Kategoritë: Ballkan

Samiti i Berlinit: Dy marrëveshje, por pa mikpritës

samiti i berlinitSamiti i dhjetë i Berlinit riafirmoi perspektivën e vendeve të Ballkanit Perëndimor për anëtarësim në BE, por konfliktet e pazgjidhura mbeten ende sfida të mëdha.

 

Me dy nënshkrime për bashkëpunim rajonal përfundoi të martën në Berlin samiti njëditor i Procesit të Berlinit. Në 10-vjetorin e themelimit të tij, nisma gjermano-evropiane, që synon të afrojë vendet e Ballkanit Perëndimor me Bashkimin Evropian, përfundoi me nënshkrimin e dy marrëveshjeve për bashkëpunimin rajonal: „Samiti i sotëm tregon se bashkëpunimi rajonal është kyç për integrimin e mëtejshëm të Ballkanit Perëndimor në Bashkimin Evropian. Me nënshkrimin e dy marrëveshjeve të reja, ne po forcojmë përpjekjet tona për të krijuar një rajon më të integruar ekonomikisht dhe politikisht,” tha kancelari Olaf Scholz, në përfundim të takimit. Dy marrëveshjet e nënshkruara përfshijnë: Plani i ri i Veprimit për Tregun e Përbashkët Rajonal (CRM) 2025-2028, i cili synon të forcojë integrimin ekonomik të rajonit, si dhe lehtësimin e lëvizjes së studentëve në universitetet e rajonit.

Dialogu Kosovë-Serbi mbetet sfidë

Megjithatë, konfliktet e pazgjidhura në rajon mbeten një sfidë e madhe, kryesori është dialogu i ngecur prej kohësh mes Serbisë dhe Kosovës: „Dialogu për normalizimin e marrëdhënieve mes Serbisë dhe Kosovës nuk është në nivelin e dëshiruar. Unë jam i pakënaqur me progresin e bërë deri tani. Të dyja palët duhet të respektojnë angazhimet e tyre dhe të zbatojnë marrëveshjet ekzistuese. Kjo është thelbësore për stabilitetin e rajonit dhe për të ardhmen e tyre evropiane,” tha kancelari Scholz në konferencën për media.

Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, i cili në margjinat e Samitit pati një takim dypalësh me kancelarin, tha më pas para gazetarëve se Kosova është në pritje të komisionit të ri, dhe u tregua optimist se do të mund të ketë një dinamikë, sikurse e kishte paralajmëruar më parë edhe kancelari Scholz, në fjalën e hapjes së samitit. Por ai nguli këmbë në kërkesat e Kosovës për dorëzimin e Milan Radoiçiçit, përgjegjës për sulmin në Banjskë, në shtator 2023, tërheqjen e letrës së ish-kryeministres Brnabiç, drejtuar vendeve antare të BE-së, ku mohohet integriteti territorial i Kosovës, si edhe nënshkrimin e marrëveshjeve bazike të Ohrit dhe Brukselit, të cilat u arritën në shkurt dhe mars të vitit 2023, me ndërmjetësimin e Gjermanisë dhe Francës.

Kosova heq vizat për qytetarët e Bosnjës

Një shembull i qartë për pasojat bllokuese të ngecjes së dialogut me impakt në rajon është regjimi i vizave mes Kosovës dhe Bosnjë-Hercegovinës, i cili vazhdon të ekzistojë për shkak të kundërshtimeve të Republika Srpskas. Për këtë ishte rënë dakord qysh në samitin e Procesit të Berlinit në nëntor të vitit 2022. Prandaj edhe kryeministri i Kosovës paralajmëroi në samit se Kosova tashmë ka vendosur t’i heqë vizat për qytetarët e Bosnjës. “Ndodhemi në një situatë paradoksale: Nëse unë, me pasaportën diplomatike të Republikës së Kosovës, dua të shkoj në Sarajevë, më duhet të shkoj në Shkup që të marr vizë disa ditore atje. Dhe ky është një absurditet me të vërtetë i mundimshëm,” argumentoi Kurti, i pyetur nga DW. Por ai tha se nuk beson se do të ketë një hap të ngjashëm nga pala boshnjake, për shkak të vetos së Republikës Serbe, e cila sipas Kurtit “është shndërruar në një Bjellorusi të vogël në Ballkanin Perëndimor”.

Procesi i Berlinit u krijua në vitin 2014 me iniciativë të ish-kancelares gjermane Angela Merkel. Qëllimi kryesor i tij ishte të nxisë bashkëpunimin rajonal dhe të mbështesë integrimin e vendeve të Ballkanit Perëndimor në BE. Kryetarja e Komisionit të BE-së, Ursula von der Leyen, tha se tashmë „është rritur ndërgjegjësimi që një union më i madh është gjithashtu një union më i fortë dhe se është përgjegjësia jonë t’i afrohemi anëtarëve aspirantë”.

Përveç gjashtë vendeve të Ballkanit Perëndimor (Kosova, Serbia, Shqipëria, Maqedonia e Veriut, Mali i Zi dhe Bosnja dhe Hercegovina), në samit morën pjesë edhe përfaqësues të lartë të BE-së, përfshirë presidenten e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, dhe kancelarin gjerman Olaf Scholz. Pjesëmarrës të tjerë përfshijnë përfaqësues të disa shteteve anëtare të BE-së dhe organizatave ndërkombëtare. Organizimi i Procesit të Berlinit bëhet çdo vit në një vend tjetër. Se kush do të organizojë takimin e ardhshëm të Procesit të Berlinit, kjo nuk dihet ende.

dw

Radikalizimi përmes rrjeteve sociale?

Arrestimi i Issa al HZyra e Gjermanisë për Mbrojtjen e Rendit Kushtetues flet për “TikTokizimin e Islamizmit”. A po përdoren rrjetet sociale si model për sulme si ai në Solingen?

 

Issa al H., sulmuesi i supozuar nga Solingen, i përshtatet në mënyrë të përkryer grupit të synuar kryesor të organizatës terroriste “Shteti Islamik” (IS) dhe grupeve të tjera ekstremiste si “Muslim Interactive”. Islamistët synojnë të rinjtë në rrjetet sociale si TikTok ose Telegram për t’i tërhequr ata në ideologjinë e tyre shpesh vdekjeprurëse.

Për ta, çdo formë demokracie, në të cilën garantohen liritë politike dhe sociale, si barazia midis burrave dhe grave, është armik. Kushdo që i përmbahet dhe jeton sipas këtyre vlerave, kudo në botë, konsiderohet i pafe dhe mund të vritet.

Sipas njohurive të shërbimeve të sigurisë dhe ekspertëve të terrorizmit në Gjermani, xhihadistë ose “luftëtarë të Zotit”, individë që, si në Solingen, vrasin njerëz me mjetet më të zakonshme, po rekrutohen gjithnjë e më shumë në internet.

 

Sulmuesi nga Solingeni mund të jetë një “ushtar” i Shtetit Islamik

IS mori përgjegjësinë për sulmin në Solingen. Por ende nuk është vërtetuar përfundimisht nëse Issa al H. ka vepruar si i ashtuquajtur “ushtar” me urdhër të një grupi terrorist. Ndonëse ai i përshtatet profilit të sulmuesve të tillë.

