“LIRIA ËSHTË PRODUKT I NJË QYTETËRIMI TË PJEKUR”

QYTETËRIM m.

1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve QYTETËROJ, QYTETËROHEM. Në rrugën e qytetërimit.
   2. Tërësia e arritjeve në fushën e kulturës materiale e shpirtërore dhe në zhvillimin shoqëror, që karakterizojnë një formacion ekonomiko-shoqëror ose një popull a vend të caktuar; shkallë e lartë e këtij zhvillimi. Qytetërimet e lashta. Qytetërimi shqiptar. Lindja (shuarja, zhdukja) e një qytetërimi.
   3. ek. Periudha e tretë e zhvillimit të shoqërisë së lashtë, pas egërsisë e barbarisë, në të cilën njeri e ngre në një shkallë më të lartë prodhimin dhe kulturën.

QYTETËROHEM vetv.

1. Ngrihem në një shkallë më të lartë zhvillimi, duke marrë edukatë, arsim, kulturë etj., bëhem i qytetëruar.
   2. Pës. e QYTETËROJ.

QYTETËROJ kal.

1. E ngre në një shkallë më të lartë zhvillimi, duke i dhënë edukatë, arsim, kulturë etj.; e shpie drejt një mënyre jetese më të lartë e më të kulturuar.

QYTETËRUAR mb.

1. Që ka arsim e kulturë dhe që di të sillet në shoqëri; i edukuar. Njeri i qytetëruar.
   2. Që është në një shkallë të lartë zhvillimi shoqëror, kulturor e material. Komb i qytetëruar. Vend i qytetëruar. Popull i qytetëruar.

QYTETËRUES mb.

1. Që sjell qytetërim, që përhap qytetërimin. Rol qytetërues. Veprimtari qytetëruese.

“LIRIA ËSHTË PRODUKT I NJË QYTETËRIMI TË PJEKUR”

Prandaj, jo rastësisht, Rilindasit, por edhe në vazhdimësi, gjeneratat e arsimtarëve dhe patriotëve, iu përkushtuan arsimimit, edukimit dhe qytetërimit të kombit tonë.

Por, automatikisht lind edhe pyetja, pse dështojmë në ndërtimin e shoqërisë shqiptare? A janë ose sa janë të qytetëruar udhëheqësit dhe vendimmarrësit e partive politike shqiptare në trojet shqiptare!?

Para ca ditësh, Denko Maleski, i njohur si ministri i parë i jashtëm i ish IRJM pas pavarësimit nga ish Jugosllavija, aktualisht këshilltar i presidentit të ish IRJM, bëri bujë në media me deklarata dhe qëndrime të padëgjuara më parë nga donjë intelektual ose zyrtar “maqedonas”. “Maqedonasit dhe bullgarët në të kaluarën kanë qenë një komb, dhe për këtë sot me nje klik në internet gjen materiale të bollshme dhe të besueshmme”, deklaroi z. Maleski! Më tej në shkrimin e tij, Denko Maleski sqaron se si dhe kur u vendos që “maqedonasit” të ndahen si komb i veçantë: – “gjatë Luftës së Dytë Botërore, gjeneratës së partizanëve maqedonas, ish-‘serbëve të jugut, ju ofrua të jenë komb maqedonas me gjuhën e tyre maqedonase dhe shtetin e tyre Maqedoni, në Federatën e ardhshme Jugosllave,”. Por tani, pas ndryshimit të emrit dhe kushtëzimit të proceseve eurointegruese nga ana e Bullgarisë lidhur me gjuhën, z. Maleski mendon se  “më kot, u përpoqëm që të bindim botën se jemi pasardhësit e drejtpërdrejtë të maqedonasve antikë” dhe se “ka kaluar koha kur historia maqedonase ishte e mbrojtur nga federata e fuqishme jugosllave dhe mundej pa presion dhe në mënyrë selektive të zgjidhen tullat e ndërtimit të kombit maqedonas, duke fshirë kudo ku shkruan bullgar dhe zëvendësuar me maqedonas”. Ndaj dhe z. Maleski shpreh qëndrimin e tij se “ne duhet të diskutojmë seriozisht për mosmarrëveshjet rreth historisë, të cilën ne nuk mund ta ndryshojmë, por mund ta interpretojmë atë në një mënyrë që do të na bëjë miqtë më të mirë”. Ndërkohë, z. Maleski siguron bashkëkombasit e vet se nuk duhet të shqetësohen për kushtëzimet e Bullgarisë, pasiqë “shpërndarja rajonale e forcave është e tillë që Greqia dhe Serbia nuk duan shtrirje të ndikimit bullgar në Maqedoni dhe ndarjen e saj në sferat shqiptare dhe bullgare”, duke lënë të nënkuptohet se Marrëveshja e Prespës dhe ndryshimet kushtetuese të votuara edhe nga partitë shqiptare, kishin pikërisht këtë funksion – pamundësimin e faktorizimit kushtetues shqiptar, dhe atij bullgar.

