Nikollovski: Nuk do të ketë mungesë të ushqimit

nikollovski-Ministri i Bujqësisë, Pylltarisë dhe Ekonomisë së Ujërave, Ljupço Nikollovski, nuk tregoi nëse qytetarët do të ballafaqohen me rritje të reja të produkteve bazë nëse të mërkurën hiqen masat anti–krizë të qeverisë.

 

I pyetur rreth spekulimeve në opinion se disa markete kanë grumbulluar produketet ushqimore dhe presin pas shkrirjes së çmimeve t’i nxjerrin në treg, Nikollovski tha se kjo çështje është në ingerencë të Ministrisë së Ekonomisë.

“Ministria e Ekonomisë i ka kompetencat në këtë drejtim. Besoj se do të na informojë dhe se po ndërmerren të gjitha masat e mundshme përmes inspektoratit. Puna jonë është që të kujdesemi për rritjen e prodhimit vendor. I sigurojmë qytetarët se nuk do të ketë mungesë të ushqimit, sepse e shohim interesin që e shkaktoi plani nacional për prodhimin e ushqimit.”,- deklaroi ministri i BPEU-së, Ljupço Nikollovski.

telegrafi

Shqipëria merr Presidencën e KS/ Rama: Drejtësia e paqja ecin krah për krah. Plotësisht të angazhuar në këtë drejtim!

RamaNga sot 1 qershor, Shqipëria do të marrë Presidencën e Këshillit të Sigurimit të OKB-së, të cilën do ta mbaj për 30 ditë. Në këtë kuadër, Kryeministri Edi Rama i cili ndodhet në SHBA bashkë me ministren e Punëve të Jashtme Olta Xhaçka, do të drejtojë nesër 2 qershor debatin e hapur të nivelit të lartë të Këshillit të Sigurimit mbi llogaridhënien ndërkombëtare, si një ndër përparësitë e vendit tonë në Këshillin e Sigurimit, të theksuar edhe më shumë për shkak të agresioni të Rusisë kundër Ukrainës.

 

Kryeministri Rama ka shpërndarë mëngjesin e sotëm një videomesazh me rastin e kryesimit nga Shqipëria të Presidencës së Këshillit të Sigurimit të OKB. Në këtë videomesazh, Rama shprehet se drejtësia dhe paqja ecin krah për krah dhe Shqipëria mbetet plotësisht e angazhuar në këtë drejtim.

 

Videomesazh i Kryeministrit Edi Rama me rastin e kryesimit nga Shqipëria të Presidencës së Këshillit të Sigurimit të OKB.

Kjo është dekada e tretë e mijëvjeçarit të tretë. Bota është e trazuar dhe ne vazhdojmë të jemi dëshmitarë të mizorive të papërshkrueshme, në më shumë se pesëdhjetë konflikte përreth globit. Demokracia dhe të drejtat e njeriut po sprovohen rëndë në anë të ndryshme të botës.

 U bë shumë gjatë që shohim abuzime masive me të drejtat e njeriut, nga Darfuri në Mianmar, nga Afganistani në Siri dhe bashkësia ndërkombëtare po lufton t’i vendosë autorët e krimeve të rënda para përgjegjësisë.

Në Europë, plagët e luftërave që pasuan shpërbërjen e Ish-Jugosllavisë, sidomos në Kosovë, janë ende të hapura. Po bëjmë gjithçka mundemi për të ecur përpara pa e harruar të shkuarën, por duke u angazhuar për ndërtimin e një të ardhmeje të përbashkët në paqe.

Lufta e Rusisë në Ukrainë ka sfiduar sigurinë europiane dhe ka tronditur rendin botëror bazuar në rregulla. Ne nuk mundemi e nuk duhet të mësohemi me pandëshkueshmërinë.

 Është urgjente të veprojmë, tani, për viktimat e panumërta të konflikteve të pakuptimta, por edhe për ne, të gjithë, për atë çka besojmë, për atë çka na bën bashkë, për të mbrojtur ligjin, për të ruajtur veprimin shumëpalësh. 

 Të gjithë ne kemi një rol për të luajtur, pjesën tonë për të përmbushur.

 Kjo është arsyeja pse ngjarja e parë përfaqësuese e Shqipërisë në presidencën e saj të parë të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, që do të kem nderin të kryesoj më 2 qershor, i kushtohet “Forcimit të llogaridhënies dhe drejtësisë për shkeljet e rënda të së drejtës ndërkombëtare”.

 Kombet e Bashkuara nuk kanë vlerë më të lartë për të promovuar sesa drejtësia dhe sundimi i ligjit. Shqipëria e promovon atë kombëtarisht dhe e mbron ndërkombëtarisht.

 Drejtësia dhe paqja ecin krah për krah dhe Shqipëria mbetet plotësisht e angazhuar në këtë drejtim.

Jemi të privilegjuar që u japim zë bindjeve tona e do ta drejtojmë Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara me të gjithë vullnetin e pasionin tonë për ato çka besojmë fort.

 

PLANI I PRESIDENCËS SË SHQIPËRISË NË KËSHILLIN E SIGURIMIT:

Vënia para përgjegjësisë e shkelësve të ligjit ndërkombëtar, qofshin shtete apo individë, kërkon bashkëpunim të fortë të gjithë shteteve paqedashëse, duke filluar me anëtarët e Këshillit të Sigurimit.

Debati i kryesuar nga kryeministri Rama shënon fillimin e zbatimit të planit të punës të Presidencës së Shqipërisë në Këshillin e Sigurimit. Takimet e kryesuara nga kryeministri Rama do të pasohen nga disa veprimtari të tjera shënjuese, përgjatë muajit qershor përfshirë në nivel Ministror, të tillë si:

Debat i hapur drejtuar nga Ministrja e Jashtme Olta Xhaçka, mbi tematikën Gratë, Paqja dhe Siguria, me nëntemë “Roli i organizatave rajonale për zbatimin e GPS në situata trazirash politike dhe marrje pushteti me dhunë” (15 Qershor);

Sesion informimi, drejtuar nga Ministrja e Jashtme Olta Xhaçka, mbi bashkëpunimin mes OKB dhe organizatave rajonale, ku do të ftohet Bashkimi Europian  (16 qershor);

Debat i hapur mbi Metodat e Punës të Këshillit të Sigurimit, drejtuar nga Ambasadori i RSH në OKB, NY (28 qershor).