Thomas Mike nga “Violence Prevention Network” (VPN) në Berlin është njohur me këtë lloj grupi njerëzish përmes punës së tij të përditshme Ai e di saktësisht se çfarë roli luajnë rrjetet sociale në radikalizim – ka shumë filma propagandistikë që synojnë të gjitha grupmoshat, për të tërhequr fëmijët dhe të rinjtë. “Ata përpiqen të zgjojnë emocione te të rinjtë dhe të krijojnë një ndjenjë komuniteti”, tha Majk për DW.

 

Videoklipe me një mesazh të thjeshtë: “Ti je i joni!”

E gjithë kjo nuk është një fenomen i ri, por sipas vëzhgimeve të Mike është duke u intensifikuar. Ata u ofrojnë të rinjve një identitet dhe përpiqen t’i largojnë nga shoqëria me mesazhe të thjeshta: “Ju jeni i yni nëse silleni sipas rregullave të Islamit të vërtetë.” Ju duhet të luftoni kundër kësaj bote!

Kjo lloj propagande është bërë edhe më e pranishme që nga fillimi i luftës së Gazës, pas sulmit terrorist të Hamasit islamik mbi Izraelin më 7 tetor 2023. “Ne e shohim shumë qartë se skena ekstremiste përdor konfliktin në territoret palestineze si temë për mobilizim, për të promovuar ideologjinë e saj politike”.

 

Sulmi me thikë si “hakmarrje edhe për atë që po ndodh në Palestinë”

Sulmi terrorist në Solingen është i tmerrshëm, por për fat të keq jo befasues, thotë Mike. “IS e quajti sulmin në Solingen si hakmarrje për atë që po ndodh në Palestinë. Lidhja me konfliktin në Lindjen e Mesme është më se e dukshme”.

Interneti si një vend ku të ashtuquajturit predikues të urrejtjes bëjnë thirrje për sulme? Për ekspertin e terrorizmit Hans-Jakob Schindler, nuk ka asnjë dyshim për këtë. “Ata u drejtohen në mënyrë specifike njerëzve që janë në chats (grupe për bisedime) ku këta predikues janë të pranishëm, dhe më pas kalojnë nga ato grupe të hapura në grupe të mbyllura për radikalizim të mëtejshëm”, thotë drejtori i Projektit Ndërkombëtar për Luftimin e Ekstremizmit (CEP).

 

Shërbimet e sigurisë dhe puna e tyre

Kjo është arsyeja pse vëzhgimi është një pjesë kyçe e zbulimit të hershëm në luftën kundër terrorizmit, thekson Schindler. Megjithatë, shërbimet gjermane të sigurisë shpesh ankohen se nuk kanë autoritet të mjaftueshëm për ta bërë këtë. Ato besojnë se është e nevojshme të ruhen të gjitha komunikimet elektronike. Për këtë, çdo adresë IP individuale duhet të regjistrohet. Kjo nuk është e mundur deri më tani, sepse qeveria gjermane ende nuk ka rënë dakord për këtë çështje, që i përket mbrojtjes së të dhënave.

Ministrja e Brendshme, Nancy Faeser (SPD), e mbështet këtë kërkesë. Nga ana tjetër, ministri i Drejtësisë, Marco Buschmann (FDP), mendon se është e mjaftueshme ruajtja e përkohshme e të dhënave të personave të dyshimtë, e ashtuquajtura “Quick-Freeze”.

Shërbimi i Mbrojtjes së Rendit Kushtetues dhe policia nuk dinin asgjë

Nëse sulmi me thikë në Solingen ka mundur të parandalohet përmes ruatjes së të dhënave, mbetet e diskutueshme. E sigurt është që sulmuesi i dyshuar nuk ka qenë në radarin e policisë apo të Shërbimit për Mbrojtjen e Rendit Kushtetues. Gjetjet aktuale tregojnë se Issa al H. ishte radikalizuar si individ në internet.

Parandalimi i njerëzve të tillë nga realizimi i planeve të tyre vdekjeprurëse, sipas Thomas Mick i Rrjetit për Parandalimin e Dhunës, është pothuajse i pamundur. 

Lufta antiterroriste përmes rrjeteve

Megjithatë, shërbimet e sigurisë shpesh arrijnë të parandalojnë sulmet e planifikuara. Ndonjëherë ata marrin informacion nga shërbimet e huaja të inteligjencës. Ose përgjojnë njerëz të dyshimtë si pjesë e një kërkimi sekret në internet. Me të ashtuquajturin monitorim të burimit të komunikimit, lejohet edhe përgjimi i bisedave të drejtpërdrejta dhe leximi i mesazheve në aplikacionet e mesazheve. Por kjo është e mundur vetëm me urdhër të gjykatës.

Për të luftuar radikalizimin në internet, kanalet e grupeve ekstremiste shpesh fshihen në rrjetet sociale. “Këto masa nuk mund të parandalojnë plotësisht përhapjen e përmbajtjes xhihadiste, por e bëjnë më të vështirë”, thuhet në raportin aktual të Shërbimit për Mbrojtjen e Rendit Kushtetues.

dw

Shtypi gjerman – loja e Vuçiqit me Perëndimin po funksionon

Macron VucicPavarësisht blerjes së Rafale, Serbia mbetet në periferi të Bashkimit Evropian, sipas shtypit gjerman. Por kjo marrëveshje cënon projektet Francë-Gjermani.

“Diplomacia franceze është e bindur: me blerjen e dymbëdhjetë avionëve luftarakë Rafale, se Serbia po lëviz një hap më tej nga Rusia drejt kampit perëndimor. Francezët besojnë se blerja e këtyre avionëve për 2.7 miliardë euro krijon varësi teknologjike dhe se ky është një sinjal që, siç tha Macron, tregon një ndryshim strategjik. Por kjo mund të vihet në dyshim”, shkruan gazetari Andreas Ernst, i cili prej shumë vitesh raporton nga Ballkani për gazetën zvicerane “Neue Zürcher Zeitung”.

“Është e vërtetë,” thotë autori, “se blerja e Rafale nuk është hapi i vetëm, me të cilin Serbia tregon solidaritetin e saj me Perëndimin. Beogradi ka mbështetur të gjitha rezolutat e OKB-së kundër agresionit të Rusisë, dhe në të njëjtën kohë furnizohet ushtria ukrainase me municion në një shkallë të gjerë – përmes rrugëve të ndryshme. Por Vuçiq nuk ka ndërmend të largohet nga miqtë e tij në Moskë dhe Pekin. Ai nuk do të vendosë sanksione ndaj Rusisë. Ai mbështetet tek ndihma e Moskës dhe Pekinit për mosnjohjen e shtetësisë së Kosovës”.

“Blerja e Rafale në fakt vetëm dëshmon se politika e tij e lojërave të dyfishta po funksionon”, vlerëson autori, duke kujtuar se Macron lavdëroi publikisht “guximin strategjik” të Vuçiqit.

“Në Beograd, Macron përsëriti frazat e dëgjuara nga të gjithë vizitorët nga Bashkimi Evropian: Serbia e ka vendin në BE. Aa ai vetë nuk e beson këtë, e as Vuçiq nuk është i bindur”, shkruan autori. Vuçiq “nuk do një shtet funksional kushtetues apo një ndryshim demokratik të qeverisë. Ajo që i intereson është lidhja e vendit të tij me tregjet evropiane. Ai përdor rritjen e standardeve për të rritur mbështetjen për qeverinë e tij. Nuk ka nevojë të mbështetemi në pjesëmarrjen demokratike të qytetarëve në vendimmarrje”.

