Presidenti Bajram Begaj ka uruar të gjithë besimtarët katolikë që festojnë Pashkët.
“Për shumë mot Pashkën, të dashur besimtarë katolikë e ungjillorë!
Në këtë ditë të bekuar, le të gëzojmë e të festojmë të gjithë së bashku me besim dhe shpresë te Zoti për një të nesërme më të mirë.
Gëzuar, dhe qoftë për të gjithë Pashkë e Shenjtë!”, shkruan Begaj.
Shumë histori ruhen në këto rrugica të gurta…Po ngjitemi në kalldrëmet e Himarës, drejt kështjellës së saj, vendit, ku dikur organizohej gjithçka…
Këtu ishin shtëpitë e para, u zhvilluan beteja të ashpra, u shkruan letra, u dërguan thirrje, u ndërtua bërthama e një prej vendbanimeve më të hershme e historike në zonën e bregdetit. Këtu ikën e erdhën të dërguar të fuqive të ndryshme, zbarkuan figura si Gjon Kastrioti, djali i Skënderbeut… Himara, ngërthen në vete, dëshmitë e një kohe të gjate ku historia në vazhdimësi ka marrë kthesa të forta…
Shumë të dhena, janë ruajtur në këtë vend, një pjesë, diku kthinave, si formë ndoshta… që drita të mos i rrahë mjaftueshëm… dhe një prej tyre është padyshim, koha, kur në Himarë e të gjithë bregun, u hapën shkollat e para. Nuk janë shkolla të thjeshta, sepse u ngritën të paktën 400 vjet më parë. Rryma të caktuara, nuk duan, që kjo histori të rrëfehet sepse të vërtetat e saj, shqetësojnë jo pak, thekson gazetari Marin Mema.
Edhe pse shpesh fshihen dokumentet për këtë zonë nuk mungojnë. Si u hapën shkollat e para shqip në Himarë, Dhërmi e me radhë që prej viteve 1600, madje edhe më herët. Çfarë ndodhi me to? Kush ka dorë në zhdukjen e shumë bibliotekave në këto anë?
Burime të shumta e përshkruajnë Himarën, si një krahinë të ashpër, e të vështirë për t’u nënshtruar. Ajo përbëhej nga më shumë se 50 fshatra siç e përshkruajnë dokumentet e shumta. Në vazhdimësi këtu organizoheshin kryengritje të mëdha, nga ato të Gjon Kastriotit, birit të Skënderbeut dhe bashkëluftëtarit të tij të afërt Krokodil Kladha, që e ngritën të gjithë krahinën në këmbë, në vitin 1481.
“Kjo është kisha e Shën Sergjit dhe Bakut. Këtu në hyrje, edhe pse me vështirësi, për shkak të dëmtimeve të kohës, por jo vetëm, dallohen dy shqiponja, të cilat sipas studiuesve, sipas studiuesve që lidhen me Kastriotët. Në fakt himariotët për një kohë të gjatë e konsideronin veten pasues të Skënderbeut, thotë Marin Mema.
Dhe kryengritja e Gjon Kastriotit, nuk ishte e vetmja, edhe në 1492, Himara dhe e gjithë Labëria, mëse 70 fshatra, organizuan një tjetër të tillë. Dokumentet e vjetra, dëshmojnë për masakra të kryera, nga ushtria osmane në këto anë, si formë për të shtypur kryengrijen, çka u ripërsërit edhe në vitin 1537, kur sërish popullata e Labërisë, me Himarën si qendër të saj, ngriti krye.
Rami Memushaj: Pasi u shtypën kryengritjet e mëdha të Himares siç ishte kryengritja e 1492, edhe kryengritja e 1537 për shtypjen e të cilave erdhën vetë sulltanët, pra ishin kryengritje shumë të mëdha, Himara dhe Himara historike me këtë kuptojmë si të thuash atë që zona përfshihet nga Kudhes – Grehoti edhe deri në Delvinë, dmth Labëria e sotme ishte shkatërruar.
Pëllumb Xhufi: Në këtë kuptim përveç kryengritësve që unë përmenda që i paraprinë interesin po themi dhe dërgimin e këtyre murgjve bazilianë, në zonën e Himarës dhe deri në Peloponez jo vetëm në zonën e Himarës, ku kishte, aty ku kishte shqiptarë dhe Peloponezi ishte i mbushur në atë kohë me shqiptarë, pati dhe kërkesa që erdhën nga vetë himariotët.
Kristo Çipa: Pas vdekjes se Skënderbeut, dihet historikisht që popullatë e madhe nga zonat tona, shkuan në Itali, por edhe ata që ngelen në Himarë, kryesisht për të patur një aleat të fuqishëm, zgjodhën të kishin Vatikanin dhe Venedikun, ku shkonin si ushtarakë, në të gjitha betejat dhe ndërkohë sillnin dhe të ardhura ekonomike, për zonën që jetonte këtu në kushte të vështira.
Pellumb Xhufi: Dhe në vitin e 1577, himariotët i çojnë letrën e parë, Papa Gregorit të XIII, ku i premtojnë që do bashkohen me kishën e Romes, por i kërkojnë që të ruajnë pikërisht ritin bizantino – ortodoks, tradicional të tyre.
Në vitin 1577 nga kjo kishë, është letra e parë, që paria e zonës, i drejton Papa Gregorit të XIII. Siç dokumentohet, letra nis me banorët e Himarës dhe zonave përreth, që theksojnë lidhjen e tyre me Skënderbeun dhe kryengritjet e vazhdueshme që ata kanë bërë në këtë zonë.
Pellumb Xhufi : I çuan një letër Papës në vitin 1577, i çuan një të dytë në vitin 1581, pastaj në vazhdimësi, i kanë çuar letra në të cilat ata deklarohen ne jemi shqiptarë i pari jonë është mbreti Skënderbe, e quajnë edhe Skënderbeun mbret, dmth e njohin për mbret.
“Ne himariotët e Epirit, priftërinj, klerikë dhe laikë e i gjithë shteti, të gjunjëzuar me kënaqësi, nderojmë Shenjtërinë tuaj. Është e njohur për ty o At shumë i shenjtë, se qysh nga epoka e sypatremburit Skënderbe, mbretit tonë të lavdishëm, i mbiquajturi Kastriot, askush me nuk ka arritur të na vërë nën zgjedhë, edhe pse çdo ditë e çdo orë, nuk na lënë të qetë me sulme të vazhdueshme”, shkruhet në letër.