A mund të konsiderohen këto deklarime të z. Maleski si zëri i ndërgjegësimit intelektual dhe qytetar i bashkëqytetarëve tanë sllavë, nën presionin e fakteve të pamohueshme historike dhe shkencore, të imponuara tani më me ngulm nga autoritetet bullgare?  Për fat të keq, jo! Në shkrimin e tij, z. Maleski e sqaron qartë se shteti i “Maqedonisë” nuk u krijua me vullnetin e lirë politik të vet qytetarëve që jetojnë aty, por me një vendim politik dhe ideologjik, i dizajnuar dhe imponuar nga jashtë, i shpallur në formë të vendimeve të ASNOM-it.  Por, e hesht faktin se krijimi i kombit dhe shtetit të ri “maqedonas” nuk ishte një proces i pafajshëm dhe paqësor, sepse i njëjti u krijua me dhunë dhe gjakderdhje mbi territoret e uzurpuara të shqiptarëve, të cilët në atë kohë gëzonin shtetin e tyre të lirë. E edhe për këtë, me një klik në internet gjen dëshmi dhe fakte të bollshme. Si përfaqësues tipik i brezit të politikanëve dhe pushtetarëve të një sistemi çnjerëzor të zhytur në krime ai zgjedh përsëri  interpretimin e shtrembëruar të fakteve dhe historisë, e me këtë mbijetesën e identitetit dhe shtetit të përvetësuar. Por faktet e shpalosura nga z. Maleski mund t’u shërbejnë fare mirë bashkëqytetarëve tanë sllavë, të rinjë, që duan të hapin një faqe të re, të qytetëruar, në marrëdhënie me shqiptarët.

Këto të vërteta dhe fakte të pamohueshme historike  do të duhej të alarmonin edhe intelektualët dhe partitë politke shqiptare, ashtu si dhe shuplaka kthjelluese e presidentit Pendarovski, i cili deklaroi se “nuk na duhet BE me kusht që te heqim dorë nga të qenit maqedonas që flasin gjuhën maqedonase”.