Në të njëjtën kohë, nënvizon autori, gjërat po ndryshojnë edhe në BE. “Një model i ri integrimi po shfaqet. Ai nuk ndjek asnjë dokument strategjik, por mbështetet në marrëdhëniet praktike me vendet e rajonit. Duket se vendet e rëndësishme anëtare nuk e shohin më Ballkanin Perëndimor si një zonë aksesi nga e cila vendet një ditë do t’i bashkohen BE-së si anëtarë të barabartë, por e shohin atë si një lloj pike strategjike. Ndërsa në këto vende të vogla, ka princa të vegjël me të cilët mund të bëni ‘marrëveshje’ që nuk do të ishin të mundshme në shtëpi.”

Gazeta zvicerane përfundon: “Kjo nuk premton gjë të mirë për të ardhmen e shoqërisë civile dhe demokracisë në rajon”. Vitet e ardhshme do të tregojnë nëse qytetarët e Ballkanit Perëndimor mund ta ndryshojnë këtë prirje, por vështirë se do të ketë mbështetje nga jashtë”. 

Suksesi i Francës rrezikon projektin me Gjermaninë

Gazeta gjermane “Frankfurter Allgemeine Zeitung”, pas nënshkrimit të kontratës në Beograd për blerjen e avionëve ushtarakë bën me dije se Rafale franceze është kthyer në një “hit eksporti”: “Të gjithë blerësit më të mëdhenj, pas vetë forcave të armatosura franceze, janë jashtë. Evropa: Emiratet e Bashkuara Arabe, Egjipti, Indonezia, Katari dhe India. Këto vende porositën midis 36 dhe 80 Rafale. Në Evropë, Greqia dhe Kroacia porositën secila dymbëdhjetë avionë të përdorur të këtij lloji, Greqia porositi dymbëdhjetë të tjerë të rinj. Negociatat janë duke u zhvilluar me Indinë për një porosi të madhe prej më shumë se 100 Rafale.”

“Ekonomikisht, programi i avionëve luftarakë është tashmë një sukses i madh për Francën”, vlerëson gazeta gjermane. “Me dymbëdhjetë avionë për Serbinë, numri i porosive të huaja rritet në 297. Për modelin e mëparshëm, Mirage 2000, vetëm 286 porosi kanë ardhur nga jashtë gjatë gjithë jetës së prodhimit.”

Megjithatë, siç u tha, “suksesi tregtar i Rafale, së bashku me pikëpamjet e ndryshme për eksportet e armëve, konsiderohet si pengesa kryesore për zhvillimin e “Sistemit ajror luftarak të ardhshëm” gjermano-francezo-spanjoll (FCAS). Duke marrë parasysh kërkesën e madhe për Rafale, kompania ‘Dasso’ (Dassault Aviation) që e prodhon atë, nuk është nën presion për të nxjerrë në treg një avion të ri në të ardhmen e afërt.

“Për Airbus, si pjesë e konsorciumit që prodhon avionë Eurofighter, gjërat janë ndryshe”, thekson “Frankfurter Allgemeine Zeitung.” “Ndërsa partnerët francezë të projektit presin që fluturimi i parë FCAS të jetë i mundur në vitin 2029 dhe se sistemi i ri do të vihet në përdorim ‘jo përpara vitit 2045′, pala gjermane është e interesuar që kjo të ndodhë më heret. Kështu u ra dakord politikisht. Megjithatë, pasiguria e re në lidhje me kursin e ardhshëm politik të Francës po vë edhe një herë në pikëpyetje kohën e parashikuar”.

dw

Shqiptarët e dikurshëm.

e_durhamKur shoh fanatizmin e sotëm, çuditem me arsyetimin e atyre burrave para njëqind e më vjetësh, me kthjelltësinë e tyre.

 

Ja se ç’thotë EDITH DURHAM për malësoret gjatë udhëtimeve të saj:

“Nja pesëdhjetë vjet më parë ose diçka më shumë, jezuitët e Shkodrës porositen disa piktura te shëmtuara e te tmerrshme të një piktor grek, për të treguar mundimet që heqin të dënuarit në ferr.

I dërguan këto piktura në malësitë.

Një nga krerët më tha mendimin e popullit :

“Ne jemi njerëz të varfër, nuk dijmë shkrim e këndim, por ne kurrë nuk do tu bënim gjëra kaq të tmerrshme armiqve tanë, dhe as besojmë se Zoti bën gjëra të tilla.”

Pas kësaj pikturat u hoqën dhe nuk u duken më në malësi.

Një burrë tepër i zhdërvjellët e kundërshtoi priftin, që e kishte kërcënuar se pas vdekjes do të ndëshkohet:

– E ç’rëndësi ka, se çdo të ndodhë pas vdekjes!

– Po shpirti yt, – i tha prifti, – nuk do të vdesë. Nuk shqetësohesh për shpirtin tënd ?

– Shpirti im, – u përgjigj malësori, – kur unë te vdes le te fluturojë ku t’i pëlqejë.

Dhe nisi të kërcejë me krahët hapur, duke imituar fluturimin e shpirtit.

– E dini historinë e atij burrit që po vdiste, – pyeti ai. – I tha Zojës së Bekueme : – E di qe kam qene tepër i keq për te shkuar ne parajse, por a nuk do te me çoni atje mua, vetëm sa për ti prishur qejfin djallit.?

Një burrë ne Nikaj-Mertur, i tha priftit se e mohonte çdo detyrim për të shpëtuar shpirtin e vet e thoshte:

– Shpirtin ma ka dhënë Zoti, kështu, është punë e Zotit që të kujdeset për të. Përse do ta ndëshkojë Zoti shpirtin për mëkatet e trupit tim. Shpirti nuk ka bërë ndonjë të keqe.

 

Mis Edith Durham

As Ballkani nuk është i përjashtuar nga radikalizimi islamik

polizei WienPas parandalimit të atentatit në koncertin e Taylor Swift në Vjenë ka debat për radikalizimin e të rinjve myslimanë nga Ballkani. Studiuesi, Robert Pichler flet për grackat ku bien të rinj pa orientim e të zhgënjyer.

 

Policia austriake pranë fansave të koncertit të anuluar të Taylor Swift, 07.08. Koncerti u anulua nga rreziku i një akti terrorist. Autoritetet arrestuan edhe një person të radikalizuar, shqiptar me origjinë nga Maqedonia e Veriut

 

Deutsche Welle: Në fundjavë Gjermania u trondit nga një sulm me thikë ku humbën jetën tre person e që po hetohet si akt terrorist. Disa javë më parë u ndërpre koncerti i Taylor Swift në Vjenë, nga rreziku i një sulmi terrorist të motivuar nga islamistët në Vjenë. I dyshuari ishte me origjinë nga Maqedonia e Veriut, siç ishte rasti në sulmin terrorist në Vjenë në vitin 2020. Sa i madh është rreziku që të rinjtë myslimanë nga Ballkani të radikalizohen jashtë vendit?

Robert Pichler: Siç mund ta shohim nga ngjarjet tragjike në Solingen fundjavën e kaluar, mekanizmat e mobilizimit terrorist në shumë raste janë analoge. Është sërish IS-i që ka marrë përgjegjësinë për një sulm terrorist, sërish është një i ri me prejardhje migrante që është nxitur për të kryer këtë krim. Në rastin e sulmeve të Vjenës apo tentativave për sulme terroriste, është po ashtu befasuese që të dy personat vijnë nga Maqedonia e Veriut dhe dukshëm janë radikalizuar në Vjenë.