Profesori i ndjerë Dhimitër Shuteriqi, në një studim të tijin të thelluar, përmend Neofit Rodinin, si misionarin e parë që zbriti në këto brigje nga Vatikani për të themeluar atë që u njoh zyrtarisht si misioni bazilian në Himarë. Jemi në vitin 1627, kur ky murg jo shqiptar, me një eksperiencë të gjatë, përfshirë edhe në fshatrat arbëreshë të Siçilisë, zbriti në Himarë dhe fshatrat e tjerë të bregut. Është kjo periudha, kur në këtë hapësirë, dokumentohet çelja e një shkolle të parë që do të pasohej edhe nga të tjera.
Odise Çaçi : Shkollat e para janë në Himarë, në Dhërmi, në Palasë, pastaj vazhdojnë në zonën e Piqerasit, dhe në mënyrë graduale kaluan edhe në pjesën tjetër. Kur flasim pjesën tjetër në Dukat, në Kuç, edhe në krahinën e Kurveleshit, sepse Himara në atë periudhë nuk diskutohej më që ishte si qendër kryesore.
Në këtë shkollë, mësonin shumë murgj, të krahinës së Himarës e më tej. Për më tepër, sipas dokumenteve, në qendër apo në manastir, ku ishte vendosur misioni, funksiononte edhe një bibliotekë e pasur ku studionin nxënësit.
Odise Çaçi: Shkollat përgatisnin, në të ardhmen do të përgatisnin mësuesit e rinj që thoshim ne, por këta mësues ishin priftërinjtë, të cilët do të merreshin me edukimin. Një nga këta ishte Dimitrua, i cili ishte nga Dhërmiu, dhe ky thonë sipas dokumenteve arkivore të Vatikanit, thotë se kishte përgatitur një katekizëm.
Neofit Rodinoi, hapjen e shkollës në Himarë e dokumenton përmes letrës së shkruar Propagandës Fide disa vjet më pas, në 1636. Mendohet se ka qenë një e tille, ku shkolloheshin klerikë apo të rritur të tjerë, siç shkruan profesor Dhimiter Shuteriqi.
Në 28 gushtin e vitit 1637, Neofit Rodinoi, përmend mes nxënësve të tij, një prift të quajtur Dhimitër, i cili siç shkruhet në letrën dërguar drejt Romës, e zotëron në mënyrën më elegante gjuhën shqipe. Edhe më interesant është fakti, se misionari bazilian, Neofit Rodinoi, njofton Propagandën Fide në Romë, se ka marrë iniciativën, për përkthimin në gjuhën shqipe, të Doktrinës së Krishterë, e cila përmblidhej në dy fashikuj. Duket se ndihmësi dhe realizuesi i përkthimit, ka qenë sipas profesorit Shuteriqi, prifti Dhimitër. Por, dokumentet… vërtetojnë faktin, se drejtuesit e lartë në Romë, u përgjigjën, se ky përkthim në gjuhën shqipe, nuk ishte i nevojshëm, pasi një dokument i tillë, ekzistonte më parë. Për profesor Dhimtër Shuteriqit, bëhet fjalë ose për botimet e Budit të viteve 1618 dhe 1636 ose për atë të Lek Matrangës, të vitit 1592.
Por nëse meshtari Dhimitër, ndihmës dhe nxënës i klerikut të pare që themeloi misionin e bazilianëve e njihte në mënyrë kaq elegante gjuhën shqipe, siç shkruhet në dokumentet zyrtare… ku e kishte mësuar ? A mos ndoshta ka pasur shkolla edhe më herët në zonën e bregdetit?
Odise Çaçi: Shkollat në breg ishin në selitë e kishave, në selitë e kishave, por edhe ne shtëpinë e Papa Dhimitrit në Dhermi, i cili kishte edhe librin e katekizmit, bile ky libër thonë që ka qenë deri në fillimin e luftës italo – greke. Ai e mbante si trashëgim, dmth brezat, njeri pas tjetrit, e kishin mbajtur këtë si diçka te çmuar.
Ja çfarë shkruhet ne ‘Hyllin e Dritës’,
“Manastiri i Kakomesë që gjendet mbi një shkëmb, mbi det, me fortesë përreth, për t’u mbrojtur prej piratëve, ka patur nje biblioteke si dhe njË ungjill të shkruar me dorë në membranë, ku betohen të gjithë Labërit, e veçanërisht muhamedanët. Por çfarë ishte ky ungjill dhe ku ndodhet ai sot ?
Për këtë nuk dihet asgjë… Nuk dihet se çfarë ishte ky ungjill dhe cilat ishin të dhënat që përfshiheshin në të. Padyshim këtu ka patur dokumente me shumë vlera, por mesaduket u zhdukën… dhe jo vetëm këtu.
Në qytet për një kohë jo të shkurtër ka qëndruar Arqipeshkvi i Durrësit, apo edhe Athanasi, Patriarku i Ohrit, e më tej edhe klerikë të tjerë të lartë… Kjo të bën të mendosh se ata kanë patur në Himarë, të gjitha mjetet e nevojshme për studime, përfshirë bibliotekën siç është e natyrshme në raste të tilla. Revista ‘Hylli i Drites’, 86 vjet më parë hedh hije dyshimi, mbi fatin e tyre. Ku janë zhdukur këto biblioteka që gjendeshin kryesisht pranë kishave apo manastireve të shumta në këto anë?
Në revistën ‘Hylli i Dritës’ përmendet edhe biblioteka e pasur e mësuesit të njohur në zonën e Himarës, Nikolla Burbos, me libra të shumtë në gjuhën shqipe dhe atë greke. Ky intelektual i njohur, përmendet edhe nga Eqerem Cabej për punën e tij të madhe në zonë.
Një bibliotekë e rëndësishme ka ekzistuar deri vonë edhe në fshatin Qeparo. Ka qenë ajo e një mësuesi, patrioti të quajtur Janko Pali. Ai la Parisin, për t’ju përkushtuar detyrës së shenjtë të mësuesit në fshatin e tij.
Janko Pali në 1928, u kthye nga Parisi, në fshatin e tij Qeparo. Për më se 40 vjet, punoi në shkollat shqipe të bregdetit. Me një personalitet të jashtëzakonshëm, ai iu përkushtua dijes dhe jo pak herë për këtë arsye, u kërcënua, madje edhe burgos në 1941 nga ushtria greke. Shtëpia e Janko Palit, ishte një bibliotekë e vërtetë, ku ruheshin, sipas të dhënave të familjes, më se 15 mije libra, dokumente e të dhëna të ndryshme, një jetë e tërë kushtuar gjuhës shqipe në këto anë… por në vitin 1997, masa dërrmuese e tyre e këtyre librave u grabitën. Është e vështirë të mendosh, se ky akt ishte dorë e kriminelëve të rëndomtë…
Kristo Çipa: Koha e re që jetojmë solli shumë të vërteta historike, të cilat duhen thënë me zë të plotë, me zë të qartë dhe nuk kanë pse të fshihen. Gjuha shqipe është aktuale nuk është shuar, përderisa nuk u shua në mijëra vjeçarët dhe në perandoritë që erdhën nuk mund të shuhet tani nga disa ndikime e vogla. Ajo është gjuha jonë, historike e folur historikisht, por jo vetëm e folur por edhe e mbrojtur.