Vitin e ardhshëm Shqipëria do të ketë presidencën pak muaj përpara përfundimit të mandatit, në tetor 2023. Programi i punës i kësaj presidence ndërlidh më së miri përparësitë e Shqipërisë në Këshillin e Sigurimit me zhvillimet më të rëndësishme të sigurisë ndërkombëtare, siç është lufta në Ukrainë.

Gjatë qëndrimit në Nju York kryeministri dhe Ministrja e Jashtme do të priten në takime nga Sekretari i Përgjithshëm i OKB, António Guterres si dhe nga ambasadorja e SHBA pranë OKB-së, Linda Thomas-Greenfield, takim ky në kuadër të bashkëpenësisë që Shqipëria dhe SHBA kanë lidhur me Ukrainën. Gjatë muajit maj presidencën e Këshillit të Sigurimit e kishte SHBA.

Nga 1 janari 2022 Shqipëria u ul si anëtare jo e përhershme e Këshillit të Sigurimit të Organizatës së Kombeve të Bashkuara. Më 11 qershor 2021 Shqipëria u zgjodh anëtare jo e përhershme e Këshillit të Sigurimit për periudhën 2022-2023 duke shënuar një ditë historike.

Shqipëria ishte vendi i vetëm nga ata që ishin në garë që nuk kishte qenë asnjëherë anëtare e Këshillit të Sigurimit. Shqipëria bën pjesë në Organizatën e Kombeve të Bashkuara që nga dhjetori i vitit 1955, me përfaqësues në Asamblenë e Përgjithshme. Zgjedhja në Këshillin e Sigurimit, për herë të parë pas 66 vitesh anëtarësim në OKB, përfaqëson sfidë madhore, por dhe një mundësi të shkëlqyer për Shqipërinë.

Shqipëria u paraqit si kandidaturë konsensuale e Grupit të Vendeve të Evropës Lindore. Veprimtaria e Këshillit të Sigurimit në Kombet e Bashkuara ka prioritet paqen dhe sigurinë ndërkombëtare.

gsh

 

Kraja: Krimi i organizuar në Shqipëri ka ardhur duke u konsoliduar

KrajaNë një intervistë ekskluzive për DW, Arben Kraja, kreu i SPAK thotë se institucioni që ai drejton, heton i pavarur e nuk ndikohet nga presionet e politikës dhe tregon hartën e shpërndarjes së krimit shqiptar nëpër botë

 

 

DW: Z.Kraja, para pak ditësh ka pasur një operacion të rëndësishëm nga SPAK, në bashkëpunim me Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe me Byronë Kombëtare të Hetimit. Pati disa urdhër-arreste, disa persona në kërkim, të akuzuar për ngjarje shumë të rënda kriminale, mes tyre dhe emra punonjësish policie dhe avokatësh. Pa dashur të përmend emra dhe raste specifike, sa e lidhur është krimi apo bota e krimit në Shqipëri me njerëz që janë pjesë e gjyqësorit?

Arben Kraja: Ajo (operacioni “Golden Bullet) ishte një çështje shumë e rëndësishme dhe është një çështje përsëri, sepse vazhdon hetimi dhe duhet të më kuptoni që jemi pak të kufizuar për të dhënë informacion. Megjithatë ajo që mund të them është që kishte një numër të konsiderueshëm vendimesh të miratuara nga gjykata, të cilat kanë konfirmuar dyshime të arsyeshme të bazuara në prova, për shumë ngjarje kriminale të ndodhura në vendin tonë në 10 vitet e fundit. Prandaj ne e vlerësojmë shumë të rëndësishme. Pa dyshim që bashkëpunimi me policinë ka qenë shumë i mirë, çështja vazhdon dhe jemi të bindur që do t’i shkojmë deri në fund. Pyetja juaj, nëse ka lidhje të krimit me drejtësinë apo struktura të tjera: nga hetimet tona dalin vazhdimisht lidhje të tilla, sepse kuptohet që gjithmonë krimi mundohet që korruptojë sistemin e drejtësisë për të shpëtuar nga ndjekja penale. Apo mundohet të korruptojë sisteme të pushtetit apo të administratës, për të përfituar diçka në mënyrë të padrejtë. Këto dalin herë pas here në hetime, pa diskutim. Janë edhe të provuara.

 

DW: Pritshmëria e njerëzve është që të keni rezultate më konkrete. Do të keni në të ardhmen rezultate konkrete?

Arben Kraja: Nëse flasim në përgjithësi dhe jo vetëm për këtë çështje, rezultatet konkrete janë të vazhdueshme e kanë ardhur gjithmonë në rritje. Struktura është konsoliduar në mënyrë të vazhdueshme në dy vite e gjysmë aktivitet. Kjo shihet qoftë nga numri i procedimeve të regjistruara, nga numri i vendimeve të dënimit por sidomos nga numri dhe vlera e konsiderueshme e pasurive të konfiskuara që kanë kaluar në favor të shtetit.

 

DW: Gjatë këtyre dy viteve e gjysmë, cilat kanë qenë sfidat më të mëdha për ju, si drejtues i SPAK?