 

A është kjo një rastësi?

Nuk mendoj se është plotësisht një rastësi, që të dy – si terroristi i 2 nëntorit 2020 dhe terroristi i dyshuar i 7 gushtit 2024, – janë shqiptarë nga Maqedonia e Veriut, por do të isha shumë i kujdesshëm dhe nuk do ta bëja rrezikun e radikalizimit dhe terrorizmit si  fenomen të diasporës shqiptare-maqedonase. Komuniteti shqiptar nga Maqedonia e Veriut është shumë i larmishëm dhe shumica dërrmuese e myslimanëve shqiptarë nuk duan të kenë asnjë lidhje me pikëpamjet radikale dhe të dhunshme në emër të islamit. Në të njëjtën kohë, duhet thënë, se ka një numër jo edhe aq të vogël të rinjsh që nuk e gjejnë dot rrugën e tyre, që nuk ndihen në shtëpinë e tyre as këtu e as andej dhe kërkojnë rrugëdalje që u japin njohje dhe vlerësim. Në këtë pikë duket se, pozicionet radikale islamike gjejnë një miratim të lartë tek disa.

 

Po pse?

Propaganda e predikuesve islamistë të urrejtjes dukshëm për disa është një ‘atdhe i ri’ ku ata ndjehen të pranuar dhe ku i konvertojnë zhgënjimet më të mëdha në refuzim dhe urrejtje ndaj çdo gjëje që supozohet se është e pashenjtë. E pashenjta është mënyra e jetesës perëndimore, ato vlera dhe liritë për të cilat kemi luftuar në konflikte të gjata kundër një dominimi të bazuar në dogmat fetare. Natyrisht, lind pyetja se përse kjo mënyrë jetese perëndimore, e dëshiruar aq shumë në ish-(jug-)lindjen socialiste  për grupe të caktuara u bë një kërcënim dhe në fund të fundit një armike kaq e madhe sa të luftohej edhe me mjete terroriste. Përgjigja për këtë nuk është aspak e lehtë. Si antropolog historian që ka studiuar rrjetet e migrantëve midis Maqedonisë së Veriut dhe Austrisë për një kohë të gjatë, unë mund të jap njohuri për ndryshimin e marrëdhënieve shoqërore, por për sfondin e radikalizimit islamik mund të ofrohen vetëm supozime.

 

Si ndryshuan këto marrëdhënie shoqërore. Prindërit erdhën në perëndim, punuan, nuk ranë në sy në shoqëritë perëndimore, në  Gjermani, Austri, pasardhësit kanë lindur në perëndim, kanë një situatë tjetër, bazë më të mirë financiare, e megjithatë ndodh të jenë të hapur ndaj dhunës islamiste…

Kanë ndryshuar shumë gjëra që nga vitet 70-të/80-të. Atëkohë punëtorët migrantët jugosllavë erdhën në Austri apo Gjermani për të punuar përkohësisht. Nuk ishin shumë ata që donin të rrinin përgjithmonë, me eufemizëm flitej për “gastarbeiter”- dhe jo për imigrante e imigrantë*. Ky brez i punëtorëve migrantë shpesh ishte i padukshëm, ata pranuan kushte banimi të vështira dhe kishin vendet e tyre të socializimit në banesa, që jo rrallë ishin strehimore masive apo lokale shoqatash, larg popullsisë vendase.

 

Por sot nuk mund të thuash se pasardhësit janë të padukshëm…

Sot situata është ndryshe. Sot kemi një brez të ri madje që do të bjerë në sy, të manifestojë vetveten, që do të dallojë nga të tjerët. Islami është kthyer në një tipar dallues, prezent për të gjithë dhe një pjesë jo edhe aq e vogël e këtyre të rinjve, kryesisht meshkuj, e ka kthyer pjesën më reaksionare të islamit në etalon për një kulturë të re orientimi. Ata që nuk i nënshtrohen kësaj, disiplinohen, në rast nevoje edhe me dhunë. Shkollat vjeneze, aty ku myslimanët ndërkohë përbëjnë shumicën të japin dëshmi të gjalla për këtë zhvillim.

Islami është kthyer në mjediset rinore migrante në një fenomen kulti, është “cool” të jesh mysliman, intoleranca që shpesh e shoqëron këtë shihet si shprehje e një superioriteti të devotshëm, përfshirë mosrespektin për fe të tjera, veçanërisht atë hebreje, por edhe për gratë apo minoritetet seksuale. Zëra kritikë nga kampi i vet zor se dëgjohen. Komunitetit Islamik, gjithsesi përfaqësia zyrtare e myslimanëve në Austri, nuk i ra gjë më shumë në mendje pas përpjekjes për atentatin islamist në koncertin e Taylor Swift, se sa të tërhiqte vëmendjen për refuzimin e saj parimor të dhunës dhe ekstremizmit. Shoqëria liberale në Austri shpesh nuk do të merret me të, sepse nuk do të jetë raciste apo islamofobe. Në një kohë që në shumicën e shoqërisë austriake rritet refuzimi për islamin, nga një dyshim i përhapur dikur kemi tani një pakënaqësi të thellë, që me shumë gjasa në zgjedhjet e ardhshme do të reflektohet.

 

Çfarë roli luajnë konfliktet e identitetit?

Sfidat që shoqërojnë një ndryshim të vendit të jetesës dhe përballjet me çështjet e identitetit nuk u reflekuan sa duhet. Për fëmijët, por edhe për gratë që shpesh erdhën pa njohuri gjuhësore dhe arsimim në Austri, kjo kthesë jete ishte shumë e vështirë, ata duhet të luftonin me një sërë disavatanzhesh, shpesh ofendoheshin për shkak të origjinës së tyre dhe përfundonin në shumicën e rasteve në sektorin e punëve më të keqpaguara.

Në leksionet e mia ndesh herë pas here me fëmijë të ish-migrantëve, interesi kryesor i të cilëve është të mësojnë më shumë për origjinën dhe historinë e tyre, pse erdhën në Austri; në shtëpi flitet pak për këtë, shumë shtrojnë pyetje elementare identiteti, për origjinën e tyre, për trashëgiminë kulturore të prindërve dhe gjyshërve dhe natyrisht për shkaqet e luftërave.

Natyrisht shtrohet edhe çështja e identitetit islam dhe për shumë vetë janë të pakuptueshme përgjigjet shabllone të narrativit kombëtar-shqiptar, sipas të cilit islami paraqet një identitet të imponuar dhe të ankoruar sipërfaqësisht. Shumë nga këta të rinj janë në kërkim, ata testojnë dhe zbulojnë botë të tjera alternative jetese, nga të cilat bota islame – që ekziston në shumë ngjyrime – është një prej disave. Vjena ofron për këtë një sërë mundësish.

 

Për të ardhurit nga Ballkani lidhja me vendlindjen është një shtyllë e rëndësishme e identitetit, pavarësisht jetës jashtë vendlindjes. Çfarë pasojash ka kjo?