Kjo është vetëm pjesa e parë e një dokumentari që do të vijoje rrugëtimin, javën e ardhshme, me të tjera fakte të rëndësishme për historinë, traditën dhe trashëgiminë tonë. Nuk do të vendoset vetëm në Himarë, por edhe në veri të vendit, në juglindje e Shqipëri të mesme, e po kështu në Kosove e më tej, ku duket se një dorë, ka zhdukur në vazhdimësi, dokumente, vepra, biblioteka të njohura e të mëdha.
tch
Kryetari i Gjykatës së Lartë të Shqipërisë, Sokol Sadushi, thotë se si gjykata që ai drejton, ashtu edhe gjithë sistemi i drejtësisë po përballen me sfida, por shpreh besimin se ato janë në rrugë të mbarë. Në një intervistë për Zërin e Amerikës, zoti Sadushi, i cili ndodhet në Uashington me një delegacion të Gjykatës Kushtetuese dhe të Gjykatës së Lartë të Shqipërisë, tha se reforma e drejtësisë, që filloi tetë vjet më parë, po jep rezultat. Ai thotë se akuzat politike dëshmojnë se organet e reja të drejtësisë po funksionojnë.
Zëri i Amerikës: Zoti Sadushi, megjithëse reforma në drejtësi u vlerësua për atë që arriti, për ngritjen e institucioneve të reja, ajo la pasoja edhe në Gjykatën e Lartë, e cila u plotësua me gjyqtarë vetëm vitin e kaluar. Në këto kushte cilat janë sfidat me të cilat përballet Gjykata e Lartë sot?
Sokol Sadushi: Gjykata e Lartë dhe gjithë sistemi i drejtësisë është përballë sfidave. Në fakt drejtësia është sfidë në vetvete. Kur u formatua në vitin 2020, Gjykata e Lartë është përballur me një sfidë, sepse vetëm një gjyqtar ishte në atë gjykatë për shkak të procesit të vetingut, që e shkarkoi pjesën dërrmuese. Dukej një situatë e pashpresë, me një volum prej 36 mijë dosjesh. Në fakt, ritmi është i kënaqshëm dhe sfida që ka Gjykata e Lartë për të bërë të mundur uljen e kësaj ngarkese, për të parandaluar ardhjen e çështjeve të reja, për të bërë të mundur që vendimet të ekzekutohen, që qytetarët të marrin drejtësi në mënyrë sa më të shpejtë; sigurisht që të gjitha këto në vetvete janë sfida. Tashmë me 18 gjyqtarë, Gjykata e Lartë funksionon në mënyrë të plotë, por ka vështirësitë e veta, që lidhen me aspektin e burimeve njerëzore, infrastrukturore dhe financiare. Gjykata e Lartë ndeshet me këto çështje në mënyrë të përditshme, por ne kemi marrë përsipër që të bëjmë maksimumin e mundshëm që kjo gjykatë të bëhet një gjykatë që jep shpresën, dhe besoj se jemi në rrugë të mbarë, pavarësisht problemeve të shumta që ndeshim përditë.
Zëri i Amerikës: Kur mendoni se mund të mbyllet trajtimi i dosjeve të prapambetura, dhe çfarë garanton gjykata që ky trajtim të bëhet në mënyrë të hapur dhe sipas radhës, dhe të mos ketë situata që vjen një dosje sot dhe kalon përpara atyre që janë të prapambetura?
Sokol Sadushi: Ne kemi vendosur kriterin kronologjik. Ne po gjykojmë çështjet sipas kohës së regjistrimit. Këtu kemi qenë shumë rigorozë, që të përmbysim një mendësi që çështjet gjykohen jashtë radhës. Gjykata e Lartë nuk ka çështje që gjykohen jashtë radhës, përjashtimisht çështjet që janë të arsyetuara, për shkak të situatës që paraqet çështja, që duhet të bëhet jashtë radhës. Ky numër i madh çështjesh do të ketë kohën e vet, por mund t’iu them shifra: është ulur rreth 40 për qind ngarkesa e prapambetur në 4 vite, ose më saktë në 3 vite e gjysmë. Të ulet ky stok në 40 për qind në kaq kohë është një shpresë shumë e madhe, që çështjet do të kenë një ritëm shumë më të shpejtë. Fakti që Gjykata e Lartë punon me 18 gjyqtarë në mënyrë të plotë, atëherë ritmi do të jetë më i kënaqshëm në vitin në vijim. Me një lloj analize që ne kemi bërë, besoj që, duke hequr vitet 2017- 2018 që kanë numrin më të lartë të çështjeve të regjistruara në Gjykatë të Lartë, dhe vitet e tjera kanë më pak, besoj se për dy vjet ne do të jemi në dy vitet fundore.
Zëri i Amerikës: Një nga çështjet e tjera të sfidave tuaja është numri i lartë i ankimimeve që vijnë tek ju dhe ju keni vendosur gjoba ndaj avokatëve që solli edhe një reagim të fortë të tyre. Cila do të ishte zgjidhja në këtë drejtim?
Sokol Sadushi: Unë dhe gjithë të kolegët do të reagojmë shumë fort për mënyrën se si paraqiten rekurset në Gjykatën e Lartë. Të vjen keq që 70 për qind e rekurseve që paraqesin avokatët janë papranueshme. Dhe kjo është një shifër shumë e rëndë, kur mendon se 70 për qind e qytetarëve pretendojnë që të marrin drejtësi dhe nuk arrijnë ta marrin sepse rekursi i paraqitur nga avokatët është i një niveli të ulët. Për këtë arsye ne kemi aplikuar dhe gjobat. Sigurisht që gjoba nuk është qëllim në vetvete dhe Gjykata e Lartë nuk mund të merret me gjobitje, por kemi dhënë një mesazh duke gjobitur avokatët. Këtu kam parasysh që vitin e kaluar ne kemi gjobitur në dy raste Avokaturën e Shtetit, ndërsa avokatët privatë janë gjobitur në vitet e mëparshme.
Sjellja e rekurseve haptasi të pabazuara është një dukuri që duhet të ndërgjegjësojë avokatët privatë, Avokaturën e Shtetit dhe prokurorin, që të mos kemi këtë situatë. Nëse 70 për qind e rekurseve të shtetit nuk pranohen nga Gjykata e Lartë për çështje administrative, kemi mbi 70 për qind të individëve që nuk pranohen në çështje penale.