Por cili ishte reagimi i partive shqiptare dhe intelektualëve shqiptarë?  Për fat të keq, ashtu si deri tani, partitë shqiptare dhe intelektualët shqiptarë zgjodhën heshtjen dhe nënshtrimin kokëulur, në pritje të privilegjeve nga pushtetit në duart e sllavëve! I vetmi që reagoi, jo për guximin, por për pafytyrësinë dhe demagogjinë politike që ka, ishte z. Sela. Ai në vend se të skuqet për pjesën e përgjegjësisë që mban për mashtrimin qe ju bë shqiptarëve lidhur me anëtarësimin në BE, në shkëmbim të votimit të Marrëveshjes së Prespës, në letrën publike drejtuar presidentit Pendarovski, thjesht bëri rolin e patriotit të zemëruar për opinionin shqiptar. Atij i’u ankua për diskriminin që u bëhet shqiptarëve, pikërisht përmes ligjeve dhe ndryshimeve kushtetutese të cilat i ka votuar vet, bashkë me partitë të cilat i shan! “Mos ia bëj tjetrit atë që nuk do të t’a bëjnë ty”, i shkruajti z. Sela presidentit , duke bërë paralelizmin absurd në mes të identitetit “maqedonas” të kontestuar me fakte shkencore, dhe identitetit të pakontestueshëm shqiptar, në vend se të adresonte problemin aty ku duhet – tek statusi kushtetues i mohuar. Në solidaritet me presidentin Pendarovski, bëri sërisht paralelizëm absurd, në mes të gjuhës “maqedonase” të kontestuar me të drejtë nga bullgarët si dialekt i tyre, me gjuhën shqipe, gjuhën më të vjetër në Evropë, të kufizuar si gjuhë e pakicave me ligjin të cilin e votoi ai vet. E sikur të mos mjaftonte kjo, u rreshtua përkrah presidentit Pendarovski, kundër Bullgarisë, në mbrojtje të një kauze të paqenë të identitet “maqedonas”, duke injoruar faktin që shqiptarët janë pala e dëmtuar, por jo nga Bullgaria. Dhe në fund, me paturpësinë më të madhe, po atë kushtetutë që votoi vitin e kaluar bashkë me dhunuesit e tij, tani e quan “kushtetutë anakronike dhe anti-evropiane” !

Deklaratat e këtyre dy personaliteteve të rëndësishëm politik, z. Maleski dhe z. Pendarovski duhet të vetëdijësojnë dhe ndërgjësojnë pjesën e shëndoshë të klasës politike shqiptare dhe intelektualët me atë pak guxim intelektual të mbetur, për të ndërprerë njëherë e përgjithmonë, përkrahjen “blanko” në mbrojtje të identitetit, gjuhës dhe historisë së përvetësuar nga ana e bashkëqytetarëve të tyre sllavë në pritje të realizimit të premtimeve boshe. Është koha e fundit, që qasja prej spektatorit, të zëvendësohet me atë të palës së dëmtuar që kërkon rivendsojen e drejtësisë. Me ndihmën e gjithnjë e më shumë fakteve historike të bëra publike kohëve të fundit, të këmbëngulet në ridefinimit e plotë të kushtetutës, duke  përjashtuar nga kjo kushtetutë vendimet antishqiptare, ideologjike dhe falsifikuese të ASNOM-it, dhe duke i zëvendësuar ato me standarde kushtetuese evropiane të ndërtimit të shteteve bashkësi popujsh.

Afrim Fanda

“E gjetëm formulën e suksesit”, klithën të kënaqur osmanlinjtë e Stambollit dhe nostalgjikët e tyre  në ish IRJM –  do të themelojmë parti që për doktrinë do të ketë fenë tonë, por të mbështjellur me ambalazhim të bukur  “patriotik”.  Ndaj për emër të partisë, uzurpuan emrin e institucionit të shenjtë të shqiptarëve – Besën. Lekët u erdhën me bollëk nga Katari, e nuk u mungoi as përkrahja e miqve “të pafe” në pushtetin e ish IRJM. Fondacioni i tyre, “Qendra e civilizimit islam” me shtëpinë botuese Logos A, me në krye “abinë” e famshëm, ofruan  “doktor profersorë”, redaktorë, libra dhe para për të rritur “cilësinë” dhe komoditetin e kryesisë, … dhe pothuajse ia arritën ta realizojnë ëndrën. Derisa, një ditë, paratë e Katarit bënë atë që bën paraja – nxiti lakminë, grykësinë, konfliktin dhe në fund përçarjen.  Ata më të zellshmit, më meritorët, u ndanë, por nuk arritën të mbanin emrin. Por ç’e duan… me rëndësi e kishin “abinë” në anën e tyre, sepse paratë e “abisë” ua dhanë “Alternativën”.