Për njerëzit me sfond migracioni nga Maqedonia e Veriut apo Kosova mjedisi i prejardhjes ka një relevancë të madhe. Nuk është e dëshirueshme dhe as e mundur të çlirohesh nga lidhjet e ngushta familjare dhe sociale. Kjo prek sidomos ata që vijnë nga zonat rurale, që u transformuan vetëm pak nga proceset e modernizimit socialist. Atje si më parë janë të ankoruara fort mënyra mendimi konservator, patriarkalo-mysliman. Kjo e lehtëson lidhjen me komunitetet myslimane në Vjenë, ku kjo mënryë të menduari e të jetuari gjen një ushqim të ri. Por ka rëndësi të theksohet, që ky lloj konservatorizmi nuk nxit patjetër islamizmin që mbështet dhunën; ky shfaqet, atëherë kur të rinjtë janë pa orientim, ndjehen të përjashtuar, dhe ku është akumuluar një lloj zhgënjimi, gjë që ua bën të mundur predikuesve radikalë t’i instrumentalizojnë ata për qëllimet e tyre. Shenja alarmi për këtë janë shpesh të ndierit i huaj me familjen, si në rastin e atentorit të dyshuar Beram A., që u kuptua mirë, kur u bë rikonstruimi i ngjarjeve (fjala është për ndalimin së fundmi të koncertit të Taylor Swift. shën. red.)

 

Rastet e të rinjve të radikalizuar në Austri ishin të rinj të radikalizuar në perëndim, jo në Ballkan. Islami në Kosovë, Shqipëri, Maqedoninë e Veriut njihet si tolerant dhe pro dialogut. Por edhe aty gjenden rryma radikale. Sa i madh është rreziku i radikalizimit nga aty?

Imazhi i një islami kryesisht tolerant në Ballkan deri në një farë mase është një lloj eufemizmi. Edhe Ballkani nuk është i përjashtuar aspak nga tendencat e radikalizimit. Kemi një rajon ku përplasen veçanërisht forca diverguese. Veçse në dallim nga Europa qendrore, njerëzit në Ballkan kanë një përvojë të gjatë të bashkëjetesës multikulturore, prandaj aty e kanë më të lehtë mënyrën si të sillen me dallimet kulturore dhe fetare. Nga ana tjetër pikërisht Jugosllavia ka pas vetes një histori të disintegrimit brutal.  Etnonacionalizmi i përhapur, mobilizimi i miteve historike dhe nxitja kundër myslimanëve ka qenë sidomos më e përhapur në qarqet nacionaliste-ortodokse. Kjo ishte vendimtare për shpërthimin e luftës dhe që çoi si pasojë në dëbime deri në gjenocid.

Këto përvoja janë ngulitur thellë në kujtesën kolektive të myslimanëve. Nga ana tjetër ky polarizim ka çuar në riaktivizim të përkatësive fetare për dallim nga ai që është ndryshe etnikisht. Maqedonia e Veriut nuk e ka pasur këtë zhvillim në mënyrë kaq dramatike sa Kosova apo Bosnje-Hercegovina. Në Maqedoni duke iu referuar shqiptarëve myslimanë forcat laike nuk ishin aq prezente si në Kosovë, që kishte një universitet dhe shtresë të arsimuar akademike dhe një elitë politike-kombëtare. Në Maqedoninë e Veriut, ndryshe nga rajone të tjera mundën të zinin vend më shumë aktorë islamistë. Ky islam i ri, që mbështetej nga organizata karitative myslimane nga hapësira arabe dhe nga Turqia kishte qartësisht një drejtim antiperëndimor.

 

Flasim për këta djem të rinj që e zotërojnë pa asnjë problem gjuhën e vendit të ri të tyre, jetojnë aty, e prapë bëhen kundërshtarë të tij. Çfarë nuk ka funksionuar këtu? Sipas një studimi forcat radikale përqëndrohen “tek të rinjtë me zhgënjim për integrimin perëndimor”. Hakmerren këta të radikalizuar për atë që nuk u ndjenë të mirëpranuar?

Po. Tek të këta të rinj ka dështuar integrimi. Por nuk duhet harruar, se një shumicë dërrmuese e myslimanëve të ardhur në Austri respektojnë kushtetutën dhe identifikohen në masë të madhe me Austrinë. Do të ishte dritëshkurtër të pretendohej se myslimanët nuk u ndjenë kurrë të pranuar këtu dhe tani do të hakmerreshin për këtë. Nuk ka dyshim se në Austri ka mjaft qëndrime armiqësore  ndaj islamit. Me shtimin e migracionit nga Bosnja dhe zonat shqiptare në Jugosllavi dhe ndër të tjera edhe nga Turqia, imazhi për islamin në dy dekadat e fundit ka ndryshuar shumë. Nga një kuptim paternalist i islamit është bërë një marrëdhënie e përcaktuar nga dyshimi, frika dhe paragjykimet. Shumë fëmijë nga brezi i “gastarbeiter” i përjetuan problemet e prindërve të tyre të zinin vendin e tyre në Austri, shpesh prindërit duruan poshtërime dhe u përshtatën në mënyrë të heshtur. Ky brez i ri, që ka lindur dhe është rritur këtu, nuk do t’i pranojë më – me të drejtë – këto poshtërime. Por këtu shpesh nuk bëhet fjalë për një kompensim, po puna vjen tek polarizimet që manifestohen në përditshmëri.

 

Çfarë mund të bënte ndryshe shoqëria pritëse?

Nuk besoj se mungon parimisht gatishmëria për pranim, nuk mungojnë as paratë dhe as mundësitë ekonomike. Në Austri ke një mungesë fuqie punëtore në shumë drejtime, të kualifikuar kërkohen kudo. Pa dyshim arsimi luan rol kyç, por shumë shkolla me numër të madh migrantësh nuk merren në plan të parë me transmentimin e dijes, por ofrojnë punë sociale, menaxhim krizash, punë kompensimi për marrëdhëniet jo-funksionale prind-fëmijë, përpunim traumash, që mbartin fëmijët e ardhur nga zonat e luftës, apo ato funksionojnë si instrument balancues kundër radikalizmit etnik apo fetar. Pikërisht këtu merr rëndësi të madhe edukimi i thellë në kuptimin e një të menduari të hapur. Si mund të bëhet që këta të rinj të kenë një përballje kritike me dogmat fetare, si mund t’ua bësh të afërt autonominë e një subjekti kritik, si t’i nxjerrësh nga mituria e të menduarit, nga varësia e profetëve të internetit, që sillen si përfaqësues të Zotit në tokë, dhe që u urdhërojnë këtyre të rinjve gjithçka, deri nëse është Haram apo Halal të mbash një kafshë në shtëpi. Jashtë shkollës nevojitet më shumë pjesëmarrje sociale dhe integrim profesional. Një element tjetër është dialogu ndërkulturor, që ndihmon të reduktosh paragjykimet me njëri-tjetrin dhe që çon në njohjen më të mirë të grupeve të ndryshme.

Radikalizimi është një dukuri komplekse, ku ndikojnë shumë faktorë, individualë, socialë, politikë dhe ideologjikë. Vendimtare është të analizohen shkaqet, pa rënë në fajësime të përgjithshme dhe të shikosh për zgjidhje që bazohen në dialog, integrim dhe parandalim.