Arben Kraja: Sfida më e madhe ka qenë pa diskutim ngritja e strukturës, sepse kemi filluar pothuajse gjithçka nga zero, dhe pritshmëria e publikut, sepse ishin në disproporcion me njëra-tjetrën: Pritshmëri shumë e madhe dhe shumë problematika e shumë punë për ta krijuar strukturën. Megjithatë ekipi ka punuar në mënyrë perfekte, me ato mungesa që kemi pasur, me ata njerëz që kanë qenë, dhe ka ardhur gjithnjë në rritje, më i konsoliduar e duke prodhuar një produkt më cilësor.

 

DW: Ka kjo strukturë ende mungesa?

Arben Kraja: Përsëri ka mungesa. Numri i prokurorëve nuk është plotësuar, numri i hetuesve është gjysmë për gjysmë. Por jemi drejt fundit dhe besoj që brenda këtij viti do të konsolidohet plotësisht, nga pikëpamja e numrit të punonjësve.

 

DW: Z.Kraja, si ka ndryshuar numri i dosjeve dhe rasteve që ju merrni, nëse krahasohet me fillimet e punës së kësaj strukture?

Arben Kraja: Ne në fillim kemi gjetur një numër shumë të madh dosjesh të trashëguara nga ish-prokuroria e Krimeve të Rënda, të cilat patjetër që duhet t’i nënshtroheshin procedurave përkatëse. Por ka pasur dhe numër vazhdimisht në rritje kallëzimesh, nga individë apo nga struktura të ndryshme. Kuptohet, nisur nga ideja e pritshmërisë nga një strukturë e re që do të funksionojë më mirë se strukturat e mëparshme. Në këtë sens, ka një problematikë me kompetencën, sepse jo çdo gjë që njerëzit kërkojnë është kompetencë e SPAK-ut. Dhe në njëfarë mënyre jemi munduar që t’i japim drejtimin e duhur, duke i sqaruar që duhet të shkojnë në një institucion tjetër apo prokurori tjetër dhe duke u dhënë zgjidhje. Por tendenca është gjithmonë në rritje, qoftë i kallëzimeve që vijnë por edhe i procedimeve që ne regjistrojmë.

 

DW: Për çfarë denoncojnë më shumë shqiptarët?

Arben Kraja: Problematika që lidhen me pronat, janë të pafundme. Problematika që lidhen me abuzimet e administratës, me prokurimet publike, dhe pastaj vijnë problematikat që lidhen me krimin e organizuar.

 

DW: Ju jeni prej shumë vitesh pjesë e gjyqësorit dhe në këto vite keni mbajtur edhe një detyrë të rëndësishme. Mendoni se ka ndryshuar formë krimi i organizuar në Shqipëri? Është bërë më sfidues që ta luftosh?

Arben Kraja: Krimi i organizuar ka ardhur duke u konsoliduar, patjetër. Sidomos e shohim dhe jashtë vendit aktivizimin e tij. Shohim grupe të strukturuara kriminale, të ndërthurura me grupet kriminale të vendeve të tjera. Pra, ka ardhur duke u konsoliduar, por dhe shteti duhet të konsolidojë goditjen e tij. Në këtë sens, ne jemi munduar të rrisim në mënyrë të vazhdueshme së pari besimin e partnerëve në raport me punën që ne bëjmë, e pastaj të punojmë e të koordinohemi me ta në mënyrë të vazhdueshme. Mund t’iu them që për vitin 2021, krahasuar me 2020-ën, është trefishuar numri i kërkesave për ndihmë juridike që ne kemi nga jashtë apo raportet proceduriale me partnerët ndërkombëtare.

 

DW: Mund të thoni një shtet me të cilin bashkëpunoni më shumë? 

Arben Kraja: Kemi vendosur kontakte që në fillim me Italinë, pa diskutim, sepse jemi më afër. Kemi kontakte të qëndrueshme dhe të vazhdueshme. Por bashkëpunojmë me Holandën, me Gjermaninë, me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, me Britaninë e Madhe, me Belgjikën. Kemi vendosur kontakte të drejtpërdrejta me EuroJust si dhe me rajonin si Kosovë, Maqedoni e Veriut, Rumani.

 

DW: Duke qenë se harta është e shtrirë në shumë vende të globit, a ju vjen në ndihmë Byroja Kombëtare e Hetimit në punën tuaj?

Arben Kraja: Byroja Kombëtare e Hetimit është strukturë e pavarur e jona, që funksionon në varësi të Prokurorit të Posaçëm dhe pa diskutim është struktura kryesore me të cilën ne duam të japim produkte. Por nisur nga procedurat që kishte ligji dhe kohëzgjatja e nevojshme për ngritjen e kësaj strukture, jemi tani në momentin që po trajnohet grupi i dytë i hetuesve dhe besoj në korrik duhet të fillojë punë edhe grupi i dytë, kështu që bëhet i plotë grupi në dispozicion të prokurorëve dhe sigurisht që do të ketë një rritje të produktit dhe cilësisë së punës tonë.

 

DW: Z.Kraja, ka interes të lartë nga publiku për dosje si inceneratorët, “21 Janari”, “Gërdeci”. Madje për dy të fundit kryeministri i vendit ju ka bërë apel që të hetoni z.Berisha e z.Meta. A ndiheni ju i shantazhuar nga këto apele që bëjnë politikanët? A bën presion politika në punën tuaj të përditshme?

Arben Kraja: Prokurorët kanë përpara dosjet dhe vlerësojnë provat. Ky është koncepti ligjor dhe këtë bëjmë çdo ditë. Jo vetëm politika, por ne dëgjojmë çdo ditë njerëz që ankohen, që pretendojnë që duhet hetuar ky rast apo ai rast. Janë në kuadrin e atyre informacioneve që vijnë për t’u vlerësuar. Por e rëndësishme është që secili ka dosjen përpara, është i pavarur në vendimmarrjen e tij dhe vlerëson vetëm provat që janë administruar. Për të gjitha rastet që janë nën hetim apo që vazhdon hetimi, ne kemi dhënë herë pas here njoftime publike dhe kur të ketë një zgjidhje përfundimtare ne do të japim përsëri njoftimin zyrtar se çfarë është bërë me atë rast.