Miqtë e “pafe” të Alternativës, u dhanë zemërgjerësisht pjesë të pushtetit dhe me ndihmen e pushtetit dhe miratimin e kryeministrit bujar, ata filluan të shpërndajnë “kulturë” shqiptarëve të lënë në mëshirën e fatit nga institucionet e tyre kulturore në Tiranë.  Ndaj dhe u organizuan qindra udhëtime me autobuzë për arsimtarët e shkollave shqipe, për të vizituar monumentet kulturo historike të Stambollit. “Abija” i Logosit, u kujdes që të shtypen mijëra libra fetarë, në mënyrë që të plotësohet boshllëku arsimor dhe kulturor tek shqiptarët.

Dhe erdhën zgjedhjet. Shqiptarët e shkretë, të gjendur në situate “hip se të vrava, zbrit se të vrava”, të dëshpëruar dhe me shpresë të fundit, bënë thrijen për bashkim të opozitës për të rrëzuar BDI-në e kriminalizuar dhe koruptuar, që tanimë kishte lëshuar rrënjë në pushtet. Por për fat të keq, për të kaluar “nga shiu, në breshër”.   Në këtë situate, falë parave të “abisë”, erdhën “5 minutat” e osmanëlinjve pozitë/opozitë të Alternativës.  Vërshuan ftesat për koalicion duke filluar që nga LSDM e deri te “ish kolegët besatarë” të cilët i ranë pishmanit për konfliktin dhe ndarjen.

Lideri i ASH, me gojën që i rridhnin jargë për leket e “abisë”, e ndau mendjen që në fillim.  Sa për të kënaqur thirjen e shqiptarëve për bashkim të opozitës, deklaroi preferencën e tij për koalicion, me të dy, Alternativën dhe Besën, por duke u kujdesur që të rendiste Alternativën të parën. Edhe Alternativa e ndau më në fund mendjen për ASH, pas një hezitimi në mes të opsionit PDSH-se që po perëndonte, dhe ASH-se “që premtonte”. Por, njëkohësisht shprehu publikisht qëndrimin këmbëngulës për të mos bërë koalicion me asnje kusht me Lëvizjen Besa.  Lidershipi i LB, pothuajse ranë në gjunjë para lidershipit të Alternativës, gjë që dëshmoi mungesën e një identiteti politik që i dallon nga lidershipi i Alternatives, por kjo nuk ndryshoi qëndrimin e Alternativës.  Kështu që LB vendosi të garojë e vetme në zgjedhjet e 12 prillit, dhe e vetme t’a rëzojë BDI-në nga pushteti.

Më i prekuri në gjithe  këtë situate të krijuar, duket se është lideri I PDSH, i cili, i zemëruar për tradhtinë që i bëri “abija”, duke zgjedhur armikun e tij për bashkëpunim, bëri disa denoncime të forta me prova, për financime të dyshimta nga shtete të treta, dhe veprimtari  të paligjshme financiare, si dhe aktivitete të dyshimta të udhëheqsisë së Alternativës për llogari të shteteve të huaja. Por e gjitha kjo hasi në vesh të shurdhër tek miqtë “e pafe” të osmanlinjve në pushtetin e ish IRJM.

A do të mundet “opozita e bashkuar”, pa nje kauzë kombëtare, por duke e zëvëndësuar atë me dogma fetare dhe agjenda të huaja, pa ngritur çështjet esenciale që prekin të drejtat kolektive të shqiptarëve në këtë shtet, pa ofruar asgje ndryshe, të mobilizojë votuesit shqiptarë, thjesht për ta zëvendësuar në pushtet BDI-në e kriminalizuar dhe shërbëtore besnike e partive sllave në pushet?  E vështirë, por sidoqoftë, mbetet për të pare, nëse shqiptarët do të duhet përsëri, pas disa vitesh, të bahkojne një opozitë tjetër, për t’a rëzuar nga pushteti, opozitën e sotme!