 

  1. Dr. Robert Pichler është antropolog historian në Institutin Studimor të Monarkisë së Habsburgëve dhe Hapësirës së Ballkanit në Akademinë e Shkencave në Vjenë –  (Institut für die Erforschung der Habsburgermonarchie und des Balkanraums an der Österreichischen Akademie der Wissenschaften). Në studimet e tij ai trajton tema si migracioni dhe transnacionalizmi, familja dhe lidhjet fisnore në Ballkan dhe çështjet pamore shkencore që lidhen me këtë.

* ylli nënkupton këtu përfshirjen e të gjitha minoriteteve gjinore

dw

Kthimi i Trumpit apo fitorja e Harrisit? Ballkanin mund ta presin ndryshime, thotë Joseph

Shtepia e bardheEdward P. Joseph, ligjërues në Universitetin Johns Hopkins në SHBA, flet në një intervistë për Radion Evropa e Lirë për ndikimin që mund ta ketë rezultati i zgjedhjeve në Shtetet e Bashkuara në Ballkanin Perëndimor.

 

Joseph thotë se rikthimi i mundshëm i Donald Trumpit në presidencë, mund të çojë në ndryshime drastike në politikën e jashtme të SHBA-së. Në atë rast, ai nuk e përjashton mundësinë e një marrëveshjeje me Rusinë për Ukrainën, që, siç thotë, do të ndikonte drejtpërdrejt në Ballkan.

Për fitoren e mundshme të Kamala Harrisit nuk është i sigurt se çfarë do të sillte, por, sipas tij, do të ishte e rëndësishme që Harris ta adresonte “paradoksin ballkanik”.

“Pas pushtimit rus të Ukrainës në shkurt të vitit 2022, Perëndimi është më i fuqishëm dhe më i bashkuar dhe Rusia është më e dobët dhe më e izoluar, ndërsa situata në Ballkan është përkeqësuar. Ky është paradoksi ballkanik”, thotë Joseph.

Ai flet edhe për vizitën e shefit të CIA-s, William Burns, javën e kaluar në disa vende të Ballkanit.

 

Radio Evropa e Lirë: Fushata zgjedhore në SHBA po merr hov, ndërkohë që gara mes dy kandidatëve është tejet e ngushtë. Ka shumë pasiguri – sondazhet nxjerrin në epërsi herë Harrisin, herë Trumpin. Sa ndihet kjo pasiguri në rajonin e Ballkanit Perëndimor?

Edward P. Joseph: Fakti që gara është e ngushtë, nuk e ndikon Ballkanin, por e ndikon perspektiva e rikthimit të Donald Trumpit në presidencë. Cilido kandidat tjetër republikan të ishte – qoftë të kaluarit si Mitt Romney apo George Bush, apo të mëvonshmit si Marco Rubio apo Nikki Haley – ju nuk do të më pyesnit nëse kjo zgjedhje do ta ndikonte Ballkanin. Do të ishte me interes për Ballkanin, por nuk do të ndikonte në Ballkan.

Ajo që e prek rajonin, është perspektiva e rikthimit të Donald Trumpit dhe qasja thelbësisht tjetër ndaj politikës së jashtme dhe ndaj rolit të Amerikës në botë. Kjo, padyshim, do të ndikonte në Ballkan dhe në pjesën tjetër të botës. Sepse, [në atë rast] ekziston perspektiva e një aleance krejt tjetër – e një aleance me autokratë – që do të vinte në pikëpyetje vazhdimin e qasjes së njëjtë ndaj [presidentit rus, Vladimir] Putin dhe ndaj Ukrainës. Njëjtë do të ishte edhe me Ballkanin: do të vazhdohej apo do të lihej mënjanë përkushtimi ndaj disa parimeve në Ballkan.

 

Radio Evropa e Lirë: Konkretisht, si do ta ndikonte Ballkanin rikthimi i mundshëm i Trumpit?

Edward P. Joseph: Një ndër çështjet kryesore me efekt në Ballkan, është Ukraina, lufta në Ukrainë. Ai [Trump] mund të përpiqet të arrijë marrëveshje me Rusinë për Ukrainën dhe ta shtyjë Ukrainën drejt një zgjidhjeje territoriale. Nëse e bën këtë, duke treguar një lloj marrëdhënieje miqësore me Putinin, kjo ndikon menjëherë në Ballkan. Sepse, aleanca me autokratë si Putini nënkupton qasje më të butë ndaj [presidentit të Serbisë, Aleksandar] Vuçiq. Për mendimin tim, edhe administrata e Bidenit ka qenë tejet e butë ndaj tij.

Duhet theksuar se Harris, kur e ka pranuar nominimin e Partisë Demokratike në Çikago, ka thënë se nuk do të miqësohet me autokratë.

 

Radio Evropa e Lirë: Në politikën e jashtme, amerikanët kanë çështje të mëdha në agjendë – ju e përmendet luftën në Ukrainë, pastaj është lufta në Gazë. Në krejt këtë vorbull ngjarjesh, ata kanë kthyer vëmendjen edhe kah Ballkani – gjë të cilën mund të themi se e dëshmon edhe vizita e shefit të CIA-s, javën e kaluar…

Edward P. Joseph: Ajo që mund të nxjerrim nga kjo vizitë, është shqetësimi i vazhdueshëm i administratës Biden për Ballkanin. Duhet kujtuar se në fillim të kësaj administrate, ka pasur zyrtarë që e kanë thënë publikisht në seanca dëgjimore të Kongresit se nuk ka ndonjë arsye për t’u shqetësuar për konflikte në Ballkan. Tani, në gusht të vitit 2024, keni drejtorin e CIA-s, i cili është i përfshirë në negociatat jashtëzakonisht komplekse për armëpushimin [në Gazë], që shkon në së paku tri kryeqytete të Ballkanit.

Arsyeja që ka shkuar nuk ka të bëjë me mbajtjen e interesimit në rajon, por ka të bëjë me brengat dhe shqetësimet për të. Dhe kjo dallon nga ajo që kemi dëgjuar në fillim të administratës Biden.

 

Radio Evropa e Lirë: A po përpiqet SHBA-ja të përfundojë ndonjë gjë në Ballkan përpara zgjedhjeve?

EdwardEdward P. Joseph: Unë nuk e shoh kështu. Do të ishte mirë sikur të ishte dhe sikur të kishte ndonjë iniciativë, por unë nuk e shoh vizitën e Burnsit në këtë kontekst. Ajo ishte një vizitë për frenim, për t’i paralajmëruar aktorët si [presidenti i Republikës Sërpska, Millorad] Dodik dhe të tjerët që do të mund të merrnin hapa destabilizues. Dhe, Burns është një përçues shumë i mirë i mesazheve.

Dërgimi i tij ka qenë një veprim i mirë, por unë nuk e shoh atë si pjesë të ndonjë misioni të shpëtimit, apo të ndonjë zgjidhjeje.

Nëse ka nisma të fshehta, do të ishte mirë, por nuk i shoh ato si qëllim të vizitës së tij. Për mua, ajo ishte një paralajmërim i ashpër për ata që do t’i përkeqësonin gjërat, dhe jo për t’i përmirësuar gjërat ose për të mbyllur çështje të hapura.

 

Radio Evropa e Lirë: Për çfarë mendoni se mund të ketë diskutuar Burns në Kosovë?

Edward P. Joseph: Shikojeni fotografinë që është publikuar. Keni parë Burnsin të ulur pranë kryeministrit [të Kosovës, Albin] Kurti. Në të djathtë të Burnsit ka qenë ambasadori [i Shteteve të Bashkuara në Kosovë, Jeffrey] Hovenier, duke marrë shënime.