Kemi një invers që do të thotë se ose shteti nga njëra me avokatët e tij ose individët me avokatët e tyre nuk arrijnë të bindin me rekurset e tyre, që çështja ka lëndë për t’u trajtuar në Gjykatën e Lartë. Ky është një ndërgjegjësim që u bëhet avokatëve, që ta marrin seriozisht këtë çështje, sepse nuk mund të pranohen rekurse në këto shifra.
Zëri i Amerikës: Mund të kuptohet kur janë çështje private nga persona të veçantë, por kur një gjë e tillë vjen nga shteti, si e shpjegoni? A është një mosnjohje, apo është një mënyrë për të shkuar drejt tek niveli më i lartë i gjykimit?
Sokol Sadushi: Kjo është një nga përfundimet që kemi nxjerrë në këto vite, që shteti përfaqësohet jodenjësisht në Gjykatën e Lartë. Por kjo është një avantazh për qytetarin, sepse nëse shteti humbet 70 për qind, qytetari ka fituar në këtë 70 për qind, derisa ka humbur në 30 për qind. Në çështjet penale është e kundërta; shteti del aty më i favorizuar në raport me individin. Kjo lidhet ndoshta edhe me rolin që ka Avokatura e Shtetit, e cila duhet të jetë më në avantgardë për të ndjekur praktikën e Gjykatës së Lartë, për të kuptuar që në Gjykatën e Lartë duhet të paraqiten rekurse ashtu si e kërkon ligji dhe nuk mund të paraqitësh rekurse ashtu si janë paraqitur në Gjyaktën e Apelit, e cila është një gjykatë fakti dhe nuk është gjykatë ligji. Kjo kërkon ndërmjetësim të avokatëve të shtetit dhe të avokatëve privatë për të kuptuar që Gjykata e Lartë është gjykatë ligji dhe çështjet aty nuk trajtohen si në gjykatat e shkallës së parë dhe në Apel.
Zëri i Amerikës: 8 vjet pas nisjes së zbatimit të reformës, proces tek i cili ju keni qenë i angazhuar, si do ta vlerësonit sot këtë reformë? Çfarë mund të përmirësohet? Cilat janë sfidat?
Sokol Sadushi: Suksesi apo dështimi i një reforme mund të ketë subjektivizëm dhe nuk është e lehtë që ta matësh, por duhet kohë për të kuptuar se si kanë ecur gjërat. Duke nisur nga fakti se pse nisi reforma; për shkak të korrupsionit, për shkak të ndikimit politik, për shkak të korporatizmit, për shkak të mungesës së profesionalizimit, dhe për shkak të mungesës së llogaridhënies, jam i bindur se kur i shohim sot këto 5 drejtime kryesore, kur bën një bilanc gjithësecili është në gjendje të kuptojë se gjërat janë më ndryshe. Shpresa është dhënë në të gjithë aspektet. Kjo kuptohet në mënyrën se si po funksionojnë gjykatat.
Ka një shpresë që gjërat do të jenë më mirë, por çështja është që reforma do kohën e vet, duhet të jemi të matur dhe të duruar. Ne kur kemi bërë projektimin e reformës, kemi menduar të paktën një situatë gati 10 vjeçare, sepse lidhej me përfundimin e procesit të vetingut. Procesi i vetingut përfundon në vitin 2026, çka korrespondon pak a shumë edhe me pritshmërinë tonë. Institucionet janë riformatuar dhe po ecin, duke krijuar mundësitë e funksionit. Gjykatat dhe prokuroritë po plotësohen me numrin e gjyqtarëve dhe prokurorëve besoj se për dy vite.
Zëri i Amerikës: Një nga gjërat që vihet re është se organet që dolën nga kjo reformë, varësisht nga vendimet që marrin ose nga akuzat që bëjnë, vihen në shënjestër herë pas here nga politikanë nga të dy krahët edhe nga shumica edhe nga opozita. A e cënon efektivitetin e reformës një përpjekje e tillë për të kritikuar atëherë kur mund të ketë prekje të disa njerëzve të një grupimi apo tjetrit?
Sokol Sadushi: Kjo tregon që organet e drejtësisë janë duke funksionuar. Fakti që të dyja krahët politike janë kritike ndaj organeve të drejtësisë do të thotë që ato mbase janë në rrugë të mbarë. Ne e kuptojmë që gjërat po ecin më mirë nga ç’kanë qenë. Sulmet janë të kuptueshme nga ana e politikës, por edhe opinioni publik do të jetë kritik. Ne e vlerësojmë edhe faktin që kritika ndikon pozitivisht tek ne. Qenia nën sulm ne nuk duhet të na bëjë që të ndihemi nën presion. Qenia nën sulm nuk do të thotë që ne të mos ushtrojmë funksionin, për të cilin jemi ngarkuar. Gjyqtari dhe prokurori duhet të jetë i qetë nga pjesa e sulmeve sepse nëse ai ushtron detyrën e tij, edhe sulmet do të jenë të pranueshme, por ai duhet të jetë në gjendje që nga këto sulme të mos cedojë në ushtrimin e detyrës së tij, për të cilën është ngarkuar.
Zëri i Amerikës: Po ndërgjegjësimi i një klase politike që nuk duhet të ndërhyjë në procet e drejtësisë, mendoni se nuk ka arritur në atë nivel siç mund të dojë të arrijë drejtësia në këto çaste?
Sokol Sadushi: Ndërgjegjësimi i klasës politike lidhet ndoshta edhe me vetë shoqërinë. Është shoqëria që e pranon këtë klasë politike, dhe mua më vjen keq që e them këtë gjë. Për sa kohë që kjo shoqëri e voton këtë klasë politike, do të thotë që ne jemi në një situatë, që duhet secili të shohë nga vetvetja.
Klasa politike do të vetëedukohet ndoshta edhe përmes evoluimit ose emancimit, por pse jo edhe përmes llogaridhënies dhe ndëshkimit.
voa
Në Shqipëri, Prokuroria e Posaçme kundër Krimit të organizuar dhe Korrupsionit, njoftoi sot se ka dërguar për gjykim dosjen për rastin e koncensionit të sterilizimit të pajisjeve kirurgjikale.