 

DW: Një pyetje e fundit! Mendoni se deri në fund të mandatit tuaj do t’i përmbushni pritshmëritë e shqiptarëve? Do të ketë politikanë të niveleve të larta që do të shkojnë pas hekurave?

Arben Kraja: Mandati im është i lidhur me një periudhë të caktuar kohore. Por ju po kërkoni që të vlerësohen pritshmëritë e publikut për një periudhë 30-vjeçare dhe mungesat që ka pasur publiku, në një periudhë 2 ose 3-vjeçare. Besoj jemi të ndërgjegjshëm që kjo s’mund të bëhet dot. E rëndësishme është që struktura është krijuar, është konsoliduar, është në rrugën e duhur dhe forcohet përditë e më shumë. Kështu që në vijimësi do të ketë rezultate.

dw

 

Sanksionet dobësojnë ndikimin e Rusisë në Azinë Qendrore

Presidenti rus Vladimir Putin dhe Presidenti kazak Kassym-Jomart Tokayev gjatë një takimi në Kremlin (16 maj 2022)Ndikimi i Rusisë në ish-republikat sovjetike të Azisë Qendrore pritet të bjerë ndërsa ushtria e saj po përballet me vështirësi në Ukrainë dhe ekonomia e saj po përjeton pasojat e sanksioneve të vendosura nga Shtetet e Bashkuara dhe vendet aleate, thonë ekspertët.

 

Rusia ka ushtruar prej kohësh ndikim në pesë vende të rajonit – Uzbekistan, Kazakistan, Kirkistan, Turkmenistan dhe Taxhikistan – për shkak të të ardhurave të emigrantëve nga këto vende që punësohen në Rusi, thotë Jennifer Brick Murtazashvili, drejtuese e Qendrës për Qeverisjen dhe Tregjet në Universitetin e Pitsburgut.

Të dhënat e publikuara në muajin mars nga Banka Botërore nënvizojnë rëndësinë e këtyre të ardhurave, për të cilat ajo thotë se në disa raste “ishin të krahasueshme, ose edhe më të mëdha, se eksportet e mallrave dhe shërbimeve nga këto vende”.

“Në të kaluarën, vendet e Azisë Qendrore i druheshin Rusisë për shkak se e kuptonin që (marrëdhënia e tyre ekonomike) do të ndryshonte në rast se ofendonin Moskën”, i tha Zërit të Amerikës zonja Murtazashvili. Por, thotë ajo, balanca ka ndryshuar për shkak të luftës në Ukrainë dhe këto pesë vende “tashmë e kuptojnë se Rusia ka nevojë shumë të madhe për krahun e punës nga Azia Qendrore”.

“Këto vende e kuptojnë se tashmë kanë ndikim dhe po fillojnë të kuptojnë se mund ta ushtrojnë atë”, tha ajo. “Momentalisht, shohim një Azi Qendrore më të fortë që do të ketë më shumë liri për të zgjedhur mes fuqive të mëdha”.

Dobësia e Rusisë i çel derën Kinës për të luajtur një rol më të madh në rajon, por shton mundësitë edhe për vende të tjera që dëshirojnë të bëjnë biznes në rajon, thotë zonja Murtazshvili.

Të martën, pikërisht tre muaj pasi Rusia filloi agresionin në Ukrainë, Kina premtoi 37.5 milionë dollarë “asistencë falas financiare” për Uzbekistanin “për zbatimin e projekteve të përbashkëta me domethënie sociale”, sipas njoftimeve të bëra nga qeveria uzbeke.

Marrëveshja u nënshkrua nga zëvendësministri i Uzbekistanit për investimet dhe tregëtinë e jashtme, Aziz Voitov, dhe ambasadori kinez në Tashkent, Jiang Yan, sipas një deklarate të publikuar në faqen në internet të Ministrisë së Investimeve dhe Tregëtisë së Jashtme të Uzbekistanit.

Një ditë më herët, Ndihmës Sekretari i Shtetit për Çështjet e Azisë Jugore dhe Qendrore, Donald Lu, kryesoi një delegacion amerikan në një udhëtim pesëditor në rajon, në Republikën Kirkize, në Uzbekistan, Taxhikistan, dhe Kazakistan.

Sipas Departamentit të Shtetit, qëllimi i udhëtimit është “forcimi i marrëdhënieve të Shteteve të Bashkuara me rajonin dhe avancimi i përpjekjeve të bashkëpunimit për të krijuar një Azi Qendrore më të ndërlidhur, më të begatë dhe më të sigurtë”.

Javën e kaluar, Sekretari i Shtetit Antony Blinken u takua në Uashington me Mukhtar Tileuberdin, ministrin e jashtëm të Kazakistanit.

Sipas Departamentit të Shtetit, gjatë takimit Sekretari Blinken konfirmoi “angazhimin amerikan për të minimizuar ndikimin e sanksioneve të vendosura Rusisë tek aleatët dhe partnerët, përfshirë Kazakistanin”.

Rafaello Pantucci, studiues në Universitetin e Studimeve Ndërkombëtare në Singapor dhe autori i vëllimit “Sinostan: Perandoria e paplanifikuar e Kinës”, thotë se megjithëse influenca e Rusisë pritet të bjerë, ajo do të vazhdojë të jetë një lojtare e rëndësishme në rajon.

Udhëheqësit e vendeve të Azisë Qendore “kanë patur gjithnjë një nivel shqetësimi dhe skepticizmi për Rusinë dhe tashmë kjo do të përkeqësohet”, i tha ai Zërit të Amerikës. “Lidhjet e natyrshme dhe opionin publik do ta bëjnë të vështirë ndërprerjen e plotë (të marrëdhënies), por është e qartë se qeveritë rajonale nuk janë të ekzaltuara me veprimet e Presidentit Putin” në Ukrainë.