Unë mendoj se ajo që Burns i ka thënë Kurtit, është mesazhi që ka dhënë edhe ambasadori Hovenier për të mos ndërmarrë veprime të njëanshme dhe për të mos destabilizuar rajonin.

Si drejtor i CIA-s, Burns mund të ketë kërkuar edhe rritjen e ndërgjegjësimit për aktivitetet dhe interesimin e Rusisë në rajon.

Në anën tjetër, Kurti mund t’i ketë bërë presion Burnsit për pozicionin e SHBA-së ndaj Vuçiqit dhe për rastin e sulmit në Banjskë. Sepse, Burns është personi ideal për t’u pyetur në lidhje me Banjskën, çfarë ka ditur Vuçiq dhe cili ka qenë roli i tij. Ky mund të ketë qenë një moment ideal për ta ngritur këtë çështje. Nuk e di nëse Kurti e ka bërë këtë, por shefi i CIA-s është personi ideal.

Unë besoj që edhe në Beograd, Burns ka pasur një takim të hapur me Vuçiqin, ku me terma të qartë ia ka bërë të ditur se ne e dimë se çfarë ka ndodhur në Banjskë, e dimë se cili ka qenë roli juaj president Vuçiq dhe i dimë aktivitetet e figurave të tjera në Qeverinë tuaj. Pra, e dimë se çfarë ka bërë Qeveria juaj për të destabilizuar situatën dhe ne presim që t’i ndaloni ato veprime.

Unë shpresoj që Burns ta ketë thënë këtë në Beograd, por, sigurisht, ato janë takime konfidenciale dhe nuk e di.

 

Radio Evropa e Lirë: A mendoni se kjo vizitë do të ndryshojë ndonjë gjë në raportet Kosovë-Serbi?

Edward P. Joseph: Ndoshta jo në mënyrë drastike menjëherë, por ka potencial. Sepse, nëse Kurti dhe Vuçiq e kuptojnë qartazi se Shtetet e Bashkuara e dinë – dhe normalisht e dinë sepse Burns është shef i inteligjencës – se cilat veprime e destabilizojnë situatën dhe se SHBA-ja nuk do t’i tolerojë ato, atëherë një gjë e tillë mund t’i largojë disa tundime nga tryeza dhe ndoshta ta ripërqendrojë vëmendjen te bashkëpunimi. Mendoj kështu potencialisht, por nuk shoh diçka të menjëhershme apo dramatike.

 

Radio Evropa e Lirë: Në Bosnje, njëri entitet udhëhiqet nga njerëz që janë në listën e zezë të SHBA-së, por edhe në Qeverinë e Serbisë ka persona të tillë. A mund të arrihet diçka me këta njerëz?

Edward P. Joseph: Unë shpresoj. Kemi indikacione se vizita e Burnsit i ka pasur disa efekte, sepse Dodik ka deklaruar më pas se qëllim i Republikës Sërpska nuk ka qenë kurrë ndarja nga pjesa tjetër e Bosnje e Hercegovinës. Kjo më sugjeron të mendoj se mesazhi i Burnsit në Banja Llukë ka pasur ndikim.

Në Beograd, nuk jam i sigurt se është marrë mesazhi, sepse administrata Biden ka qasje konfliktuale ndaj Beogradit, ndryshe prej Banja Llukës. Zyrtarë të caktuar amerikanë e lavdërojnë vazhdimisht Qeverinë e Serbisë për atë që bën, për shembull, në Ukrainë.

 

Radio Evropa e Lirë: Folët më herët për ndikimin e fitores së mundshme të Trumpit në Ballkan. Dua t’ju pyes për fitoren e mundshme të Harrisit. Si do ta ndikonte ajo Ballkanin dhe problemin mes Kosovës dhe Serbisë konkretisht?

Edward P. Joseph: Nuk e di përgjigjen në këtë pyetje dhe nuk e di nëse do të jetë një vazhdimësi e qasjes së Bidenit, e cila në disa aspekte ka qenë vazhdimësi e qasjes së Trumpit. Trump ka shtyrë përpara mini-Schengenin, Biden ka shtyrë përpara Ballkanin e Hapur.

Situata në Ballkan është përkeqësuar dhe nëse Harris do t’i marrë parasysh vështirësitë që Biden ka hasur në Ballkan që nga fillimi i luftës në Ukrainë dhe do të provojë diçka ndryshe, nuk e di.

 

Radio Evropa e Lirë: Mendoni se SHBA-ja duhet të angazhohet më shumë në Ballkan?

Edward P. Joseph: Nëse më pyesni se çfarë do të duhej të bënte Harris… ajo duhet t’i shqyrtojë me kujdes vështirësitë që ka pasur administrata Biden dhe të përballet me – siç e kam quajtur unë në shkrimet e mia – paradoksin ballkanik. Ajo duhet të përballet me paradoksin ballkanik.

E, çka është paradoksi ballkanik? Pas pushtimit rus të Ukrainës në shkurt të vitit 2022, Perëndimi është më i fuqishëm dhe më i bashkuar dhe Rusia është më e dobët dhe më e izoluar, ndërsa situata në Ballkan është përkeqësuar. Ky është paradoksi ballkanik. Pse situata në Ballkan është përkeqësuar kur Perëndimi është më i fortë dhe më i bashkuar dhe Rusia është më e dobët dhe më e izoluar? Pse raportet mes Kosovës dhe Serbisë janë edhe më të përkeqësuara? Pse situata e brendshme në Serbi është përkeqësuar? Pse janë përkeqësuar raportet mes Serbisë dhe Malit të Zi? Pse janë përkeqësuar raportet mes Serbisë dhe Kroacisë?… Kamala Harris dhe këshilltarët e saj do të duhej të përballeshin me paradoksin ballkanik. Dhe, ndryshe nga zyrtarë të lartë të administratës Biden, ata duhet të ndalojnë së pretenduari se ai nuk ekziston.

rel

“Tronditet Ballkani, shefi i CIA ‘gjuhë force’ me…”/ Avokati Ngjela: Diçka e madhe në Kosovë po vlon

NgjelaAvokati Spartak Ngjela ka komentuar vizitën e shefit të CIA-s William Burns në Ballkan dhe rëndësinë e takimit të tij me kryeministrin Albin Kurti.

 

Në një intervistë në “Breaking” në Top News, Ngjela u shpreh se shefi i CIA-s ka ardhur me ‘gjuhë force’ dhe se se diçka në favor të Kosovës ‘po gatuhet’.

Ngjela: Shefi i CIA-s Ka ardhur me gjuhë force. Është personalitet i lartë i Amerikës dhe e njeh mirë gjendjen se vjen nga shërbimi sekret. Jam i bindur që sa i përket çështjes së Kosovës, nuk diskutohet. Kemi një fakt historik që bën zhvillimin. Kosova ka marrë pavarësinë me forcën amerikane, është bombarduar Beogradi.

Akoma Kosova nuk e ka marrë pozicionin e vet historik, është e pavarur, por fakti që është në këtë pozicion nuk kemi një marrëveshje juridike Tiranë Prishtinë. Kjo i ka dëmtuar të dy popujt. Një marrëveshje e tillë do të rregullonte tregun e punës të barabartë, shkencën. Kanë lidhje me zhvillimin e dy shteteve shqiptarë ne Ballkanin Perëndimor.

