Qershor, patëm thënë që nuk do të ketë qeveri të vjetër të këtij regjimi që ripërtërihet pas 8 Qershorit, kur patëm thënë që nuk do të ketë Thaçi 3, pak njerëz kanë besuar në Kosovë, mirëpo po bëhen gati katër muaj, që partia në pushtet nuk mundet, që partia në pushtet ka dështuar, por ne nuk mund të lejojmë që me dështimin e partisë në pushtet, të dështojë edhe shteti, të dështoj republika jonë.

Pra ishim bashkë gjatë kësaj kohe, do të vazhdojmë të jemi bashkë, sepse kështu e do interesi i qytetarëve të republikës sonë.

Unë ju falënderoj shumë për vëmendjen dhe le të vazhdojmë të komunikojmë, ta takohemi dhe të punojmë në mënyrë që atë që nuk u mundësua në këto javët dhe muajt e fundit, ta vazhdojmë ne si shumicë parlamentare, mbi të cilën organizohet Republika dhe në të cilën janë shpresat e qytetarëve.

Faleminderit.