Hetimet e nisura që në vitin 2020 çuan, në verën e vitit të kaluar, në arrestimin e ish zëvendësministrit të Shëndetësisë Klodian Rrjepaj, si dhe të sipërmarrësit Ilir Rrapaj, zotërues i 40 përqind të aksioneve të konsociumit, i cili fitoi koncensionin. Masa më të lehta sigurie u morën ndaj gjashtë personave të tjera, anëtarë të Komisionit të vlerësimit të ofertave. Disa muaj më pas, ish ministrit të Shëndetësisë Ilir Beqaj iu komunikua “Ndalimi i lëvizjes jashtë vendit” dhe “Detyrimi për paraqitje”. Pavarësisht dërgimit të rastit në gjykatë, Prokuroria bëri të ditur se “hetimet vazhdojnë në kuadër të procedimit penal të ndarë nr.13/1, të vitit 2020, lidhur me dyshimet për veprime në kundërshtim me ligjin, nga persona, subjekte të hetimit të kësaj prokurorie, gjatë fazës së ekzekutimit të kontratës konçesionare”
Sipas hetimeve, ish zëvendësministri Rrjepaj rezulton të jetë personi kyç në dhënien e koncesionit të sterilizimit, dhe ndaj tij janë ngritur disa akuza, që nga ajo e “Mashtrimit” te “Falsifikimi i dokumentave”, i kryer në bashkëpunim dhe “Shpërdorimi i detyrës” i kryer në bashkëpunim. “Rezulton e provuar se ish zëvëndësministri Rjepaj, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Dhënies së Koncensionit, është personi i cili ka kryer të gjitha veprimet e përllogaritjeve financiare. Ai ka ndryshuar disa herë këto të dhëna financiare, deri në arritjen e atyre të miratuara nga Komisioni i Dhënies së Koncensionit. Në veprimet e përllogaritjeve financiare rezulton plotësisht e provuar se numri i ndërhyrjeve kirurgjikale është raportuar i rremë në dokumentat, që i janë paraqitur Ministrisë së Financave. I pandehuri Klodian Rjepaj, ka shtuar si zëra të kostove të shërbimit në kohëzgjatjen e koncensionit, mirëmbajtje të instrumenteve, të sistemeve dhe centralit të sterilizimit, në vlera disa herë më të larta se ajo e blerjes së tyre të reja. Janë përdorur kosto të rreme të këtij shërbimi në QSUT për vitin 2013, duke vendosur vlerat e barnave dhe medikamenteve mjekësore, që nuk janë pjesë e këtij shërbimi. Kjo kosto është rritur dhe mbivlerësuar në mënyrë të rreme në masën 56.4 përqind”, vë në dukje Prokuroria në njoftimin e saj.
Po ashtu theksohet se “gjatë gjithë periudhës përgatitore të projektit, procedurën e tenderimit dhe dhënies së koncensionit deri në firmosjen e kontratës koncensionare, i pandehuri Klodian Rjepaj ka bashkëpunuar ngushtësisht me të pandehurin Ilir Rrapaj, me qëllim shpalljen fitues të operatorëve ekonomikë, ku pjesëmarrës është me 40% subjekti tregtar “Investital Llc”, me përfaqësues po të pandehurin Ilir Rrapaj”.
Sipërmarrësi Rrapaj akuzohet për “Mashtrim”, të kryer në bashkëpunim, me pasoja të rënda. Një ish emigrant me një aktivitet modest në Itali, ai ra në sy me pjesmarjen e tij në konsorciumin që fitoi koncensionin, , përmes një shoqërie të rregjistruar në Kosovë. Në muajin shkurt, 40 përqind të aksioneve të tij u sekuestruan, së bashku me një tjetër kompani “Globalsher”, ku Rrapaj rezulton aksioner i vetëm. Nën sekuestro, u vunë dhe pronat e kësaj kompanie: një apartament, 13 automjete si dhe dy llogari bankare, në njërën prej të cilave ishin depozituar mbi 285 mijë euro.
Për ish ministrin Beqaj, Prokuroria e posaçme thotë se “për veprimet ose mosveprimet që kanë të bëjnë me miratimin dhe nënshkrimin e kësaj kontrate koncensionare, duke i miratuar ato në kundërshtim me rregullat dhe aktet ligjore e nënligjore të zbatueshme për konçesionet, rezulton e provuar plotësisht, se i pandehuri Ilir Beqaj, ka konsumuar elementët e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, e kryer në bashkëpunim, me Klodjan Rjepajn”. Zoti Beqaj ka mohuar në mënyrë të përsëritur akuzën, duke vënë në pah, se sipas tij, përmes koncensionit të Sterilizimit, spitalet dhe pacientët shqiptarë kanë përfituar shërbime cilësisht më të mira, duke ulur ditëqëndrimin e tyre dhe reduktuar ndjeshëm infeksionet spitalore.
Për 6 anëtarët e Komisionit të vlerësimit të ofertave, zyrtarë dhe ish zyrtarë të Shëndetësisë, Prokuroria e posaçme ka ngritur akuzën e “Falsifikimit të dokumentave dhe “Shpërdorimit të detyrës”.
voa
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, tha se autoritetet po përgatiten që Serbia të akuzohet, për krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë.
Kurti i kërkoi Prokurorisë së Shtetit që të punojë maksimalisht që personat përgjegjës për krime gjatë luftës, për të cilët ka dëshmitarë të gjallë, të ndiqen penalisht dhe të dënohen.
“Edhe Ministria e Drejtësisë edhe këshilltarët e mi ligjorë, edhe me ekspertët ndërkombëtarë, janë duke bërë përgatitjet që të akuzohet Serbia si shtet përgjegjës për krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë, e që janë krime luftime, krime kundër njerëzimit dhe gjenocid”, tha Kurti gjatë homazheve në Drenas, duke shtuar se ky proces po vazhdon dhe kur të ketë diçka konkrete publiku do të njoftohet me kohë.
Kurti edhe më herët kishte deklaruar se Kosova synon të padisë Serbinë për gjenocid, për periudhën e luftës së fundit në shtet. Më 2021, ai kishte deklaruar se një padi e tillë do të ngrihej pranë Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë (GJND).
Megjithatë, njohësit e çështjeve ndërkombëtare më herët i kishin thënë Radios Evropa e Lirë se në GJND mund të aplikojnë vetëm shtetet që janë anëtare të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, pjesë e së cilës është. Prandaj, disa prej tyre kishin thënë se një çështje të tillë Kosova mund ta ngrehë pranë Gjykatës Ndërkombëtare Penale (GJNP).
GJND-ja, me seli në Hagë, vendos për mosmarrëveshjet mes shteteve, ndërkaq GJNP-ja ndjek penalisht individët për krime lufte.
Vendimet e GJND-së janë përfundimtare dhe nuk mund të apelohen, por gjykata ka pak fuqi që të detyrojë zbatimin e tyre.
Ndryshe, sipas Fondit për të Drejtën Humanitare, në luftën e fundit në Kosovë më 1998/99 janë vrarë rreth 13.500 persona.
rel
Forcat politike pro-ruse dhe pro-serbe kanë shtuar retorikën në mbështetje të Moskës dhe Beogradit, gjë që sipas analistëve do të bëhet pengesë e Malit të Zi drejt integrimit të shpejtë në BE. Analistët vlerësojnë se këto përpjekje të politikës pro-serbe dhe pro-ruse po e rrezikojnë seriozisht marrëdhëniet ndëretnike dhe qëndrueshmërinë në rajon.