Afrim Fanda

SHQIPTARËT NË ISH IRJM NUK KANË NEVOJË PËR NJË LIDER APO OPOZITË TË BASHKUAR PËR TË ZËVENDËSUAR BDI-në E KONSUMUAR, DHE PËR TË SHËRBYER MË MIRË PUSHTETIT NË DUART E LSDM APO VMRO, POR PËR RIPËRCAKTIMIN E STATUSIT TË TYRE POLITIK DHE JURIDIK BRENDA ISH IRJM, QË DO T’U MUNDËSONTE ATYRE TË USHTROJNË TË DREJTAT E TYRE KOLEKTIVE DHE TË VETËVENDOSIN PER TË ARDHMEN E TYRE!

Nga Doli zbuluar edhe mashtrimit i integrimit në BE, që së bashku me „mbrojtjen nga reziku i ndikimit rus“ që kamuflonin marrëveshjen e Prespës, dhe ndryshimet kushtetuese antishqiptare që dolën nga kjo marrëveshje. Në mungesë të një mashtrimi rezervë, Kryeministri „reformator“ „properëndimor“ luajti sërish rolin që e di më së miri – atë të viktimës. Dhe politikanë shqiptarë të papërgjgeshëm dhe naivë, opinionistë sharllatanë, duke ofenduar shqiptarët e ish IRJM, viktimat reale të politikës antishqiptare të pushtetit në duart e partive sllave, nxituan t’a praqesin të kundërtën – kryeministrin Zaev dhe qeverinë e tij si viktimë të shqiptarëve! Te painformuar fare ose duke anashkaluar faktet e pamohueshme se partia e z. Zaev, e cila erdhi në pushtet me ndihmën e votave të BDI-së të koruptuar dhe kriminalizuar, dështoi t’i nxirte para drejetësisë politikanët e koruptuar dhe kriminalizuar të qeverisë paraardhëse, nuk bëri asnje reformë në gjyqësorin e njëanshëm antishqiptar, dështoi me prokurorinë speciale, dhe akoma më shumë., vet kryeprokurorja speciale u involvua në një aferë korupsioni!
Por cfarë në të vërtetë ka përfaqësuar historikisht dhe akoma përfaqëson reziku i ndikimit rus për shqitparët, nga i cili pretendohet t’i ketë mbroujtur marrëveshja e Prespës? Faktet e shumta historike e bëjnë të lehtë përgjigen – coptimi dhe shkëputja e territoreve shqiptare për t’ua dhënë shteteve fqinje sllave, si dhe shtrirja e hegjemonizmit ruso-serb në gadishullin Ilirik! Po dorëzimi i sovranitetit dhe pushtetit vetëm në duart e bashkësisë etnike sllave në ish IRJM, përmes votimit të ndryshimeve të fundit kushtetutese, nuk përfaqëson realizimin e synimeve ruse për shqiptarët? Po dhurimi i 8000 hektareve territor shqiptar Malit të Zi, përmes votimit të deputetëve shqiptarë në parlamentin e Kosovës nuk është vazhdim i realizimit të synimeve historike ruse në Gadishullin Ilirik? Po pranimi nga ana e kryeministrit Edi Rama të iniciativës serbe për „Shengenin Ballkanik“ , në kushtet e territoreve të coptuara shqiptare, nuk është realizim i synimeve të hegjemonizmit ruso-serb? Pas shpalljes të datës së zgjedhjeve të parakohshme në ish IRJM më 12 prill 2020, në hapsirën politike jodemokratike që kundërmon erë amoraliteti politik, lojëra të pista dhe prapaskena, dolën preferencat dhe ftesat e para publike për koalicione parazgjedhore dhe bashkëqeverisje pas zgjedhjeve. Kështu, kryeministri në dorëheqje, i cili erdhi në pushtet me premtimin për të dhënë dënimin e merituar korupsionit dhe kriminialitetit të qeverisë së kaluar, shfaqi publikisht besimin e plotë „pa dilema“ dhe preferencën për bashkëqeverisje pikërisht për BDI-në, partnerin e koalicionit të kësaj qeverie, për të cilën vet ai nxori para opinionit publik prova të shumta për korupsion dhe kriminalitet, përmes të ashtuquajturave „bomba“. Nërkaq lideri i Aleancës për Shqiptarët, z. Sela, i pyetur nga gazetari në një debat televiziv për preferencat e tij për koalicionim për bashkëqeverisje, u përgjigj