Në fillimet e luftës, Presidenti Putin telefonoi udhëheqësit e vendeve të Azisë Qendrore për të kërkuar mbështetje për pushtimin që kishte planifikuar për Ukrainën. Por, të pesë udhëheqësit u përgjigjën të përmbajtur, duke mos e mbështetur apo dënuar sulmin.

Kina ndërkohë ka zgjeruar praninë e saj në rajon prej kohësh, thotë zoti Pantucci. “Por rajoni do të jetë gjithnjë e më i zhgënjyer, pasi në dallim nga Rusia, Kina nuk është shumë e interesuar për të ndërhyrë për të zgjidhur gjërat, por është e fokusuar vetëm tek interesat e saj”.

Temur Umarov, bashkëpunëtor shkencor në Fondin Carnegie për Paqen Ndërkombëtare, gjithashtu parashikon se Rusia do të vazhdojë të ketë ndikim në rajon, megjithë problemet e krijuara nga lufta.

“Rusia e kupton se çfarë po ndodh këtu në Azinë Qendrore dhe e bën këtë më mirë se çdo aktor tjetër i huaj në rajon”, i tha zoti Umarov Zërit të Amerikës nga Bishkeku, kryeqyteti i Kirkistanit. “Pra, kjo është diçka vërtet e vështirë për t’u ndryshuar”.

Sipas zotit Umarov, pesë vendet e Azisë Qendrore janë përpjekur të diversifikojnë marrëdhëniet e tyre me pjesët e tjera të botës, që kur fituan pavarësinë nga Moska në fillimet e viteve 1990.

“Veprimet e Rusisë në Ukrainë do të përshpejtojnë procesin e zëvendësimit të Rusisë në këto vende”, tha zoti Umarov. “Sigurisht, Kina është vendi numër një që ka kapacitetin për ta bërë këtë në shumë sfera, në veçanti për sa i përket logjistikës, për shkak të pozicionit të saj gjeografik dhe ekonomisë së saj, për shkak të forcës ekonomike të Kinës që vendet e tjera nuk e kanë”.

Por, sipas zonjës Murtazashvili, Kina nuk gëzon shumë popullaritet në Azinë Qendrore. “Njerëzit e kuptojnë se çfarë ka ndodhur me ujgurët dhe i druhen afrimit të tepruar me Kinën”, thotë ajo.

Tre nga këto pesë vende të Azisë Qendrore kanë kufij të përbashkët me rajonin në perëndim të Kinës, Xinjiang, ku Pekini akuzohet nga Shtetet e Bashkuara dhe vende të tjera se po kryen një gjenocid ndaj pakicës ujgure. Pekini i refuzon këto akuza si gënjeshtra dhe thotë se Kina po lufton “tre forca të së keqes”, më konkretisht separatizmin, ekstremizmin dhe terrorizmin në rajon.

Për nga pikëpamja kulturore, fetare dhe etnike, këto vende me shumicë popullsie turke në Azinë Qendrore ndjehen më pranë ujgurëve në Xinjiang.

voa

Publikohet Barometri social – politik i Shqipërisë 2021

Barometri socialQendra Shqiptare për Qeverisje të Mirë publikoi sot Barometrin social – politik i Shqipërisë 2021, bazuar në sondazhet e pesë viteve të fundit në të gjithë vendin.

 

Autorët pohuan se të gjithë anketat bashkohen në pritshmërinë e lartë të qytetarëve për punësim, ndëshkim të korrupsionit dhe fuqizim të institucioneve demokratike. Korrespondenti ynë, Ilirian

“Barometri Social – Politik i Shqipërisë 2021” rendit si problem kryesor e të vazhdueshëm të vendit në 5 vitet e fundit papunësinë e rinisë, vështirësitë e rritura ekonomike të familjeve për shkak të pakësimit të burimeve financiare, pensionet e ulëta, minimumin jetike, përfshirë këtu edhe reduktimin e remitancave dhe mbështetjes financiare nga emigracioni.

Drejtuesi i Qendrës dhe një nga autorët e studimit, Arben Çejku, thotë se qytetarët kërkojnë veting ndaj politikanëve njëlloj si ndaj gjykatësve, pritshmëria e të anketuarve ndaj drejtësisë për të ndëshkuar korrupsionin në nivelet e larta të administratës vazhdon të jetë e lartë.

“Një problem tjetër shumë i madh është korrupsioni, kryefjala e shqetësimit publik të qytetarëve. Kur zbret në qytetet e vogla pesha e korrupsionit është më e madhe, sepse mundësia për të mbijetuar dhe për ta tejkaluar këtë problem është më e vogël. Qytetarët kërkojnë ndëshkim të korrupsionit, ndërsa pandëshkueshmëria është burimi i dëshpërimit për një pjesë të madhe qytetarësh” – thotë zoti Çejku.

Autorët pohuan se emigrimi i të rinjve po ashtu është një problem, që buron nga padrejtësia, varfëria, korrupsioni, papunësia dhe mungesa e perspektivës, si dukuri të lidhura zinxhir.

Qytetarët pohuan që më shumë besojnë tek faktori ndërkombëtar në përmirësimin e gjendjes se sa në aktorët e brendshëm.

Studiuesja Edlira Gjoni nënvizoi mungesën e besimit të qytetarëve tek institucionet, tek procesi zgjedhor dhe tek vlera e votës, ndërsa theksoi se duhen dëgjuar zërat e qytetarëve që vijnë nga sondazhet profesionale.

“Situata mbetet po e njëjta dhe një ndër arsyet kryesore është mosmarrja në vlerësim e studimeve të tilla të rëndësishëm. Kriza e opozitës u thellua, raportet me parlamentin mbeten po aq të dobëta, zbatimi i reformës në drejtësi është po aq problem dhe puna e kanabizimit të vendit është ende e pazgjidhur, mosbesimi i qytetarëve ndaj politikës dhe institucioneve mbetet i lartë” – thotë zonja Gjoni.