Rusia prej kohësh në Mal të Zi po përdor lajmet e rreme për të riorientuar Podgoricën drejt ndikimit të saj. Së fundmi Moska ka fituar një aleat kyç në një pozicion të fuqishëm në qeveri, siç janë partitë pro-serbe dhe pro-ruse.
Analistët vlerësojnë se ndikimi rus dhe serb në Malin e Zi pritet të rritet edhe më shumë muajve në vazhdim.
Profesoresha e Universitetit të Malit të Zi dhe analistja Sabina Osmanoviç tha se ndikimi rus në vend ka qenë i vazhdueshëm, por i kontrolluar.
“Ndikimi rus në Malin e Zi ka qenë konstant, por i kontrolluar. Viteve të fundi ky ndikim është i kanalizuar përmes forcave politike serbe dhe Kishës Ortodokse Serbe ku është forcuar dhe dukshëm është bërë më i rrezikshëm”, tha zonja Osmanoviq.
Analisti dhe studiuesi Nail Draga po ashtu thekson rolin e forcave politike serbe në ringjalljen e nacionalizmit.
“Me dekompozimin e skenës politike në Malin e Zi, ku në pushtet janë forcat serbe dhe pro-ruse ndikimi i politikës ruse po vazhdon dhe çështja është se kjo politikë a do të vazhdojë me të njëjtin intensitet edhe në fazën kur Mali i Zi tenton të jetë pjesë e familje evropiane”, tha zoti Draga
Ndërsa retorika e qeverisë për politikën e jashtme të Malit të Zi dhe synimet drejt integrimit në BE shfaqen të palëkundura, në anën tjetër forcat pro-ruse dhe pro-serbe në Mal të Zi kanë shtuar retorikën e mbështetjes së Beogradit dhe pengesën e mundshme të Malit të Zi drejt Bashkimin Evropian.
Zonja Osmanoviç merr si shembull rastin e votimit të përfaqësuesit malazez kundër anëtarësimit të Kosovës në Këshillin e Evropës.
“Deputetja e Malit të Zi në Këshillin Evropian ka votuar kundër anëtarësimit të Kosovës në Këshillin Evropian. Nëse i thërrasim kujtesës, këtu e 25 vite më parë, Mali i Zi i ka hapur dyert për më shumë se 100 mijë refugjatë kosovarë dhe një veprim i tillë është tërësisht në kundërshtim me politikat pro-evropiane dhe me interesat evroatlantike”, tha zonja Osmanoviç.
Kjo lëvizje e Malit të Zi, sipas analistit Draga është një përpjekje që ky shtet i vogël në Adriatik të bëhet pjesë e botës serbe, gjë që do të rrezikonte seriozisht qëndrueshmërinë në rajon.
“Politika ruse është e pranishme përmes partive pro-serbe që janë të dirigjuara nga Beogradi dhe nga Kisha Ortodokse Serbe, e cila në fakt është filiale e Kishës së Beogradit. Duke marrë parasysh të kaluarën, këto forca, kanë pasur interesa strategjike që Mali i Zi të jetë pjesë integrale e Serbisë së Madhe”, thotë analisti Draga.
Në këtë kuadër zonja Osmanoviç kritikon forcat politike shqiptare, të cilat edhe përkundër shkeljes së marrëveshjes së bashkëqeverisjes po i legjitimon këto politika duke heshtur ndaj këtyre dukurive.
“Interesante është të shohim reagimin e partive politike shqiptare në Malin e Zi. Nëse ato nuk janë në gjendje të ndikojnë në proceset vendimmarrëse në qeveri, atëherë prania e tyre vetëm sa i legjitimon këto politike regresive”, thotë profesoresha e Universitetit të Malit të Zi dhe analistja Sabina Osmanoviç.
voa
Në Turqi mbahen të dielën mbahen zgjedhjet lokale në mbarë vendin. Partia e Presidentit Rexhep Tajip Erdogan AKP po përpiqet ta rimarrë pushtetin në Stamboll, qytetin kryesor të Turqisë, që dikur ishte baza e tij. Rezultati i këtyre zgjedhjeve vendore mund të ndryshojë trajektoren e Turqisë.
Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan po udhëheq fushatën e partisë së tij për Drejtësi dhe Zhvillim, të njohur si AKP, për të zgjedhur kandidatin Murat Kurum si kryebashkiak të Stambollit në zgjedhjet e së dielës.
Zoti Kurum premton ndërtimin e gjysmë milioni shtëpish të reja për të mbrojtur Stambollin nga kërcënimi i tërmeteve.
Kryebashkiaku i tanishëm, Ekrem Imamoglu nga partia kryesore opozitare Partia Popullore Republikane, CHP, po paralajmëron se rikthimi i qeverisjes së AKP-së do të nënkuptonte ndërtimin e pakontrolluar në Stamboll.
“Këto zgjedhje janë të rëndësishme për t’u dhënë përgjigje problemeve të pazgjidhura të qytetit, problemeve që janë përkeqësuar”, thotë ai.
Fitorja e papritur e zotit Imamoglu në zgjedhjet e vitit 2019 i dha fund qeverisjes 30 vjeçare të partisë së Presidentit Erdogan në Stamboll. Ajo u mundësua falë një aleance të gjerë zgjedhore ndërmjet partisë pro-kurde dhe partisë nacionaliste turke.
Por kjo aleancë u shpërbë pasi pësoi disfatë ndaj Presidentit Erdogan në zgjedhjet presidenciale të vitit të kaluar.
“Koalicioni opozitar është i përçarë. Të gjithë kanë dalë me kandidatët e tyre… Gara është e ngushtë ose ndoshta zoti Ekrem Imamoglu ka epërsi disa pikëshe, provë e aftësisë së jashtëzakonshme të tij për të bërë fushatë dhe gabimeve diletante të Murat Kurumit”, thotë Atilla Yesilada, analist pranë “GlobalSource Partners”.
Fushata e zotit Imamoglu po transmeton video fushate për të fituar votat e kurdëve, në përpjekje për të rindërtuar aleancën e tij elektorale.
Në kushtet kur opozita ende nuk është rimëkëmbur nga disfata zgjedhore e vitit të kaluar, mbajtja e pushtetit në Stamboll, sipas analistëve, do t’ia shtonte gjasat për të sfiduar sërish Presidentin Erdogan.
“Zgjedhjet vendore të marsit japin shpresë se opozita mund të mobilizohet sërish dhe të paktën të mbrojë disa nga hapësirat e gjelbra ne lagjet e qytetit. Në këtë pikë ku jemi, është e rëndësishme që opozita të ruajë veten, të mbrojë shpresën se dikur, në të ardhmen, mund të ndodhë një ndryshim i vërtetë në shoqëri, në politikë”, thotë Sezin Oney, analiste e portalit “Politikyol”.