se nuk ka preferenca. Pra do të bashkëqeveriste qoftë me VMRO-në që e tërhoqën zvarë gjysëm te vdekur hapsirave të parlamentit, qoftë me LSDM-në që i amnistuan të njëjtët, dhe i dërguan nga burgu në parlament për të votuar bashkë me viktimën e tyre ndryshimet kushtetuese që cementuan statusin e pakicës për shqiptarët që përfaqësojne bashkësine e dyte etnike me së paku 30% të banorëve të ish IRJM. Por në fakt, z. Sela shfaqi preferenca koalicionimi, dhe atë pikërisht për Alternativën, një parti me lidhje dhe financime të dyshimta të përfolura në media, nga bota arabe dhe Turqia, duke bërë ftesën publike njëkohësisht Alternativës dhe Lëvizjes Besa, duke ditur historinë e ndarjes dhe mosdurimit në mes këtyre dy subjekteve, dikur një parti e vetme. Pas fitores së Vetëvendosjes në zgjedhejet e parakohshme në Kosove, përmes rrjeteve sociale dhe medias, u shtuan thirrjet drejtuar partive shqiptare opozitare në ish IRJM që të bashkohen „për t’a mundur bashkë të keqen“, duke tërhequr jo pa te drejtë paralele mes BDI dhe pozitës në Kosovë. Madje parti opozirate dhe liderë partiak filluan të identifikohen me VV, gjegjesisth me liderin e VV, z. Albin Kurti. Por a është kjo, ajo që u duhet shqiptarëve? Shqiptarëve në ish IRJM nuk u duhet një lider që thjesht do të zëvendësonte Ali Ahmetin e konsumuar, e as nje opozitë e bashkuar që thjesht do të zëvendësonte BDI-në e konsumuar, për ti shërbyer më mirë pushtetit në duart e LSDM ose VMRO. Shqiptarët kanë nevojë për një ofertë, alternativë të re politike, për ripërcaktimin e statusit të tyre politik dhe juridik, që do të shërbente si kriter bashkëpunimi ndërpartiak të subjekteve të shëndosha politike shqiptare, dhe akoma më shumë, si kriter kushtëzues bashkëpunimi me partitë e bashkësisë etnike sllave. Vetëm ripërcaktimi i statusit të tyre politik dhe juridik, që kushtetuta aktuale e definon si pakicë, do t’ju jepte mundësinë shqiptarëve që banojnë si popull shumicë pothuajse gjysmën e territorit të ish IRJM, që udhëheqin me më shumë se shtatë komuna, dhe që përbëjnë më shume se 30% të banorëve të këtij shteti, të ushtrojnë të drejtat e tyre kolektive përmes një njësie shtetërore të tyre brenda ish IRJM. Vetëm një gjë e tillë do të bënte që shqiptarët, duke bashkëjetuar me vullnetin e tyre të lirë me bashkëqyteatret e tyre sllavë, të ndjehen të lirë dhe të kënaqur. Dhe në rast se një ditë do të ndjeheshin të pakënaqur së ndari shtetin me bashkësinë tjetër etnike , do të kishin të drejtën për të vetëvendosur deri në shkëputje dhe bashkim me shtetin fqinj shqiptar. Ky është koncepti i Vetvendosjes. Identifikimi fallco me Lëvizen Vetëvendosje dhe fotografitë bashkë me Albin Kurtin nuk do t’u sjelli vota asnje partie dhe asnje udhëheqësi partiak, sepse shqitparët dinë mirë të dallojnë qëndrimin e palëkundur dhe luftën pa kompromis për çështjen kombëtare, të Vetëvendosjes dhe Albin Kurtit, nga qëndrimet e lëkundura dhe pazarllëqet me interesat kombetare të shqiptarëve të opozitës aktuale, me të vetmin synim, akomodimin në pushtet.
Ndërsa nga VV dhe Albin Kurti, shqiptarët e ish IRJM, më tepër se preferenca për emra dhe parti, kanë nevojë për imponimin e modelit dhe standardit të politikanit të ndëgjegjshëm, të pakoruptueshëm, këmbëngulës dhe të palëkundur në zgjidhjen e çështjes kombëtare. Dhe akoma më shumë, kanë nevojë për Albinin nacionalist më shum se sa për Albinin socialdemokrat.