Ndërsa studiuesi Afrim Krasniqi shtoi se në Shqipëri mungon kultura e sondazheve, kur në vendet demokratike perëndimore publikohen cdo javë sondazhe me tema të rëndësishme për të kuptuar se cfarë mendojnë qytetarët për cështjet kritike të vendit.

Zoti Krasniqi thotë se në Shqipëri mungon edhe kultura e llogaridhënies nga politikanët para qytetarëve.

“Në dallim nga demokracitë funksionale ne nuk kemi llogaridhënie. Politikanët nuk shkojnë nëpër zona zgjedhore për të folur mbi premtimet dhe mbajtjen e tyre, por shkojnë të sulmojnë kundërshtarët, dhe për t’u shfaqur si e keqja më e vogël. Qytetarët nuk kanë mundësi për llogari-dhënie, ndaj ata i përdorin këto sondazhe për të nxjerrë në publik zemërimin dhe pakënaqësinë e tyre. Prandaj ne shohim një hendek të madh midis asaj që mendojnë qytetarët dhe asaj që mendojnë politikanët në Shqipëri. Ndryshimet janë ekstremisht të kundërta në përparësitë që renditin qytetarët dhe atyre që përmendin politikanët” – thotë zoti Krasniqi.

Sipas sondazheve të Qendrës për Qeverisje të Mirë më shumë se gjysma e të anketuarve pohuan se të ardhurat familjare pësuan rënie gjatë vitit 2021, mbi 70 për qind e tyre ishin skeptikë që gjendja do të përmirësohej në krahasim me vitin e kaluar.

Afro tre të katërtat e të anketuarve pohuan se nuk morën ndonjë ndihmë financiare gjatë pandemisë, dhe se nga partitë politike kërkojnë t’u rregullojnë punësimin, ekonominë dhe shëndetësinë.

 

Kosova në betimin dhe praktikën presidenciale të Vuçiqit

vucic“Betohem se të gjitha fuqitë e mia do t’i përkushtoj për ruajtjen e sovranitetit dhe tërësisë së territorit të Republikës së Serbisë, duke përfshirë Kosovën dhe Metohinë si pjesë integrale të saj”.

Kështu thuhet në tekstin e betimit që presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, e ka bërë para deputetëve të Kuvendit më 31 maj, pasi fitoi mandatin e dytë pesëvjeçar në zgjedhjet e prillit.

Teksti i betimit është i përcaktuar me Kushtetutën e Serbisë dhe është në përputhje me preambulën e aktit më të lartë juridik të shtetit, ku thuhet se “krahina e Kosovës dhe Metohisë është pjesë përbërëse e territorit të Serbisë”.

 

“Vuçiq i përmbahet asaj që është shkruar në Kushtetutë. Sigurisht që mund të ketë dallime të caktuara mes asaj që shkruan dhe realitetit, por kjo nuk mund ta çlirojë atë apo organet e tjera shtetërore nga detyrimi që qëndron në Kushtetutë”, thotë për Radion Evropa e Lirë, profesori i Fakultetit të Drejtësisë ‘Union’ dhe eksperti i së drejtës kushtetuese, Bogoljub Mirosavljeviq.

Preambula u përfshi në Kushtetutën e Serbisë në vitin 2006, pas shpërbërjes së bashkësisë së Serbisë dhe Malit të Zi, kur Vojislav Koshtunica, lider i atëhershëm i Partisë Demokratike të Serbisë, ishte në krye të Qeverisë në Beograd.

 

A mund ta përmbushë presidenti betimin?

“Është krejtësisht e parëndësishme se çfarë do të premtojë Vuçiq me betimin”, tha për Radion Evropa e Lirë, Dushan Janjiq nga Forumi për Marrëdhëniet Etnike në Beograd, duke vënë theksin në “ndarjen e tekstit të Kushtetutës nga realiteti”.

“A mundet presidenti, në realitet, të zbatojë atë që e ka thënë – nuk mundet. E pamë që nuk mundi të organizonte zgjedhjet atje, as referendumin për ndryshimin e Kushtetutës, për të mos thënë që nuk mundi të dërgonte ushtrinë e policinë, as nuk mundi të shkonte vetë atje”, tha Janjiq.

Presidenti i Serbisë ishte për herë të fundit në Kosovë në shtator të vitit 2018, kur vizitoi Ujmanin (Gazivodën) në veri të Kosovës dhe vendet ku jeton popullata shumicë serbe.

Vizita u miratua nga autoritetet në Kosovë, ashtu siç parashihet me Marrëveshjen e Brukselit.

Sipas një marrëveshjeje ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, e cila zbatohet që nga viti 2014, të dyja palët janë zotuar të dërgojnë njoftime dhe të kërkojnë leje për të vizitat e zyrtarëve.

“Gjendja në terren është e tillë që nëse Qeveria e Kosovës nuk e dëshiron këtë, presidenti Vuçiq nuk mund të hyjë atje”, tha për Radion Evropa e Lirë analisti nga Kosova, Agon Maliqi.

Vuçiq kishte planifikuar të vizitonte Kosovën edhe në vitin 2020, por vizita e tij nuk u miratua.

Në një atmosferë tensioni me Prishtinën, ai takohej me përfaqësuesit politikë serbë në Beograd ose udhëtonte në jug të vendit.

Pas aksioneve të Policisë së Kosovës kundër kontrabandës, të cilat nxitën protesta të serbëve në veri të Kosovës në tetor të vitit 2021, Vuçiq u takua me ta në Rashkë në jug të Serbisë.

Në shtator të po atij viti, ministri i Policisë, Aleksandar Vulin, vizitoi detashmentin e xhandarmërisë në Kralevë (rreth 80 kilometra nga Kosova), për shkak të vendosjes së Njësisë Speciale të Policisë së Kosovës në pikat kufitare me Serbinë dhe masave reciproke për heqjen e targave serbe nga automjetet që hynin në Kosovë.