Ndërkohë që pakënaqësitë e popullatës me inflacionin e lartë po rriten, Presidenti Erdogan po viziton vendin, duke nxitur përkrahësit e tij t’u kërkojnë miqve dhe familjarëve të tyre në Stamboll që të votojnë.
“Nëse Erdogani fiton në Stamboll, votuesit e opozitës kurrë më nuk do të dalin në zgjedhje. Dhe pastaj çfarëdo që Erdogani ka në plan të bëjë, për shembull, t’i japë vetes një mandat të tretë, do ta ketë më të lehtë ta arrijë për shkak të kësaj apatie të votuesve. Së dyti, zoti Imamoglu ka gjasa të jetë rivali i tij i vetëm në zgjedhjet e ardhshme presidenciale”, thotë Atilla Yesilada, analist pranë “GlobalSource Partners”.
Analistët thonë se një fitore në Stamboll do t’i mundësonte zotit Erdogan të forcojë pushtetin e tij. Për zotin Imamoglu, fitorja do të konfirmonte se është i denjë për ta mundur zotin Erdogan.
voa
Në Turqi të dielën po mbahen zgjedhjet presidenciale dhe fokusi kryesor është në përpjekjet e presidentit Recep Tayyip Erdogan që të marrë kontrollin e Stambollit nga rivali i tij, Ekrem Imamoglu, i cili synon të rivendosë opozitën si një forcë politike, pas humbjes së hidhur në zgjedhjet e vitit të kaluar.
Kryetari i Stambollit, Ekrem Imamoglu, kishte mposhtur Erdoganin dhe partinë e tij AKP, në zgjedhjet lokale të vitit 2019. Humbja e Stambollit ishte goditja më e madhe për udhëheqësin turk dhe partinë e tij pas dy dekadash në pushtet. Por, Erdogan u kundërpërgjigj më 2023, duke u rizgjedhur në postin e presidentit dhe partia e tij duke marrë shumicën në Parlament.
Rezultatet e së dielës mund të përforcojnë kontrollin që Erdogan ka ndaj Turqisë – shtet anëtar të NATO-s – ose të sinjalizojnë një ndryshim në skenën politike. Një fitore e Imamoglut mund të shihet si ushqim ndaj pritshmërive që ai të bëhet një udhëheqës kombëtar në të ardhmen.
Qendrat e votimit u hapën në orën 7:00 në lindje të Turqisë, ndërkaq në 8:00 në pjesën tjetër të vendit. Në këto zgjedhje kanë të drejtë vote mbi 61 milionë persona. Vendvotimet mbyllen në orë 17:00 dhe rezultatet e para priten në orën 22:00, sipas kohës lokale.
Në Stamboll, qytet që i jep shtytje ekonomisë turke dhe ka 16 milionë banorë, sondazhet sugjerojnë një garë të ngushtë mes Imamoglut dhe kandidatit të partisë së Erdoganit, Murat Kurum. Kurum në të kaluarën ka mbajtur post ministror.
Rezultatet ka gjasa të formësohen pjesërisht nga problemet ekonomike të nxituara nga inflacioni, që ka arritur gati 70 për qind, dhe nga votuesit kurdë dhe islamikë të cilët kërkojnë një ndryshim politik.
Përderisa çmimi kryesor për Erdoganin është Stambolli, ai po ashtu po synon që të rimarrë kontrollin e kryeqytetit, Ankarasë. Të dy qytetet u fituan nga opozita më 2019, pasi ishin udhëhequr nga AKP dhe paraardhësve të tij islamikë në 25 vjetët e kaluar.
Mundësitë e fitores për Erdoganin janë rritur për shkak të shkatërrimit të aleancës opozitare që ai mposhti në zgjedhjet e vitit të kaluar, edhe pse Imamoglu ende kërkon vota përtej partisë së tij, Partisë Popullore Republikane, që është subjekti kryesor opozitar.
Votuesit nga partia kryesore prokure ishin kyç në suksesin e vitit 2019. Partia e kurdëve, DEM, këtë radhë ka kandidatin e vet në Stamboll, por shumë kurdë pritet të votojnë sërish për Imamoglun.
Po ashtu, rritja e mbështetjes për Partinë Islamike të Mirëqenies së Re nuk është në favorin e Erdoganit. Kjo parti ka qëndrim të ashpër Izraelit në konfliktin në Gazë, por edhe pakënaqësi të mëdha sesi partia e Erdoganit ka menaxhuar me ekonominë e shtetit.
Në këto zgjedhje, votuesit në Turqi do të zgjedhin kryetarët e rinj në 81 provincat e vendit, si dhe anëtarët e Këshillave të provincave dhe zyrtarë të tjerë lokalë.
rel
Presidenti rus, Vladimir Putin, ka nënshkruar një dekret për fushatën e zakonshme pranverore të rekrutimit, duke thirrur 150.000 qytetarë në shërbimin e detyrueshëm ushtarak, u tha në një dokument të publikuar në ueb-faqen e Kremlinit më 31 mars.
Të gjithë burrat nga 18 vjeç e lart janë të obliguar që të kryejë shërbimin e detyrueshëm njëvjeçar apo trajnime ekuivalente gjatë shkollimit të lartë.
Në korrikun e vitit të kaluar, Dhoma e Ulët e Parlamentit rus votoi për të rritur moshën maksimale të rekrutëve nga 27 në 30. Legjislacioni i ri hyri në fuqi më 1 janar të këtij viti.
Shërbimi i detyrueshëm ushtarak për një kohë të gjatë ka qenë temë e ndjeshme në Rusi, shtet ku burrat tentojnë t’i shmangen rekrutimit gjatë dy fushatave rekrutuese gjatë vitit.
Ligjërisht, rekrutët nuk mund të dislokohen për të luftuar jashtë Rusisë dhe ata u përjashtuar nga mobilizimi i vitit 2022, kur u mblodhën të paktën 300.000 persona me trajnime të mëparshme ushtarake për të luftuar në Ukrainë. Megjithatë, disa rekrutë u raportua se gabimisht u dërguan për të luftuar në Ukrainë.
Në shtator, Putin nënshkroi rekrutimin e 130.000 personave gjatë fushatës vjeshtore dhe fushatën e kaluar pranverore të rekrutimit Rusia planifikoi të rekrutonte 147.000 persona.