Afrim Fanda

Të vjen për të qeshur, por e qeshura te ngelet në fyt dhe shëndrohet ne dhimbje dhe mllef!

E si mund të qeshësh me këta shqiptarë të rinj të Araçinës të cilët jetojnë vetëm 12 km larg qendrës së kryeqytetit, pa arsim cilësor, pa jetë kulturore, pa perspektivë punësimi, sikur të ishin në donjë provincë të humbur dhe të thellë malore? Ndaj dhe pilot-projektin e ngatërojnë me profesionin e pilotit!

Të tradhëtuar dhe të braktisur në mëshirë të fatit nga partitë shqitpare në pushtet, por edhe nga ata në opozitë,   besuan broçkullave të kryeministrit Zaev, i cili u paraqit si shpëtimtari i tyre nga këta mercenarë shqiptarë që u’a sollën jetën në maje të hundës, dhe u premtoi një jetë dhe një të ardhme më të mirë për të gjithë.  Por më vonë, të zhgënjyer, e kuptuan se u mashtruan, sepse panë të njëjtët kriminelë shqiptarë në pushtet, të cilët tani i shërbenin kryeministrit Zaev dhe LSDM, po aq me zell sa edhe VMRO-së, ndërkohë që jeta e tyre nuk po përmirësohej.  Panë se në fakt, kryeministri Zaev dhe LSDM nuk dallonin fare nga VMRO, e as nga paraardhësit e tyre në LSDM, e edhe më herët.

I besuan, sepse nuk kishin një opozitë shqiptare që do tu tregonte se është nëpërkëmbja e të drejtave të tyre kolektive si shqiptarë që i bën ata të pabarabartë me bashkëqytetarët e tyre sllavë, për të cilët në të vërtetë është ndërtuar dhe frymon Shkupi si kryeqytet, me të gjitha institucionet që ka.  Nuk kishin një opozitë që do t’u tregonte se në këtë shtet, me sistemin unitar të qeverisjes, dhe si pasojë, pushtetin e përqëndruar vetëm në duart e partive sllave, nuk ka dhe nuk mund të ketë “jetë dhe të ardhme të barabartë për të gjithë”.  Ndaj dhe përfaqësuesit e tyre  në pushtet gjithmonë do të ishin të kapur, nga po këta që u premtuan se do t’i shpëtonin nga ata. Në vend të kësaj, opozita,  e joshur nga poste dhe privilegje, nxitoi ta votojë qeverinë në të cilën u fut edhe vet, për të bashkëqeverisur me po ata që shante atëhere, dhe me pjesën tjetër që shan sot.

E, araçinasit, si gjithë shqiptarët e tjerë në ish IRJM, nuk kanë as sot një opozitë që do t’u shërbente si garanci për një të ardhme më të mirë për të mos ikur, duke luftuar për pjesën e shtetit dhe pushtetit që u takon shqiptarëve.  E me këtë pjesë pushteti, do te vendosnin ata vetë, e jo kryeministri Zaev apo cilado parti sllave në emër të tyre, se ku dhe kur të ndërtohen më shumë shkolla, më shumë spitale, më shumë vende pune, më shumë rrugë që bashkojnë shqiptarët…

Afrim Fanda