 

A ka Serbia kompetenca mbi Kosovën?

Pas ndërhyrjes së NATO-s në Republikën Federale të Jugosllavisë (RFJ), e cila u iniciua për shkak të krimeve të forcave serbe kundër popullatës shqiptare në Kosovë, në vitin 1999, presidenti i atëhershëm i RFJ-së, Slobodan Milosheviq, pranoi Marrëveshjen e Kumanovës, me të cilën u tërhoqën forcat serbe nga Kosova.

Në vitin 2008, Kosova shpalli pavarësinë, të cilën Serbia ende nuk e njeh.
Nën patronazhin e Bashkimit Evropian, Beogradi dhe Prishtina nënshkruan Marrëveshjen e Brukselit, në vitin 2013, për t’i hapur rrugën normalizimit të marrëdhënieve mes dy palëve.

Dispozitat kryesore të marrëveshjes i referohen shuarjes së strukturave të sigurisë dhe institucioneve gjyqësore të Serbisë në Kosovë, gjegjësisht shkrirjes së tyre në sistemin gjyqësor të Kosovës, vendosjes së komandantit rajonal të policisë për katër komunat me shumicë serbe, përfundimit të bisedimeve për energjinë dhe telekomunikacionin, si dhe formimit të Asoaciacionit të komunave me shumicë serbe.

“Realiteti është se në njëzet vjetët e fundit, e veçanërisht pas marrëveshjes së Brukselit, kontrolli efektiv i territorit të Kosovës është gjithnjë e më shumë në duart e Qeverisë së Kosovës, si dhe kontrolli i sigurisë në duart e institucioneve të Kosovës dhe forcave ndërkombëtare”, tha analisti nga Kosova, Agon Maliqi.

Edhe pse Marrëveshja e Brukselit parasheh shfuqizimin e institucioneve paralele serbe në Kosovë, ato ende ekzistojnë dhe Qeveria e Serbisë ndan çdo vit dhjetëra milionë euro nga buxheti i saj për financimin e tyre.

Në Qeverinë e Kosovës marrin pjesë përfaqësues të serbëve, ndërkaq partia më e madhe – Lista Serbe – konsiderohet si satelit i Partisë Progresive Serbe të Vuçiqit.​

 

Pa zgjedhje serbe në Kosovë

Qeveria e Kosovës nuk e miratoi organizimin e zgjedhjeve presidenciale dhe parlamentare serbe në Kosovë, që u mbajtën më 3 prill.

Pjesëtarët e komunitetit serb mundën të votonin në një prej qyteteve afër kufirit të Serbisë.

Paraprakisht, më 16 janar, Kosova nuk ka lejuar hapjen e vendvotimeve për referendumin për ndryshimet në Kushtetutën e Serbisë në fushën e drejtësisë.

Siç ishte thënë asokohe, serbët nga Kosova kanë mundur të votonin me postë ose në Zyrën Ndërlidhëse të Beogradit në Prishtinë.

Zgjedhjet e fundit parlamentare, të cilat Serbia i organizoi në mjediset e banuara me serbë në Kosovë, u mbajtën më 21 qershor të vitit 2020.

Në atë kohë, sipas praktikës së krijuar, misioni i Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë (OSBE) në Kosovë kishte mbledhur fletëvotimet.

Kjo praktikë u vendos në vitin 2017 dhe për këtë ka pasur leje nga autoritetet e Kosovës.

 

Retorikë për përdorim të brendshëm

Në Kushtetutën e Serbisë, Kosova përmendet shprehimisht tri herë. Fillimisht në preambulë, më pas në tekstin e betimit të presidentit të Republikës dhe në fund në nenet për organizimin territorial, në të cilët përcaktohet pozita e krahinave.

“Krahina jugore serbe” është ende në fjalorin zyrtar të zyrtarëve serbë në Kosovë, ndonëse, në fakt, tash e më shumë se 20 vjet, ajo nuk është e tillë.

Kufijtë quhen “vendkalime administrative”, shteti i Kosovës “i ashtuquajtur”, ndërsa institucionet “të përkohshme”.

Vetë presidenti Aleksandar Vuçiq ka thënë vazhdimisht, gjatë dhjetë vjetëve të tij në pushtet, se nuk do ta njohë kurrë pavarësinë e Kosovës, ndërkaq hulumtimet tregojnë se shumica e qytetarëve serbë e kundërshtojnë pavarësinë e Kosovës.

Të pyetur se a do ta mbështesnin pavarësinë e Kosovës, nëse kjo do të ishte kusht për pranimin e Serbisë në Bashkimin Evropian, pothuajse 70 për qind e të anketuarve thanë jo, sipas një sondazhi të kryer në gusht të vitit 2021,nga organizata joqeveritare Qendra për dialog social dhe iniciativa rajonale.

“Ajo retorikë mund të jetë simbolike për përdorim të brendshëm, por nga këndvështrimi i Kosovës, ajo krijon një klimë që e vështirëson dialogun dhe marrëveshjen me Serbinë, madje edhe bashkëpunimin rajonal. Të gjitha këto shihen si aspirata për hegjemoni dhe dominim”, tha Agon Maliqi.

Dushan Janjiq nga Forumi për Marrëdhënie Etnike thotë se Kushtetuta e Serbisë është një “shkronjë e vdekur në letër” për shumë njerëz, e veçanërisht në elementet për Kosovën.

“Këtë e ka ideuar Vojislav Koshtunica për të mos u marrë me problemet dhe për të mos qenë përgjegjës për atë që po ndodhte në terren. Paradoksi i nacionalizmit serb është se ata i duan shumë serbët dhe Kosovën, por nuk do të donin të merreshin me ta. Kjo është një alibi dhe ajo që shkruhet në Kushtetutë është e pamundur të realizohet”, thekson Janjiq.