Fushata e rregullt e rekrutimit ndodh në kohën kur Rusia po vazhdon pushtimin e Ukrainës, të cilin Moska e nisi në shkurt të vitit 2022.
rel
Zijadin Sela tradhtoi? Dakord, por cilën ide? Cilin parim? Kë tradhtoi Sela duke aderuar në “Frontit Evropian” në vend se në “VLEN”? Shqiptarët, apo Bilall Kasamin, Afrim Gashin, Izet Mexhitin, Arben Taravarin… apo Albin Kurtin?
Cili është dallimi në mes të “Frontit Evropian” dhe “VLEN”? Si, dhe ku është manifestuar dhe po manifestohet aktualisht “opozitarizmi” i të ashtuquajturës “opozitë”, sot “VLEN”, të cilën e “tradhtoi” Sela?
Duke votuar, bashkë me BDI-në, në vitin 2018, Marrëveshjen e Prespës dhe ndryshimet kushtetuese, ku shqiptaret u ridefinuan si pakicë e ardhur? Duke mashtruar shqiptarët se, si shpërblim, vendi do të anëtarësohet pas kësaj në BE?
Duke votuar, bashkë me BDI-në, po në këtë vit, Ligjin për përdorimin e gjuhëve (ligjin e famshëm 20%), që gjuhën “maqedonase” e definon si gjuhë zyrtare ndërsa shqipen si gjuhë pakicash të ardhur, të kushtëzuar me përqindje? Duke mashtruar shqiptarët se me këtë ligj gjuha shqipe bëhet zyrtare dhe e barabartë me gjuhën “maqedonase”?
Duke treguar, bashkë me BDI-në, gatishmërinë për të votuar ndryshimet kushtetuese për të futur bullgarët në kushtetutë, duke ridefinuar përsëri në kushtetutë, shqiptarët si pakicë e ardhur? Duke mashtruar përsëri shqiptarët, se pas kësaj vendi do të integrohet në BE?
Duke premtuar, bashkë me BDI-në, kryeministra dhe presidentë kukull shqiptarë, të sojit të Sinan Hasanit?
Duke ja kaluar edhe BDI-së, me kërkesën për “Jugosllavi të vogël” me “kushtetutë qytetare” ku shqiptarët do të definoheshin si “qytetarë” pakicë, në vend se grup etnik me të drejta kolektive, me njësinë e tyre shtetërore?
Duke instaluar në jetën politike të shqiptarëve Islamin Politik të dirigjuar nga Erdogan, që rrezikon indin kombëtar dhe të ardhmen evropiane të shqiptarëve?
Duke luftuar kazinotë, ne pritje të hyrjes në qeverinë e VMRO-së?
Ca miq të mi më thonë: “atëherë, trego zgjidhjen”… “cila është rruga, zgjidhja e drejtë”!?
Unë nuk mund t’ju bëj thirrje bashkëkombasve të mi, për të votuar njërën apo tjetrën, ose akoma më mirë, asnjërën parti shqiptare!
Por një gjë mund t’u them me bindjen e plotë: vota për ata që sot quajnë veten “opozitë”, nuk është votë për “shpëtim” nga BDI! Aq më pak votë për “ndryshim”!
Vet përvoja e viteve të fundit, na mëson që të mos votojmë një parti, vetëm e vetëm për të ndëshkuar një parti tjetër! Sepse gabimi paguhet shtrenjtë! Ashtu menduam, kur votuam PPD-në (jo se kishim për të zgedhur), vetëm e vetëm për të shporrur partitë sllave dhe pushtetin monist. Pastaj vuajtëm për të hequr PPD-në, që u bënë më zi se ata që “shporrëm”. Zgjodhëm PDSH-në vetëm e vetëm për të hequr PPD-në. Pastaj, bëmë luftë për të hequr PDSH-në, për ta zëvendësuar me BDI-në. Tani na thonë të votojmë ca mashtrues, që deri dje bashkëqeverisën me BDI-në në pushtet, vetëm e vetëm për të hequr BDI-në “të keqen më të madhe”. Që pas ca vitesh përsëri të bëjmë luftë për ti hequr këta mercenarë të tjerë, që mezi presin të lëshojnë rrënjë në pushtet!
Shqiptarët në ish IRJM nuk kanë nevojë të “shpëtojnë” nga BDI apo nga cilado parti tjetër shqiptare, por nga kushtetuta që i diskriminon duke i trajtuar si pakicë. Anëtarët e BDI, ashtu edhe gjithë shqiptarët e tjerë, anëtarë të partive tjera shqiptare, duhet të shpëtojnë nga injorantët, mercenarët, oligarkët, të shiturit… në krye të këtyre partive, që mbajnë peng të ardhmen e shqiptarëve duke përfituar nga ky diskriminim, të shpërblyer për heshtjen dhe miratimin e tyre.
Në vend të etiketimit si “radikal”, pa e ditur kuptimin shqip të fjalës “rrënjë, rrënjësor”, të kërkojmë ndryshime rrënjësore të statusit kushtetues të shqiptarëve në këtë shtet, duke kërkuar ndryshime rrënjësore të kushtetutës, duke kushtëzuar partitë shqiptare me votën tonë, si brenda, ashtu edhe jashtë këtyre partive.
Kjo është lufta për të ardhmen, për fëmijët tanë, që sot duhet ta bëjë çdo shqiptar në ish IRJM, qoftë anëtar i partive shqiptare, i iniciativave qytetare, apo qytetar i pavarur.
Afrim Fanda
Çka tha Arben Taravari në një intervistë në Plusinfo:
Vlen të mendojmë për një “KUSHTETUTË QYTETARE” Arben Taravari propozon një ide të guximshme në prag të zgjedhjeve.
Disa zgjidhje në Kushtetutën e Maqedonisë nga viti 1974 ishin më liberale sesa zgjidhjet në Kushtetutën e tanishme” të sanuar”, tha në edicionin e ri të podcast-it Plusinfo, Arben Taravari, kandidat për president i koalicionit “VLEN”.
“Neve ndoshta na duhet një kushtetutë qytetare dhe duhet të mendojmë për këtë opsion”, tha Arben Taravari, kandidati presidencial i opozitës së bashkuar shqiptare, në një bisedë me gazetarin Branko Geroski, duke konfirmuar se kushtetuta qytetare do të thotë se Maqedonia definohet si shtet i të gjithë qytetarët që jetojnë në të. (https://plusinfo.mk/vredi-da-razmislime-i-za-gra-anski-ustav-arben-taravari-predlaga-smela-ide-a-vo-presret-na-izborite/)
Sa për informim, politikanët maqedonas si Branko Cërvenkovski dhe Ljubomir Fërçkovski ishin ata që tentonin që të hiqen nacionalitetet nga kushtetuta dhe ishin ideatorët / përkrahësit e Kushtetutës Qytetare për Republikën e Maqedonisë ndërsa politikani si Arbër Xhaferi ishte kundër Kushtetutës Qytetare!