Është çështje force, si do reflektohet kjo nga bisedat sekrete në tryeza në media dhe karakterin politik të fjalimeve të kryeministrave. Fakti që është sekret ka diçka të madhe, unë them që është në faktor të shqiptarëve prandaj mbetet sekret. Mbajtja e ekuilibrit, jemi të privilegjuar.

Ura e Ibrit duhet hapur sepse është e cenuar pavarësia e Kosovës dhe të drejtat e njeriut në Kosovë. Paralel me të drejtën historike, futet karakteri politik i konfliktit serbo-shqiptar. Amerikanët thonë më mirë heshtni sesa të krijojmë konflikt. Fakti që aleati i madh e thotë këtë besoj se Kurti do e përkrahë. Nëse jo, mund të jetë dhe lojë politike në favorin tonë, ose patriotizëm i Kurtit. Vjosa Osmani është e tërhequr, sepse është në politike. Nëse Kurti bie, Osmani është favorite.

tch

Drejtori i CIA-s në Prishtinë pas vizitave në Sarajevë dhe Beograd

William BurnsDrejtori i Agjencisë Qendrore amerikane të Zbulimit (CIA), William Burns, u takua të enjten me dyer të mbyllura me Presidenten e Kosovës Vjosa Osmani, në Prishtinë, në kuadër të një vizitë në rajon gjatë së cilës qëndroi edhe në Sarajevë dhe në Beograd.

 

Asnjëra palë nuk ka dhënë ende ndonjë hollësi rreth vizitës së zotit Burns, që ndodh në një kohë kur qeveria amerikane ka kundërshtuar vendimet për veriun të kryeministrit Albin Kurti, i cili këto ditë po merr pjesë në Kuvendin e demokratëve në Çikago.

Zoti Burns arriti në Prishtinë nga Beogradi, por për vizitën e tij atje nuk ka pasur asnjë njoftim.

Të martën zoti Burns ishte në Sarajevë për takime me zyrtarë politikë dhe të agjencive të sigurisë, në një vizitë gjatë së cilës, sipas një zyrtari të qeverisë amerikane, u diskutua lidhur me retorikën përçarëse dhe veprimet e presidentit pro rus të Republikës Serbe, Milorad Dodik.

Milorad Dodiku gëzon përkrahjen e Rusisë për qëndrimet e tij, ndërsa ekziston një frikë e përhapur në Perëndim se Moska po përpiqet të destabilizojë Bosnjën dhe pjesën tjetër të Ballkanit Perëndimor, për të zhvendosur të paktën një pjesë të vëmendjes botërore nga agresioni i saj në Ukrainë.

voa

Vuçiq dhe ambasadori rus në Serbi flasin për Kosovën

Vucic raport KarchenkosPresidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, u takua të enjten me ambasadorin e Rusisë në këtë vend, Aleksandr Botsan-Kharchenko, me të cilin, siç tha, bisedoi për situatën në Kosovë dhe mundësinë “e hapjes me forcë” të urës mbi lumin Ibër.

 

Në një postim në llogarinë e tij në Instagram, Vuçiq shkroi se ka pasur “një bisedë të hapur dhe të sinqertë me ambasadorin Botsan-Kharchenko për të gjitha temat me interes për Serbinë dhe për Federatën Ruse, si dhe për qëndrimet e Serbisë në lidhje me zhvillimet aktuale gjeopolitike globale”.

“Unë shpreha shqetësim të thellë për pasojat e mundshme që mund t’i ketë hapja me forcë e urës së Ibrit, si dhe për aktivitetet e tjera të planifikuara të regjimit të Prishtinës, të drejtuara kundër popullit serb në Kosovë”, shkroi Vuçiq, por pa dhënë detaje apo burime informacioni për planet që i përmendi.

Vuçiq, po ashtu, e falënderoi Rusinë për mbështetjen e vazhdueshme diplomatike për Rezolutën 1244 të OKB-së, si garanci të vetme ndërkombëtare për, siç tha, mbijetesën e serbëve në Kosovë.

Një ditë më herët në Beograd, Vuçiq diskutoi për të njëjtat tema me ndihmëssekretarin e përgjithshëm të NATO-s për çështje politike dhe të sigurisë, Boris Ruge.

Qeveria e kryeministrit të Kosovës, Albin Kurti, njoftoi qysh në mes të korrikut se synon ta hapë urën kryesore mbi Ibër, e cila ndan Mitrovicën në jugun me shumicë shqiptare dhe veriun me shumicë serbe.

Ura, aktualisht, është e hapur vetëm për këmbësorë, edhe pse është rënë dakord që të hapet për qarkullim në kuadër të dialogut për normalizimin e marrëdhënieve Kosovë-Serbi.

Por, shtetet e QUINT-it – SHBA-ja, Britania e Madhe, Gjermania, Franca dhe Italia – njoftuan më 2 gusht se nuk e mbështesin hapjen e urës për qarkullimin e automjeteve tash për tash, duke thënë se një gjë e tillë mund të çojë në tensione të reja në Kosovë.

Rusia dhe Serbia konsiderohen si vende miqësore dhe Beogradi e ka mbështetjen e Moskës në refuzimin e njohjes së pavarësisë së Kosovës.

Edhe pse Beogradi zyrtar ka mbështetur disa rezoluta të OKB-së që e kundërshtojnë pushtimin rus të Ukrainës, Serbia është i vetmi vend në Ballkanin Perëndimor që nuk ka vendosur sanksione kundër Rusisë, pavarësisht presionit nga Perëndimi.

Krahas bashkëpunimit politik, dy vendet po zhvillojnë edhe atë ushtarak dhe ekonomik.

rel

Vuçiq pret Dodikun, diskutojnë për çështje globale dhe rajonale

Vucic DodicPresidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, priti të enjten në Beograd presidentin e Republikës Sërpska të Bosnje e Hercegovinës, Millorad Dodik.

 

“Një bisedë shumë e mirë me presidentin e Republikës Sërpska, Millorad Dodik. Takimi u dominua nga temat ekonomike, por bëmë edhe një analizë të përbashkët të çështjeve globale dhe rajonale”, shkroi Vuçiq në llogarinë e tij në Instagram.

Në takim mori pjesë edhe zëvendëskryeministri dhe ministri i Punëve të Brendshme i Serbisë, Ivica Daçiq.

“Një temë ishte edhe lufta kundër migrimit të paligjshëm. Presidenti Dodik dhe unë i kushtuam vëmendje të veçantë lidhjes infrastrukturore, rrugore, hekurudhore dhe energjetike midis Serbisë dhe Republikës Sërpska”, shtoi Vuçiq.

Takimi midis dy zyrtarëve vjen një ditë pasi drejtori i Agjencisë Qendrore të Inteligjencës në SHBA (CIA), William Burns, qëndroi në Beograd. Paraprakisht, ai vizitoi edhe Sarajevën.

Askush prej zyrtarëve në Serbi dhe në SHBA nuk e konfirmoi e as mohoi vizitën e Burnsit, ndërsa nga CIA i thanë Radios Evropa e Lirë se “nuk e komentojnë orarin e udhëtimeve të drejtorit”.

Në Sarajevë, Burns u takua me kolegë nga komuniteti i inteligjencës, me anëtarë të Presidencës, si dhe me ministrin e Punëve të Jashtme të Bosnje e Hercegovinës.

rel