Negociatat mes Serbisë dhe Kosovës në Bruksel duhet të çojnë përfundimisht deri te një marrëveshje ligjërisht e detyrueshme midis dy palëve.

Pas takimit me presidentin e Serbisë dhe kryeministrin e Kosovës, më 4 maj në Berlin, kancelari gjerman Olaf Scholz tha se marrëveshja përfundimtare ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës do të duhej të përmbajë njohjen e Kosovës.

Kjo do të nënkuptonte ndryshimin e Kushtetutës së Serbisë dhe fshirjen e Kosovës nga betimi i Presidentit të Republikës.

Rel / BB

Çfarë është lija e majmunit?

lia e majmunitAutoritetet e shëndetësisë në Evropë, Amerikën e Veriut, Izrael dhe Australi kanë identifikuar mbi 100 raste personash të infektuar me linë e majmunit gjatë ditëve të fundit. Zyrtarët në mbarë botën po vëzhgojnë me kujdes pasi për herë të parë kjo sëmundje e rrallë duket se po përhapet tek persona që nuk kishin udhëtuar në Afrikë, ku lija e majmunit është endemike. Zyrtarët theksojnë megjithatë se rreziku për popullsinë e përgjithshme është i ulët.

 

Lija e majmunit është një virus që e ka origjinën tek kafshët e egra, si brejtësit dhe primatët, dhe që ndonjëherë kalon edhe tek njerëzit. I përket të njëjtës familje virusësh të lisë.

Sëmundja u identifikua për herë të parë nga shkencëtarët në vitin 1958 kur pati dy epidemi të një sëmundjeje, që i ngjasonte lisë, në radhët e majmunëve që përdoreshin për studime – kështu mori edhe emrin lija e majmunit.

Megjithatë nuk janë majmunët, që shërbejnë si kontigjenti kryesor për këtë virus, por janë në fakt brejtësit.

“Shumica e kafshëve që preken nga lija e majmunit janë në fakt brejtës. Minjtë gjigandë të Gambias, apo qentë e egër, janë kafshët nga të cilat mund të ndodhë transmetimi tek njerëzit, që mund të kenë shkuar në pyll, ose që mund të vendosen në kontakt me virusin nëpërmjet kafshëve”, thotë Dr. Rosamund Lewis, drejtuese e sekretariatit për linë e majmunit në Programin e Emergjencave të OBSH-së.

Infektimi i parë tek njeriu ndodhi në vitin 1970 tek një djalë në një zonë të largët të Kongos. Në vitin 2003, 47 persona në gjashtë shtete amerikane u infektuan nga qentë e egër që jetonin pranë disa gjitarëve të vegjël të importuar nga Gana. OBSH-ja vlerëson se tashmë ka mijëra raste të tilla në vit kryesisht në vende afrikane dhe se kjo sëmundje mund të rezultojë fatale për 1 në 10 persona.

Për njerëzit, niveli i vdekshmërisë është në rreth 10-17%. Zakonisht është një sëmundje e butë dhe vetëm individët me mangësi imunitare do të kenë probleme”, thotë Jorge Osorio, drejtori i Institutit të Shëndetit Global në Universitetin Wisconsin-Madison.

Lija e majmunit i përket familjes së virusit të lisë, por ka simptoma më të buta.

“...I ngjason virusit të lisë, i cili ishte një pathogjen vërtet i rrezikshëm për popullsinë në mbarë botën, përpara se të eliminohej nga vaksinimi“, thotë Dr. Ifedayo Adetifa, drejtues i Qendrës për Kontrollin e Sëmundjeve të Nigerisë.

Vaksinat për linë mund të ofrojnë mbrojtje edhe për linë e majmunit, por imunizimi masiv u ndalua dekada më parë.

Shumica e pacientëve të infektuar me linë e majmunit kanë vetëm temperaturë, dhimbje në trup, ethe dhe lodhje.

Njerëzit e sëmurur më rëndë mund të kenë irritim të lëkurës në fytyrë dhe duar që mund të përhapet në pjesë të tjera të trupit.

Në Sacramento të Kalifornisë, zyrtarët thonë se kanë një rast të dyshuar me linë e majmunit. Zyrtarët shpjegojnë se një pacient mund ta përhapë virusin derisa të jenë shëruar plotësisht infektimet në lëkurë.

Një person mund ta përhapë virusin derisa të jenë shëruar plotësisht infektimet në lëkurë, të ketë rënë korja dhe të ketë dalë lëkura e re. Transmetimi ndodh zakonisht nga kontakti i drejtpërdrejtë më lëngje trupore, lëkurën ose veshjet dhe çarçafët“, thotë Dr. Olivia Kasirye, zyrtare e shëndetit publik në bashkinë Sacramento, të Kalifornisë.

Autoritetet shëndetësore nuk kanë qenë në gjendeje të përcaktojnë nëse përhapja aktuale ishte për shkak të transmetimit kryesisht në rrugë seksuale, apo thjesht nga kontakti i afërt. Deri më tani janë regjistruar mbi 100 raste të infektuarish me linë e majmunit në disa vende, përfshirë Kanadanë, Spanjën, Izraelin, Francën, Zvicrën, Shtetet e Bashkuara dhe Australinë.

Vaksina aktuale kundër lisë është efikase edhe ndaj lisë së majmunit, ndërkohë që po prodhohen edhe ilaçe anti-virale. Qendra Evropiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve rekomandoi që të gjithë personat e dyshuar se mund të jenë infektuar duhet të izolohen dhe t’u ofrohet vaksina ndaj lisë. Shtetet e Bashkuara disponojnë rreth 1 mijë doza të një vaksine të miratuar kundër lisë së majmunit, si dhe rreth 100 milionë doza më të vjetra të vaksinës kundër lisë në rezervat e qeverisë.

 

voa